Αρχική » Το συλλαλητήριο ως μια νέα αφετηρία

Το συλλαλητήριο ως μια νέα αφετηρία

από Άρδην - Ρήξη

Του Γιώργου Καραμπελιά από το liberal.gr

Το μεγάλο συλλαλητήριο της Κυριακής 20 Ιανουαρίου, θα μείνει στην ιστορία για δύο βασικούς και αλληλένδετους λόγους.

Πρώτον, διότι κατέδειξε, με τη μαζικότητα, τον παλμό, τη νεανικότητα, την υπερκομματική συμμετοχή, πως ο ελληνικός λαός, στη συντριπτική του πλειοψηφία, όχι μόνο συστρατεύεται ενάντια στη παραχώρηση της Μακεδονίας, αλλά και συμμετέχει ενεργά στα πολιτικά δρώμενα με τη παρουσία του στο Σύνταγμα απ’ όλες τις γωνιές της Ελλάδας. Απέναντί του, το πολιτικό σύστημα και οι εξωνημένες ψευδοελίτ. Η κυβέρνηση, η πλειοψηφία της Βουλής, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Αρχιεπίσκοπος, ο Πρόεδρος της Ακαδημίας, κανάλια, δημοσιογράφοι, οικονομισάριοι κάθε είδους. Ποτέ άλλοτε στα τελευταία χρόνια δεν ήταν τόσο έντονη και ισχυρή η ρήξη ανάμεσα στο λαϊκό σώμα και το «κατεστημένο».

Δεύτερον, και σε συνάφεια με τα προηγούμενα, διότι αποκαλύφθηκε η κατάλυση κάθε έννοιας δημοκρατίας και δημοκρατικής νομιμότητας, με τα απίστευτα καραγκιοζιλίκια που συμβαίνουν στη Βουλή, με τη παραβίαση κάθε συνταγματικής τάξης γύρω από τη ψήφιση αυτής της επαίσχυντης συμφωνίας (άρνηση δημοψηφίσματος, επικύρωσή της με 151 αντί για 180 βουλευτές, προώθηση για αποδοχή ενός Συντάγματος που δεν έχει επικυρωθεί από τον Πρόεδρο των Σκοπίων, με αποκορύφωμα τις επιθέσεις ενάντια στο μεγαλύτερο συλλαλητήριο των τελευταίων χρόνων στο κέντρο της Αθήνας).

Κατά συνέπεια, το μεγάλο συλλαλητήριο και το πάνδημο αίτημα για δημοψήφισμα, ώστε να αποφανθεί ο λαός για την προδοτική συμφωνία, σηματοδοτούν οριστικά, αμετάκλητα, τελεσίδικα, το τέλος του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης. Ένα τέλος που σημαδεύτηκε από την έσχατη παρακμή και αντιδημοκρατικότητα. Τηρουμένων των αναλογιών, κατά τον ίδιο τρόπο που το τέλος του μετεμφυλιακού καθεστώτος σφραγίστηκε με το παλατιανό πραξικόπημα του 1965 και την εκτροπή που κατέληξε στη δικτατορία, έτσι και σήμερα, το τέλος της μεταπολιτευτικής παρακμής σφραγίζεται από τη βαθύτατη αναντιστοιχία ανάμεσα στο πολιτικό σώμα και το «κατεστημένο» –για να χρησιμοποιήσουμε μία έκφραση του Ανδρέα Παπανδρέου– και τον ελληνικό λαό. Είναι βέβαιο ότι εάν οι χαβιαροσταλινικοί διέθεταν τις δυνατότητες, εσωτερικές και διεθνείς, που είχε το καθεστώς το 1967, η Ελλάδα θα περνούσε σε φάση ανοικτής εκτροπής και κατάργησης των εκλογών, με το οποιοδήποτε πρόσχημα. Εξάλλου, ο Μαδούρο και ο Ορτέγκα, που μετέτρεψαν τα λαϊκά κινήματα της Βενεζουέλας και της Νικαράγουας σε στυγνές δικτατορίες, δεν είναι μακριά.

Βέβαια, το αποφασιστικό και καθοριστικό στοιχείο αυτής της νέας ιστορικής περιόδου είναι ότι αυτή σφραγίζεται από τα εθνικά προβλήματα. Ο ελληνικός λαός, μετά από μία περίοδο εθνομηδενιστικής εξαχρείωσης, στη διάρκεια της οποίας έγινε απόπειρα να καταστραφεί η αναφορά στην ελληνική διαχρονία, στην ελληνική γλώσσα, στην ελληνική σημαία και στην ίδια την εθνική ταυτότητα, μια περίοδο αφοπλισμού του ελληνικού έθνους σε σχέση με την ίδια του την εθνική συγκρότηση, τα σύνορά του, την ίδια τη φυσική αναπαραγωγή του, την οικονομική του αυτοτέλεια, ακόμα και τη γεωγραφική του ακεραιότητα, μοιάζει σα να ξυπνάει από έναν βαθύ λήθαργο, καθόλου τυχαία, με αφετηρία το Μακεδονικό.

Οι Έλληνες τον 21ο αιώνα «παίζουν τα ρέστα» τους ως έθνος αυτεξούσιο. Διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση του ΄21, προσαρμοσμένο στις νέες συνθήκες, το σύνθημα «ελευθερία ή θάνατος» γίνεται και πάλι επίκαιρο. Είτε, στις αμέσως επόμενες δεκαετίες, θα κατορθώσουμε να ανακάμψουμε, θέτοντας ως κύριο αίτημα, ως αποκλειστικό αίτημα, τη «σωτηρία του έθνους», είτε θα σβήσουμε οριστικά και αμετάκλητα και θα επιβιώσουν μόνο ραγιάδες στο εσωτερικό και ανέστιοι Έλληνες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, μια και η χώρα τους θα έχει μεταβληθεί σε έναν χώρο χωρίς ταυτότητα.

Έτσι, δεν θα πρέπει να δούμε το συλλαλητήριο της 20ής Ιανουαρίου απλώς ως μια μεγαλειώδη κινητοποίηση για τη Μακεδονία, αλλά ως την έναρξη ενός αγώνα, κυριολεκτικώς για τη σωτηρία της πατρίδας. Γι’ αυτό θα πρέπει να σαρωθούν όλες εκείνες οι ιδεολογίες και οι οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις που οδήγησαν στην προδοσία της Μακεδονίας και προοιωνίζονται νέες εθνικές καταστροφές, στην Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη. Πρέπει τα σχολειά και τα πανεπιστήμιά μας να ξαναγίνουν ελληνικά, πρέπει, η οικονομία μας να ξαναστηριχτεί στην παραγωγή και την καινοτομία, πρέπει να αποκτήσουμε και πάλι σύνορα, ένοπλες δυνάμεις, λαό αποφασισμένο να παλέψει για την πατρίδα του, κόμματα που, παρ’ όλες τις διαφορές τους, θα ομονοούν γύρω από το αίτημα της νέας «μεγάλης ιδέας», της σωτηρίας και ολοκλήρωσης του ελληνισμού και απόρριψης του εμφυλιοπολεμικού πνεύματος που επί εκατό χρόνια κατατρώει τα σωθικά μας. Σε αυτά τα πλαίσια, πρέπει να ξεκινήσει μια μακρά πορεία μιας ιδεολογικής και πολιτικής επανάστασης που θα ολοκληρώσει επιτέλους την ανολοκλήρωτη Επανάσταση του ΄21.

*Το Άρδην οργανώνει την Τρίτη 22 Ιανουαρίου στις 19.30 εκδήλωση-συζήτηση με θέμα:

Η αυλαία πέφτει, η εξαχρείωση της πολιτικής και η Συμφωνία των Πρεσπών

Θα μιλήσουν:

Σάββας Καλεντερίδης, γεωπολιτικός αναλυτής

Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας – Άρδην

Σταύρος Λυγερός, δημοσιογράφος – slpress.gr

Άγγελος Συρίγος, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων

στον χώρο πολιτικής και πολιτισμού Ρήγας Βελεστινλής, Ξενοφώντος 4, Αθήνα

ΣΧΕΤΙΚΑ

2 ΣΧΟΛΙΑ

Φερώνυμος 21 Ιανουαρίου 2019 - 20:13

Αγαπητοί φίλοι του «Άρδην»,
με αφορμή το χθεσινό συλλαλητήριο, και την αυριανή σας εκδήλωση,
http://ardin-rixi.gr/archives/210751
θα ήθελα να σας κοινοποιήσω κάποιες σκέψεις/προτάσεις μου σαν
συνέχεια ενός σχολίου μου στην ιστοσελίδα σας:
http://ardin-rixi.gr/archives/210748#comment-31170
ΣΚΕΨΕΙΣ:
1. Το Ελληνικό πολίτευμα σύμφωνα με το υπάρχον Σύνταγμα αποκαλείται
«Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία».
Κατά την άποψή μου θα έπρεπε να αποκαλείται
«Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Ολιγαρχία»
για τον εξής λόγο:
Με βάση το υπάρχον Σύνταγμα, δέν προβλέπεται καμμία συμμετοχή
στη νομοθετική λειτουργία της πολιτείας για το σύνολο των ατόμων
που ορίζονται ως Έλληνες πολίτες πλήν αυτών που αποτελούν τη Βουλή.
Δηλαδή, η πολιτεία ελέγχεται και διοικείται από τη πλειοψηφία ενός
σώματος 300 ατόμων.
2. Το υπάρχον Σύνταγμα επιτρέπει στη πλειοψηφία του σώματος του κοινοβουλίου
στο διάστημα της θητείας του να:
α. Να αλλάξει τα σύνορα της χώρας.
β. Να εγκαταστήσει ξένα στρατεύματα σε αυτή.
γ. Να περιορίσει την εθνική κυριαρχία.
(Άρθρα 27,πργ. 1,2 και Άρθρο 28 πργ. 3)
Επιπλέον, με πλειοψηφία 3/5 να εκχωρήσει συνταγματικές
αρμοδιότητες σε διεθνή όργανα.
(Άρθρο 28 πργ. 2)
3. Επομένως το σημερινό πολιτειακό καθεστώς της χώρας μας ανακριβώς
αποκαλείται «Δημοκρατικό». Είναι ολιγαρχικό γιατί η νομοθετική
λειτουργία ασκείται αποκλειστικά από τη Βουλή, τη Κυβέρνηση και τις
λεγόμενες «ανεξάρτητες αρχές» χωρίς να απαιτείται η σύμφωνη γνώμη των
υπολοίπων ατόμων που ορίζονται ως Έλληνες πολίτες.
4. Η επιβολή των μνημονίων, και η επιβολή της συμφωνίας των Πρεσπών
είναι απολύτως συμβατή με το υπάρχον Σύνταγμα.
5. Η μέχρι τώρα αντιμετώπιση της δυσαρέσκειας της Ελληνικής κοινωνίας
ήταν αυτή της εναλλαγής της σύνθεσης της Βουλής και της Κυβέρνησης μετά
από τις εκάστοτε εκλογές. Τα προβλήματα που ανέκυψαν ήταν:
α. Προέκυπτε νέα Βουλή και Κυβέρνηση η οποία εφάρμοζε το ακριβώς
το ίδιο πρόγραμμα των προηγουμένων άσχετα από τις προεκλογικές τους
υποσχέσεις.
β. Οι ψηφοφόροι δέν είχαν κανένα μέσο να ανακαλέσουν τους εκλεγμένους
αντιπροσώπους τους, μιάς και το υπάρχον Σύνταγμα δέν προβλέπει
διαδικασία ανάκλησής τους.
6. Αν υπήρχαν προβλέψεις στο Ελληνικό Σύνταγμα για δημοψηφίσματα με
πρωτοβουλία πολιτών, δέν θα είχαν επιβληθεί οι μνημονιακοί νόμοι και
δεν θα είχε καν προταθεί ως νόμος η συμφωνία των Πρεσπών.
7. Άν υπήρχε πρόβλεψη στο Ελληνικό Σύνταγμα για αναθεώρηση άρθρων του
μέσω πρωτοβουλίας πολιτών με δημοψήφισμα, δέν θα υπήρχαν στο Σύνταγμα
τα άρθρα που καταστρατηγούν την ισονομία των πολιτών–βουλευτών.
(Άρθρα 61, 62, 86).
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ:
1. Να δημιουργηθεί μία πολιτική κίνηση, η οποία θα θέσει ως πρώτο και
αδιαπραγμάτευτο στόχο της την εγκαθίδρυση στη χώρα μας δημοκρατικού
πολιτεύματος.
(Χρησιμοποιώ τον όρο «εγκαθίδρυση», γιατί στην ουσία δέν υπήρξε
ποτέ δημοκρατική διακυβέρνηση στη χώρα μας από δημιουργίας του
Νεοελληνικού κράτους).
2. Η κίνηση αυτή να έχει ως κεντρικό της άξονα την αναθεώρηση του
υπάρχοντος άρθρου 110 του Συντάγματος, αντικαθιστώτας το μέ ένα άλλο
που θα προβλέπει ότι κάθε συνταγματική αλλαγή θα εκκινεί με πρόταση
ενός ελάχιστου αριθμού πολιτών (200 000) και θα επικυρώνεται με
υποχρεωτικό δημοψήφισμα αφού πρώτα διεξαχθεί δημόσιος γραπτός διάλογος για
έξη μήνες μέσω ιστοσελίδας της Βουλής, τηρώντας την αρχή της ισηγορίας.
3. Η κίνηση αυτή θα προτείνει εξ’ αρχής το κείμενο του άρθρου
που θα αντικαταστήσει το άρθρο 110, και θα πρέπει να δημιουργήσει ένα
μηχανισμό ο οποίος θα συλλέξει περισσότερες από 1 000 000 έγκυρες υπογραφές
πολιτών, τις οποίες θα καταθέσει στη Βουλή, στον Πρωθυπουργό,
στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στους προέδρους Συμβουλίου Επικρατείας,
Αρείου Πάγου και Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Θα ζητήσει από το σώμα της Βουλής να κηρύξει αναθεωρητέο το
άρθρο 110 με το προτεινόμενο κείμενο.
4. Η κίνηση αυτή θα διαλυθεί μόλις αλλάξει το παραπάνω άρθρο του
Συντάγματος.
5. Για τη διατύπωση του άρθρου–αντικαταστάτη του 110 η κίνηση θα πρέπει
να δημιουργήσει ιστοσελίδα δημόσιου γραπτού διαλόγου και ψηφοφορίας
όπου κάθε πιστοποιημένος Έλληνας πολίτης θα μπορεί να μετέχει τηρώντας
την αρχή της ισηγορίας. (Ίσος χώρος κειμένου για κάθε συμμετέχοντα).
Το χρονικό διάστημα της διαβούλευσης προτείνεται από 3 έως 6 μήνες.
Το τελικό κείμενο θα διαμορφωθεί μετά από αδιάβλητη ψηφοφορία και
θα αποτελέσει το κείμενο το οποίο θα προταθεί για συνυπογραφή από τους
Έλληνες πολίτες.
ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ:
1. Θεωρώ ότι το παραπάνω αίτημα αποτελεί τον μέγιστο κοινό τόπο
των Ελλήνων πολιτών που δυσφορούν για τη σημερινή πολιτική και κοινωνική
κατάσταση της χώρας μας.
(Πρόσφατο παράδειγμα είναι το αίτημα των κίτρινων γιλέκων στη Γαλλία
για δημοψηφίσματα με πρωτοβουλία πολιτών που έχει αποδοχή σύμφωνα με
δημοσιεύματα γύρω στο 80% του πολιτών.)
2. Η διάδοση και η υιοθέτηση ενός τέτοιου αιτήματος θα ξεκαθάριζε την
έννοια της δημοκρατίας και θα βοηθούσε στην άνοδο των πολιτικών κριτηρίων
των Ελλήνων πολιτών.
(Ξεκινώντας από τη ρήση: «Αρχή παιδεύσεως η των ονομάτων επίσκεψις»
που αποδίδεται στον Σωκράτη, θεωρώ ότι η ασάφεια στον ορισμό των
εννοιών «δημοκρατία» και «χρήμα» ωφελεί την κρατούσα ολιγαρχία).
3. Θα αποτελούσε μιά πολύ ισχυρή εναλλακτική προοπτική για τη μή βίαιη
ανατροπή του υπάρχοντος ολιγαρχικού πολιτικού συστήματος.
4. Κινείται εντός των πλαισίων της υπάρχουσας Συνταγματικής νομιμότητας
και αυτό στερεί κάθε επιχείρημα επίκλησης βίας απο τη πλευρά της
κρατούσας πολιτικής ολιγαρχίας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
APIS MELIFERA 22 Ιανουαρίου 2019 - 05:22

Το Ελληνικό κράτος, μετά από την τεράστια στρατηγική ήττα, την οποία θα υποστεί με την προδοτική στάση της κυβέρνησης, θα βρεθεί σε θέση άμυνας στο μεσομακροπροθεσμο μέλλον. Ο κίνδυνος ενδεχομένως να είναι μεγάλος,αναλογος των συνθηκών. Ο κίνδυνος δεν θα είναι στρατιωτικός, αλλά μάλλον ένα είδος μακροχρόνιου υβριδικού πολέμου. Μια λύση- απάντηση, μόνο βέβαια από μια πατριωτική κυβέρνηση, θα είναι η μεταφορά της πρωτεύουσας στην Θεσσαλονίκη. Η κίνηση αυτή θα καθιστούσε τα όποια σχέδια, ξένων δυνάμεων, δύσκολο να επιτευχθούν αφού αυτή η κίνηση- απάντηση του Ελληνικού κράτους στα πλαίσια του υβριδικού πολέμου, θα ήταν ισχυρότατη, αφού θα μετέφερε το κέντρο πλέον της ύπαρξης του κράτους, στην Μακεδονία, δηλαδή στο μέτωπο του ενδεχομένου πολέμου. Παράλληλα η στρατιωτική ισχύ στα Ανατολικά προς Τουρκία, όπως τώρα. Αυτά όμως μόνο με ανθρώπους που αγαπούν την Ελλάδα γίνεται, και όχι με τους σάπιους πολιτικούς μας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ