Η κινητοποίηση διαμαρτυρίας των Αγανακτισμένων-Αφυπνισμένων ενάντια στο Προεδρικό
Ομάδα Σύνταξης, Ενδο-Μήδεια / Cyprus IndyMedia
Άρδην τ. 86 (Ιούνιος – Αύγουστος 2011)
Ας καταθέσουμε κάποια πράματα ως εισαγωγή: Η παρούσα κινητοποίηση διαμαρτυρίας στο Προεδρικό είναι η μεγαλύτερη, μαζικότερη, βαθύτερη και ευρύτερη ΜΗ κομματική, αυθόρμητη αντιπολιτευτική σειρά διαμαρτυριών στη νεώτερη ιστορία της Κύπρου – ίσως και σε ολόκληρη την ιστορία μας. Ακόμα δεν έχει συγκροτηθεί ως Κίνημα, αλλά εμπεριέχει αυτή τη δυνατότητα.
Στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας συμμετέχουν άνθρωποι από όλα ανεξαιρέτως τα στρώματα του λαού: ανειδίκευτοι εργαζόμενοι, μορφωμένοι επαγγελματίες, επιχειρηματίες, φτωχοί, πλούσιοι, μικρομεσαίοι, αγρότες, πρώην αγωνιστές της ΕΟΚΑ, πρώην μέλη του καθεστωτικού ΑΚΕΛ κ.ο.κ. Συμμετέχουν εθνικόφρoνες αριστεροί, σοσιαλιστές, κομμουνιστές, αναρχικοί, φεμινιστές, οικολόγοι, ανέντακτοι, άτομα της Δεξιάς, του Κέντρου και –πιο σημαντικό απ’ όλα– άτομα που αυτοπροσδιορίζονται τελείως έξω από τις απηρχαιωμένες και διχαστικές ταμπέλες Αριστερά και Δεξιά που κατέστρεψαν τον τόπο μας.
Οι διαμαρτυρίες πυροδοτήθηκαν μεν από την έκρηξη και το φονικό στο Ζύγι, αλλά τροφοδοτούνται από αντικυβερνητικά λαϊκά αισθήματα που έχουν τουλάχιστον τρεις πόλους αναφοράς σε βάθος χρόνου:
α. Τη λαϊκή κινητοποίηση που γέννησε το ΟΧΙ στο ρατσιστικό διζωνικό σχέδιο Ανάν και την εναντίωση του κόσμου στους προδότες που συνειδητά συνεχίζουν να το προωθούν.
β. Τη νέα γενεά της αυτόνομης «εθνικόφρονος» παράταξης, που αρθρώνει για πρώτη φορά τη φωνή της σε τόσο σημαντικό επίπεδο πολιτικοποίησης. Είναι διαμορφωμένη με ταυτόχρονα σύγχρονες και αρχαίες αντιλήψεις περί άμεσης δημοκρατίας, και θεμελιωμένη στη δημοκρατική παράδοση της προπολεμικής πατριωτικής αντιπολίτευσης και ενωτικής παράταξης.
γ. Ομάδες και άτομα της πατριωτικής Νέας Αριστεράς (ιδεολογική συνοχή και συνέχεια των κινημάτων της δεκαετίας 60-70), και της «Πιο Νέας» πατριωτικής Αριστεράς που αγκαλιάζει τις προοδευτικές αξίες του φεμινισμού και της οικολογίας συν στοιχεία του σοσιαλισμού, κομμουνισμού, αναρχισμού, αυτονομίας, κ.ο.κ, που ίσως καθορίζονται πιο εύκολα από τα ορόσημα: πτώση της ΕΣΣΔ, εξέγερση στο Σηάτλ (1999) και παγκόσμια αντίσταση στην εισβολή σε Ιράκ και Αφγανιστάν.
Οι επίσημες κομματικές οργανώσεις απείχαν παντελώς. Αλλά συμμετέχουν πολλά άτομα από όλους τους κομματικούς χώρους, υπό την προσωπική τους (μη κομματική) ιδιότητα. Από το ΔΗΣΥ συμμετέχουν άτομα της βάσης που αντιτίθενται στην υποστήριξη της ηγεσίας για την ρατσιστική διζωνική. Το ίδιο και με το ΔΗΚΟ, συμμετέχουν τα άτομα της παράταξης που ανέτρεψε τον πρόεδρο του κόμματος Καρογιάν. Από το ΑΚΕΛ συμμετέχουν διαφωνούντες πατριώτες και αντισταλινικοί. Από την ΕΔΕΚ συμμετέχουν λυσσαριδικοί που απηύδησαν με την αποχαύνωση που επέφερε η γραφειοκρατική και «κοστουμαρισμένη» ηγεσία του κόμματος και που ζητούν να ξαναμετατραπεί σε μαχητική σοσιαλιστική έπαλξη.
Τρεις Φάσεις και Τρεις Πτέρυγες
Από οργανωτική άποψη, οι διαμαρτυρίες έξω από το Προεδρικό και οι συναφείς των εκδηλώσεις – που μέχρι τώρα έχουν κινητοποιήσει συνολικά δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων, πράμα αληθινά πρωτάκουστο στην Κύπρο – πέρασαν μέχρι τώρα από τρεις φάσεις. Χαρακτηριστικό και των τριών φάσεων είναι η αμετάκλητη απόφαση του κόσμου που συμμετέχει εκεί να διατηρηθούν οι εκδηλώσεις έξω από την επίδραση των κομμάτων. Ακόμα και εξωκοινοβουλευτικά κόμματα εξαναγκάστηκαν σε αποχώρηση, όταν αποκαλύφθηκαν στις διαδηλώσεις.
Επίσης συμφωνημένο από όλους είναι το ότι δεν υπάρχουν ηγέτες ανάμεσα στους εθελοντές που επωμίζονται διάφορα καθήκοντα στις διαδηλώσεις, αν και ο βαθμός στον οποίο γίνεται κατανοητό ή σεβαστό τούτο, από όλα τα άτομα που επωμίζονται τέτοιες θέσεις, είναι αμφισβητήσιμος.
Στην κάθε μία από τις τρεις φάσεις υπήρχε μία πτέρυγα εθελοντών που αναλάμβανε ευθύνες και ανεπίσημες ηγετικές πρωτοβουλίες. Ο προσδιορισμός «πτέρυγες» είναι όρος που χρησιμοποιήθηκε μόνον πρόσφατα, εκ των υστέρων, όταν έγινε αντιληπτό πως υπάρχει αρκετά μεγάλη διαφοροποίηση ανάμεσα στους εθελοντές-διαδηλωτές. Η κάθε μια από τις πτέρυγες έπαιξε κυρίαρχο ρόλο και έδωσε το στίγμα και τον χαρακτήρα της για ένα διάστημα, χρωματίζοντας τις διαδηλώσεις με τις ιδιαιτερότητές της.
Η εναλλαγή μεταξύ των πτερύγων δεν ήταν ούτε αρμονική, ούτε συμπεφωνημένη. Μερικά από τα περιστατικά που συνέβαλαν στις εναλλαγές περιείχαν βία και απειλές βίας μεταξύ διαδηλωτών, καθώς και συμμαχίες, δολοπλοκίες, συνεργασίες με φίλους και αντιπάλους, διαφανείς διαδικασίες, παρασκηνιακές διαδικασίες, αντιπαραθέσεις, συμφωνίες, προδοσίες, συνωμοσίες και όλα τα θαυμάσια του πολιτικού βίου.
Οι Τρεις Πτέρυγες
Ουδεμία από τις πτέρυγες εθελοντών ή διαδηλωτών δεν αυτοορίζεται ως τέτοια. Αλλά ο όρος είναι χρήσιμος στην πολιτική για να περιγράψουμε τάσεις και συμμαχίες ομάδων και ατόμων που δρουν μαζί και εμφανίζονται με κάποια συνοχή ανάμεσά τους.
Γι’ αυτόν το λόγο η περιγραφή και ο προσδιορισμός των πτερύγων είναι δύσκολος (αφού δεν είναι συγκροτημένες συνειδητά ως τέτοιες). Τα χαρακτηριστικά που συνενώνουν τα μέλη τους ίσως να μην είναι ευδιάκριτα. Σας τα μεταφέρουμε εδώ όσο πιο πιστά και καλόπιστα μπορούμε, αλλά ενθαρρύνουμε τους αναγνώστες να κρίνουν και οι ίδιοι με τη δική τους μελέτη και μέσω άλλων πηγών.
Α. Η «δική μας» πτέρυγα
Από τη στιγμή της έκρηξης στο Ζύγι οργανωθήκαμε και οδηγήσαμε την πρώτη δυναμική διαδήλωση στο κάγκελο του Προεδρικού την πρώτη νύκτα, συγκρατώντας ταυτόχρονα τους θερμοκέφαλους από το να προκαλέσουν επεισόδια τα οποία δεν είχαμε τη δυνατότητα να χειριστούμε.
Αυτή η πτέρυγα συμπεριλαμβάνει μέλη διαφόρων οργανώσεων που συμμετέχουν υπό την προσωπική τους ιδιότητα (δηλ. όχι ως μέλη των οργανώσεών τους). Επίσης, οργανώσεις που συμμετέχουν ολικά (δηλ. με το σύνολο των μελών, υποστηρικτών και μέσων που διαθέτουν), συν ανέντακτα άτομα, αρκετά εκ των οποίων έχουν σημαντική πολιτική ιστορία, καθώς και ανέντακτα άτομα που συνεργάζονται μαζί μας, ή συμμερίζονται τις αξίες και τις μεθόδους μας.
Στην «δική μας» πτέρυγα συμμετέχουν κάποια μέλη από τις ομάδες Εμπροσθοφύλακας, Γροθιά TV, την ανεξάρτητη φοιτητική οργάνωση Έπαλξη, την ανεξάρτητη φοιτητική οργάνωση Μέτωπο Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου, φίλοι του Άρδην-Ρήξης και φίλοι της εφημερίδας Ένωσις. Ολικά συμμετέχουν οι ομάδες Φιλική Εταιρεία Κύπρου, καθώς και ο κυπριακός κλάδος της διεθνούς οργάνωσης IndyMedia που ονομάζεται Ενδο-Μήδεια / Cyprus IndyMedia.
Η «δική μας» πτέρυγα είναι η μόνη από τις τρεις που δύναται να προσδιοριστεί πολιτικά, με τη συνήθη έννοια της λέξης. Χρωματίζεται σαφώς από έναν προσανατολισμό προς την ελληνική εθνική πολιτιστική ταυτότητα, απόρριψη της ρατσιστικής διζωνικής «λύσης», καθώς και από εκτίμηση για τη λαϊκή αυτοοργάνωση, την άμεση δημοκρατία, την συνεργασία και την ισότητα. Συμπεριλαμβάνει σε κάποιο βαθμό οικολογικές και φεμινιστικές ευαισθησίες, συν προοδευτικές και ριζοσπαστικές πολιτικές αντιλήψεις, που συνυπάρχουν αρμονικά με πιο συγκρατημένες προοδευτικές τάσεις.
Λόγω όλων αυτών, η πτέρυγα μπόρεσε και υπηρέτησε τις ανάγκες των κινητοποιήσεων μέσα από τις πιο δύσκολες και επικίνδυνες στιγμές της, αξιοποιώντας πολύ πλατιά τα στοιχεία της διαφάνειας, ενημέρωσης και δημοκρατικού διαλόγου, κινούμενη σε κάθε τι πάντα μόνον με βάση τη συλλογική σύγκλιση και λαμβάνοντας τη συναίνεση όλων των ενδιαφερομένων (εθελοντών και διαδηλωτών).
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε πως οι ομάδες νεολαίας είναι το πιο δυναμικό στοιχείο της πτέρυγας και μερικά πράγματα στις διαδηλώσεις επιτεύχθησαν αποκλειστικά και μόνο λόγω της παρουσίας τους. Προσφέρουν τον απαραίτητο παλμό και ενθουσιασμό, τη σωματική δύναμη και αντοχή, καθώς και μεγάλους αριθμούς αξιόπιστων διαδηλωτών και εθελοντών.
Β. Η αντιδραστική πτέρυγα
Θα ήταν δίκαιο να πούμε από την αρχή πως η αντιδραστική πτέρυγα δεν βλέπει τον εαυτό της έτσι, ούτε και θα παραδεχόταν τέτοιο προσδιορισμό.
Από τις τρεις, είναι η πιο δύσκολο να περιγραφεί πτέρυγα. Την ονομάζουμε αντιδραστική όχι για τον πολιτικό προσδιορισμό των μελών της, αλλά για την ποιότητα της επίδρασής της στην εξέλιξη των διαδηλώσεων. Εν περιλήψει, ήταν η πτέρυγα που έπληξε εκ των έσω τις κινητοποιήσεις.
Αποτελείται από ένα συνονθύλευμα ανόμοιων ατόμων και δυνάμεων. Συμπεριλαμβάνει το κόμμα Ζυγός, που υποστηρίζει τη ρατσιστική διζωνική (πρώην σχέδιο Ανάν), και μέλη του που είναι γνωστά για διασυνδέσεις με χρηματοδοτούμενες από τον ιμπεριαλισμό δραστηριότητες, για τις οποίες έχουμε αρθρογραφήσει πολύ στο παρελθόν, όπως τον Παντελή Σοφοκλέους [1]. Επίσης συμπεριλαμβάνει μέλη του κόμματος ΚΥ.ΠΡΟ.Σ με αρχηγό τη Θέκλα Πετρίδου [1]. Μαζί τους στάθηκαν για ένα διάστημα και κάποιοι συγγενείς των 13 νεκρών που υπέστηκαν χειραγώγηση του πόνου τους, και με την παρουσία των αύξησαν το κύρος της πτέρυγας. Επίσης, και διάφοροι πράκτορες του καθεστώτος, συν καιροσκόποι, εξουσιαστές, συκοφάντες, καθώς και διάφοροι «κυνηγοί του φαίνεσθαι», που εμφανίστηκαν εκεί ως παράγοντες. Επίσης, συμπαρατάχθηκαν μαζί τους πολλοί καλοί άνθρωποι, αγνοί πατριώτες και αγνοί άνθρωποι του λαού, που δεν μπορούσαν να διανοηθούν το βάθος των δολοπλοκιών που εξύφαναν αυτοί οι άνθρωποι.
Γ. Η πτέρυγα προσωπικοτήτων
Η τρίτη πτέρυγα που ανέλαβε ρόλο ως ανεπίσημη ηγεσία αποτελείται από πρόσωπα που δεν έχουν κάποια δημοσίως γνωστή πολιτική διασύνδεση ανάμεσα τους. Κυρίως συνδέθηκαν μέσα από τις συγκυρίες των διαδηλώσεων. Η πτέρυγα έγινε γνωστή και αποδεκτή σε ηγετικό ρόλο για την προσωπική ιδιότητα εκάστου των μελών της, όχι για τα πολιτικά των χαρακτηριστικά.
Συμπεριλαμβάνει άτομα που πρόσφατα εμφανίζονται στα Μέσα και ενώπιον των Αρχών αντιπροσωπεύοντας τους διαδηλωτές. Υπάρχει αρκετή αποδοχή εκ μέρους των διαδηλωτών γι’ αυτή την αντιπροσώπευση και τον ανεπίσημο ηγετικό τους ρόλο. Τα άτομα της πτέρυγας που έχουν εμφανιστεί πρόσφατα είναι οι Κώστας Τσαγγαρίδης, Μαίρη Παραΐκα, Χάρης Στασής, Μακαρία Άντρη Στυλιανού, Άγγελος Αγγελή και Άγης Παναρέτου [2].
Πολιτικά η πτέρυγα πρόσκειται σίγουρα στην «εθνικόφρονα» παράταξη. Μερικά από τα μέλη της έχουν γνωστή πορεία μες την πατριωτική παράταξη. Άλλα όμως προκαλούν ερωτηματικά. Διαδίδονται ευρέως ανάμεσα στους διαδηλωτές υποψίες ότι κάποια από τα μέλη της πτέρυγας δείχνουν έναν συγκεχυμένο βαθμό ανοχής προς το εθνικιστικό–μιλιταριστικό κόμμα ΕΛΑΜ (που είναι μια τοπική εκδοχή της Χρυσής Αυγής στην Κύπρο). Δεν υπάρχουν υπόνοιες για οργανωτική σχέση, παρά μόνον περιστασιακές ενδείξεις για ανοχή. Όλα θα βελτιωθούν πολύ αν δοθούν ικανοποιητικές διευκρινήσεις επ’ αυτού από τα ίδια τα μέλη της πτέρυγας.
Η πτέρυγα διακρίνεται για τις καλές της σχέσεις με τα ΜΜΕ. Μέχρι στιγμής οι πρωτοβουλίες που έχει πάρει υλοποιούνται επιτυχώς – με συνδυασμό εργασίας από τα μέλη της, άλλους εθελοντές, τα Μέσα, και με υποστήριξη από τους διαδηλωτές.
Είναι σίγουρα όλοι άτομα καλών προθέσεων. Τα λάθη και ελλείψεις που καταλογίζονται στην πτέρυγα δεν οφείλονται σε μοχθηρία αλλά σε πολιτική απειρία. Είναι εμφανής η έλλειψη οικειότητας με τις αξίες και τις μεθόδους της αμεσο-δημοκρατικής διαδικασίας.
Στοιχεία που απουσιάζουν από την πτέρυγα είναι η συστηματική διαφάνεια και δυνατότητα ανοικτής συμμετοχής από άλλους εθελοντές. Έστω και με τις καλύτερες των προθέσεων, έχουν άθελα δημιουργήσει ευάλωτα σημεία που τυγχάνουν εκμετάλλευσης από επιτήδειους και αυταρχικούς τύπους (άτομα που η πτέρυγα έπρεπε να είχε απομονώσει ή να εξουδετερώσει), οι οποίοι αξιοποιούν το παρόν σχήμα για να προβάλουν τους εαυτούς τους σε ηγετικές θέσεις.
Η πτέρυγα δεν κατέχει τους δικούς της μηχανισμούς επαφής με τον κόσμο (στηρίζεται στα συμβατικά Μέσα και Τύπο). Οι μηχανισμοί της (ομάδες εθελοντών που πραγματώνουν τις πρωτοβουλίες) δεν λαμβάνουν καθοδήγηση για το ήθος και προσέγγιση στην μέθοδο υλοποίησης. Σε αντιπαράθεση με τις πρώτες εβδομάδες των κινητοποιήσεων, τώρα ίσως επικρατεί ένα πνεύμα και μεθοδολογία που δεν ταιριάζουν σε απελευθερωτικό κίνημα.
Η ελαττωμένη επιρροή της «δικής μας» πτέρυγας συνέτεινε στη δημιουργία ανοχής σε καταπιεστικές συμπεριφορές που απλώς αντιγράφουν τις αλλοτριωμένες σχέσεις των ανθρώπων όπως τις βιώνουμε υπό το καθεστώς εξουσίας Κεφαλαίου και Κράτους. Έτσι, ως κινητοποίηση δεν οδηγούμαστε ενάντια στην ουσία της εξουσίας, παρά μόνο ενάντια σε κάποιες εξωτερικές της μορφές. Αν ζυγίσουμε όμως με τα στενά κριτήρια των αριθμών προσέλευσης στις διαδηλώσεις, την συνεργασία των διαδηλωτών με την ανεπίσημη ηγεσία, κ.ο.κ., πρέπει να πούμε πως η αυτή η πτέρυγα προς το παρόν υπηρετεί ικανοποιητικά τις ανάγκες της κινητοποίησης.
Οι Τρεις Φάσεις
Οι τρείς πτέρυγες είχαν το προβάδισμα στις διαδηλώσεις, διαδοχικά η μια μετά την άλλη, σε φάσεις που διήρκεσαν περίπου δύο-δυόμισι εβδομάδες έκαστη. Σε κάθε φάση αναδείχθηκαν διαφορετικά χαρακτηριστικά και η πορεία των γεγονότων ήταν πλούσια, με πολύπλοκους και διάφορους ρυθμούς και δραστηριότητες που συμπεριλάμβαναν πορείες, εκδηλώσεις πένθους και οργής, διαδηλώσεις, συμπλοκές, επαφές με τα Μέσα, ανεξάρτητη δημοσιογραφία, διασκέψεις, διαπραγματεύσεις, διευθετήσεις… όλα εκείνα που αποτελούν το «ψωμί και τυρί» των καθημερινών εργασιών μιας λαϊκής κινητοποίησης. Ως ΜΗ κομματικές δραστηριότητες, είναι όλα πρωτοφανή για την Κύπρο.
Μια περίληψη της δυναμικής των τριών φάσεων θα ήταν η εξής: Εκρηκτική έξοδος μπροστά -> Βήματα πίσω -> Επαναφορά μπροστά, αλλά με πιο συγκρατημένο περιεχόμενο.
Κατά την πρώτη φάση, δεν υπήρχε αντίληψη ύπαρξης πτερύγων. Υπήρχε συνοχή και ενότητα μεταξύ διαδηλωτών και εθελοντών και μέσα από τη συλλογική δράση και το δημοκρατικό πνεύμα ξεπήδησαν δύο νέα για την Κύπρο πολιτικά στοιχεία: Αυτοοργάνωση και ανοικτό μικρόφωνο στις διαδηλώσεις, μετατρέποντάς τις σε Αγορά του Δήμου.
Με αυτό τον τρόπο επιβιώσαμε και χειριστήκαμε έντονες και επικίνδυνες καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων μιας νύκτας κτηνώδους βίας από το κράτος, κατόπιν εντολών του Προεδρικού (12η Ιουλίου), όπου είχαμε πολλούς τραυματίες, μια νύκτα κατά την οποία το κυβερνών κόμμα προσπάθησε να αρχίσει εμφύλιο πόλεμο (19η Ιουλίου), τον οποίον αποτρέψαμε με μεγάλη επιτυχία, μια νύκτα (20η Ιουλίου) καθ’ ην, κατόπιν προβοκάτσιας από μέλη του ΑΚΕΛ, υπέστημεν επίθεση από απειθάρχητους υποστηρικτές (όχι μέλη) του νεοναζιστικού ΕΛΑΜ [3]. Και άλλα πολλά, με πορείες δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών – πράγματα πρωτάκουστα στην Κύπρο.
Η πρώτη φάση έληξε όταν η Αντιδραστική πτέρυγα εκμεταλλεύτηκε τις ανοικτές δημοκρατικές διαδικασίες (ανοικτό μικρόφωνο, ελευθερία του λόγου σε συναντήσεις, κλπ.) για να διασπείρει κατηγορίες και λασπολογία εναντίον κάθε άλλου (ακόμα και ανάμεσά τους), εξυφαίνοντας ανήκουστες δολοπλοκίες. Τα κίνητρά τους ήταν ένας συνδυασμός πολιτικών και προσωπικών διεκδικήσεων.
Διέσπειραν και καλλιέργησαν διχόνοια σε τόσο μεγάλο βαθμό που αρκετά άτομα από τις φοιτητικές οργανώσεις και ομάδες νεολαίας έκαμαν πίσω, σταματώντας τη συμμετοχή τους στις οργανωτικές προσπάθειες (ευτυχώς όμως, συνεχίζοντας την παρουσία στις διαδηλώσεις). Κατανοητό το βήμα προς τα πίσω, γιατί η επαφή με τους «πελλούς» που επενδύουν τα πάντα στη διχόνοια, είναι πολύ ψυχοφθόρα. Το αποτέλεσμα όμως ήταν να χαθεί η συνοχή της πτέρυγας συνεργατών, που μέχρι τούδε επωμιζόταν τις οργανωτικές εργασίες. Έτσι αναγκαστήκαμε και οι υπόλοιποι σε ένα βήμα πίσω για να διασωθεί η ενότητα.
Με εκείνη την ανατροπή επεβλήθη η Αντιδραστική πτέρυγα. Στη διάρκεια της «βασιλείας» της, κατέρρευσαν οι καθημερινές διαδηλώσεις στον ελάχιστο αριθμό διαδηλωτών και η ποιότητα τους κυμάνθηκε από μεσαία ως ανυπόφορη. Χρησιμοποιήθηκε πολύ δυνατή μουσική για να αποτραπούν τα συνθήματα και ο πολιτικός διάλογος, ενώ το ανοικτό μικρόφωνο έγινε εργαλείο προβολής διαφόρων στόχων και ατόμων που έφθειραν το ηθικό του κόσμου. Οι Δευτέρες συνεχίστηκαν ως ο κύριος φορέας των διαδηλώσεων, και έγιναν δύο μεγάλες πορείες από συγγενείς των νεκρών, συν υποστηρικτές που διατήρησαν το ενδιαφέρον του κόσμου, εμψύχωσαν, και κράτησαν τη συνέχεια των διαμαρτυριών. Ταυτόχρονα, κάποιοι (αφελείς ή συγχυσμένοι από τον πόνο) συγγενείς των νεκρών προσέδωσαν κύρος σε μέλη της Αντιδραστικής πτέρυγας, που χρησιμοποιήθηκε για να αποθαρρύνουν τα πολιτικά συνθήματα και τα πανώ («για χάρη των συγγενών»).
Η εκ των έσω προσπάθεια φίμωσης του λαού για περίπου δυόμισι εβδομάδες δημιούργησε αρκετή αγανάκτηση ανάμεσα στους εθελοντές και διαδηλωτές, που μας έδωσε ευκαιρία να οργανωθούμε για να το σπάσουμε. Αναγκαστήκαμε δηλαδή να λάβουμε πρωτοβουλίες για να επανακτήσουμε τον έλεγχο της ίδιας μας της διαδήλωσης!
Με τη βοήθεια μερικών αληθινά αγνών και αφοσιωμένων συγγενών των νεκρών, που είναι και συναγωνιστές μας, και με συνδυασμένες κινήσεις, τη Δευτέρα 8 Αυγούστου καταφέραμε να ανατρέψουμε την ηγεμονία της Αντιδραστικής πτέρυγας.
Τούτο επετεύχθη με: προσεκτική καλλιέργεια επαφών, με αξιοποίηση ενός φυλλαδίου που κυκλοφόρησε πολύ πλατιά, θέτοντας ξανά τις πολιτικές βάσεις της διαδήλωσης, και με συνεννόησή μας με μερικούς από τους ομιλητές, που βοήθησαν να γίνει συντονισμένη προσπάθεια επαναπολιτικοποίησης της εκδήλωσης από μικροφώνου. Όσο και αν προσπάθησαν οι Αντιδραστικοί να μας κάνουν να σωπάσουμε με διάφορα τεχνάσματα, επιστρατεύοντας ενοχές, μονοπώλιο του μικροφώνου, επιλεγμένες ομιλίες, προσπάθειες να κουράσουν τον κόσμο με ανιαρές ανακοινώσεις, απέτυχαν. Οι δικοί μας όχι μόνο ακούστηκαν, αλλά έδωσαν παλμό στο πλήθος που ανταποκρίθηκε πολύ θετικά. Σημαντική ήταν και η παρουσία κάποιων από μας εγγύτατα και άμεσα γύρω από την εξέδρα και το μικρόφωνο, δημιουργώντας στους Αντιδραστικούς την αίσθηση ότι πολιορκούνται (που ήταν αλήθεια), ώστε να υποκύψουν στη γενική απαίτηση του λαού για διαμαρτυρία. Οι εθελοντές μας έδωσαν το παρών τους όταν κάποιοι Αντιδραστικοί κινήθηκαν να μας σιγήσουν με βία, κυριολεκτικά διέσωσαν τα πάντα σε κάποιες κρίσιμες στιγμές, προστατεύοντας τους δικούς μας που υπέστηκαν επιθέσεις, σπρωξίματα, απειλές κλπ. και διατήρησαν την ειρήνη εγείροντας το Αντίπαλον Δέος.
Το αποτέλεσμα ήταν να προβάλει μια νέα ομάδα εθελοντών στο προσκήνιο, εκείνη που σιγά σιγά συγκροτήθηκε ως η πτέρυγα Προσωπικοτήτων. Ο λόγος που δεν μπορέσαμε να επιστρέψουμε στην αρχική κατάσταση, εκείνη πριν από τη δημιουργία πτερύγων, είναι το ότι οι ομάδες νεολαίας συνέχισαν να είναι απρόθυμες για συμμετοχή σε συναντήσεις εργασίας ή διαπραγματεύσεις με «τους άλλους» και ιδίως με τα δύσκολα ή δύστροπα άτομα. Σίγουρα είναι σεβαστή και κατανοητή η στάση των. Αλλά αυτό δεν μας άφησε άλλη επιλογή από το να δεχτούμε ως ανεπίσημη ηγεσία την πτέρυγα Προσωπικοτήτων.
Το παρόν
Το ιδανικό θα ήταν να βρεθεί τρόπος συνεργασίας και εγγύτητας μεταξύ της «δικής μας» πτέρυγας και της πτέρυγας Προσωπικοτήτων, και να γίνουν καλές εξηγήσεις για τη βάση της συνεργασίας, τις αρχές και μεθόδους και τους κοινούς στόχους.
Κινούμαστε προς εκείνη την κατεύθυνση, αλλά δεν ξέρουμε αν θα ευοδωθεί αυτή η προσπάθεια.Το πιο φλέγον θέμα για όλους μας είναι το ότι η επιβίωση του ελληνισμού στην Κύπρο απειλείται σήμερα – τώρα! – και ο κίνδυνος μεγεθύνεται με την ανακάλυψη πιθανώς μεγάλων πηγών φυσικού αερίου στις θάλασσες νοτίως της χώρας. Ο πρόεδρος Χριστόφιας ετοιμάζεται για διεθνείς συνομιλίες τον Οκτώβριο και συνεχίζει να συνομιλεί με τα ανδρείκελα του Αττίλα, προσπαθώντας να τους πείσει να δεχτούν τους όρους διζωνικής παράδοσης και καταστροφής της Κύπρου που τους προσφέρει.
Οι διαδηλώσεις στο Προεδρικό ακόμα δεν έχουν κατορθώσει να θέσουν αυτό το θέμα ως το ύψιστον, αν και η πλειοψηφία των διαδηλωτών αυτά αισθάνεται. Επείγει το να αναπροσανατολιστούμε πολιτικά ώστε η φυσική έκρηξη οργής, που πυροδότησαν οι θάνατοι στο Ζύγι, να μετακυλιστεί και στα εθνικά μας θέματα. Ειδαλλιώς οι διαδηλώσεις θα αρχίσουν να δρουν ως προπέτασμα καπνού για απασχόληση της κοινής γνώμης, ενώ ο Χριστόφιας ετοιμάζεται να παραδώσει την Κύπρο στα δόντια του ιμπεριαλισμού για ένα τελευταίο μάσημα.
Οι λαϊκές κινητοποιήσεις και τα κινήματα που τυχόν γεννούν είναι πάντα απρόβλεπτα και συμπεριφέρονται βάσει φυσικών νόμων που λίγο ή και ελάχιστα κατανοούμε. Το μόνο πράγμα που μπορούμε –και έχουμε καθήκον– να κάμνουμε είναι η εκ των προτέρων ετοιμασία οργανωτών, εθελοντών και συνειδητά πολιτικοποιημένων ανθρώπων, σε δίκτυα ατόμων και οργανώσεων, που να μπορούν να υπηρετήσουν τις κινηματικές ανάγκες του λαού ώστε να μπορεί να υλοποιείται, στην κατάλληλη στιγμή, μια υπέρβαση προς την Ελευθερία. Εμείς εκείνο υπηρετούμε.
Ελελεύ!
____________
Σημειώσεις, Πηγές και Παραπομπές
http://cyprusindymedia.org/aktinografia-parapompes.html
