Ρωσία: Συναντώντας τους νεο-ναζί

Στην Ρω­σί­α, οι ο­μά­δες των νε­ο­να­ζί συ­γκε­ντρώ­νο­νται και δρουν δη­μό­σια με ε­πι­θέ­σεις που πραγ­μα­το­ποιούν ε­νά­ντια στους ξέ­νους, σε ορ­γα­νω­μέ­να πο­γκρόμ, στις α­νοι­χτές α­γο­ρές. Για την 20η Α­πρι­λί­ου, η­με­ρο­μη­νί­α των γε­νε­θλί­ων του Χί­τλερ, ο ρω­σι­κός τύ­πος πε­ρί­με­νε τα χει­ρό­τε­ρα…

Η πα­ρου­σί­α των ο­μά­δων των νε­α­ρών σκίν­χε­ντς νε­ο­να­ζί δεν α­πο­τε­λεί και­νούρ­γιο φαι­νό­με­νο για τη Ρω­σί­α. Σύμ­φω­να με την ε­φη­με­ρί­δα “Μο­σκόφ­σκιε Νό­βο­στι”, οι πρώ­τοι πυ­ρή­νες των νε­ο­να­ζί χρο­νο­λο­γού­νται α­πό την ε­πο­μέ­νη του Δευ­τέ­ρου Πα­γκο­σμί­ου Πο­λέ­μου, και δη­μιουρ­γή­θη­καν, αρ­χι­κώς, α­πό τα παι­διά της διευ­θύ­νου­σας σο­βιε­τι­κής ε­λίτ. Η ε­βδο­μα­διαί­α ε­φη­με­ρί­δα της Μό­σχας, η ο­ποί­α α­νι­χνεύ­ει τη γέ­νε­ση των ο­μά­δων των νε­ο­να­ζί στη Σο­βιε­τι­κή Έ­νω­ση, υ­πεν­θυ­μί­ζει ό­τι η πρώ­τη δη­μό­σια εκ­δή­λω­ση μιας τέ­τοιας ο­μά­δας πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε την 20ή Α­πρι­λί­ου 1982. Ά­ρα, παλιότερα, ό­πως και σή­με­ρα, η διαιώ­νι­ση αυ­τών των ο­μά­δων, οι ο­ποί­ες δια­φέ­ρουν με­τα­ξύ τους και ταυ­τό­χρο­να πλη­θαί­νουν σε ό­λη την ε­πι­κρά­τεια της Ρω­σί­ας, ε­γεί­ρει πολ­λά ε­ρω­τη­μα­τι­κά ό­σον α­φο­ρά στην α­νο­χή των αρ­χών.
Οι “τσιόρ­νι” (δηλ. οι “Μαύ­ροι”, ό­ρος που χρη­σι­μο­ποιεί­ται για να πε­ρι­γρά­ψει ό­σους α­νή­κουν στους λα­ούς του Καυ­κά­σου), οι ξέ­νοι φοι­τη­τές και δι­πλω­μά­τες, Α­φρι­κα­νοί, Α­σιά­τες ή Ά­ρα­βες, οι Ε­βραί­οι, οι ο­μο­φυ­λό­φι­λοι, οι α­λή­τες, ό­λοι αυ­τοί εί­ναι πι­θα­νόν να βρε­θούν κτυ­πη­μέ­νοι α­πό μια ε­πί­θε­ση. Και ό­ταν λέ­με ε­πί­θε­ση εν­νο­ού­με α­λη­θι­νά πο­γκρόμ που ε­νορ­χη­στρώ­νο­νται α­πό τους νε­α­ρούς με τα κε­φά­λια που εί­ναι ξυ­ρι­σμέ­να και γε­μά­τα α­πό μη­νύ­μα­τα μί­σους.  Η “Βρέ­μια ΜΝ” πα­ρα­θέ­τει τις δη­λώ­σεις του εκ­πρό­σω­που της Α­νώ­τα­της Διοί­κη­σης του Ο­Η­Ε για τους Πρό­σφυ­γες (ΑΔ­Π) στη Ρω­σί­α, ο ο­ποί­ος λε­ει ό­τι “κά­θε μή­να, γι­νό­μα­στε α­πο­δέ­κτες μιας ντου­ζί­νας πα­ρα­πό­νων α­πό πρό­σφυ­γες οι ο­ποί­οι κα­ταγ­γέλ­λουν τη ρα­τσι­στι­κή ε­πι­θε­τι­κό­τη­τα”. Ε­πί­σης, η ΑΔ­Π “εί­χε α­παι­τή­σει α­πό τη ρω­σι­κή κυ­βέρ­νη­ση να ε­ντεί­νει τα μέ­τρα για την προ­στα­σί­α των ξέ­νων πο­λι­τών την πα­ρα­μο­νή της 20ής Απρι­λί­ου”.
Τρό­μος α­πό τα ξυ­ρι­σμέ­να κε­φά­λια.
Για να α­πο­δεί­ξει την α­πο­φα­σι­στι­κό­τη­τά του, το υ­πουρ­γεί­ο Ε­σω­τε­ρι­κών εί­χε α­να­κοι­νώ­σει την έ­ναρ­ξη ε­πι­χεί­ρη­σης “Α­ντι-εξ­τρε­μι­στι­κός α­νε­μο­στρό­βι­λος”. Στο ε­ξής, τα μέ­τρα ενάντια στους νε­α­ρούς σκίν­χε­ντς ε­ντεί­νο­νται, και, πλέ­ον, μπο­ρούν να συ­γκρι­θούν με αυ­τά για τους “τρο­μο­κρά­τες”, ό­πως του­λά­χι­στον ση­μειώ­νει η ε­φη­με­ρί­δα “Βρέ­μια ΜΝ”. Στη Μό­σχα, σύμ­φω­να με την α­στυ­νο­μί­α, κά­που 800 με 1.200 μέ­λη α­νή­κουν σε έ­ξι α­νε­πί­ση­μες, εξ­τρε­μι­στι­κών τά­σε­ων, νε­α­νι­κές ο­μά­δες, α­πό τις ο­ποί­ες η πιο ση­μα­ντι­κή ο­νο­μά­ζε­ται “Αί­μα και Τι­μή”. Στην Α­γί­α Πε­τρού­πο­λη, πρω­τεύ­ου­σα του βορ­ρά και ι­διαί­τε­ρη πα­τρί­δα του Πού­τιν, υ­πάρ­χουν α­πό 500 έ­ως 2.000 σκίν­χε­ντς, σύμ­φω­να με τις ε­κτι­μή­σεις της ε­φη­με­ρί­δας “Όπ­σα­για Γκα­ζέ­τα”, συ­σπει­ρω­μέ­νοι στους κόλ­πους των ορ­γα­νώ­σε­ων “Αί­μα και Τι­μή” ή “Ε­νω­μέ­νες Τα­ξιαρ­χί­ες 88” (ο α­ριθ­μός εί­ναι κω­δι­κός και ση­μαί­νει τον Α­δόλ­φο Χί­τλερ). Α­πό την άλ­λη πλευ­ρά, η ί­δια ε­φη­με­ρί­δα ση­μειώ­νει ό­τι άλ­λος κλά­δος των νε­ο­να­ζί πα­ρου­σιά­στη­κε α­πό το  το­πι­κό τμή­μα του ε­θνι­κού κόμ­μα­τος υ­πο­στη­ρι­κτών του πο­δο­σφαί­ρου, ό­που ο η­γέ­της του, Α­ντρέ­ι Γκρέ­μπνιεφ, εκ­θειά­ζει την ε­πι­στρο­φή στις α­ξί­ες του Μπέ­ρια (αρ­χη­γός της πο­λι­τι­κής α­στυ­νο­μί­ας την ε­πο­χή του Στά­λιν)…
Η ε­φη­με­ρί­δα ε­ξε­τά­ζει τη χα­λα­ρό­τη­τα των αρ­χών, οι ο­ποί­ες “α­γνο­ούν τη σκιά της σβά­στι­κας που πλα­νά­ται ε­πά­νω α­πό το Νέ­βα”. Έ­τσι, οι κα­τη­γο­ρί­ες ε­να­ντί­ον τους εί­ναι για χου­λι­γκα­νι­σμό και ό­χι για προ­τρο­πή σε φυ­λε­τι­κό μί­σος. Για την “Βρέ­μια ΜΝ” η κα­τά­θε­ση κα­τη­γο­ρί­ας για προ­τρο­πή σε φυ­λε­τι­κό μί­σος πα­ρα­μέ­νει ζή­τη­μα ε­ξαι­ρε­τι­κά τε­χνι­κό: “Στη συ­νέ­χεια πραγ­μα­το­ποιεί­ται μια έ­ρευ­να α­πό ει­δι­κούς για τα σύμ­βο­λα, το έ­ντυ­πο υ­λι­κό και άλ­λα ντο­κου­μέ­ντα που δια­νέ­μο­νται α­πό τις ε­θνι­κι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις”.
Ε­ξάλ­λου, οι σκίν­χε­ντς άλ­λα­ξαν τα­κτι­κή: στη θέ­ση των μα­ζι­κών πο­γκρόμ, ορ­γα­νώ­νουν συ­στη­μα­τι­κά σκό­πι­μες ε­πι­θέ­σεις ε­νά­ντια στους “ξέ­νους”. Α­κό­μη κα­λύ­τε­ρα, εί­ναι ε­κεί που δεν τους πε­ρι­μέ­νουν… και το α­ντί­στρο­φο. Έ­τσι, οι φό­βοι για ε­πι­κεί­με­νες συ­γκε­ντρώ­σεις των νε­ο­να­ζί που δη­μο­σιεύ­θη­καν στον τύ­πο δεν θα πραγ­μα­το­ποιού­νταν, ε­κτι­μά η “Νε­ζα­βί­σι­μα­για Γκα­ζιέ­τα”. Ε­πί­σης η ε­φη­με­ρί­δα πα­ρα­τη­ρεί ό­τι η 20ή Α­πρι­λί­ου ή­ταν “μια η­μέ­ρα α­νά­παυ­σης για τους σκίν­χε­ντς”. Α­ντι­θέ­τως, η μο­σχο­βί­τι­κη ε­φη­με­ρί­δα ε­κτι­μά ό­τι “η πα­ρα­φι­λο­λο­γί­α για τη δρά­ση των εξ­τρε­μι­στών στη Ρω­σί­α δεν στη­ρί­ζε­ται πα­ρά μό­νο σε υ­πο­θέ­σεις και, διο­γκώ­νο­ντας το πρό­βλη­μα, τα Μέ­σα κά­νουν δια­φή­μι­ση στους σκίν­χε­ντς”.

Φα­σι­στι­κή Διε­θνής
Α­πό την πλευ­ρά τους, οι δη­μο­σιο­γρά­φοι της “Ι­ζβέ­στια” πε­ρί­με­ναν ε­πί­σης πο­γκρόμ. Στις 20 Α­πρι­λί­ου, η ε­φη­με­ρί­δα α­να­φε­ρό­ταν στην πε­ριο­χή του Κρα­σνο­ντάρ, στα σύ­νο­ρα με τη Γε­ωρ­γί­α, ό­που οι βε­βη­λώ­σεις τά­φων που α­νή­καν σε ξέ­νους εί­χαν προ­κα­λέ­σει προ­σφά­τως με­γά­λο θό­ρυ­βο. Ό­μως οι σκίν­χε­ντς δεν ή­ταν στο ρα­ντε­βού τους. Σύμ­φω­να με το πα­ρά­δειγ­μα της “Νε­ζα­βι­σί­μα­για Γκα­ζιέ­τα”, οι δη­μο­σιο­γρά­φοι της “Ι­ζβέ­στια” δεν θέ­λουν να στιγ­μα­τί­σουν τους σκίν­χε­ντς της Ρω­σί­ας ως το α­πό­λυ­το κα­κό. Για την “Ι­ζβέ­στια”, ο μπολ­σε­βι­κι­σμός και ο να­ζι­σμός έ­χουν μια κοι­νή κλη­ρο­νο­μιά: “την έλ­λει­ψη α­νο­χής προς τον ξέ­νο, προς έ­ναν άλ­λο τρό­πο σκέ­ψης και ε­πί­σης προς ό­ποιον έ­χει εμ­φά­νι­ση ξέ­νου”. Ως α­πό­δει­ξη, η ε­φη­με­ρί­δα ση­μειώ­νει ό­τι η ε­πι­χεί­ρη­ση “Α­ντι-εξ­τρε­μι­στι­κός α­νε­μο­στρό­βι­λος” διε­νερ­γή­θη­κε “ό­χι στις 20 Α­πρι­λί­ου, η­με­ρο­μη­νί­α γέν­νη­σης του Χί­τλερ, αλ­λά στις 22 Α­πρι­λί­ου, η­με­ρο­μη­νί­α γέν­νη­σης του Λέ­νιν”.
Το φαι­νό­με­νο των νε­ο­να­ζί δεν εί­ναι μό­νο ρω­σι­κή α­πο­κλει­στι­κό­τη­τα. Η ε­φη­με­ρί­δα “Μο­σκόβ­σκιε Νό­βο­στι” κά­νει λό­γο για μια “φυ­λε­τι­κή α­δελ­φό­τη­τα”, που εμ­φα­νί­ζε­ται α­νά­με­σα στις μι­κρο-ο­μά­δες των χω­ρών της Α­να­το­λι­κής Ευ­ρώ­πης. Έ­τσι, “οι Πο­λω­νοί σκίν­χε­ντς α­να­ζη­τούν πρώ­τα απ’ ό­λα έ­να στή­ριγ­μα στη Ρω­σί­α και στη Λευ­κο­ρω­σί­α”. Οι φα­σι­στι­κές συγ­γέ­νειες πα­ρου­σιά­ζουν κά­ποια ό­ρια. Σύμ­φω­να με την “Νό­βα­για Γκα­ζιέ­τα” α­πο­δει­κνύ­ε­ται ό­τι υ­πάρ­χει σχέ­ση με­τα­ξύ Ρώ­σων και Γερ­μα­νών σκίν­χε­ντς. Οι πρώ­τοι καυ­χώ­νται για τις ρα­τσι­στι­κές ε­πι­θέ­σεις στο ό­νο­μα της λευ­κής  φυ­λής. Αλ­λά α­ντί για α­να­γνώ­ρι­ση, οι δεύτεροι τους αντιγυρίζουν: “στη Γερ­μα­νί­α, ό­ταν κά­πο­τε θα τε­λειώ­σου­με με τους νέ­γρους, τους Ε­βραί­ους και τους ο­μο­φυ­λό­φι­λους, θα ε­πι­τε­θού­με σε ε­σάς … τους Σλά­βους”.

Κου­ριέ Ι­ντερ­να­σιο­νάλ 23/04/2002
Με­τά­φρα­ση: Σ. Δ.