του Γιώργου Καραμπελιά
Πριν ένα μήνα, ο σύμβουλος του Α. Σαμαρά, Π. Μπαλτάκος, δήλωνε «πως είναι απευκταίο, αλλά αν χρειαστεί μπορούμε να συγκυβερνήσουμε και με τη Χρυσή Αυγή», ενώ ο έτερος μυστικοσύμβουλος, Χρύσανθος Λαζαρίδης, δεν πρόλαβε να εγκαταλείψει αυτή τη γραμμή ακόμα και τις πρώτες μέρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και επέμενε στην εξίσωση Χ.Α. και ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, μέσα σ’ ένα μήνα, τα πράγματα αντιστράφηκαν και οι παρ’ ολίγον κυβερνητικοί εταίροι μεταβλήθηκαν σε «εγκληματική οργάνωση» και πήραν τον δρόμο για τη φυλακή. Οι συνέπειες αυτής της μεταστροφής για τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις θα είναι τεράστιες. Τι μεσολάβησε όμως για να πραγματοποιηθεί;
Πρώτο και κύριο, όπως έχουμε επισημάνει αναρίθμητες φορές εδώ και ένα χρόνο, το γεγονός ότι η Χ.Α. δεν κατόρθωσε να μετασχηματιστεί από συμμορία σε πολιτικό κόμμα και να ενώσει όλο τον «χώρο», από χουντοβασιλικούς μέχρι ανεγκέφαλους πατριώτες, απόστρατους αξιωματικούς και αστυνομικούς, σε ένα «ευπρόσωπο» ακροδεξιό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα, στις συνθήκες της τεκτονικής κρίσης που ζει η Ελλάδα, θα μπορούσε άνετα να ξεπεράσει το 10% ακόμα και το 15% των ψηφοφόρων. Η Χ.Α., ενώ έτεινε να προσεγγίσει ανάλογα εκλογικά επίπεδα, παρέμενε ταυτόχρονα μια μικρή ομάδα ναζιστών που δεν αντιστοιχούσε στο νέο της μεγεθυμένο ηγετικό ρόλο και η συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών ή των ψηφοφόρων της συντασσόταν μαζί της για «να τιμωρήσει το σύστημα», «παρά τα αποτρόπαια χαρακτηριστικά» της. Δηλαδή, δεν είχαν δημιουργήσει εκείνη την ιδεολογική σύνδεση με τους ψηφοφόρους τους και τους οπαδούς τους που θα τους επέτρεπε να κινητοποιήσουν χιλιάδες ή δεκάδες χιλιάδες άτομα σε περίπτωση δίωξής τους, και θα τους καθιστούσε ουσιαστικά άτρωτους. Αυτή ήταν η βασική εγγενής αδυναμία του μορφώματος της Χ.Α., που μπορούσε εύκολα να τους μεταβάλει σε αντικείμενο αστυνομικής και εισαγγελικής δίωξης. Συνέχισαν υπό την καθοδήγηση των βουλευτών τους να οργανώνουν ομάδες εφόδου, να γυμνάζονται σε στρατόπεδα, να κρύβουν όπλα, και – υπέρτατη ύβρις προς την παραδοσιακή ακροδεξιά– να επιτεθούν ακόμα και στους εναπομείναντες ταγματασφαλίτες του Μελιγαλά.
Έτσι, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, εντασσόμενη στη στρατηγική της κατάληψης δια της βίας των λαϊκών συνοικιών, ήρθε να ξεχειλίσει το ποτήρι. Ήταν οι ίδιοι οι βουλευτές ή και ο «αρχηγός» που συνέχισαν να δίνουν εντολές για τις εγκληματικές ενέργειες. Όπως προσφυώς αναφέρει ένας «πατριώτης» του διαδικτύου (http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/09/blog-post_30.html), η Χ.Α. δεν είχε πραγματοποιήσει έναν διαχωρισμό ανάλογο με εκείνον του Sin Fein με τον ΙRΑ, ή ανάμεσα στους Αδελφούς Μουσουλμάνους και τα ένοπλα τμήματα της Χαμάς, θα συμπληρώναμε εμείς. Όσο υβριστικός και αν είναι ο παραλληλισμός ανάμεσα σε μεγάλα ιστορικά κινήματα και μπράβους, μας βοηθάει να κατανοήσουμε την πραγματικότητα: Η ελληνική ακροδεξιά δεν μπορεί να έχει Sin Fein ούτε και ΙRΑ, διαθέτει μόνον παρακρατικούς. Αυτός είναι ο πρώτος και κύριος λόγος για τον οποίο κατέστη δυνατό στο κράτος να πλήξει το… παρακράτος. Διότι παρέμεινε τέτοιο ακόμα και μέσα στη Βουλή. Και, όπως ανέφερε σε μία ομιλία του ο… Παναγιώταρος, ίσως σε μια έκλαμψη ειλικρίνειας: «Μπουρ… το κράτος, μπουρ… και το παρακράτος»! Ένα τέτοιο σχήμα ήταν ευάλωτο σε οποιοδήποτε αποφασιστικό κτύπημα από την πλευρά του κράτους και, πάνω απ’ όλα, το έπνιξε το αίμα του Παύλου Φύσσα.
Παράλληλα, εκδηλώθηκε και μία ισχυρή πίεση στην κυβέρνηση από τον «διεθνή παράγοντα» ώστε να στραφεί ενάντια στη Χ.Α. Η Ευρωπαϊκή Ένωση απαιτούσε μέτρα εναντίον της πριν η Ελλάδα αναλάβει την προεδρία τον Ιανουάριο, και κάποιοι (όπως ο Σβόμποντα, πρόεδρος της σοσιαλιστικής ομάδας στο ευρωκοινοβούλιο), έφτασαν να απειλούν με αποκλεισμό της. Το Ισραήλ ανέβαλε δύο φορές τη συνάντηση των υπουργικών συμβουλίων για τον ίδιο λόγο (και, καθόλου τυχαία, αυτή ορίστηκε για τις 8 Οκτωβρίου στην Ιερουσαλήμ). Ανάλογη ήταν η πίεση από το διεθνές εβραϊκό λόμπι και από την αμερικανική κυβέρνηση. Από τη στιγμή και πέρα δε, που η Χ.Α., με τις τελευταίες της δολοφονικές ενέργειες, πέρασε στο προσκήνιο της διεθνούς επικαιρότητας, αυτή η πίεση έγινε αφόρητη και το σενάριο της συμπόρευσης κατέστη αδιανόητο. Έτσι, πέρασε σε πρώτο πλάνο το σχέδιο του συντριπτικού κτυπήματος στη Χ.Α., που εφαρμόζεται τις τελευταίες δέκα ημέρες. Ουσιαστικά, η Χ.Α. οδηγείται σε απαγόρευση και το μεγάλο ερώτημα είναι πού θα διοχετευτούν οι οπαδοί και οι ψηφοφόροι της.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, αναπτύσσεται ένας έντονος προβληματισμός σε όλη την ελληνική κοινωνία, και κατ’ εξοχήν στον «αντιμνημονιακό» χώρο. Οι φαινομενικές και πραγματικές αντιφάσεις της κυβερνητικής στρατηγικής έχουν οδηγήσει σε σύγχυση και αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις, σύγχυση που επιτείνεται όσο εξελίσσεται το κυβερνητικό μπλιτς-κριγκ εναντίον του Μιχαλολιάκου και της παρέας του. Έτσι, παρ’ ότι τον τελευταίο καιρό έχει φανεί ξεκάθαρα ότι η Χ.Α. χρησιμοποιούνταν κατ’ εξοχήν για τη διαίρεση των αντιμνημονιακών δυνάμεων σε αριστερούς και δεξιούς και για την αναμόχλευση ενός εμφυλιοπολεμικού κλίματος, ένα μεγάλο μέρος της Αριστεράς –παρότι ο Παύλος Φύσσας προερχόταν από αυτή–, έδειξε να «ανησυχεί» με την αιφνίδια στροφή της Ν.Δ. εναντίον της Χ.Α. διότι πέφτει θύμα της ίδιας της ρητορικής της. Το γεγονός, δηλαδή, ότι η Ν.Δ. χρησιμοποιούσε εν μέρει τη Χ.Α. οδήγησε στο συμπέρασμα ότι ταυτίζεται μαζί της, χωρίς να κατανοεί τόσο την αυτονομία του φασιστικού φαινομένου, όσο και το γεγονός πως εάν οι παρακρατικοί γίνουν επικίνδυνοι για το ίδιο το κράτος που τους εξέθρεψε, τότε το κράτος μπορεί να στραφεί βίαια εναντίον τους. Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν έπεσε η δικτατορία, η Αριστερά δεν μπορούσε να κατανοήσει πως ο Καραμανλής θα «έδενε» τους χουντικούς και ακόμα περισσότερο πως θα στρεφόταν εναντίον του ίδιου του βασιλιά και της βασιλικής πτέρυγας της Δεξιάς. Οι παλαιότεροι θυμόμαστε τις κορώνες του Ανδρέα Παπανδρέου πως ο Καραμανλής αποτελεί μεταμφίεση της Χούντας και τη συμπεριφορά των αριστερών και αριστεριστών που κράτησαν τις οργανώσεις στην παρανομία για πάνω από ένα χρόνο μετά την πτώση της δικτατορίας, βασισμένοι στην ίδια ανάλυση. Κάτι ανάλογο συνέβη και τώρα, όταν μάλιστα η μετάβαση από τη μία στρατηγική (Μπαλτάκος και συγκυβέρνηση) στην άλλη (Δένδιας και Κορυδαλλός) έγινε μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Αυτή η σύγχυση, η οποία αφαίρεσε τη δυνατότητα από την Αριστερά και από τις αντιμνημονιακές δυνάμεις να καταγάγουν μια μεγάλη πολιτική νίκη, διεκδικώντας αυτές την πρωτοβουλία για τη διάλυση της ναζιστικής οργάνωσης, μέσα στη Βουλή, αμέσως μετά τη δολοφονία του Φύσσα, και άφησαν την πρωτοβουλία στην κυβέρνηση και τον Σαμαρά, αποδεικνύει την πολιτική τους ανωριμότητα.
Επιπλέον, καταδεικνύει την αδυναμία τους να αναγνώσουν σωστά την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Το ότι εκλαμβάνουν την ήττα της στρατηγικής Σαμαρά για συγκυβέρνηση με την Ακροδεξιά (βεβαίως σε μια εκδοχή πιο ευπρόσωπη από τη Χ.Α.) ως «θρίαμβό» του αποδεικνύει το πόσο βαθιά νυχτωμένοι είναι. Το ότι ο Σαμαράς υποχρεώθηκε να καταστρέψει το σενάριο μιας αμιγούς Δεξιάς εκδοχής συμμαχιών, και να επιστρέψει στις κεντροδεξιές αντιλήψεις του «μεσαίου χώρου», αποτελεί στην πραγματικότητα ήττα της ομάδας του στο εσωτερικό της Ν.Δ. και αντίστοιχα ενίσχυση των καραμανλικών, καθώς και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο εσωτερικό της κυβέρνησης. Και, μεσοπρόθεσμα, αποτελεί νίκη για τις αντιμνημονιακές δυνάμεις, διότι αδυνατίζει τον κύριο μνημονιακό πόλο που είναι η σαμαρική Ν.Δ. Και τα πράγματα είναι πολύ απλά. Πιθανώς, ένα τμήμα των ψηφοφόρων της Χ.Α. να στραφεί προς τη Ν.Δ. Όμως, το μεγαλύτερο μέρος θα αναζητήσει είτε νέες πολιτικές εκφράσεις, είτε θα καταφύγει σε άλλα αντιμνημονιακά σχήματα. Η Χ.Α. αποτελούσε μια χρυσή ευκαιρία διαίρεσης των αντιμνημονιακών δυνάμεων η οποία χάθηκε. Έτσι, η αντιδιαστολή που κάνουν πάρα πολλοί, του τύπου «δεν πρέπει το αντιφασιστικό μέτωπο να αποτελέσει μέσο για το αδυνάτισμα του αντιμνημονιακού μετώπου», είναι απολύτως εσφαλμένη. Το αντιμνημονιακό μέτωπο, στην πραγματικότητα, είναι και αντιφασιστικό ταυτόχρονα.
Εξάλλου, αυτή η αδυναμία να αντιμετωπίσουν τον χαρακτήρα και τον ρόλο της Χ.Α. συνδέεται και με την αδυναμία τους να διαγνώσουν τη σημερινή στρατηγική και τις κατευθύνσεις των μνημονιακών δυνάμεων. Επειδή το μνημόνιο έχει επιτελέσει τους βασικούς του στόχους, της υποταγής της χώρας και της μεταβολής της σε αποικία χρέους, αυτές είναι έτοιμες να περάσουν σε μία νέα τακτική. Να διακηρύξουν ότι η περίοδος των μνημονίων έχει εξαντληθεί (δηλαδή έχει ολοκληρωθεί) και ότι, πλέον, δεν έχει νόημα ο διαχωρισμός μνημόνιο-αντιμνημόνιο αλλά ο διαχωρισμός ανάμεσα στις υπεύθυνες ευρωπαϊκές συντηρητικές δυνάμεις που συνεχίζουν το έργο της «εξυγίανσης» και τους «τυχοδιωκτισμούς» των αντιμνημονιακών. Σε αυτά τα πλαίσια εντασσόταν και η στρατηγική της προσέγγισης με τη Χ.Α: Σε ένα άμεσα προσεχές μέλλον, η αντιπαράθεση θα ξαναγυρνούσε στα γνωστά πλαίσια αριστερά-δεξιά (μαζί με την ακροδεξιά της), και θα ξέφευγε από το σχήμα μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί. Γι’ αυτό και χαρακτηρίσαμε το γεγονός της αναγκαστικής στροφής ενάντια στη Χ.Α. ως μία ήττα αυτής της στρατηγικής. Ο Σαμαράς και η ομάδα του θα υποχρεωθούν είτε να ανακαλύψουν ένα πολιτικό υποκατάστατο της Χ.Α. είτε να ενσωματώσουν οι ίδιοι την ακροδεξιά διαμαρτυρία, πράγμα αδύνατο με βάση τη διεθνή και ευρωπαϊκή συγκυρία. Γι’ αυτό, λοιπόν, τη διαφαινόμενη διάλυση της Χ.Α. την θεωρούμε ταυτόχρονα και πλήγμα στις μνημονιακές δυνάμεις, που χάνουν ένα βασικό τους δεκανίκι. Εξάλλου, η Χ.Α. ήταν χρήσιμη για πολλούς, μια και συκοφαντούσε την έννοια του πατριωτισμού.
ΥΓ.1 Κατανοούμε, βέβαια, τα αισθήματα οργής πολλών φίλων και συναγωνιστών, που δεν μπορούν να ανεχθούν τα διαχρονικά παπαγαλάκια των ΜΜΕ και της πολιτικής σκηνής, που σήμερα πρωτοστατούν σε κραυγές ενάντια στη Χ.Α. Όλοι εκείνοι που χθες υποστήριζαν με μανία τον Σημίτη, τον ΓΑΠ και τον… Σόιμπλε, όλοι εκείνοι που, μέχρι χθες, ήταν έτοιμοι να μεταβάλουν σε συνομιλητές τους τούς χρυσαυγίτες, αυτοί θέλουν να μεταβάλουν τις διώξεις εναντίον της Χ.Α. και σε εφαλτήριο για παραπέρα φασιστικοποίηση και αυταρχικοποίηση των θεσμών και του κράτους. Όμως, αγαπητοί φίλοι, αυτό αποτελεί συνέπεια του γεγονότος ότι εγκαταλείψατε σε αυτούς την πρωτοβουλία της μάχης ενάντια στη Χ.Α. και γι’ αυτό θα δοκιμάσουν να την μεταβάλουν σε νίκη τους. Προφανώς, λοιπόν, πρέπει, εδώ και τώρα, να ενισχυθεί ένα δημοκρατικό πατριωτικό αντιμνημονιακό κίνημα που δεν θα επιτρέψει να μεταβληθεί η δίωξη κατά των φασιστών σε όπλο εκφασισμού των θεσμών και της πολιτείας. Και εάν οι αντιμνημονιακές δυνάμεις είχαν πάρει την πρωτοβουλία, στη Βουλή και στην κοινωνία, δεν θα την άφηναν στον Δένδια και τον… Σωτηρέλη, που, με την ευκαιρία της δίωξης κατά της ΧΑ, προωθούν τον εκφασισμό των θεσμών και τη διασταλτική ερμηνεία, αν όχι και την παραβίαση, του Συντάγματος. Οι αντιμνημονιακοί έπρεπε, μέσα στη Βουλή, να ζητήσουν την άρση της ασυλίας των βουλευτών της Χ.Α. και αυτό πρέπει να κάνουν ακόμα και σήμερα, να επαναφέρουν τις διώξεις σε ένα επίπεδο δημοκρατικής νομιμότητας. Έτσι, δεν θα προσφέρουν και κανένα άλλοθι σε ψηφοφόρους της Χ.Α. να νιώθουν ή να παριστάνουν πως είναι «αδίκως διωκόμενοι».
ΥΓ.2 Υποστηρίζεται, παράλληλα, ότι ο Σαμαράς μπορεί να προχωρήσει ακόμα και σε εκλογές άμεσα, με τη Χ.Α. υπό απαγόρευση και ανίκανη να κατέβει στις εκλογές, και έτσι να εκμαιεύσει μια νέα πολιτική νίκη έναντι των αντιμνημονιακών αντιπάλων της, με τις δάφνες του «αντιφασίστα». Όμως, αν συμβεί κάτι τέτοιο, δεν αποδεικνύει ακριβώς ότι οι αντίπαλοί του τού έδωσαν τη δυνατότητα να το κάνει, παραχωρώντας του την «αντιφασιστική» προτεραιότητα; Πόσο μάλλον δε, αν εμφανιστεί και με μία «μεταμνημονιακή» ρητορεία. Εξάλλου, ένα αντιμνημονιακό μέτωπο που αφήνει απ’ έξω μία βασική διάσταση, όπως είναι ο πατριωτισμός και η αποτελεσματική –και ταυτόχρονα δημοκρατική– αντιμετώπιση του μεταναστευτικού, αδυνατεί να κατακτήσει την κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία. Σήμερα, λοιπόν, εκλαμβάνει τη συντριβή των φασιστών ως απειλή εναντίον του, ακριβώς γιατί εγκατέλειψε την πρωτοβουλία στους μνημονιακούς.
30/9/2013
10 ΣΧΟΛΙΑ
Εξαιρετική ανάλυση που αναδεικνύει ανάγλυφα την αδυναμία στρατηγικής των αντιμνημονιακών και ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ! Έχω μόνο μια μικρή διαφωνία ! Προσωπικά δεν πιστεύω ότι το σενάριο κυβερνητικής συνεργασίας ΝΔ/ Χ.Α. ήταν ποτέ ρεαλιστικό όσο και αν το πιπίλιζαν οι …..εγκάθετοι τύπου ……έγκυρου Παπαδημητρίου ή το εύχονταν οι …..πολιτικοί ογκόλιθοι Φαήλος και Χρύσανθος ! Διότι η η ΝΔ έχει αναλάβει ένα συμβόλαιο εκτέλεσης της χώρας για λογαριασμό των διεθνών τοκογλύφων ενώ η Χ.Α. όσο και αν έπαιζε τον ρόλο που περιγράφει ο συγγραφέας, υπήρχε επειδή πουλούσε αντιμνημόνιο στους χαμηλού επιπέδου Έλληνες ψηφοφόρους ! Τυχόν συμμαχία τους, θα εξαφάνιζα και την Χ.Α. που ξαφνικά θα το έπαιζε Ηρακλέας του…..Τόμσεν (!!!) και την ΝΔ που μαζικά θα εγκατέλειπαν οι Κεντρώοι ψηφοφόροι της ! Θεωρώ πως η χρησιμότητα της Χ.Α. περιοριζόταν απλά στην διαίρεση των αντιμνημονιακών, την παρεμπόδιση της πρωτιάς του ΣΥΡΙΖΑ και όντως την συκοφάντηση του πατριωτικού αντιμνημονιακού χώρου σε συνδυασμό με την κατατρομοκράτηση των συνδικαλιστών !
Δεν ξέρω, αλλά αν η ηγεσία της Χ.Α. εμπλέκεται στην δολοφονία, τότε είναι σίγουρο, θα καταδικαστούν με ισόβια κάθειρξη, πως γίνεται να μην εκβιάσουν την κατάσταση, με τις διαδοχικές παραιτήσεις , προκαλώντας εκλογές;
(φαίνεται οτι περίμεναν τις συλλήψεις,μου φαίνεται λογικό πριν εκδοθούν τα εμτάλματα να είχαν ήδη παραιτηθεί).
Αντίθετα, αν οι εισαγγελείς δεν έχουν δέσει την υπόθεση με ατράνταχτα στοιχεία, τότε θα ενδυναμωθεί η Χ.Α. (δεν νομίζω να είναι τόσο ανόητοι).
Μου φαίνεται πως κάτι δεν πάει καλά στην όλη υπόθεση, σαν κάτι να μην γνωρίζουμε……….
Με αυτόν τον τρόπο θα καταπολεμηθεί η Χ.Α.; Ήδη τρεις βουλευτές αφέθηκαν ελεύθεροι, με ”περιοριτικούς” όρους. Τις προηγούμενες μέρες τα άθλια μ.μ.ε. μας παρουσίαζαν μια εταιρία δολοφόνων, αλλά τώρα τα μέλη της αφήνονται ελεύθερα, για να συνεχίσουν το δολοφονικό τους έργο! Λοιπόν, ας σοβαρευτούμε λίγο. Η Χ.Α. θα έπρεπε να τεθεί εκτός νόμου, όχι γιατί κάποια στελέχη της προέβησαν σε ποινικά αδικήματα (αυτό είναι πολύ σοβαρό, αλλά δεν μας αφορά άμεσα), αλλά κυρίως γιατί η Χ.Α. δεν είναι κόμμα. Η Χ.Α. είναι στρατιωτικο-θρησκευτική οργάνωση, με προκάλυμμα το χαρακτηρισμό του πολιτικού σχηματισμού.
Η ίδιοι, με το που εισήλθαν στην βουλή, είχαν δηλώσει ότι θα παίρνουν τα χρήματα, που αναλογούν στον βαθμό του συνταγματάρχη, δίδοντας τα υπόλοιπα στο κόμμα. Έχουν αυστηρότατη στρατιωτική ιεραρχία, ο κατώτερος, εκτελεί τις εντολές του ανώτερου, στην ιεραρχία, χωρίς συζήτηση (τουλάχιστο στον πραγματικό στρατό, υπάρχουν και δικαστήρια και στρατονομία).
Από θρησκευτικής άποψης, η Χ.Α. θα άνηκε στην λίστα, της εκκλησίας της Ελλάδας, των χειρότερων θρησκευτικών οργανώσεων και σεχτών. Παλαιότερα στην επιτροπή των αιρέσεων, υπήρχαν σοβαρότατα άτομα με πολλές γνώσεις και είχαν στις λίστες τους εκατοντάδες τέτοιες οργανώσεις, σήμερα βέβαια δεν ξέρω τι γίνεται, άλλωστε στην πατρίδα μας τα έχουμε ιδοπεδώσει όλα και γευόμαστε τους καρπούς της ανοησίας μας.
Στο προηγούμενο σχόλιο, έγραψα : Μου φαίνεται πως κάτι δεν πάει καλά στην όλη υπόθεση, σαν κάτι να μην γνωρίζουμε……….
Σήμερα, έχω τον ίδιο ακριβώς προβληματισμό.
Θα πρέπει να αναφέρουμε ένα <> στοιχείο της χρυσής αυγής που γοήτευε και έπειθε τον περισσότερο κόσμο. Η ευθύτητα του λόγου της και ο ριζοσπαστικός ακτιβισμός της (που φαινομενικά και υπό την ανοχή της πολιτείας βέβαια) έδιναν την εντύπωση πως οι χρυσαυγίτες ήταν ικανοί για τα πάντα. Αυτοί οι <>ήταν ικανοί να διαλύσουν το σάπιο σύστημα και να επιβάλλουν την τάξη. Έβγαζαν μια εικόνα ασυμβίβαστων καθημερινών ανθρώπων που δεν μασούσαν τα λόγια τους.Ποιος δεν θα ήθελε να πει στον Βενιζέλο <>,ποιος δεν θα ήθελε να είναι καλεσμένος στο Mega και να πει μπροστά στα μούτρα του Πρετεντέρη <>. Σε κάποιες πτυχές τους ταυτιζόσουν μαζί τους…<> Δεν θέλω να τους δικαιολογήσω, αλλά άπο οτι βλέπω, θεωρώ ότι για να πειστει ο κόσμος να βγει μπροστά και να ανατρέψει το σύστημα θα πρέπει οι αντιμνημονιακές δυνάμεις να ανεβάσουν στροφές και να μας πείσουν πως θα τελειώσουν με το σάπιο σύστημα μια και καλή. Θα διαλύσουν τα διαπλεκόμενα κανάλια, θα διαλύσουν το σάπιο κλεπτοκρατικό σύστημα πολιτικών-επιχειρηματιών-δημοσίων υπαλλήλων που κλέβουν ή αδιαφορούν για την εξυπηρέτηση του πολίτη αλλά επειδή είναι κομματόσκυλα μένουν στις θέσεις τους. Πρέπει να εμφανίσουν μια εικόνα μη-πολιτισμένη, σιδερένια ως προς την πάταξη του παρακράτους, εκδικητική ως προς την ανομία της κλεπτοκρατίας… Δεν πρέπει να προβάλλουν μια εικόνα εξισορροπητική, συμβιβασμού με το σάπιο σύστημα, ήπιας μετάβασης. Δηλαδή θα πρέπει να νιώθεις ότι άμα βγει ο Συριζα τέρμα πια ο Πρετεντέρης και η Τρέμη, τέρμα πια ο Αλαφούζος και η κοροϊδια της πράσινης ανάπτυξης και του όλοι μαζί μπορούμε. Ο κόσμος έχει συσσωρεύσει τεράστιο μίσος απέναντι σε αυτό το υποκριτικό καταστημένο που τον πνίγει και το βλέπει παντοδύναμο και μην έχοντας την πολιτική μόρφωση θέλει με μια πράξη βίας να το διαλύσει. Γι αυτό και πολλές φορές επικαλείται και τον Παπαδόπουλο, όχι επειδή έχει ιστορική επίγνωση του τι έκανε, αλλά επειδή φαντασιώνεται την άμετρη δύναμη του δικτάτορα που έχει την ικανότητα να τα διαλύσει όλα!!
Συγκρότηση της εγκληματικής οργάνωσης είναι η καθοδηγητική και κατευθυντήρια συμβολή στη δημιουργία της, ενώ ΈΝΤΑΞΗ είναι η ενεργητική συμμετοχή στις εκδηλώσεις και δραστηριότητες της ομάδας, ΜΕ ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΣΚΟΠΩΝ ΤΗΣ. Η συγκρότηση είναι στιγμιαίο έγκλημα, ενώ η ένταξη στην ομάδα είναι διαρκές ένταλμα και διαρκεί όσο διαρκεί η ιδιότητα του μέλους και η ύπαρξη της ομάδας ως εγκληματικής οργάνωσης, με την έννοια ότι τελείται σε καθημερινή βάση και εξακολουθεί όσο συνεχίζεται η παράνομη κατάσταση της εγκληματικής οργάνωσης και παράγεται έτσι προσβολή με αφηρημένη διακινδύνευση των προστατευόμενων από την έννομη τάξη έννομων αγαθών”
Τουτέστιν :
1) Πρόκειται για καραμπινάτη πολιτική δίωξη. Κατ’ ουσίαν όλα τα μέλη της Χ.Α. κατηγορούνται για ένταξη στην εγκληματική οργάνωση εφ’ όσον διαρκεί η ιδιότητα του μέλους και η ύπαρξη της “εγκληματικής οργάνωσης”. Δεν μπορούν να ασκήσουν τον πολιτικό ρόλο που επιφυλάσσει το Σύνταγμα για τα κόμματα που είναι τα κύρια στοιχεία του Δημοκρατικού πολιτεύματος.
2) Υφίσταται έμμεση κατηγορία κατά όλων των Υπουργών και των κυβερνήσεων που επέτρεψαν την ύπαρξη και δράση εγκληματικής οργάνωσης επί δεκαετίες
3) Εκ των πραγμάτων δεν είναι δυνατόν να υφίσταται πλέον νομίμως το πολιτικό κίνημα Χ.Α.
4) Για την Συνταγματική εκτροπή που έπεται η αριστερά θεωρείται πλέον ως συναυτουργός
5) Τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι δεν είχαν γίνει εγκληματικές ενέργειες από μέλη και φίλα προσκείμενους του εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος Χ.Α.
Κύριε Καραμπελιά η γνώμη μου για το θέμα είναι η εξής:
Είναι θετικό που οι μπράβοι θα χάσουν πλέον τη δυναμική και την επιρροή που είχαν.
Ωστόσο δε νομίζω ότι η χα διασπούσε κάποιο αντιμνημονιακό μέτωπο γιατί αυτό δεν υπάρχει. Ο σύριζα δεν είναι αντιμνημονιακός, είναι απλά οι άνθρωποι που θέλουν να συνεχιστεί το σοσιαλιστικό φαγοπότι (και μερικοί νέοι αφελείς και ανιστόρητοι). Δε θα γίνει πατριωτικό κόμμα ούτε σε έναν αιώνα. Όσο για το κκε, ζουν στον πλανήτη που δεν υπάρχουν έθνη και δεν έχει φυσικά δική του οικονομική πρόταση (η κατάλυση της ιδιοκτησίας και η ιδέα ότι όλοι έχουν τις ίδιες δεξιότητες δεν είναι σοβαρή πρόταση, ας διαβάσει κάποιος τη Φάρμα των ζώων)
Επιπλέον: α) αριστεροί και ‘δεξιοί’ στην Ελλάδα (εντός εισαγωγικών γιατί όπως έχω ξαναπεί κανονική δεξιά δεν έχει υπάρξει εδώ, δηλαδή είτε φιλελεύθερο είτε συντηρητικό κόμμα) δεν μπορούν να συνεργαστούν γιατί δεν μπορούν καν να συνεννοηθούν και β) αυτοί που ψήφιζαν χα από άγνοια και βλακεία (όπως αντιλαμβάνεστε ένας δεξιός δε διάβαζε άρδην για να μάθει τι άτομα είναι μέσα στη χα ούτε εμπιστεύεται τις πασοκικές εφημερίδες για το ποιόν και τις πράξεις των διαφόρων κομμάτων) δεν είναι σε θέση ούτε τώρα να κάνουν κάτι χρήσιμο ενάντια στην αποικιοποίηση της χώρας γιατί βέβαια δεν έχουν βγει από την άγνοια και τη βλακεία. Οι υπόλοιποι που την υποστήριζαν (φασίστες, κ.λ.π.) φυσικά μόνο ζημιά θα συνεχίσουν να κάνουν.
– τον πατριωτισμό πράγματι τον έβλαπτε η χα όμως ο πατριωτισμός πολύ φοβάμαι πως είναι νεκρός από καιρό με εξαίρεση λίγα άτομα όπως εσείς (δηλαδή δεν υφίσταται πλέον σε συλλογικό επίπεδο).
Άρα στην πραγματκότητα ο Σαμ δεν αντιμετωπίζει, νομίζω, κάποια ήττα. Απεναντίας:
– θα πάρει πίσω στη νδ μερικούς ψηφοφόρυς
– θα παρουσιαστεί ως captain america, o σούπερ ήρωας που πολέμησε το ναζισμό
– εφάρμοσε με απόλυτη επιτυχία πρωτόγνωρες (βλ. άρ. 62Σ) μεθόδους για να εξουδετερώσει ένα κόμμα (νομικά ήταν κόμμα) και δεν μπορεί κανείς να με διαβεβαιώσει ότι αυτές οι μέθοδοι δε θα χρησιμοποιηθούν μελλοντικά επάνω σε κάποιο άλλο κόμμα, που δε θα αποτελείται από μπράβους αλλά θα είναι απειλή για τη στρατηγική των αποικιοκρατών και των ντόπιων πρακτόρων τους
– στο εξής δε βλέπω πώς θα τολμήσει κάποιος δημόσια να μιλήσει π.χ. κατά της λαθρομετανάστευσης ή υπέρ μιας μη ενδοτικής πολιτικής με την Τουρκία χωρίς να φοβάται ότι θα τον συνδέσουν με τη χα, άρα χωρίς να κινδυνεύει να κατηγορηθεί ως υποκινητής μίσους και εν δυνάμει εγκληματίας.
Οπότε συνολικά είναι πολύ καλό που γλιτώσαμε από τους σατανιστές και τους άγριους αλλά δε συμφωνώ με την ανάλυσή σας ως προς τις συνέπειες των όσων έγιναν.
Καλή τύχη και καλή συνέχεια!
Μετά τον εμφύλιο πόλεμο ’46-’49, στην ελλαδική κοινωνία το αστικό κατεστημένο επέβαλε, με το άλλοθι του “κομμουνιστικού κινδύνου”, ένα καθεστώς φόβου και όποιος τολμούσε να μιλήσει για κοινωνική δικαιοσύνη, δίκαια των εργαζομένων και γενικώς ότι δεν άρεσε στα “τζάκια” τον ανακηρύσσαν “κομμουνιστή” και τραβούσε τα πάνδεινα. Αναρωτιέμαι αν σήμερα, με τον εθνομηδενισμό ως κυρίαρχο πολιτικό ρεύμα, η υπόθεση της Χρυσής Αυγής χρησιμοποιηθεί ως ηθικό έρεισμα για την κατάπνιξη κάθε πατριωτικής φωνής ενάντια στον εθνομηδενισμό και την έκλειψη της εθνικής ιδιοπροσωπίας του Ελληνισμού.
Κατά την ταπεινη μου γνωμη δεν εχουμε προβλημα μονο με την ανεπαρκεια της αριστερας αλλα εχουμε προβλημα και με την ανεπαρκεια της δεξιας στην Ελλαδα! Και αυτό κανει το προβλημα πολύ μεγαλύτερο! Ακομα και ο πιο καλοπιστος δεξιος μπορει να καταλαβει ότι η δεξια στην Ελλαδα δεν εχει αξιολογο πολιτικο προγραμμα επιπλεον και αυτο που εχει δεν το εφαρμοζει και βεβαια δεν εφαρμοζει ουτε αυτά που εχει υποσχεθει. Πολλες πραξεις τους αντανακλουν περισσοτερο πατριδοκαπηλια παρα πατριωτισμο. Και σιγουρα δεν εχουμε δεξιες πατριωτικες πολιτικες δυναμεις με την ιδια εννοια που είναι πατριωτικες οι δεξιες κυβερνησεις στην Αγγλια, στην Γερμανια η’ σε άλλες αναπτηγμενες χωρες. Δεν θελω να πω ότι πρεπει να αντιγραψουμε τους δυτικους θελω να πω ότι το επιπεδο μας είναι πολυ κατωτερο.
Από την άλλη η ελληνικη αριστερα η οποια ξεκινησε κατ αρχας από αυθεντικες πατριωτικες δυναμεις , εχει σιχαθεί τοσο πολύ την πατριδοκαπηλια της δεξιας που εχει φθασει (εξαιτιας της ανεπαρκειας της) στο άλλο ακρο και αντι να μιλα για πατριδοκαπηλία να ασπαζεται τον εθνομηδενισμο.
Όταν λοιπον ως εθνος εχεις ανεπαρκεις πολιτικες δυναμεις όλα αυτά είναι φυσικα και επομενα… Η βασικη αιτια ολων των προβληματων στην συγχρονη Ελλαδα είναι ότι δεν εχει πολιτικο εγκεφαλο! Δεν εχει ουτε στην αριστερα ουτε στην δεξια εγκεφαλους ικανους να αντιληφθουν, να σχεδιασουν, να οργανωσουν και να θεσουν σε πραξη εθνικες και κοινωνικες πολιτικες. Εχουμε διακεκριμενους επιστημονες σε πολλους τομεις όμως στον τομεα των οικονομικων αλλα κυριως των πολιτικων επιστημων εκ του αποτελεσματος αποδυκνειεται ότι υστερουμε θανασιμα…
Ο κος Καραμπελιας είναι μια αχτιδα πολιτικου φωτος όμως από μονος του δεν φθανει…χρειαζομαστε κι αλλους.
Στο ελλαδικό κράτος δεν υπήρξε ποτέ δεξιά και αριστερά όπως την εννοούν στην πολιτική επιστήμη. Η φόρμα “δεξιά-αριστερά” εισήχθη στην ελληνική κοινωνία από την Δύση, όπως και πολλές άλλες κοινωνικές φόρμες, στα πλαίσια της Κοραηκής “μετεκένωσης” και οι ανάγκες της κοινωνίας καλουπώθηκαν μέσα σε αυτές για να μοιάζει δυτική. Η δήθεν δεξιά είναι τα “τζάκια” που ελέγχουν τα πάντα στην χώρα και δεν αφήνουν να προκόψει καμία προσπάθεια που μπορεί να παράξει πλούτο και κάποια στιγμή να απειλήσει την εξουσία τους. Αυτή είναι η “ιδεολογία” τους. Η δε δήθεν αριστερά, αν και φαινομενικά εναντιώνονταν στο αστικό κατεστημένο, ουδέποτε το απείλησε πραγματικά, ενίοτε το “έσωσε”. “Στην Ελλάδα όταν η δεξιά πεθαίνει η αριστερά την ανασταίνει” κατά τον Βελουχιώτη, και κανείς σώφρων δεν θα το αρνηθεί. Σήμερα η δήθεν δεξιά συνεχίζει να κάνει αυτό που έκανε πάντα: να πνίγει την Ελληνική κοινωνία για την διαιώνιση της εξουσίας της και με την υποστήριξη των ξένων προστατών της. Η δήθεν αριστερά, ορφανή από την πτώση του ανατολικού μπλοκ και χωρίς τους διεθνείς καθοδηγητές, βρίσκεται σε α-πορεία και υιοθετεί κάθε αντεθνική και αντιεκκλησιαστική θεωρία για να είναι “χρήσιμη” στο σύστημα και να υπάρχει στο παίγνιο της εξουσίας. Οπότε, σε από ένα τέτοιο πολιτικό σύστημα -αν τα ως άνω ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα-, τι να περινένει κάποιος;
Χαίρετε κι από μένα. Εξαιρετικός αναλυτής ο κ. Καραμπελιάς, ανέδειξε κάποιες ενδιαφέρουσες ιδεολογικές πτυχές του ζητήματος. Θα συγκρατήσω την κριτική του προς τη (μη) στάση της Αριστεράς έναντι του όλου θέματος της πάταξης του νεοφασισμού αλλά και της διείσδυσής της στο λαό, με συνέπεια το πεδίο να μείνει ελεύθερο για το Σαμαρά και το συρφετό συμβούλων-ΜΜΕ-ξένων που τον κατευθύνουν, να “κάνουν παιχνίδι”.
Θα ήθελα όμως με τη σειρά μου να κάνω κάποιες παρατηρήσεις-απορίες για το θέμα που απευθύνονται προς κάθε καλόπιστο αναγνώστη-πολίτη:
α) Γιατί η δίωξη είχε στόχο μόνο κάποια ηγετικά μέλη; Αυτοί που εκτέλεσαν τόσες αξιόποινες πράξεις που καταγράφηκαν στις διάφορες δικογραφίες γιατί δεν συνελήφθησαν κι αυτοί;
β) Γιατί αυτή η διαδικασία κινήθηκε μόνο μετά το θάνατο του άτυχου Φύσσα; Αφού είχαν ποσότητα & σοβαρότητα στοιχείων οι Αρχές, γιατί δεν ενήργησαν προληπτικά για να αποσοβήσουν την βέβαιη τραγωδία;
γ) Πώς γίνεται, αφού υπήρχαν συντριπτικά στοιχεία εναντίον τους, τώρα να αφήνονται ελεύθεροι, έστω υπό περιοριστικούς όρους;
(Ασφαλώς οι ερωτήσεις είναι ρητορικές, αν και βέβαια μπορεί λόγω άγνοιας να υπάρχουν παραλείψεις μου)
ΥΓ1: Γνωρίζω πως γράφω κοινοτοπίες, απόψεις μου εκφράζω…
ΥΓ2: Εννοείται πως δε θέλω να βγάλω λάδι τους νεάντερταλ, όμως όταν κάποιος-οι κάνει-ουν σειρά αξιόποινων πράξεων ατιμωρητί κλιμακώνοντας τη “δράση” του-ς, ποιος ευθύνεται; Μόνο αυτός-οι; Ή αυτοί που του-ς προσφέρουν ανοχή να φτάσουν σε ακραίες πράξεις; Μήπως εκεί είναι ο βασικός μας εχθρός;
ΥΓ3; Τέλος, εκφράζω την απόλυτη ΑΠΕΧΘΕΙΑ μου προς το νεοελληνικό “κανιβαλισμό” από ΟΛΟΥΣ τους εμπλεκομένους:
τα αισχρά κανάλια, ενώ παράνομα επέβαλαν μορατόριουμ προβολής στη Χ.Α, τώρα μας υποβάλλουν σε “αντιφασιστική” πλύση εγκεφάλου προβάλλοντάς την παράλληλα,
οι νταήδες της Χ.Α πουλάν μαγκιά και τσαμπουκά μπροστά στην κάμερα παίζοντάς το αντισυστημικοί και ήρωες με πλάτες αλλων,
ο μνημονιακός φασισμός “πατάσσει” On camera το φασισμό, εγγυώμενος (αυτός!) τη μετριοπάθεια(!) μεταξύ 2 άκρων, ενώ παράλληλα τον εξέθρεψε και τον γιγάντωσε αυτός,
εμείς ακούμε Τρέμη-Πρετεντέρη-ΣΚΑΙ βολικά από τους καναπέδες μας κάνοντας τους από καθέδρας τιμητές ολονών, κι όταν νυστάξουμε πάμε για ύπνο…
Όλοι κάνουν το κομμάτι τους με μια camera να γράφει και να προβάλλει, όλοι παίζουν το ρολάκι τους στη φαρσοκωμωδία αυτή, κι αν πεθαίνει και κανένας (ή και μια χώρα), δε βαριέσαι; Το μοναστήρι να’ ναι καλά…