Χρήστος Μποκόρος στο Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς
Της Μαριάννας Δεσύπρη
Νόστος από το αρχαίο «νέομαι», δηλαδή έρχομαι. Αλλά, για να έρχομαι, από κάπου επιστρέφω και, για να επιστρέφω, κάτι κουβαλάω μαζί μου: μιαν ανακάλυψη εαυτού, προσώπου, ταυτότητας. Ο Χρήστος Μποκόρος, ο ζωγράφος από το Αγρίνιο, που σπούδασε νομικά για να εντρυφήσει στη ζωγραφική, συνεχίζει να μας προκαλεί «θάμβος» με τα έργα του και το φως που συχνά κρύβουν ή προς το οποίο μας προκαλούν να πορευτούμε, αρκεί να ξέρουμε από πού ερχόμαστε.
Θαυμάζει τα έργα των μεγάλων ζωγράφων αλλά συνειδητοποιεί ότι δεν τον αντιπροσωπεύουν, όπως αφηγείται ο ίδιος, γιατί δεν κατοπτρίζουν τη δική του ζωή και πραγματικότητα: τον υπέροχο παράδεισο της φύσης, τον κύκλο της ζωής γύρω μας και πάνω μας, την ανάγκη της συντροφικότητας, της κοινότητας, την αναζήτηση για το «καλόν καγαθόν», δηλαδή του καλύτερου δυνατού εαυτού μας, και την προσφορά αυτού του ωραίου στους ανθρώπους γύρω μας.
Στην ξενάγηση που κάνει στα εκτεθειμένα έργα του για το κατανυκτικό κοινό στο Μουσείο Μπενάκη κάθε Σάββατο, καταγράφει την πορεία του μέσα από γεγονότα που τον πόνεσαν ή τον ενέπλεξαν σε ταξίδια σκέψης για την κοινότητα, τον συνάνθρωπο, την προσφορά. Γεγονότα που αφορούν την Ελλάδα και την ιστορία της ή ακόμη και την πρόσληψή τους μέσα από προσωπικές ιστορίες και βιώματα. Αναζητά το φως μέσα στο σκοτάδι, τη φώτηση μέσα στην καθημερινότητα και τη δόνηση μέσα στην έντονα βιωμένη εμπειρία: ζωή, προσφορά, θάνατος και πάλι από την αρχή, καθώς κανείς δε μπορεί να ζήσει μόνος του αλλά μόνο σε αναφορά προς τους άλλους.
Αναλύει την κρίση που διαβιούμε σε απόκριση, διάκριση και πρόκριση των σημαντικών κι εκείνων που πρέπει να διατηρηθούν ώστε να μπορέσουμε να ανακαλύψουμε ξανά το φως και την αξία των απλών πραγμάτων και καταθέτει τη δημιουργία του «τα Στοιχειώδη» στην κατεύθυνση αυτή. Αντιπαρερχόμενος την επιβολή και την απόλυτη κυριαρχία της ετερότητας στην εποχή μας, αναρρωτιέται «αν δεν εντρυφήσω στην ταυτότητά μου, πώς θα υποδεχτώ την ετερότητα;». Με αυτές τις αναφορές στο φως γίνεται τόσο Ελληνικός όσο υπήρξε ο Ελύτης και συγκινεί το κοινό που τον ακολουθεί κυριολεκτικά μέχρι δακρύων.
Ο Χρήστος Μποκόρος είναι διαβασμένος, κατασταλαγμένος, αισθαντικός και αυθεντικός μα είναι και δάσκαλος αισιοδοξίας και ομορφιάς σε καιρούς χαλεπούς. Μην χάσετε την ευκαιρία να κάνετε αυτό το ταξίδι μαζί του (ως 14 Μαΐου).
