του Μιχάλη Χατζηπέτρου
Εννοείται ότι για όποιους γνωρίζουν την γερμανοπροτεστάντικη νοοτροπία κάποια πράγματα δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Μόνο μια αγράμματη μεταπρατική κλεπτοκρατική άρχουσα τάξη όπως η ελληνική ίσως δεν καταλαβαίνει. Μα ταυτόχρονα και διόλου παράδοξα δεν καταλαβαίνει επίσης η μεγαλύτερη μερίδα μιας ιδεοληπτικής αριστεράς.
Σε δημοσίευση του Βήματος της Κυριακής, ο εκδότης του Βήματος ανακάλυψε τον κίνδυνο αποικιοποίησης της χώρας από το Δ΄ Ράιχ, και λίγο μετά στην ίδια γραμμή κινήθηκε το Μέγκα Τσάνελ και πιο προσεκτικά είναι η αλήθεια ο Alexis του ΣΚΑΙ. Εννοείται ότι δεν τους έπιασε κανένας πόνος για την νέα κατοχή, την κοινωνική εξαθλίωση και την καταστροφή. Απλά κατάλαβαν ότι στο νέο τοπίο που σχεδιάζει το Ράιχ για να ξεκοκαλίσει συνολικά τη χώρα οι περισσότεροι εξ αυτών δεν έχουν θέση. Με την άνεση ενός μπλητζκρήγκ οι Φούχτελ και Ράιχενμπαχ σαρώνουν τα πάντα, από τράπεζες μέχρι την τελευταία δημοτική επιχείρηση καθαριότητας. Οι νεοπρώσσοι της Μέρκελ θέλουν υποταγή απόλυτη με χαμηλά αμειβόμενη υπαλληλική σχέση. Βέβαια δεν χρειάζεται να αναλύσουμε το ρόλο των καναλαρχών και μιντιαρχών της διαπλοκής στο ρόλο της ιδεολογικής υποστήριξης στο μνημονιακό κόμμα. Οι χαζοχαρούμενοι των πρωϊνάδικων συμπληρώνουν άνετα τους τρομοκράτες των ειδήσεων των οκτώ, αντάμα με τα στημένα «δημοκρατικά» πάνελ όπου η αναλογία μνημονιακών-αντιμνημονιακών είναι το λιγότερο τρία προς ένα. Όταν λοιπόν το Βήμα, η μηντιακή ναυαρχίδα του συστήματος ανακαλύπτει τα αυτονόητα, τότε είναι σίγουρο ότι το σύστημα έχει τεράστιες εσωτερικά ρήγματα, που σε λίγο θα γίνουν διά γυμνού οφθαλμού ορατές και στους απ έξω. Με αυτά και μ’ αυτά, ο δημοκρατικός αντιμνημονιακός χώρος με προεξάρχουσα υποτίθεται την αριστερά θα ‘πρεπε να αγάλλεται.
Όμως κάποιοι της αριστεράς και ουκ ολίγοι ανησυχούν. Ένας εξ αυτών είναι και ο Χ. Λάσκος, νέος ιδεολογικός αστέρας του ΣΥΡΙΖΑ, από τη Θεσσαλονίκη. Σε άρθρο του κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την «αριστερά που είναι επιρρεπής σε εθνικοπατριωτικές αφηγήσεις» και υπενθυμίζει την ταξικότητα και τον διεθνισμό του ΣΥΡΙΖΑ που αφορά «την εργατική τάξη όλου του κόσμου».
Τι να πει κανείς και τι να πρωτοπιάσει. Το ότι ο έλεγχος των τραπεζών, για παράδειγμα, θα είναι πολύ ευκολότερος αν η ιδιοκτησία είναι ελληνική και όχι γερμανική; Το ότι ο έλεγχος και του τελευταίου Δήμου από τους Φούχτελ και ΣΙΑ αφορά σε ποσοστό το 80% και βάλε της ελληνικής κοινωνίας; Όσο για την ελληνική εργατική τάξη, αυτή απλά δεν υπήρξε ποτέ όπως την έχουν στο κεφάλι τους οι διανοούμενοι της αριστεράς στην Ελλάδα. Ο εργάτης που έγινε υπεργολάβος στην οικοδομή, λογουχάρη, που κατατάσσεται ταξικά; Ο εμποροϋπάλληλος που έχει και μια άδεια περιπτέρου στ’ όνομα της γιαγιάς του; Ο δημόσιος υπάλληλος που αξιοποιεί τον ελεύθερο, εν ώρα υπηρεσίας χρόνο του στο μαγαζί της κόρης του ή της γυναίκας του;
Αυτά τα ολίγα, για να δείξουμε στον κ. Λάσκο αυτό που έλεγε ο διαπρεπής μαρξιστής οικονομολόγος Τζέημς Πέτρας, το 1987, όταν έγραφε για «μια εξαιρετικά αμμώδη και σαθρή ταξική δομή της Ελλάδας με κυρίαρχο χαρακτηριστικό την κλεπτοκρατία». Για ποια ταξική Ελλάδα μιλάει ο κ. Λάσκος; Για τη μικρομεσαία δημοκρατία των μικρεμπόρων και των μικροβιοτεχνών, ή των αγροτών που η μνημονιακή καταιγίδα στέλνει στην αποτέφρωση; Για τους ανέργους που αυτοκτονούν κλεισμένοι σπίτια τους ή για τους μικρομεσαίους που απαγχονίζονται στα μαγαζιά τους;
Όλες βέβαια οι δήθεν ταξικές ιδεοληψίες των διανοουμένων της αριστεράς έχουν τη ρίζα τους στην προ μνημονίου εποχή. Δεν μπορούσαν να αντιληφθούν ότι η για γεωπολιτικούς λόγους προσδεδεμένη στη Δύση Ελλάδα, δεν ήταν εν τέλει και πολύ μακριά από τις συνθήκες της περιφέρειας. Ούτε το ότι η γεωπολιτική της θέση επέβαλε μια συνθήκη «παρασιτικής απόφυσης» που θόλωνε τα νερά. Οι κύριοι διανοούμενοι προφανώς νόμιζαν ότι ζούσαν στο Μπράιτον, το Παρίσι ή την Φλώριντα.
Για όλους αυτούς, ποιος είναι ο κίνδυνος της επιρρεπούς σε «εθνικοπατριωτικές αφηγήσεις» αριστεράς; Μήπως η μεγάλη εαμική παράδοση του ’41-’44; Είναι ο αγώνας της ΕΔΑ από το 1955 για αυτοδιάθεση-Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα; Ποιοι ήταν οι επιρρεπείς κατά το παρελθόν; Ο Πασσαλίδης, ο Ηλιού, ο Σβορώνος και ο Μοσκώφ;
Εξ όσων προσωπικά γνωρίζω, ο Χ. Λάσκος είναι ρέκτης της μεσοπολεμικής ιστορίας του γερμανικού Κ.Κ. και της περιπέτειάς του μέχρι την επικράτηση του ναζισμού. Ας διαβάσει και κάτι άλλο, πάνω-κάτω δυο δεκαετίες μετά που αφορά και στη χώρα που φιλοδοξεί να κυβερνήσει: Το Βαριά Βιομηχανία στην Ελλάδα του αείμνηστου Μπάτση. Εκεί θα δει σε ειδικό κεφάλαιο πως οι Ναζί εξόντωσαν τη μεσοπολεμική αστική τάξη που αρνήθηκε συνεργασία μαζί τους. Θα θυμηθεί επίσης πως τη θέση της πήραν οι ταγματασφαλίτες, οι μαυραγορίτες και οι λαδέμποροι της Κατοχής.
Τώρα που το ευρωπαϊκό όνειρο καταρρέει και η ανεργία πάει για 40%, ένα νέο σχέδιο εθνικής παραγωγικής ανασυγκρότησης έχει εν δυνάμει τη στήριξη άνω του 80% του ελληνικού λαού. Μια γραμμή «διεθνιστική» έτσι όπως την εισηγείται ο Χ. Λάσκος τι απήχηση μέσα στην ελληνική κοινωνία έχει πέρα από το να τσιμεντώνει πάνω σε σκληρά ιδεολογήματα κάποιους φοιτητές με ευγενή ταξική προέλευση, και όποια διανοούμενα στρώματα έχουν ακόμα την πολυτέλεια των φαντασιώσεων (το πιο εύπορο κομμάτι των καθηγητών Γυμνασίων και Λυκείων, και τα μεγαλοστελέχη των ΜΚΟ που δεν έχουν απολυθεί);
Στην πραγματικότητα δεν τίθενται τα νεφελώδη ταξικά ερωτήματα που θέτει ο Χ. Λάσκος. Υπάρχει η ταξική διάσταση, εγγράφεται εντός του εθνικοαπελευθερωτικού, και έχει να κάνει με το ποιος εν τέλει «θ’ αναλάβει την ευθύνη» που έλεγε ο Σαββόπουλος. Περί αυτών, ας διαβάσει ο Χ. Λάσκος την τελευταία συνέντευξη του πιο συγκροτημένου κατά τη γνώμη μου διανοουμένου που αυτή τη στιγμή διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ, του Λαοκράτη Βάσση, στον τελευταίο Δρόμο της Αριστεράς.
Και περί των άλλων, αξίζει να σημειώσουμε για τον κατά τα άλλα συμπαθή εκπαιδευτικό, ότι προέρχεται από ένα περιβάλλον, της Θεσσαλονικιώτικης αριστερής διανόησης που είναι από τα πιο σκληρά εθνομηδενιστικά της Ελλάδας. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Λιάκος και η Ρεπούση από εδώ ξεκίνησαν. Και δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η πόλη έχει βγάλει Μπουτάρη, και τους πιο εξώφθαλμα ευθυγραμμισθέντες μαζί του αντιεξουσιαστές. Γιατί ζούμε σε μια πόλη, όπου ο κύκλος των «διανοούμενων» της αριστεράς έχει να κάνει με το 4% – 5% των πολιτών της που καθορίζουν τους ιδεολογικούς-εκπαιδευτικούς μηχανισμούς της πόλης, και ποτέ δεν κατάφερε να επικοινωνήσει με τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Αυτής της παράδοσης είναι τέκνο ο Χ. Λάσκος, αυτά κομίζει στο «νέο εγχείρημα της κυβερνώσας αριστεράς» που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που η ιδεολογική γραμμή την οποία εκφράζει ο κ. Λάσκος κυβέρνησε τη χώρα με τον Σημίτη, και αποτελεί το κύριο μέρος του προβλήματος –κι όχι βέβαια απαρχή για κάποια λύση…
7 ΣΧΟΛΙΑ
Το κύριο συμπέρασμα στο οποίο οδηγούμαι διαβάζοντας το άρθρο είναι ότι αυτό διατυπώνει μια συγκροτημένη άποψη για την ταξική διαστρωμάτωση της χώρας μας σε σχέση και με την γεωπολιτική της ιδιαιτερότητα και ορθώς καταλήγει στην διαπίστωση ότι ” η ταξική διάσταση υφίσταται εντός του εθνικοαπελευθερωτικού ” .
Μου δημιουργείται ομως αντίστοιχα το ερώτημα γιατί αυτή η ρεαλιστική και σαφέστατη προσέγγιση των κοινωνικών και πολιτικών πραγμάτων για την χώρα μας πρέπει να περιλαμβάνει και αναφορές στα πλήρως αντίθετα νεφελωδώς και γενικώς ”διεθνιστικά ” ταξικά ιδεολογήματα του Σύριζα και των θεωρητικών του ; Μήπως γιατί έτσι ελπίζουμε αυταπατώμενοι ότι είναι αυτό δυνατόν να αφυπνίσει και επαναπροσδιορίσει ιδεολογικά και πολιτικά την ηγετική ομάδας του Σύριζα η έστω κάποιο τμήμα της , έχουμε μήπως έστω και κάποια ένδειξη για αυτό το ενδεχόμενο ;
Μα στο ” φουχτελικό ” πρόγραμμα γερμανικής κυριαρχίας για το ”ξεκοκάλισμα ” της χώρας , εκτός από τους μεγαλοδιαπλεκόμενους καναλάρχες και τους παπαγάλους των μνημονίων , δεν χωράνε παρομοίως και τα κρατικοδίαιτα παρασιτικά στρώματα της μεταπολίτευσης , ούτε τα κάθε είδους τρωκτικά και λαμόγια της μικρομεσαίας κλεπτοκρατίας που καταδιωκόμενα αναζητούν μαζικά ( και είναι πολλοί ) απελπισμένα ”αποκούμπι σωτηρίας ” στον Σύριζα , προκαθορίζοντας με την παρουσία τους και τον όγκο τους την νέα πολιτικοϊδεολογική του φυσιογνωμία .
Ο Σύριζα είναι ήδη καταδικασμένος να αποτελέσει το τελευταίο αμυντικό ανάχωμα των στρωμάτων αυτών απέναντι στην γερμανόπνευστη ” τελική λύση ” , τον τελικό ”σκληρό διαπραγματευτή ” τους με την γερμανική εξουσία . Να τα εκπροσωπήσει στην διαπραγμάτευσή τους για την κοινωνική εξισσορόπηση και ενσωμάτωσή τους στο νέο μοντέλλο εξουσίας , μέσω ενός νεου ”αριστερού μνημονίου ” που να σέβεται και αυτό όπως και τα προηγούμενα την συνέχεια του κράτους και τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας .
Όταν αυτή η τελική προσπάθεια θα έχει όπως είναι φυσικό παταγωδώς και με κρότο αποτύχει , όταν η ”κυβέρνηση της Αριστεράς με κορμό τον Σύριζα ” θα έχει και αυτη με την σειρά της κατεδαφιστεί και όταν ο Τσίπρας καταδιωκόμενος από τους ψηφοφόρους του θα μας χαιρετάει από το ελικόπτερο , οι αυταπάτες θα έχουν εκλείψει και σε αυτές τις συνθήκες ο Αντιστασιακός , Πατριωτικός και Προοδευτικός χώρος θα μπορεί να αναζητήσει από εξαιρετική πλέον θέση τον δικό του ρόλο στις κρίσιμες τότε (και θα είναι σύντομα) πολιτικές εξελίξεις .
Ορθή προσέγγιση του άρθρου. Αλλά πάλι, προσωπικά τουλάχιστον πιστεύω, ότι η υπόθεση Σύριζα είναι χαμένη ούτως ή άλλως. Ιδού μία μικρή μεν, πραγματική δε ιστορία που καταδεικνύει γιατί ο Σύριζα δεν μπορεί να προσκομίσει κάτι καινούριο όπως ελπίζουν και περιμένουν οι απλοί Έλληνες πολίτες. Ειναι η ιστορία της Μαριλίζας, ως το αρχέτυπο νεοέλληνα πολιτικού που αλλάζει πολιτικά κόμματα χωρίς καμμία ιδεολογία όπως επαγγελματίες ποδοσφαιριστές μεταγράφονται από ομάδα σε ομάδα με βάση μόνο το στενό, προσωπικό, οικονομικό ώφελος κι όχι βέβαια για κάποια φανέλλα. Ως πολιτικός η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου άνθησε στο ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου. Εξελέγη ευρωβουλευτής τα ανέφελα χρόνια, όταν ο τότε πρόεδρος εμφανιζόταν καινοτόμος και μοντέρνος, έκανε κάθε χρόνο σε διαφορετικό νησί το Συμπόσιο της Σύμης και ανακάλυπτε στο βαθύ ΠΑΣΟΚ άγνωστες γυναίκες που τις έβγαζε στο πολιτικό προσκήνιο. Ηταν ωραία χρόνια, η κυρία Ξενογιαννακοπούλου αρκούνταν να παρίσταται σε συνεδριάσεις και επιτροπές, έλεγε τα τετριμμένα πολιτικά σλόγκαν και περίμενε την άνοδο του μέντορά της για να ανεβεί κι εκείνη πολιτικό σκαλοπάτι.
Ως δημόσιο πρόσωπο, η κυρία Ξενογιαννακοπούλου είχε ένα θαυμαστό προσόν. Δεν παθιαζόταν για τίποτε, δεν επιδίωκε εξειδίκευση σε τίποτε, δεν επιζητούσε την προβολή σε δόσεις μεγαλύτερες από αυτές που της αντιστοιχούσαν εξαιτίας της κομματικής της ιδιότητας. Στις ειδήσεις έπαιζε στο φόντο, στις κομματικές συγκεντρώσεις περίμενε τη σειρά της κι από κάτω περίμεναν χασμώμενοι πότε θα τελειώσει. Πάντα ήταν η φωνή της κομματικής νομιμότητας. Πιστέψτε με, δεν υπάρχει ασφαλέστερος τρόπος πολιτικής ανόδου. Κανείς δεν θα σε θυμάται για την οξύτητα με την οποία διατύπωσες μια άποψη, κανείς δεν θα σε συνδυάσει με μια πολιτική ακρότητα. Απαρατήρητη, ωστόσο, ανεβαίνεις σταθερά με την επετηρίδα. Κι άμα έχεις και μέντορα με ισχύ, ανεβαίνεις γρηγορότερα.
Και κάπως έτσι η κυρία Ξενογιαννακοπούλου βρέθηκε από την Ευρώπη στην Ελλάδα. Και θα ζούσε καλά κι εμείς καλύτερα αν λεφτά υπήρχαν πραγματικά και η ευτυχία με δανεικά συνεχιζόταν στους αιώνες των αιώνων, αμήν. Αλλά, δυστυχώς, και για εκείνη και για εμάς, το παραμύθι είχε δράκο.
Κι ήρθε το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου στην κυβέρνηση κι η κυρία Ξενογιαννακοπούλου ήρθε στην εξουσία. Στην αρχή, το 2009, ανέλαβε υπουργός Υγείας. Το καταλάβατε; Σχεδόν έναν χρόνο μετά ανέλαβε αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών. Ούτε κι εδώ το καταλάβατε; Ευτυχώς, στις διεθνείς σχέσεις, αν είσαι ανίσχυρος, καλύτερα να περνάς απαρατήρητος. Στο μεταξύ, πάντως, η κυρία Ξενογιαννακοπούλου χειροκροτούσε όλες τις επιλογές του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Το πρώτο Μνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο, το δεύτερο Μνημόνιο, το κούρεμα του χρέους. Υστερα, όταν ο Γιώργος έφυγε κι εκείνη δεν εξελέγη, όταν πια δεν είχε τίποτε να χάσει, θυμήθηκε ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν κάτι πιο φιλολαϊκό, ότι δεν την εξέφραζε. Κι έφυγε από το ΠΑΣΟΚ.
Δεν είμαι βέβαιος ότι αυτό το διάστημα την αναζήτησε κανείς. Αναζήτησε, όμως, εκείνη δίοδο και, τις προάλλες, εμφανίστηκε με άρθρο στην κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ. Μη ρωτήσετε τι γράφει. Κάτι άνευ σημασίας. Σημασία έχει ότι η κυρία Ξενογιαννακοπούλου βρήκε πια έναν νέο πολιτικό χώρο στον οποίο είναι βέβαιο ότι, τα χρόνια που έρχονται, θα επιδιώκει να συνεχίσει να περνά απαρατήρητη.
Ο Μιχ.Χατζηπέτρου , αποδίδει με ευθύτητα τον πραγματικό προβληματισμό όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, και την θεωρία της αποπληροφόρησης -παραπληροφόρησης ότι : το συνονθύλευμα των συνιστωσών ΤΟΥ , αντιπροσωπεύουν την πατριωτική Αριστερά ( ΕΔΑ) ή έχουν τα απαραίτητα εχέγγυα να ενεργήσουν πατριωτικά , ως κόμμα απελευθερωμένο από τις ιδεοληψίες , τις ταξικές κορώνες και τις δογματικές παρακαταθήκες της ” γραμμής Καούτσκι-1907″ .
Απλώς , στην πορεία τους ( 1968 -έως σήμερα )οι κομμουνιστές του ΚΚΕ ΕΣ- ../ ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ , κάτω από το βάρος του πατριωτικού Συνδρόμου Πασσαλίδη- Ηλιού “μπερδεύτηκαν ” με τον κοσμοποιλιτισμό ! και θεώρησαν ότι παράγουν την εξαίσια πολιτική σκέψη που η ακμάδα της τελειώνει στον εθνομηδενισμό και τα Ανοικτά Σύνορα.
Είναι γνωστόν σε όλους ότι , η αυτοκριτική τους ( και των σταλινικών και των ευρωκομμουνιστών της Ελλάδος ) ασκείται επιλεκτικά και περιορισμένα γαι τα όσα ” έλαβαν χώρα” μετά το 1968 … πολύ βρόμα και πολύ δειλία .
Η πολιτική δειλία του ΣΥΡΙΖΑ ή η κομματική ιδιοτέλειά του, είναι εμφανέστατη μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαϊου ε.ε., που επέφυγε να αναλάβει τις ευθύνες τους έναντι της πατρίδας και των εργαζομένων, αποποιούμενος την κυβερνητική εξουσία.. προσδοκώντας αυτοδυναμία ή υπερψήφιση για να συμπεριφέρται ως “χαλιφάτο αριστερής υποκουλτούρας με ανάλογα πολιτικά -παράγωγα /υποπροϊόντα .
Φραγκλίνος. ν. π 28/11/2012
Τώρα που “εκδηλώθηκε” κι η Αλβανία μέσω του προέδρου της, να δούμε που θα κρυφθούν όλοι οι εθνομηδενιστές & σία…. Η μόνη γειτονική χώρα που (μέχρι στιγμής) δεν έχει εκδηλώσει επεκτατικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδος είναι η Βουλγαρία….
Για ν’ανοίξουμε τα (χερσαία) σύνορα λοιπόν να δούμε τι θα γίνει….
Εύστοχο άρθρο, με το οποίο συμφωνώ απόλυτα, υπάρχουν μεγατόνοι αριστερίστικης μπουρδολογίας στον ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά στο στελεχιακό του δυναμικό! Αν δεν καταφέρει να το ανανεώσει στηριζόμενος στην μεγεθυμένη βάση του και δεν κάνει ειλικρινή στροφή προς το Κέντρο, εκφράζοντας εθνικό και πατριωτικό λόγο απλά θα αποτύχει! Και το θέμα δεν είναι η δική του αποτυχία, αλλά η ολοκλήρωση της καταστροφής της Ελλάδας, καθώς αποτελεί την μόνη δύναμη που μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα στους νεοαποικιοκράτες! Η αποτυχία του (που παραμένει μια πολύ σοβαρή πιθανότητα!), θα αφήσει την χώρα ανυπεράσπιστη όλο το κρίσιμο διάστημα (2013) που θα κριθεί οριστικά το μέλλον της! Η δημιουργία του νέου πόλου, θα είναι μια αργή διαδικασία που θα αναδείξει ένα υποκείμενο που απλά θα διαχειριστεί τα ερείπια!
Ευχαριστω κατ αρχην ολους για τις παρατηρησεις τους.Μου δινουν ετσι την αφορμη να κανω μερικες παρατηρησεις ακομα.Για την ταξικη δομη της ελληνικης κοινωνιας αρχικα.Στην οποια αστικοποιηση ηταν δυνατη στα πλαισια της οθωμανικης κατοχης,οι μορφες δραστηριοτητας των Ελληνων ειναι τελειως διαφορετικες απο την αντιστοιχη στην Ευρωπη.Ενω εκει περναμε απ την φεουδαρχια στις ελευθερες πολεις στην μανιφακτουρα και την βιομηχανια,στην υποδουλη Ελλαδα εχουμε μορφες οικονομικης συνεργασιας που υπερβαινουν τα αντιστοιχα ευρωπαικα πλαισια.Οπως πχ ο αστικος βιομηχανικος και πιστωτικος συναιτερισμος των Αμπελακιων,τα Τσελιγγατα,οι συντροφοναυτες του Αιγαιου.Στο νεοαποικιοκρατουμενο βασιλειο μετα το Ναυαρινο λοιπον μη πρυπαρχουσης φεουδαρχιας δεν ηταν δυνατον και για λογους γεωπολιτικης οι οποιες αστικες δομες να ακολουθησουντις οποιες ευρωπαικες παραλλαγες.Μετα τον Εμφυλιο και την μεγαλη βαλβιδα που ανοιξε η μετανστευση υπηρξε σαφης στρατηγικη απ το συστημα για την μικροαστικοποιηση της ελληνικης κοινωνιας.Αυτη ομως η μικροαστικοποιηση ομως ανεδειξε και κατα την δεκετια του 60 την αναγκη για τον εκδημοκρατισμο,αναγκη που εκφραστηκε πολιτικα απ την ΕΔΑ του 58,το κινημα του 114,του 15% και τις νικες του δημοκρατικου κεντρου το 63-64.Η Χουντα διεκοψε και στρεβλωσε μια διαδικασια που ουτως η αλλως ειχε ξεκινησει.Στις στρεβλωσεις ειναι τα δανεια σε υμετερους και τα χαριστικα ρουσφετια της Χουντας σε συγκεκριμενους(απο αδειες φορτηγων ,ταξι,προ-ποκλπ)Οι βιομηχανιες που στηθηκαν απ την Χουντα πλην ελαχιστωνεξαιρεσεων απετελεσαν και την πρωτη γενια προβληματικων που κληθηκε το 81 να διαχειριστει το Πασοκ.Η ολοενα αυξανομενη πελατειακα δημοσιουπαλληλια,η αποβιομηχανιση και η καταστροφη της βιοτεχνιας στα πρωτα χρονια της δεκετιας του 90 μαζι με την μαζικη ροη λαθρομεταναστων επιτειναν την διατηρηση τον μετασχηματισμο η και την μεταλλαξη των μεσοστρωματων(των μικρομεσαιων)Μεσα απ την διαδικασια της κλεπτοκρατιας και τον εκβιαστικο υπερδανεισμο εναντι της γεωπολιτικης υπεραξιας του οικοπεδου Ελλας οσο υπηρχε ΕΣΣΔ η μεσοστρωματικη δομη επιβιωσε.Γι αυτη την δομη λοιπον υπηρξαν δυο ταυτοσημες προσεγγισεις με διαφορετικες αφετηριες.Για τους νεοφιλελευθερους <>ηταν αρνητικος για την αναπτυξη της χωρας.Με την ιδια λογικη και μεγαλο τμημα αριστερων διανοουμενων που κατα καιρους στεγαστηκαν απ τους Οικολογους Ενναλακτικουςμεχρι τον Σημιτη τον ΣΥΝ και την ΔΗΜΑΡ,θεωρησαν την δομη αυτη ως ανασταλτικη στην διαδικασια προλεταριοποιησης.Ιδιαιτερα γαι τους τελευταιους η απουσια αναλυσης της ταξικης δομης οδηγησε στον εθνομηδενισμο,και στην υποκατασταση του υποκειμενου με διαφορες κοινωνικες ομαδες και στο τελος με τους μεταναστες.Η νεα κατοχη ,το Δ Ραιχ λοιπον καταστρεφει παντελως εως και γενοκτονικα την δομη και τις βεβαιοτητες της προ και μετα πολιτευσης εποχης.Αρα οι προυποθεσεις μιας πολυ πλατιας κοινωνικης συμμαχιας αντικειμενικα υπαρχουν.Και ενισχυονται παρα τα φαινομενα απ την γεωπολιτικη καταιγιδα στην περιοχη.Εδω λοιπον κατα την γνωμη μου εγγραφεται το ταξικο στο εθνικοαπελευθερωτικο.Κατ την γωμη μου ο Συριζα μαλλον δεν μπορει να το εκφρασει.Οστοσο ας ειμαστε μεγαλοψυχοι και μεγαλοκαρδοι.Ας τους προειδοποιουμε με τον ορθο Λογο που στην ριζα του ειναι Λογος ελληνικος.Για να μην μπορει να πει κανεις Δεν ειδα δεν ακουσα.Scripta manent,verba volant.
Φραγκλίνος 07/12/2012
Συμφωνούμε απολύτως.
Να τους δώσουμε τον απαιτούμενο χρόνο για να επαναπροσδιορίσουν το ιδεολογικό τους υπόβαθρό και να το βελτιώσουν , επαναπροσανατολιζόμενοι και στις μεγάλες ανάγκες της πατρίδας και του λαού της.
Αλλά, επί σειρά ετών , έχω απηυδήσει από την : πολιτική “αναπηρία” της Αριστεράς, την ιδιοτέλεια , το ευκαιριακό όφελος , την γενική / ανεξέλεγκτη δογματική υποκουλτούρα επί παντός επιστητού – όσο σοβαρό κι αν είναι αυτό .
Μετά την δεκαετία του ¨70 , ας είχαν την πολιτική πυγμή για ουσιώδη αυτοκριτική με ” ξεκαθάρισμα ” θέσεων και επαύξηση ειδικών γνώσεων που είναι απαραίτητες και για την δυναμική της παρουσία στον πολιτικό χάρτη της Χώρας αλλά και στο να ελέγξουν τους Υπερ- αστούς διαχειριστές της εξουσίας.
Για ποιά γεωπολιτική και στρατηγική εγκαλούνται ;
Αυτοί όλοι , ως ” σταυροφοριακός ” συφερτός κατέλαβαν- λεηλατώντας τους χώρους * που τους παραχώρησε – ειδικά / εντέχνως – το τριτοκοσμικό -σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ και η ομφαλοσκοπούσα ΝΔ , με την γνωστή κατάληξη τους , ως το κύριον όργανο -όπλου : της Παγκοσμιοποίησης /νέας υπερατλαντικής Τάξης Πραγμάτων ( τελευταίως , εξελισσόμενοι , αποτελούν και σεξιστικά πρότυπα ! )
( *) 1. στους νεοσταλινιστές ( ΚΚΕ ΕΞ) τους παραχώρησε : το ” συνδικαλιστικό του Ιδιωτικού τομέα ” γνωρίζοντας ότι θα του δημιουργήσουν περισσότερες προβληματικές επιχειρήσεις για τον
” πράσινο” ΟΑΕ ( οργανισμό ανασυγκρότησης επιχειρήσεων ) και τα συνεταιριστικά συστήματα λεηλασίας του δημόσιου χρήματος και του ευρωπαϊκού πακτωλού των προγραμμάτων για την ανάπτυξη
( υποδομή ή ανασυγκρότηση βάσεων βιομηχανίας , ναυπηγείων , γεωργικο-κτηνοτροφικού τομέα και μεταποίησης )
2. στους ” ευρωκομμουνιστές ” τους παραχώρησε τον Παιδαγωγικό Τομέα προσδοκώντας την υποστήριξη – καθιέρωση της ανευθυνότητας και της διαχρονικής -άσκοπης και χωρίς ” μπούσουλα ” διαλεκτικής ” περί την παιδεία και τον εκδημοκρατισμό της κράτους ” αρκεί , τούτο , να ελέγχεται απ΄μια υποτυπώδη ( χωρίς θεσμούς -ανίσχυρη ) σοσιαλιστική Πολιτεία. κ.α.π
ΟΙ προσδοκίες του σοσιαλισμού ( made Ανδρέα ) πραγματοποιήθηκαν στο ακέραιο , γεγονός που καταδεικνύεται από την κατάπτωση της Χώρας σε σύγχρονο κρατικό μόρφωμα οι πολίτες του οποίου δυστυχούν διότι , ως αριστεροί διανοούμενοι ( με τους διαχειριστές της εξουσίας ) συνέργησαν :
στην ” δολοφονία ” του Ομήρου , διαπόμπευσαν κάθε φιλοσοφικό κείμενο που αναφέρονταν στην υπεροχή του θεϊκού -ΝΟΜΟΥ (Συμπαντικό νομοτελειακό Αξίωμα ) και δημιούργησαν την δική τους κομματικό-κοινωνική πρακτική απόδοσης της δικαιοσύνης στήνοντας – προς τούτο , μια πολιτεία χωρίς ηθική , εξουσίες χωρίς φραγμούς με ρατσιστικές – κατά περίπτωση , μεθόδους αντιμετώπισης των κοινωνικών προβλημάτων ……..