Στον ελληνικό λαό υπάρχουν ακόμα αντιστασιακά αποθέματα.
Του Μανώλη Εγγλέζου Δεληγιαννάκη από την Ρήξη φ. 141.
Η επανεμφάνιση του λαού στο προσκήνιο, με αφορμή τις διαπραγματεύσεις για το Σκοπιανό, έδωσε έναυσμα για συζητήσεις, αντιδράσεις και συμπεράσματα. Μερικές σκέψεις γι’ αυτά, μπορούν να περιλαμβάνουν τα εξής:
α) Ο λαός έδειξε ότι έχει ακόμα αντανακλαστικά και αντιστασιακά αποθέματα. Αυτό όμως θα πρέπει να συνεχιστεί με συγκροτημένο τρόπο, με αυτοοργάνωση του κόσμου σε καινούργια σχήματα και όχι στα κοινοβουλευτικά κόμματα και με σαφή πατριωτικό – αντιαποικιακό λόγο. Η οργάνωση και επαναδραστηριοποίηση του λαϊκού σώματος θα πρέπει να ανατρέψει τους νατοϊκούς σχεδιασμούς στην περιοχή μας, να βάλει στη βάση της διαπραγμάτευσης τον αλυτρωτικό χαρακτήρα της σκοπιανής πολιτικής και να ακυρώσει την επερχόμενη υποχώρησή μας και σε αυτό το ζήτημα. Και, βέβαια, η διαρκής παρουσία του λαού στις εξελίξεις θα πρέπει να επεκταθεί σε όλο το φάσμα του πολιτικού βίου και στ.ην ανατροπή της συνολικής πολιτικής των δανειστών και των ντόπιων φερεφώνων τους.
β) Είναι έκδηλος ο τρόμος που κατέλαβε την κυβέρνηση από το ηχηρό «παρών» που έδωσε ο λαός, παρατώντας τον καναπέ του. Είναι εντυπωσιακή επίσης η αγαστή σύμπνοια των ΜΜΕ και της κυβέρνησης στην υποβάθμιση και κατασυκοφάντηση των συλλαλητηρίων, κι αυτό δείχνει ότι επιτέλους βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. Η υποβάθμιση αφορά τόσο στον αριθμό των συμμετεχόντων, όσο και στο επίπεδό τους. Με την τάχα περιορισμένη συμμετοχή δεν θα ασχοληθούμε, η ίδια η πραγματικότητα έχει ήδη μιλήσει. Όμως επίθεση έγινε και στον ίδιο τον λαό, με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και χρέωσή του στη Χρυσή Αυγή. Είναι γεγονός ότι η Νέα Τάξη μισεί τις πατρίδες και τις ταυτότητες, αφού επιζητά την κυριαρχία του εμπορεύματος και την παγκόσμια καταναλωτική ομοιομορφία. Γι’ αυτό μονίμως, με «ριζοσπαστική» ρητορική και τη συνδρομή χρήσιμων ηλιθίων, κατακεραυνώνει ως οπισθοδρομικό, συντηρητικό και φασιστικό τον πατριωτικό λόγο. Όμως, τόσο παγκοσμίως, όσο και στην αποικιοκρατούμενη πατρίδα μας, η αντίδραση μπορεί να είναι μόνο εθνικοαπελευθερωτική, με ενσωματωμένες, βεβαίως, τις κοινωνικές διεκδικήσεις. Στην προηγούμενη κατοχή της Ελλάδας, ο Άρης Βελουχιώτης το είχε περιγράψει αυτό στον μνημειώδη λόγο της Λαμίας, λόγο επίκαιρο και σήμερα. Γι’ αυτό λυσσάει όλο το σύστημα, όλο το κατεστημένο των δανειστών και των υπηρετών τους με τον λαό, με τον Μίκη Θεοδωράκη, γι’ αυτό αναβαθμίζει και μεγιστοποιεί την (εξαφανισμένη από την παλλαϊκή συμμετοχή και τα προτάγματα των συγκεντρώσεων) Χρυσή Αυγή. Τη χρειάζονται ώστε να απαξιώνουν τον λαό, χρεώνοντάς τον σε αυτή. Αλλά αυτό το κίνημα, αν συνεχιστεί και μπορέσει να οργανωθεί, δεν χειραγωγείται όπως το προηγούμενο των πλατειών. Κι αυτό γιατί εδώ το κυρίαρχο στοιχείο του είναι το πατριωτικό, και δεν μπορεί να το αποπροσανατολίσει ο εθνομηδενιστικός χώρος.
γ) Ο λαός συμπαρέσυρε στο διάβα του τους πάντες. Έφερε και την ανώτατη εκκλησιαστική ιεραρχία στον δρόμο της Αντίστασης, μεταβάλλοντας την ενδοτική της στάση. Μόνο της κυβέρνησης δεν ίδρωσε το αυτί. Επέλεξαν να αγνοήσουν το μήνυμα, γιατί οι εντολές που έχουν είναι να κλείσει το ζήτημα τώρα. Ο υπουργός εξακολουθεί να διαπραγματεύεται δίχως να μπαίνει πουθενά ο αλυτρωτισμός, με ένα όνομα που θα δημιουργήσει κι άλλα ζητήματα, συνεχίζοντας την κάθοδο στον Άδη. Λέτε ο λαός, μετά από αυτά, σε μια συγκυρία που και στο Αιγαίο έχουμε απειλή θερμού επεισοδίου, να αντιστρέψει την πορεία και να φέρει νωρίτερα την Ανάσταση;
