“Είναι σαφές. Οι ενσωματωμένοι ηγέτες του κινήματος του ’68 φιλοτεχνούν πάνω στον καμβά του όλο το υπόστρωμα των σύγχρονων κοινωνιών της αγοράς: Η ατομική αυτοπραγμάτωση και ελευθερία, τα δικαιώματα, η απελευθέρωση από την παραδοσιοκρατική ηθική, η ανεκτικότητα. Κάπως έτσι οργανώνεται η διαλεκτική των επιφανών της γαλλικής χαβιαροαριστεράς: Η «θέση», ο πατερναλιστικός-πατριαρχικός κρατικός καπιταλισμός, η «αντίθεση» των παρισινών οδοφραγμάτων στην καταπίεσή του –και η σύνθεση: ο φιλελεύθερος – ελευθεριακός καπιταλισμός!
Σ’ αυτό το σχήμα, ο ριζοσπαστισμός έχει θέση μόνον ως υπερμοντερνισμός, ως διαρκής, ριζική απόρριψη του παρελθόντος, ως ακούραστη επινόηση του παρόντος. Υπό αυτήν την έννοια, μπορούμε να δούμε την πραγμάτωση του συνθήματος, η φαντασία στην εξουσία, μέσα στα πλαίσια της σύγχρονης μιντιακής κοινωνίας του θεάματος. Διότι τι άλλο κάνει αυτή από το να επινοεί διαρκώς καταναλωτικές ψευδοταυτότητες και επίπλαστα συλλογικά βιώματα, μέσα σ’ ένα σκηνικό όπου το αύριο είναι σήμερα και το σήμερα ήδη χθες; Και πόσο καλύτερα θα μπορούσαμε να περιγράψουμε τη δραστηριότητα του σύγχρονου παραγωγίστικου τεχνόκοσμου, ο οποίος κινείται σ’ ένα πλαίσιο απολύτως ελεύθερης –ασύδοτης για την ακρίβεια– βούλησης, αναπλάθοντας διαρκώς τον πλανήτη σε «υλικό-τεχνητό σώμα του ανθρώπου»;
Υπ’ αυτήν την έννοια, η εξεγερσιακή κουλτούρα του 1968 όντως «νίκησε», κληροδοτώντας στον σύγχρονο καπιταλισμό τόσο μερικές από τις βασικές αρχές των ανθρωπολογικών του προτύπων, όσο και όψεις της κρατούσας πολιτικής και κοινωνικής πρακτικής”
(Γ. Ρακκάς)
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΕ PDF
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
- Γ. Ρακκάς, 40 χρόνια μετά
- Σλ. Ζίζεκ,Το πνεύμα του ‘68
- Γκ. Βιάλε, Μια παγκόσμια εξέγερση
- Γ. Καραμπελιάς, Ο Μάης «ηττήθηκε» για να μπορέσει να «νικήσει» (Συνέντευξη στον Γ. Ρακκά)
