Συγγραφέας: Κρίστοφερ Λας
Μετάφραση – εισαγωγή: Γιώργος Ρακκάς
Κυκλοφορεί από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις.
Για ηλκετρονικές παραγγελίες επισκεφτείτε το ψηφιακό βιβλιοπωλείο των Εναλλακτικών Εκδόσεων.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Με ποια πλευρά συντάσσεστε λοιπόν; Οι αναγνώστες θα θεωρήσουν τις θέσεις μου δυσνόητες μόνο αν επιμένουν να πιστεύουν ότι η κάθε θέση που δεν εντάσσεται ανοιχτά στο κλασικό σχήμα Αριστερά – Δεξιά παραπέμπει αυτόματα στη Δεξιά. Εν τούτοις, η μόνη υπερασπίσιμη ηθικά επιλογή είναι να επιλέξει κανείς τον οίκτο, τη συμπόνοια και τη συγχώρεση, ενάντια στους άρχοντες και τις εξουσίες αυτού του κόσμου, να επιλέξει την αλήθεια έναντι της ιδεολογίας. Και για να κάνει κανείς αυτή την επιλογή σήμερα, θα πρέπει να απορρίψει εξ ίσου την Αριστερά και τη Δεξιά.
H ελπίδα για μια νέα πολιτική δεν στηρίζεται στη διαμόρφωση μιας νέας αριστερής απάντησης στην άνοδο της Δεξιάς. Αντίθετα, βασίζεται στην απόρριψη των παραδοσιακών πολιτικών κατηγοριών και τον επαναπροσδιορισμό των όρων της πολιτικής αντιπαράθεσης. Η ιδέα μιας «Αριστεράς» έχει εξαντλήσει την ιστορική της ύπαρξη και πρέπει να εγκαταλειφθεί, όπως πρέπει να εγκαταλειφθεί και ένας συντηρητισμός που, σε μεγάλο βαθμό, με τη δική του ρητορική συγκαλύπτει τις παλαιότερες φιλελεύθερες παραδόσεις. Οι παλιές ταμπέλες δεν έχουν κανένα νόημα πλέον. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να μπερδεύουν ακόμα περισσότερο τη συζήτηση αντί να την ξεδιαλύνουν. Αποτελούν προϊόντα μιας παλαιότερης εποχής, της εποχής του ατμού και του χάλυβα, και είναι εντελώς ακατάλληλες για την εποχή της ηλεκτρονικής, του ολοκληρωτισμού και της μαζικής κουλτούρας. Ας αποχαιρετήσουμε αυτούς τους παλιούς μας φίλους, ένθερμα μα ειλικρινά, και ας αναζητήσουμε αλλού έμπνευση και ηθική υποστήριξη.
Κρίστοφερ Λας
Ο Κρίστοφερ Λας είναι ένας από τους γνωστότερους Αμερικανούς ιστορικούς και κοινωνιολόγους. Γεννήθηκε σε μια κωμόπολη της Νεμπράσκα, το 1932, σε οικογένεια αριστερών διανοουμένων, και σπούδασε στα πανεπιστήμια Χάρβαρντ και Κολούμπια. Δίδαξε ιστορία στο πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ, από το 1970 μέχρι τον πρόωρο θάνατό του από καρκίνο, το 1994.
Επηρεάστηκε αρχικά από τη Σχολή της Φρανκφούρτης και τον νεομαρξισμό. Σταδιακά, η σκέψη του προσανατολίστηκε στην κριτική του πολιτισμικού φιλελευθερισμού και της πίστης στην «πρόοδο», περιγράφοντας στα βιβλία του τη διαρκή πολιτισμική και πολιτική παρακμή της αμερικανικής κοινωνίας, αλλά και την αδυναμία της αριστερής διανόησης να αντιμετωπίσει την ιδεολογική ηγεμονία του φιλελευθερισμού. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός με το βιβλίο του Η κουλτούρα του ναρκισσισμού.
Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία του: Η κουλτούρα του ναρκισσισμού, (Νησίδες 2002), Η εξέγερση των ελίτ και η προδοσία της δημοκρατίας, (Νησίδες 2006, Ο ελάχιστος εαυτός, (Νησίδες 2006), Λιμάνι σ’ έναν άκαρδο κόσμο, (Νησίδες 2007). Ο διάλογος του Κ. Λας με τον Κορνήλιο Καστοριάδη κυκλοφορεί από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις με τον τίτλο Κουλτούρα του Εγωισμού (επίμετρο: Ζαν Κλωντ Μισεά).
4 ΣΧΟΛΙΑ
Έχουν ενδιαφέρον τα άρθρα σας.
αποτι βλεπω εγω ισχυει ακριβως το αντιθετο στην ελλαδα
η χαζοδεξια δεν εχει κανενα μελλον ενω η αριστερα κυριαρχει απολυτα 45 χρονια τωρα και βλεπω να κυριαρχει και τα επομενα 45 χρονια….
Κάποιος μπορεί να το δει κι αλλιώς, βέβαια. Ότι η Αριστερά έχει εξαφανιστεί (απορροφηθεί από τον κοσμοπολίτικο φιλελευθερισμό, δλδ) εκτός από κάτι μουσειακές σταλίνες και τους χρήσιμους ηλίθιους του συστήματος (τους αριστεριστές) και ουσιαστικά ζούμε σε μια παγκοσμιοποιημενη κεντροδεξιά (Μακρόν-Μέρκελ) ηγεμονία.
Προσωπικά όντως πιστεύω ότι οι όροι αριστερα-δεξιά σημαίνουν λίγα πράγματα σήμερα. Η σύγκρουση είναι μεταξύ της παγκοσμιοποίησης και του έθνους, του κοΖμοπολιτισμού και του ριζώματος.
Nai, symfonó mé (ágnostó mou) Xristo:
H Elliniki (“Elliniki”) neo-Aristerá [syriza klp, toú “χολερα καριερα καρανίξ”] kyriarxei móno ós xrissimoi hlithioi kai xrissimes pórnes tis kapitalistikis pangosmiopoiissis (tsipras, kotziás klp) — “synxaritiria” stá neo-staliniká mas skoupidia, toús megaliterous eksoussiomaneis kai filo-tomaristés / amoralistés toú 21ou aióna (touláxiston) … Allo éna Ellinikó “rekór” (protiá).
Autá akrivós éfrafe ó Christofer Lasch (prin páno apó 40 xrónia!), kai parómoia égrafe kai ó P. Kondylis (1999).