Ο Φρανκεστάιν του συστήματος

467

Ζούμε τις πιο κρίσιμες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, καθώς το δράμα γενικευμένης κατάρρευσης της χώρας βαίνει προς το τέλος του, απειλώντας την ύπαρξη και την υπόσταση του ελληνικού λαού.

Ενώ εξελίσσονται στιγμές που θα κρίνουν αποφασιστικά το μέλλον μας, και αντί μια ολόκληρη κοινωνία να προσανατολίσει την δημόσια συζήτηση σε σχέση με το τι μπορεί και πρέπει να γίνει για να αποφύγουμε την ολοκληρωτική καταστροφή, είμαστε αναγκασμένοι να ασχολούμαστε με τις παραστάσεις αίσχους που δίνει ο ναζί ψυχασθενής Κασιδιάρης και η παρέα του.

Αίφνης, λοιπόν, και με βάση το ψυχωτικό παραλήρημα από το οποίο κατελήφθη σήμερα το πρωί στο στούντιο του ΑΝΤ1, σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος ‘πέφτει από τα σύννεφα’ και αντικρίζει κάτι που εδώ και αρκετά χρόνια σοβεί στο μαλακό υπογάστριο της κοινωνίας μας.

Ωστόσο τώρα είναι πολύ αργά. Το καθεστώς τα κατάφερε να καταστήσει τη Χρυσή Αυγή προνομιακό συνομιλητή ενός ευρύτατου, κομματιού της ελληνικής κοινωνίας που σήμερα εξαθλιώνεται ραγδαία – κι έτσι εισπράττουμε στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής αρρωστημένες καταστάσεις που άλλοτε βρίσκονταν στο περιθώριο.

Ποιός άραγε να φταίει; Μήπως οι ελληνικές άρχουσες τάξεις, που σαμποτάρισαν συστηματικά οποιαδήποτε μεταναστευτική πολιτική, για να αποκτήσουν πρόσβαση στα φθηνά μεροκάματα της ξένης και συχνά παράνομης εργατικής δύναμης; Ασφαλώς! Το τίμημα των οιονεί δουλοκτητικών συνθηκών υπήρξε η καίρια υπονόμευση της κοινωνικής και εθνικής συνοχής της χώρας μας –με συνέπεια τα κέντρα των πόλεων να βυθίζονται σε συνθήκες ζούγκλας, κοινωνικού κανιβαλισμού και πολέμου όλων εναντίον όλων.

Φταίει βεβαίως και η αριστερά, που σε αυτό το σημείο συμμάχησε με την πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη δεξιά, πλειοδοτώντας στην λογική των ανοιχτών συνόρων, και υπονομεύοντας οποιαδήποτε προσπάθεια να διαμορφωθεί μια ολοκληρωμένη μεταναστευτική πολιτική αντιμετώπισης του φαινομένου. Της μόνης σοβαρής που μπορούσε να υπάρξει: Που να συνδυάζει έλεγχο των συνόρων, ενσωμάτωση και επιστροφή των ανθρώπων που έχουν εγκλωβιστεί εδώ, με ανθρωπιστικούς όρους. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν έμπαινε καν στη συζήτηση, η οποία διεξάγονταν υπό το καθεστώς ιδεολογικής τρομοκρατίας.

Η άνοδος της Χρυσής Αυγής, είναι προϊόν αυτής ακριβώς της μονοδιάστατης σκέψης: Είναι ένας Φρανκεστάιν που γέννησαν από κοινού οι εθνομηδενιστές της αριστεράς και της σκληρής νεοφιλελεύθερης δεξιάς,  η παγκοσμιοποίηση και τα…. αφεντικά.

Σήμερα, δυστυχώς δρέπουμε τους πικρούς καρπούς αυτής της καταστροφής. Και είμαστε υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουμε τις γκεμπελικές σειρήνες που επιστρατεύουν τους μηχανισμούς της βίας, της ισχύος και της προπαγάνδας, προκειμένου να κερδίσουν την υποστήριξη των πιο απελπισμένων κομματιών της ελληνικής κοινωνίας.

Μιας δύναμης που πατώντας πάνω σε υπαρκτά προβλήματα, λεηλατεί την κοινωνική οργή και την απελπισία και την αποπροσανατολίζει προπαγανδίζοντας την επιστροφή στην εποχή της ΕΣΠΟ και των γερμανοτσολιάδων.

Ωστόσο, οι κατάμεστες πλατείες, ο αγωνιζόμενος ελληνικός λαός έχει μιλήσει για όλα αυτά. Απάντησε μια και έξω, στην Χρυσή Αυγή και στην τεχνητή και αρρωστημένη τακτική της πρόκλησης εσωτερικού εμφυλίου πολέμου που υιοθετεί: Ο δρόμος για την ελευθερία, περνάει μέσα από την διαμόρφωση ενός πλατιού, λαϊκού, ριζοσπαστικού και προοδευτικού πατριωτικού μετώπου.

Αν τα ιδεολογικοπολιτικά εργαστήρια του συστήματος επέτρεπαν στη λαϊκή βούληση να εξελιχθεί αυτόνομα, δίχως να την υποβάλει σε μεταλλάξεις και καθεστωτικές παρεκκλίσεις, το μέτωπο αυτό θα είχε γίνει ήδη πραγματικότητα, και η Χρυσή Αυγή θα ήταν παρελθόν. Ωστόσο, κάτι τέτοιο θα είχε μεγάλο κόστος για το ίδιο το Σύστημα και τις άρχουσες τάξεις στην Ελλάδα, γι’ αυτό και προτίμησαν ν’ αφήσουν τον μπαμπούλα να μεγαλώσει.

Υστερόγραφο: Ο υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής πρέπει να συλληφθεί, προτού βρεθούμε μπροστά στην ελληνική παραλλαγή της παράνοιας ενός Μπρέβικ.

Κίνηση Πολιτών Άρδην