Ανάπτυξη: ο φερετζές του δωσιλογισμού!

887

του Σταύρου Χριστακόπουλου από τη Ρήξη που κυκλοφορεί

Ανάπτυξη στα πρότυπα της Ταϊλάνδης, του Βιετνάμ, των Φιλιππίνων, της Νιγηρίας και της Βουλγαρίας

Και τώρα ανάπτυξη! Αυτό είναι το σύνθημα με το οποίο συνοδεύεται η μεγαλύτερη και ταχύτερη στην πρόσφατη ευρωπαϊκή Ιστορία οικονομική καταστροφή, η οποία επέρχεται με τον πλήρη συντονισμό της ευρωζώνης, του ΔΝΤ και της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Mε υπόσχεση για ανάπτυξη ξεπερνούν τη διάλυση του κράτους, την καταστροφή φτωχών και μεσαίων, τη δήμευση της εθνικής περιουσίας μέσω του υπό ευρωπαϊκό έλεγχο Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων, του ταμείου εξόφλησης του χρέους και της άρσης της δημοσιονομικής κυριαρχίας.
– «Κάψτε τα καράβια της επιστροφής και πάμε για ανάπτυξη» κραυγάζει ο Μίμης Ανδρουλάκης.
– «Αναπτυξιακό» βάφτισε τον υπερεπίτροπο – υπερπρωθυπουργό ο Μπαρόζο.
– «Ανάπτυξη» υπόσχονται ο Παπαδήμος, ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς, «ανάπτυξη» ζητούν η Ντόρα, ο Κουβέλης, οι δημοσιογράφοι και οι οικονομολόγοι.
Τι είδους ανάπτυξη; «Εξωστρεφή», με εισροή ξένων κεφαλαίων και αύξηση εξαγωγών, με παράκαμψη του διεφθαρμένου κράτους, με έργα υποδομών, με κίνητρα την πτώση του παραγωγικού κόστους και τη διευκόλυνση του επιχειρείν. Η Ελλάδα θα γίνει αγνώριστη μετά την αναπτυξιακή επέλαση και θα απαντήσει στην εθνική μιζέρια και το σοκ της πιο βίαιης εσωτερικής υποτίμησης που έχει υποστεί ευρωπαϊκό κράτος.
– Γιατί λοιπόν να διαμαρτυρόμαστε για μια απώλεια εθνικής κυριαρχίας η οποία είναι φυσιολογική ως εκ της συμμετοχής μας στην ενωμένη Ευρώπη;
– Γιατί να μεμψιμοιρούμε όταν είναι δεδομένο ότι οι συμφωνίες μιας κυβέρνησης δεσμεύουν το ελληνικό κράτος, όπως θα έλεγε και ο Λυκούδης της ΔΗΜΑΡ;
– Γιατί να μην δεχτούμε την αναπτυξιακή βοήθεια των Ευρωπαίων, η οποία θα μας ξαναφέρει σε λίγα χρόνια στην πρώτη ταχύτητα της Ευρώπης;
Δεν βλέπουμε το παράδειγμα της Λετονίας, που ύστερα από ύφεση 25% τώρα αναπτύσσεται με 1,2% ετησίως; Σε καμιά εικοσαριά χρόνια θα βρίσκεται στο επίπεδο που κατείχε πριν πάει το ΔΝΤ να την εξυγιάνει. Όπως η Ελλάδα, που το 2020, αν όλα πάνε όπως τα προβλέπει το πρόγραμμα του «κουρέματος», θα έχει τόσο χρέος επί του ΑΕΠ όσο είχε πριν καταφύγει ο Γιωργάκης στην τρόικα.
Γιατί, λοιπόν, όλοι εσείς οι αντιμνημονιακοί φωνάζετε και σέρνετε τη χώρα στην καταστροφή της εξόδου από το ευρώ;

Ελ Ντοράντο. Ανάπτυξη λοιπόν. Διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν.

1. Ανάπτυξη με όλα τα έσοδα του κράτους εκ των προτέρων δεσμευμένα στο ταμείο εξυπηρέτησης του χρέους. Με επίτροπο επί του προϋπολογισμού ώστε καμιά δαπάνη για την… ανάπτυξη να μην μπορεί να γίνει πριν πληρωθούν οι δανειστές. Όταν, μάλιστα, το «κούρεμα» του χρέους είναι αδύνατον να το καταστήσει διαχειρίσιμο. Αντιθέτως, το αυξάνει – και μάλιστα γενναία – εν μέσω της οικονομικής διάλυσης.
2. Ανάπτυξη με κάθε δημόσιο πόρο παραδομένο στους Ευρωπαίους ώστε να τον πουλήσουν οι ίδιοι σε εταιρείες της αρεσκείας τους και, κατά προτίμηση, των χωρών που αποτελούν τους κύριους δανειστές. Οι «δεύτεροι», όπως η Φινλανδία, θα τα παίρνουν σε μετρητά και χρηματικές εγγυήσεις.
3. Ανάπτυξη με όλο το χρέος στο αγγλικό δίκαιο, ώστε και οι ενεργειακοί πόροι να είναι δεσμευμένοι, από τον ήλιο –από τον οποίο οι Γερμανοί θα έχουν τζάμπα ενέργεια, μέρος της οποίας θα πουλάνε μονοπωλιακά στους Έλληνες– μέσω του ομώνυμου προγράμματος, μέχρι το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, από τα οποία ήδη διεκδικεί επιθετικά μερίδιο η Τουρκία.
4. Ανάπτυξη με Ειδικές Οικονομικές Ζώνες μηδαμινών αμοιβών, μηδενικών δικαιωμάτων, ελάχιστης φορολογικής απόδοσης, με δωρεάν εκμετάλλευση φυσικών πόρων, με επενδυτικά σχέδια χωρίς κανόνες, προς όφελος μόνο του «επενδυτή».
5. Ανάπτυξη στα πρότυπα της Ταϊλάνδης, του Βιετνάμ, των Φιλιππίνων, της Νιγηρίας, της Βουλγαρίας.
6. Ανάπτυξη με τσιμεντένια μεγαθήρια μέσα σε πόλεις, δάση, βουνά, παραλίες και αιγιαλούς. Κατά το πρότυπο της Ισπανίας, που τώρα τα γκρεμίζει πανικόβλητη από το μέγεθος της καταστροφής που προκάλεσε.
7. Ανάπτυξη με ξένα κεφάλαια – δηλαδή από το ΕΣΠΑ και από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, η οποία θα μας δανείσει για να αναπτυχθούμε την ώρα που αρνείται να κουρέψει ομόλογα μόλις 2 δισ. που διακατέχει.
8. Ανάπτυξη με την εσωτερική αγορά νεκρή. Αλλά τι πειράζει, αφού ο προσανατολισμός της οικονομίας θα είναι εξαγωγικός; Δηλαδή η Νιγηρία τι έπαθε που είναι από τις μεγαλύτερες εξαγωγούς στον κόσμο; Επειδή δηλαδή πεινάει το 60%; Και λοιπόν; Είναι μια από τις σημαντικότερες οικονομίες του κόσμου χάρη στις εξαγωγές της.
9. Ανάπτυξη μέσω εξαγωγών άλλωστε είναι το όνειρο κάθε σοβαρού οικονομολόγου.
– Και τι πειράζει που από το 90% της αλματώδους ανάπτυξης στην Αργεντινή –μια μεγάλη εξαγωγική δύναμη ανέκαθεν– την τελευταία δεκαετία μόλις κατά 13% συνέβαλαν οι εξαγωγές της και το υπόλοιπο προήλθε πρωτίστως από την ενδυνάμωση της εσωτερικής ζήτησης και δευτερευόντως από τις επενδύσεις;
– Και τι πειράζει που η Παγκόσμια Τράπεζα προειδοποιεί την Κίνα ότι, για να γίνει η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου τα επόμενα χρόνια, θα πρέπει να τονώσει τα εισοδήματα, την ασφάλιση, τα δικαιώματα και την εσωτερική της αγορά;
10. Ανάπτυξη, λοιπόν, αλλά χωρίς εθνική οικονομία, χωρίς εγχώριες επενδύσεις, χωρίς δημόσιο τομέα, χωρίς όφελος για το ελληνικό Δημόσιο, με τον ελληνικό πληθυσμό μετανάστη ή δουλοπάροικο. Παραγωγή επιδοτούμενη, προορισμένη να εξυπηρετεί τις ανάγκες των ξένων επενδυτών, οι οποίοι, κατά σύμπτωση, θα ταυτίζονται πλήρως με τους δανειστές.

Προσδεθείτε…

Και με τι θα χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη αυτή; Αν πιστέψουμε τον Σαμαρά, με τα (ανύπαρκτα προς το παρόν) «ευρωομόλογα ανάπτυξης». Ή με χρήματα της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Ή με το ΕΣΠΑ. Χοντρικά, αν πιστέψουμε τους αριθμούς που κυκλοφορούν, με λίγο περισσότερα απ’ όσα αποτιμούν την περιουσία. Δηλαδή, με όσα υπολογίζεται ότι θα αποδώσει στους δανειστές το πλήρες ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας.
Ως γνωστόν, τα 300 δισ. της εθνικής περιουσίας, τα οποία υποσχόταν ο Παπανδρέου, μειώθηκαν στα 50 από τον Σαμαρά, τον Τόμσεν, τον Παπακωνσταντίνου και τον Βενιζέλο, για να καταντήσουν τώρα στα 15, διότι η «εσωτερική υποτίμηση» και η υποτιμητική κερδοσκοπία των ξένων επενδυτών στο χρηματιστήριο εξαφάνισαν τις αξίες ακόμη και μεγάλων εταιρειών.
Κοινώς, θα μας «χρηματοδοτήσουν» με κονδύλια τα οποία θα τους έχουμε ήδη δώσει, στερούμενοι κάθε πιθανότητα αυτόνομης ανάπτυξης.
[Με απλά λόγια: Έχεις μια τεράστια βιομηχανία, αλλά χρωστάς όσα αξίζει ένα περίπτερο. Σου την παίρνουν και σε αντάλλαγμα σου δανείζουν όσα χρειάζεσαι για να αγοράσεις ένα περίπτερο. Με έναν όρο: να το δουλεύεις για να τους δίνεις τα έσοδα. Αυτό λέγεται και «Νέο Σχέδιο Μάρσαλ» στη γλώσσα του νέας κοπής δωσιλογισμού…].
Ως εκ τούτου, μην διαμαρτύρεστε. Προσδεθείτε γερά επί της χειρουργικής κλίνης. Το ταξίδι προς την ανάπτυξη αρχίζει…

* Διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας «Το Ποντίκι»