Αστεία φυσικά η δικαιολογία για έναν κλάδο που στην Ευρώπη έχει επιδοτηθεί σκανδαλωδώς η ανάπτυξή του την τελευταία δεκαετία. Η ουσία της διαμάχης έγκειται στο ότι η ραγδαία ανάπτυξη της κινεζικής παραγωγής φωτοβολταϊκών σε συνδυασμό με τις εξαιρετικά φθηνότερες τιμές τους έχει εκτοπίσει σχεδόν από την ευρωπαϊκή αγορά τα… ευρωπαϊκά φωτοβολταϊκά! Τα κινεζικά φωτοβολταϊκά ελέγχουν πλέον πάνω από το 80% της αγοράς της Ευρώπης, η οποία από μόνη της συνιστά το 50% της παγκόσμιας αγοράς φωτοβολταϊκών! «Φωτοβολταϊκά – οι Βρυξέλλες σε πλήρη επίθεση» ήταν π.χ. ο τίτλος δισέλιδου αφιερώματος της γαλλικής εφημερίδας «Λιμπερασιόν» εκείνες τις μέρες.
Ο υπότιτλος ομολογούσε τα πάντα με ειλικρίνεια: «Για να βοηθήσει τους Ευρωπαίους βιομήχανους που βρίσκονται σε μεγάλη δυσκολία, η Κομισιόν θέλει να επιβάλει επειγόντως δασμούς στις εισαγωγές με προέλευση την Κίνα, το νούμερο 1 παγκοσμίως αυτού του τομέα, με αχτύπητες τιμές». Μία εβδομάδα αργότερα, η επίσης γαλλική «Μοντ» επεδίωκε με ανάλυσή της να γενικεύσει τον εμπορικό πόλεμο της ΕΕ με τον ασιατικό γίγαντα: «Η Ευρώπη κατηγορεί την Κίνα ότι αναπτύσσεται εις βάρος των ”27” της ΕΕ – Οι Βρυξέλλες θέλουν να εξετάσουν τις δημόσιες επιδοτήσεις και τα δάνεια με εξευτελιστικά επιτόκια των οποίων απολαμβάνουν οι κινεζικές εταιρείες τηλεπικοινωνιών» ανέφεραν οι δικοί της τίτλοι.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Γερμανία ενθάρρυνε την επιθετική στάση της Κομισιόν προκειμένου να πετύχει μέσω διαπραγματεύσεων κάποιες παραχωρήσεις που το Πεκίνο αρνείται πεισματικά να κάνει, παρά τις προσπάθειες και τις πιέσεις που του ασκούν οι Γερμανοί μέσω της ΕΕ τα τελευταία χρόνια. Σε καμιά περίπτωση όμως το Βερολίνο δεν θέλει εμπορικό πόλεμο εναντίον της Κίνας. Ο λόγος είναι απλούστατος: τα γερμανικά οικονομικά συμφέροντα στην Κίνα είναι πολύ σοβαρότερα από τα συμφέροντα των Γερμανών βιομηχάνων φωτοβολταϊκών. Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί.
Το 2008 πουλήθηκαν στην Κίνα 1 εκατομμύριο γερμανικά αυτοκίνητα, όταν στην ίδια τη Γερμανία είχαν πουληθεί 2,2 εκατομμύρια γερμανικά αυτοκίνητα. Το 2012 στη Γερμανία πουλήθηκαν πάλι… 2,2 εκατομμύρια γερμανικά αυτοκίνητα, αλλά στην Κίνα πουλήθηκαν… 2,8 εκατομμύρια! Το 2007 οι άμεσες γερμανικές επενδύσεις στην Κίνα ανέρχονταν στα 2,2 δισεκατομμύρια ευρώ αλλά το 2011, παρά τη φαινόμενη οικονομική κρίση στην Ευρώπη, οι γερμανικές επενδύσεις στην Κίνα κυριολεκτικά απογειώθηκαν και έφτασαν στα 10,6 δισεκατομμύρια ευρώ – δηλαδή σε πέντε μόλις χρόνια σχεδόν πενταπλασιάστηκαν! Τα σχετικά στοιχεία αφθονούν.
Αν συνυπολογίσει κανείς ότι το 2012 οι γερμανικές εξαγωγές συνολικά προς την Κίνα ανήλθαν στα 66,6 δισ. ευρώ και οι κινεζικές εξαγωγές στη Γερμανία στα 77,3 δισ. ευρώ, αντιλαμβάνεται ότι δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να αφήσει το Βερολίνο να οδηγηθεί η ΕΕ σε εμπορικό πόλεμο με την Κίνα.
Αυτό αποδείχθηκε περίτρανα κατά τις συναντήσεις που είχαν την Κυριακή στο Βερολίνο η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ και ο Κινέζος πρωθυπουργός Λι Κεσιάνγκ, ενώ τη Δευτέρα ο Λι, συνοδευόμενος από τον υπουργό Εμπορίου της χώρας του Γκάο Χουτσένγκ, συναντήθηκε και με τον υπουργό Οικονομίας της Γερμανίας και ηγέτη των Ελεύθερων Δημοκρατών Φίλιπ Ρέσλερ. Εκεί ο Ρέσλερ αποκάλυψε δημοσίως ότι η Γερμανία τάχθηκε στο πλαίσιο της ΕΕ εναντίον της επιβολής των δασμών στα κινεζικά φωτοβολταϊκά και μάλιστα ασκώντας την επιρροή της κατόρθωσε να βάλει τις 17 από τις 27 χώρες της ΕΕ να απορρίψουν την επιβολή αυτών των δασμών! Ενθουσιασμένος ο Κινέζος πρωθυπουργός Λι δήλωσε ότι η Κίνα με τη Γερμανία αποτελούν ένα «ονειρεμένο ζευγάρι»! Τέλος συναγερμού. «Η Γερμανία ανατρέπει τα σχέδια της ΕΕ για εμπορική μάχη με την Κίνα» ήταν χθες ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου που σηματοδοτούσε την αποτροπή του «πολέμου».
2 ΣΧΟΛΙΑ
“το 2012 οι γερμανικές εξαγωγές συνολικά προς την Κίνα ανήλθαν στα 66,6 δισ. ευρώ και οι κινεζικές εξαγωγές στη Γερμανία στα 77,3 δισ. ευρώ”
Πότε και ποιός θα μιλησει για την βραχυπρόθεσμη προοπτική πλήρους παραγωγικής εξάρτησης της Δύσης από τις “αναδυόμεμες” οικονομίες εν γένει, και από την Κίνα Ιδιαίτερα?
Και όταν αυτό θα ολοκληρώσει τον κύκλο του, σε πολύ λίγες δεκαετίες, τι θα σημαίνει, οχι σήμερα, αλλα τότε, για την “Δύση” σε πολιτικό επίπεδο?
Η όποια παραγωγική “απεξάρτηση” της Δύσης, πως θα μπορούσε να επισυμβεί, χωρίς πλήρη ανατροπή και υπέρβαση, κάθε περι φθήνειας-σκουπιδαριού, κυρίαρχου σήμερα ιδεολογήματος?
Πότε θα κατανοήσουμε το οτι, το εγχείρημα της όποιας δικής μας παραγωγικής ανασυγκρότησης, ειναι υπόθεση απείρως ευκολότερη και ρεαλιστικότερη, απο το αντίστοιχο της ίδιας της Δύσης?
Πότε τελικά θα κατανοήσουμε το οτι, η παραγωγική μας εξάρτηση απο την Δύση, δεν ειναι παρά ένα ιδεολόγημα, προκειμένου να εκβιαστεί, μια κατά βάση πολιτική επιλογή που στερείται προοπτικής?
Πότε τέλος θα υπαιρβούμε τον οικονομισμό μας, δίνοντας στήν μεταποιητική διαδικασία, την σημασία και αξία που της αξίζει?
Mικρή ακροστιχίδα με κλασσικές γερμανικές Αρετές:
P-flichtgefefühl (αίσθημα καθήκοντος
O-rdnungsliebe (αγάπη για την τάξη)
R-einlichkeit (καθαρότης)
N-ützlichkeit (χρησιμότητα)