του Βάσου Φτωχόπουλλου
http://vasosftohopoullos.wordpress.com
Όσο περνά ο καιρός, άλλο τόσο πείθομαι πως η άνοδος του Χριστόφια στην εξουσία δεν ήταν μια συνηθισμένη εκλογική νίκη, αλλά μια πολύ καλά οργανωμένη και μεθοδευμένη εκστρατεία, ώστε ο Χριστόφιας να πάρει την εξουσία, για να τηρήσει τα συμφωνηθέντα με τα αφεντικά του στο Γουάιτ Χωλ του Λονδίνου.
Αν θυμάστε καλά, έξι μήνες πριν τις εκλογές, μεταβαίνει στο Λονδίνο, για να μας ανακοινώσει, στην επάνοδό του, ότι φεύγει απ’ την κυβέρνηση Παπαδόπουλου και πως προτίθεται να βάλει υποψηφιότητα για Πρόεδρος. Δυστυχώς, ο Παπαδόπουλος δεν αντέδρασε σοφά. Είτε από αφέλεια, πιστεύοντας ότι δεν μπορεί να είναι ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ των Εγγλέζων και ΠΡΟΔΟΤΗΣ του λαού του, είτε από υπεροψία να μην τον θεωρεί σημαντικό αντίπαλο, τον άφησε χωρίς να του κάνει σοβαρή ζημιά, ακόμη και όταν φτάσαμε στην προεκλογική περίοδο, όπου πια άρχισε να διαφαίνεται πιο ξεκάθαρα το μεθοδευμένο παιχνίδι για την απομάκρυνση του Παπαδόπουλου. Με τον Παπαδόπουλο εκτός παιχνιδιού, ο δρόμος ήταν πια διάπλατα ανοικτός για τον Χριστόφια. Θα θυμάστε τότε πως ο ΔΗΣΥ και τ’ αστέρια του έτρεφαν περισσότερο μίσος για τον Παπαδόπουλο παρά για τον Χριστόφια. Θα θυμάστε επίσης και την επαναλαμβανόμενη ατάκα του Χριστόφια στην εκπομπή του Παυλίδη, όπου ο προδότης, μη μπορώντας να αντεπεξέλθει στις ερωτήσεις του δημοσιογράφου, είπε και το περιβόητο «ΠΡΟΣΕΞΕ ΠΩΣ ΜΙΛΑΣ. ΜΙΛΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ». Τότε, πολλοί, υποτιμώντας την ανάμιξη των Άγγλων στην εξόντωση του Παπαδόπουλου, θεώρησαν αυτήν την ατάκα ως ακόμη ένα δείγμα του αυταρχικού και αλαζονικού στυλ του Προέδρου και όχι ως μια άλλη παραδοχή του πως οι Άγγλοι του έχουν εξασφαλίσει την άνοδο στην εξουσία. Τα ανταλλάγματα θα τα δούμε πιο κάτω.
Για να φτάσει τελικά στην εξουσία δεν χρειάστηκε να ιδρώσει ιδιαιτέρως. Έχοντας τους μεσοβέζους της ΕΔΕΚ και του ΔΗΚΟ στην τσέπη του και τον Αναστασιάδη και πολλούς άλλους συναγερμικούς να πανηγυρίζουν που έφυγε απ’ τη μέση ο άνθρωπος που έδειχνε με σαφήνεια πόσο ανίκανοι και μικροί ήταν, ο Κασουλίδης ήταν απλώς το δεύτερο άλογο, για να μην φανεί ότι η κούρσα ήταν σικέ.
Υπενθυμίζω, διότι είναι μεγάλης σημασίας, για να κατανοήσουμε και το σημερινό πολιτικό σκηνικό, πως το παιχνίδι των Άγγλων για την άνοδο του Χριστόφια στην εξουσία και το τέλος της Κύπρου το έπαιξαν ακόμη και αγωνιστές της ΕΟΚΑ και άλλοι δεξιοί και αριστεροί επαναστάτες. Ο Χριστόφιας τους επιστράτευσε πολύ έξυπνα και χωρίς πολύ κόπο. Είναι χαρακτηριστικό πως την Καρπασία την κέρδισε με την δουλειά του Παπακώστα και του Χατζηδημητρίου, αμφότεροι αγωνιστές της ΕΟΚΑ, οι οποίοι είτε για προσωπικά οφέλη, είτε γιατί είναι οπαδοί της αισχρής θεωρίας «ας επιστραφεί το χωριό μου και ας καεί η υπόλοιπη Κύπρος», μπήκαν στους μηχανισμούς και δούλεψαν ωσάν να μην ήταν βέροι αντικουμμουνιστές τόσα χρόνια. Τώρα τι μέρος της πίττας πήραν αυτοί δεν ξέρουμε, ούτε ξέρουμε τι μέρος της πίττας πήραν όσοι ανοικτά και κρυφά ανέβασαν τον Χριστόφια στην εξουσία. Ξέρουμε όμως ότι ο Κάρογιαν από ένα κοπελλούιν του ΔΗΚΟ ονειρεύτηκε την Προεδρία, ξέρουμε πως οι καιροσκόποι και κερδοσκόποι της ΕΔΕΚ και του ΔΗΚΟ αναμένουν την υπουργοποίησή τους, ξέρουμε ήδη ποιοι είναι οι πεμπτοφαλαγγίτες σε αυτά τα κόμματα. Ξέρουμε, επίσης, πως οι Άγγλοι δεν στηρίζονται μόνο σ’ ένα πρόσωπο, σε μια παράταξη. Αν ήταν έτσι τα πράγματα, ο Χριστόφιας θα ήταν ήδη στο Κελλάκι να παίζει με τα εγγόνια του ή στην φυλακή να παίζει με τους άλλους ακελικούς εγκληματίες που βρήκαν την ησυχία τους στις φυλακές. Γι’ αυτό κιόλας δεν κολλά τίποτα πάνω του. Προχωρά ακάθεκτος παρ’ ότι φαινομενικά ΔΕΝ τον θέλει κανείς. Τι είναι αυτό που του δίνει όλη αυτή τη δύναμη και αυτοπεποίθηση; Γιατί μπορεί να διορίζει μια κυβέρνηση με ψώνια, αποτυχημένους, λούζερ και λαφαζάνηδες και να μην του ιδρώνει τ’ αυτί; Αυτή την απάντηση μπορούμε να την δώσουμε, αφού δούμε πρώτα τι επιδιώκουν οι ΑΓΓΛΟΙ και ο ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ.
Το πρώτο σκέλος, δηλαδή να φύγει ο άνθρωπος που ουσιαστικά απέρριπτε τη δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία και μαζί με αυτό το κυρίαρχο των αγγλικών βάσεων τα κατάφεραν μια χαρά. Απομακρύνοντας τον Παπαδόπουλο, κατάφεραν και έβαλαν χέρι και στο ΔΗΚΟ και ως ένα βαθμό και στην ΕΔΕΚ. Κατάφεραν και άφησαν τον χώρο του λεγόμενου αντικατοχικού μετώπου ακέφαλο, όχι μόνο χωρίς ηγεσία αλλά και χωρίς ψυχή. Το δεύτερο σκέλος, δηλαδή την ιδεολογική μάχη να μετατρέψουν την Κύπρο σ’ ένα πολυπολιτισμικό ανθελληνικό τουρλού τουρλού, το παλεύουν με νύχια και με δόντια, χωρίς όμως να κερδίζουν ολοκληρωτικά. Οι αντιστάσεις είναι πολλές και η μάχη εναντίον της ελληνικότητάς μας, εναντίον της ορθοδοξίας, συνεχίζεται, μιας και οι εχθροί μας το γνωρίζουν πολύ καλά πως μόνο ένας λαός χωρίς ταυτότητα θα αποδεχτεί τα μαγειρέματα Χριστόφια στο Κυπριακό. Για την άλωση του κρατικού μηχανισμού έχουμε γράψει πολλές φορές. Εδώ απλώς τονίζουμε και την πνευματική άλωση που επιχειρούν ΑΚΕΛ και Εγγλέζοι. Η άλλη Κύπρος, η Κύπρος που αντιστέκεται, χωρίς ηγεσία πια, και με την πνευματική τρομοκρατία που ασκούν οι εχθρικές δυνάμεις, θα έλεγε κανείς ότι σύντομα θα καταρρεύσει. Εμείς δεν το πιστεύουμε, διότι υπάρχουν και κάποια δεδομένα που μας κάνουν κάπως να αισιοδοξούμε.
Αν υποθέσουμε ότι ο Χριστόφιας πήρε την εξουσία για να παραδώσει στη διεθνή κοινότητα μια Κύπρο ομοσπονδοποιημένη, όπως και με όποιες εκδοχές αποδεχτεί η Τουρκία, παραδίδοντας ταυτοχρόνως το φυσικό αέριο και τα πετρέλαια του ΝΟΤΟΥ στις αγγλικές βάσεις και του βορρά στην Τουρκία, κρατώντας για τον εαυτό μας ψίχουλα, τότε, ΟΛΟΙ θα είναι ευτυχισμένοι και τα ηνωμένα έθνη, που θα έχουν τελειώσει μ’ ένα από τα πιο μακρόχρονα και δύσκολα προβλήματα, και οι Τούρκοι που θα πάρουν όχι μόνο τον βορρά, αλλά θα έχουν και ως προτεκτοράτο ένα εξασθενισμένο φραγκολεβαντίνικο ΝΟΤΟ, συν τον πλούτο των θαλασσών μας και οι Εγγλέζοι, που επιτέλους θα έχουν πάρει εκδίκηση για το ρεζίλεμα που έχουν υποστεί το 1955-59 και το 2004, και φυσικά η Ελλάδα, που πια δεν θα έχει κανένα λόγο να παραπονιέται πως το κυπριακό πρόβλημα την εμποδίζει να εξελιχθεί στον πιο εκσυγχρονισμένο αρχικαραγκιόζη της υφηλίου. Φυσικά, ήρωας θα είναι κι ο Χριστόφιας, ο οποίος θα γράψει ιστορία ως ο άνθρωπος που επανένωσε την Κύπρο μας. Τι θα επανενώσει δεν έχει σημασία, ούτε νοιάζεται κανείς πως θα λέγεται και πόσο θα διαρκέσει αυτό το κατασκεύασμα. Φυσικά όλοι κάνουν πανηγύρια χωρίς τον ξενοδόχο. Ο Χριστόφιας και οι Εγγλέζοι μπορούν να βρουν χίλια σημεία να συμφωνήσουν με τους Τούρκους, όμως αυτά τα σημεία ποιος μπορεί να τα πουλήσει στους Κύπριους; Ο Χριστόφιας όπως είναι, όπως και ο αναμενόμενος διάδοχός του, ΔΕΝ μπορούν ούτε μια τασιηνόπιττα να πουλήσουν έξω από το ΓΣΠ, πόσο μάλλον το κυπριακό. Τουτέστιν ΟΛΟΙ έκατσαν πάνω. Εάν φυσικά ο Χριστόφιας και οι Εγγλέζοι θελήσουν να περάσουν τα σχέδιά τους με ανέντιμο τρόπο, είτε μέσω της Βουλής, είτε μέσω μιας οικονομικής μας πτώχευσης, είτε με ενδεχόμενη μικροσύρραξη της Τουρκίας στα χωρικά μας ύδατα, είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, τότε ας μην εκπλαγούν, εάν οι Κυπραίοι δείξουν και ένα άλλο πρόσωπο. Έως τώρα ο Χριστόφιας, για να τρομοκρατήσει και να φοβίσει τον κόσμο, στη φαντασία του βλέπει πραξικοπήματα, βλέπει αγανακτισμένους να θέλουν να μπουν και να κάψουν το Προεδρικό, βλέπει εξτρεμιστές να προκαλούν επεισόδια. Στη φαντασία του. Να μην του τύχει. Βλέπω πια στους δρόμους της Λευκωσίας πολλούς ανθρώπους που πελλοδείχνουν, βλέπω κι άλλους που τρίζουν συνεχώς τα δόντια τους, βλέπω γυναίκες, άντρες και παιδιά με θυμωμένο ύφος, βλέπω ανθρώπους σοβαρούς έξω απ’ το Προεδρικό να κρατούν στα χέρια τους «μολότωφ», βλέπω οικογενειάρχες με τα μικρά τους παιδιά να βλέπουν προς το Προεδρικό, με αυτό το βλέμμα που έχει η γάτα, όταν κάποιος απειλεί τα μικρά της, βλέπω, ήδη, τους πρώτους καπνούς κι έξω απ’ το προεδρικό και έξω απ’ την Εζεκία Παπαϊωάννου και έξω απ’ τα κόμματα και μέσα στις βάσεις της Δεκέλειας και του Ακρωτηρίου, τζ’ ας γενεί το γαίμαν σας αυλάτζιν.
