«Έχει δίκιο ο Μπαχτσελί»

1,K

Του Κωστή Δαμαβολίτη από το ekriti.gr

Έχει δίκιο ο Μπαχτσελί. Όντως στο βυθό του Αιγαίου βρίσκονται τα κορμιά των αγωνιστών, μόνο που δεν κοιμούνται, κινούνται αδιάκοπα στους διαδρόμους της αιωνιότητας και πού και πού βλέπουν από τη θυρίδα του χρόνου και περιμένουν δικαίωση…

Έχει δίκιο, αλλά δεν είναι μόνο τα κορμιά των παππούδων μας εκείνης της περιόδου που υπονοεί, αλλά και των γυναικών που βιάστηκαν και των παιδιών σφαγιάστηκαν στους τέσσερις αιώνες κατάκτησης από τους ομοεθνείς του.

Ο πιο σίγουρος και σταθερός κανόνας της ιστορίας είναι η αντίφαση. Υπάρχει άραγε πιο μεγάλη από αυτήν που ζούμε τώρα; Οι πιο γνωστοί για τις βαρβαρότητες και τις θηριωδίες τους διαχρονικά, τη στιγμή που θυμούνται τα «έργα τέχνης» που έκαναν στον ιστορικό καμβά στη μία φάση- σύμφωνα με τις δηλώσεις Μπαχτσελί- την ίδια στιγμή θέλουν να εισέλθουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να γίνουν μέρος του δυτικού πολιτισμού, σύμφωνα με τις αξιώσεις του κυρίου  Ερντογάν στη Βάρνα.

Έχει δίκιο ο Μπαχτσελί, μόνο που τα κορμιά των προ-παππούδων μας δεν υπάρχουν μόνο στο Αιγαίο. Στη γη που πατεί σήμερα ο ίδιος και οι ομοεθνείς του – πριν έρθουν από τις μακρινές στέπες της ανατολής – από  τον  Όμηρο και εντεύθεν  εδώ και  μερικές χιλιάδες χρόνια, κείτονται τα κορμιά των προγόνων μας,  μα η ψυχή τους λάμπει μέσα από το γραπτό λόγο  στα πέτρινα μνημεία –   θέλουν δε θέλουν – και θυμίζει στον επισκέπτη ποιος ήταν ο νοικοκύρης αυτής της γωνιάς του ελληνισμού….

Μα προφανώς και έχει απόλυτο δίκιο ο κύριος Μπαχτσελί για όλους τους προ-παππούδες μας, που έντεχνα με υψηλή τεχνική μέσα από τις  γενοκτονίες  οι προκάτοχοί του έχουν αποκεφαλίσει, κάψει και θάψει ζωντανούς στη γη, που ακόμα και σήμερα αν την αφουγκραστείς προσεκτικά μιλεί ή καλύτερα μοιρολογεί.

Κατά περιόδους, ο ευρωπαϊκός κόσμος σε όλες του τις καλλιτεχνικές εκφάνσεις και μνημεία του γραπτού λόγου, έχει αποτυπώσει με τα μελανότερα χρώματα αυτόν τον αιώνιο ύπνο των προγόνων μας, …

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά στο δικό μας δωματιάκι, στο μικρόκοσμο μας, σαν κάτι να έχει αλλάξει. Το ενδιαφέρον στην τηλεόραση έχει φύγει από τα κομμωτήρια σκύλων, τα ριάλιτι, τους masterchef και την αγωνία για την αναγνώριση των δικαιωμάτων όσων έχουν σεξουαλική διαστροφή και αρχίζουν να την μονοπωλούν οι Τούρκοι. Ποιοι, οι Τούρκοι. Θα γίνει πόλεμος; Υπερισχύουν άραγε; Θα βρούμε πτήση να την «κάνουμε»  για Τζαμάικα άμα γίνει το «ντου»; Και με τα τούρκικα σίριαλ; Τα ανοιχτά σύνορα ; Έστω η πολυπολιτισμικότητα; Το Αιγαίο που ανήκει στα ψάρια του; Ο συνωστισμός στην Σμύρνη; 

Βρε πως αλλάζουνε οι καιροί, οι συνειδήσεις και οι κρίσεις των ανθρώπων – ακόμα και των πιο μοντέρνων – για το κάθε πράμα. Μέχρι εχθές τους «χειραφετημένους» και τους «καταπιεσμένους» του συστήματος, τους απασχολούσε ο σκοταδισμός της εκκλησίας για το θέμα του γάμου των ομοφυλοφίλων και το πώς αυτοί θα έχουν τη δυνατότητα να υιοθετούν παιδιά.

Τώρα όμως που ο ισλαμιστής βλέπει από την χαραμάδα και του τρέχουνε τα σάλια και αύριο μπορεί και να ‘ναι στην αυλή μας, αλλάζουν οι προτεραιότητες. Και πώς να μην αλλάξουν που την «βαρβαρότητα»  της Ορθόδοξης Παράδοσης τη σπρώχνει βίαια  η Σαρία: Κλειτοριδεκτομές, λιθοβολισμός των μοιχών γυναικών, ακρωτηριασμός όσων κλέβουν και ο κατάλογος συνεχίζεται.
Σα να αρχίσαμε κάπως να καταλαβαίνουμε την ανάγκη στήριξης που έχει το κράτος από το έθνος για να διατηρήσει  την υπόσταση του και την επιβίωσή του. Μόνο να μας ανεχθούν λιγάκι ακόμα οι συνθήκες να μην είναι πολύ αργά….