Για το σόου της Χ.Α. στη Βουλή

Και την αποτυχία των κοινοβουλευτικών κομμάτων να την αντιμετωπίσουν

Του Γιώργου Ρακκά από τη Ρήξη φ. 105
Σάλο προκάλεσε η παρουσία του φυλακισμένου αρχηγού και των άλλων βουλευτών της Χ.Α. στο κοινοβούλιο. Χρησιμοποιώντας φτηνές γκεμπελικές τακτικές και τραμπουκισμούς του υποκόσμου, προσπάθησαν, και για πολλούς έδωσαν μια εντύπωση, πως ο διεφθαρμένος πολιτικός κόσμος πολιορκείται από θαρραλέους ναζί αγωνιστές, οι οποίοι βρίσκονται αδίκως στα «κάτεργα της δημοκρατίας». Και όλα αυτά, ενώ έξω από τη Βουλή έψαλλαν ναζιστικούς ύμνους…
Κι όμως, πίσω από τους τραμπουκισμούς και την επιθετικότητα των μπράβων του, ο Μιχαλολιάκος δεν είπε επί της ουσίας τίποτα κατά την αγόρευσή του. Μίλησε για τις ιστορικές σχέσεις της ακροδεξιάς με τη δεξιά κατά τη μεταπολίτευση (τις σχέσεις με το βαθύ κράτος του ΠΑΣΟΚ κατά το ’80 τις παρέλειψε), στηλίτευσε το παρελθόν του Βορίδη, κατήγγειλε ότι είχαν επαφές μαζί του ο Μουρούτης και κάνα δύο υπουργοί, φωτογραφίζοντας τον Άδωνη.
Για την ταμπακέρα, όμως, κουβέντα: Επανέλαβε το κοινό επιχείρημα όλων των εκπροσώπων της Χρυσής Αυγής, ότι πλέον είναι τρίτο κόμμα και ότι το 9% συνιστά αδιάσειστο τεκμήριο αθωότητας και –κατά συνέπεια– λόγο αποφυλάκισης όλων των μελών και των στελεχών. Για να ενισχύσει, δε, αυτήν τη θέση, υπενθύμισε ότι η ΝΔ ουδέποτε διώχθηκε για τη δολοφονία Τεμπονέρα (αν και τη δολοφονία την είχαν προκαλέσει τα αυτονομημένα κομμάτια κόμματος-παρακράτους, δίχως βέβαια να έχουν άδεια από τον… Μητσοτάκη), και ότι το ΠΑΣΟΚ παραμένει στο κοινοβούλιο ενώ έχει διαπράξει το «έγκλημα των μνημονίων».
Πραγματικά, ο ελληνικός κοινοβουλευτισμός πρέπει να είναι πολύ σάπιος, εξαντλημένος και άρα τρομαγμένος απέναντι στην ορμή των τραμπούκων της Χ.Α.,  για να μην απαντάει σε τέτοιες προκλήσεις. Πόσο μάλλον όταν, τα ίδια τα επιχειρήματα του αρχηγού και των λοιπών της Χ.Α., μάλλον συνιστούν τεκμήριο ενοχής και ταυτόχρονα επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά στην πράξη ότι πρόκειται για ναζιστές στη χημικά καθαρή τους ουσία.
Αποτελεί τάχα τεκμήριο αθωότητας οι ψήφοι που λαμβάνει ένα κόμμα στις ευρωεκλογές; Και από πότε τα κόμματα με υψηλό ποσοστό τίθενται υπεράνω δικαιοσύνης; Αυτό δεν υποτίθεται ότι καταγγέλλει η ίδια η Χ.Α., όταν μιλάει περί «διεφθαρμένης δημοκρατίας»; Στην περίπτωση της δολοφονίας του Φύσσα, όμως, αυτό που λέει στην ουσία είναι ότι διέπραξε πολιτικό έγκλημα, όπως κατά καιρούς η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, και ότι, άρα, λίγο πολύ «μεταξύ κατεργάρηδων ειλικρίνεια και συμφωνία». Δηλαδή, απαιτεί λόγω ποσοστών να μπει στο κλαμπ της ολιγαρχικής ασυλίας που άτυπα ισχύει για την ελληνική κομματοκρατία τις τελευταίες δεκαετίες.
Δεύτερον, από πότε η δικαιοσύνη κρίνεται από τους συσχετισμούς πολιτικής ισχύος; Πρόκειται για ένα ξεκάθαρα ναζιστικό πολιτικό ιδεολόγημα. Με την ίδια λογική, το ΠΑΣΟΚ δικαιώνεται για τα μνημόνια και την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ, γιατί βγήκε πρώτο με δέκα μονάδες διαφορά στις εκλογές του 2009. Επομένως, για τη Χ.Α., δίκαιο είναι η βούληση του ισχυρού, οπότε η δικαιοσύνη πρέπει να αποφασίζει με βάση αυτό, και όχι βάσει νόμων. Να περιμένουμε επομένως, να κάνει χειρότερα σαν πάρει 12% ή 17% -ενώ, βέβαια, σε μια άκρως υποθετική περίπτωση που κερδίσει κάποια εκλογική αναμέτρηση, νομιμοποιείται στα μυαλά της ηγεσίας της να αιματοκυλήσει ολόκληρη τη χώρα, κυνηγώντας όλους τους αντιπάλους της, γιατί «έλαβε καθαρή εντολή» από τον… ελληνικό λαό.
Όλα αυτά ξεχάστηκαν βέβαια κατά την κοινοβουλευτική συνεδρίαση της Τετάρτης, αντί να σηκωθεί κάποιος και να τους τα τρίψει στη μούρη, ξεφτιλίζοντάς τους ενώπιον του σώματος και των τηλεοράσεων.
Αλλά πού; Οι πολιτικές ηγεσίες, πέραν του Κουβέλη, έλειπαν από τη συνεδρίαση (όχι τυχαία, και για δικούς τους λόγους ο καθείς), ενώ οι άλλοι αρκέστηκαν να υπενθυμίζουν στο προεδρείο της βουλής πως οι ναζί δεν τηρούν… το πρωτόκολλο λειτουργίας και το γενικότερο κοινοβουλευτικό ήθος! Κι όμως, οι της Χ.Α. ήθελαν να πετύχουν αυτό ακριβώς, γι’ αυτό και σκηνοθέτησαν την προχθεσινή τους παρουσία, για να δείξουν τάχα ότι «φτύνουν κατάμουτρα τον σάπιο κοινοβουλευτισμό».
Κλείνοντας, ένα σχόλιο για την αριστερά στο σύνολό της: Τους ναζί τους αντιμετωπίζεις κατάμουτρα και τους ξεβρακώνεις πολιτικά και ιδεολογικά ενώπιον όλου του ελληνικού λαού. Δεν γίνεται αυτοί οι πολιτικοί χώροι να αρκούνται σε μια απαγορευτική υστερία, αφήνοντας κατά τα άλλα τη Χ.Α. να δίνει μόνη της ρεσιτάλ, όπου και όποτε αυτή το επιλέξει. Είναι άλλο να υπενθυμίζεις διαρκώς ότι είναι οργάνωση που εξυμνεί, οργανώνει και εκτελεί πολιτικά εγκλήματα, και άρα πρέπει να αντιμετωπιστεί από τη δικαιοσύνη –και είναι άλλο να αφήνεις τη Χ.Α. να «δοξάζεται κρυπτόμενη» παίζοντας το θύμα.

Υστερόγραφο: Στην κλασική αρχαία Αθήνα, μας λέει ο Αριστοτέλης, τα πολιτικά εγκλήματα τιμωρούνταν αυστηρότερα από τα λοιπά ποινικά αδικήματα –ακριβώς γιατί ήταν εγκλήματα εναντίον του Δήμου και της Πολιτείας– δηλαδή σύσσωμου του λαού. Ας το έχουν καλά στο μυαλό τους, όσοι υποτίθεται ότι δοξάζουν το «αρχαίο κλέος».