Του Τομ Κλίφφορντ
από το Counterpunch
Υπάρχουν φορές που είναι προφανές ότι ο κόσμος έχει αλλάξει. Το Ντάλας του 1963, η πτώση του Τείχους του Βερολίνου, το Μπρέξιτ. Υπάρχουν φορές που δεν είναι τόσο προφανές. Ο οδηγός του αρχιδούκα Φερδινάνδου πήρε μία λάθος στροφή στο Σεράγεβο, τον Ιούνιο του 1914. Είναι οι συνέπειες που μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντική ήταν η συγκεκριμένη στιγμή. Μια τέτοια στιγμή προέκυψε την περασμένη εβδομάδα [από 11 Δεκεμβρίου].
Δεν ήταν η σύλληψη καθεαυτή, στον Καναδά, μετά από αίτημα των ΗΠΑ, της οικονομικής διευθύντριας (CFO) της Huawei, Μενγκ Γουανζού, λόγω πιθανολογούμενων παραβιάσεων των κυρώσεων κατά του Ιράν, που ήταν τόσο σημαντική. Ούτε η εγγύηση που κατέβαλε. Αυτό που άλλαξε τον κόσμο ήταν η παραδοχή του Αμερικανικού προέδρου ότι η Μενκγ ήταν όμηρος της τύχης. Έτσι, ο Τραμπ πέτυχε κάτι απίστευτο, δικαστική ισοδυναμία με την Κίνα.
Η Κίνα απάντησε συλλαμβάνοντας δύο Καναδούς πολίτες, χωρίς να εξηγεί γιατί ακριβώς, απλώς αναφέροντας την «εθνική ασφάλεια», μια φράση που τα περιλάμβανε όλα.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την εξουσία του ως πρόεδρος για να παρέμβει στην περίπτωση της Μενγκ. Η παρέμβαση, πρόσθεσε, είναι πιθανό να εξυπηρετεί την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ ή να ενισχύει τις προοπτικές μιας εμπορικής συμφωνίας με την Κίνα.
«Αν θεωρήσω ότι είναι καλό για τη χώρα, αν θεωρήσω ότι είναι καλό για αυτό που μέλλεται να αποτελέσει τη μεγαλύτερη εμπορική συμφωνία που έγινε ποτέ – που είναι πολύ σημαντικό πράγμα – κάτι καλό για την εθνική ασφάλεια, σίγουρα θα παρενέβαινα αν το θεωρούσα αναγκαίο», δήλωσε. Η προεδρική παρέμβαση στέλνει λάθος μήνυμα, αλλά ένα μήνυμα που είναι κατανοητό στην Κίνα: τον υποβιβασμό της δέουσας δικαστικής διαδικασίας.
Το Πεκίνο θεώρησε τη σύλληψη της Μενγκ ως κραυγαλέα παραβίαση μιας τέτοιας διαδικασίας. Η σύλληψη ενός ατόμου προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως πιόνι για εμπορικές συναλλαγές κάνει τον κόσμο πιο επικίνδυνο και πιο απρόβλεπτο. Αυτή είναι η τέχνη της διαπραγμάτευσης; Ποια συμφωνία που να αξίζει τα λεφτά της θα μπορούσε να προκύψει από την κράτηση κάποιου όμηρου, για να χρησιμοποιηθεί ως διαπραγματευτικό χαρτί;
Η σύλληψη της Μενγκ και τα αντίποινα της Κίνας με τη σύλληψη των Καναδών έχουν να κάνουν κυρίως με τον οικονομικό ανταγωνισμό ΗΠΑ και Κίνας και ελάχιστα με το διεθνές δίκαιο. Η παρέμβαση του Τραμπ – που δέχτηκε επίπληξη από το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης – εξέθεσε την αμερικανική δικαιοσύνη και την έκανε να δείχνει όχι περισσότερο δίκαιη από την κινεζική. Την περασμένη εβδομάδα, ο ανώτατος αξιωματούχος εθνικής ασφάλειας του υπουργείου Δικαιοσύνης επέμεινε ότι οι εισαγγελείς του δεν θα επηρεαστούν από το τι κάνει ο Λευκός Οίκος. «Δεν είμαστε εργαλείο εμπορικών διαπραγματεύσεων όταν ανοίγουμε τις υποθέσεις», δήλωσε ο βοηθός γενικός εισαγγελέας Τζον Ντέμερς σε επιτροπή της Γερουσίας.
«Αυτό που κάνουμε στο υπουργείο Δικαιοσύνης είναι η εφαρμογή του νόμου. Δεν κάνουμε συναλλαγές», πρόσθεσε. Ωστόσο, στο Πεκίνο ακριβώς σαν συναλλαγή φαίνεται.
Και οι δύο πλευρές δείχνουν να είναι ένοχες για κάτι που, στην πραγματικότητα, αποτελεί ομηρεία. Η παραβίαση των κυρώσεων κατά του Ιράν, που έχουν επιβληθεί από τις ΗΠΑ, είναι αυτό που οδήγησε στη σύλληψη της Μενγκ, αλλά αυτό που είναι σχετικό είναι το υπόβαθρο. Η Huawei είναι ο μεγαλύτερος προμηθευτής εξοπλισμού τηλεπικοινωνιακών δικτύων παγκοσμίως και ο δεύτερος μεγαλύτερος κατασκευαστής έξυπνων τηλεφώνων. Θεωρείται αντιπρόσωπος του κινεζικού κράτους. Μήπως όμως δεν γίνονται και στις ΗΠΑ τα ίδια; «Στα κυβερνητικά συμβούλια, πρέπει να προφυλαχτούμε από την απόκτηση αδικαιολόγητης επιρροής, είτε επιδιώκεται είτε όχι, από το πλέγμα στρατού-βιομηχανίας. Η δυνατότητα για μία καταστροφική άνοδο της εξουσίας του υπάρχει και θα παραμείνει». Έτσι προειδοποιούσε ο Άιζενχαουερ, λίγο πριν φύγει από το Λευκό Οίκο, τον Ιανουάριο του 1961.
Η σύλληψη ομήρων φαίνεται να αποτελεί άλλο ένα εργαλείο για την τέχνη της διαπραγμάτευσης.
Το αυτοκίνητο του Αρχιδούκα μόλις πήρε λάθος στροφή. Περιμένουμε τις συνέπειες.
Μετάφραση από τα αγγλικά:
Μαριάννα Δεσύπρη
