«Θροΐσματα-Μηνύματα του Έβρου»

746

του Παναγιώτη Ν. Παπαλεξανδράκου

Οι ανταποκρίσεις, Λακωνικά, αναφέρουν

«Εξαγριωμένοι μετανάστες, μη έχοντες καμία σχέση με το Ιντλίμπ, κυρίως από Αφγανιστάν, Πακιστάν, Μαρόκο και Μπαγκλαντές, φωνάζοντας «Αλάχ  Ακμπάρ» επιτίθενται πετώντας πέτρες, πυρακτωμένα ξύλα, ακόμη και δακρυγόνα προς τις δυνάμεις της Αστυνομίας. Κάποιοι  κρατώντας μαχαίρια, ωρύονται,  βρίζουν και απειλούν “οι γ@μ@μένοι Έλληνες δεν ανοίγουν τα σύνορα”, “μόλις θα περάσουμε τα σύνορα, θέλουν δε θέλουν, θα τους γ@μ@σουμε”.».

Διαβάζοντας τις ανταποκρίσεις και βλέποντας τις εικόνες το πρώτον που αναρωτήθηκα…

Μήπως οι σεβάσμιοι Δάσκαλοί μου, οι οποίοι προσπάθησαν να μου μάθουν Ελληνικά και να με φέρουν σε επαφή με την Ελληνική Γραμματεία, με οδήγησαν σε εσφαλμένες νοηματοδοτήσεις των λέξεων και σχηματισμούς των εννοιών;

Γιατί όλοι αυτοί είναι οι αίτιοι που μ’ έκαναν να συνειδητοποιήσω και να θεωρήσω, ότι το κύριο ταυτοποιητικό στοιχείο στην εικόνα του πρόσφυγα είναι το «ικετειακό»  χαρακτηριστικό!

Γι’ αυτό δεν μπορώ να κατανοήσω, πως μπορεί κάποιος να έχει το ιερό πρόσωπο του πρόσφυγα ή του συμπαθούς από την ανέχεια μετανάστη  χωρίς τα «εκ των ουκ άνευ» (Sine qua non) συνωδά στοιχεία. Δηλαδή, προσερχόμενος αν δεν «προσπίπτει» με σεβασμό μπροστά στα ιερά μας, αγγίζοντας με φιλότητα την πατρώα την γη μας, υπακούοντας στους νόμους μας, και αν δεν συνοδεύει την έκκληση του στην αγάπη μας με αντίδωρο την δική του αγάπη προς ημάς, αλλά αντίθετα έχει την συμπεριφορά και την επιθετικότητα που περιγράφεται και δείχνεται  πιο πάνω, με όση καλή και ειλικρινή προαίρεση κι αν έχουμε,  μπορεί να μας δώσει  την εικόνα του Πρόσφυγα-Ικέτη, του κατατρεγμένου μετανάστη;

Ο οποίος έρχεται με ανοιχτή αγκαλιά και με σεβασμό στην καθημαγμένη χώρα μας, ζητώντας, από τους εξαντλήσαντας τα όρια των  δυνατοτήτων αλληλεγγύης δοκιμαζόμενους ανθρώπους της, να τον συνδράμουν όσο μπορούν από το υστέρημά τους, μέχρι να βρει βηματισμό και να κοιτάξει με ελπίδα την ανατολή μιας καινούργιας μέρας; ή έχει την εικόνα του συμμέτοχου σε προγραμματισμένη, μαζική εισβολή για εκπόρθηση της χώρας ;

Δεν λησμονώ ότι είναι εύκολο σε κάποιες συνθήκες οι άνθρωποι να καθίστανται «αθύρματα» αλλά ο υπερβολικός ζήλος δράσης στις εικόνες κάθε άλλο δείχνει.

Ίσως έγινε ιδιαίτερη επιλογή «των επιστρατευθέντων».

Άραγε πόσο «γαλουχημένος δικαιωματιστής» ή «πωλητής ευαισθησίας» πρέπει να είναι κάποιος που θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι, τα εν λόγω, αυτά τα βασικά, απαράγραπτα, διαχρονικά και παγκόσμια προαπαιτούμενα είναι μη λογικές απαιτήσεις, που βάζουν στον αυτόβουλα προσερχόμενο συνειδησιακά διλήμματα και ταυτοτικές  απαρνήσεις;

Μήπως ο Έλληνας, που ακόμα και τώρα αν χρειαστεί, θα ψάξει να βρει μπιμπερό για τα μωρά, έγινε ξαφνικά ανάλγητος κι  απάνθρωπος;

Από χρόνια σε παγκόσμια κλίμακα κάποιοι προσπαθούν να θεριέψουν ένα «Μηδενιστικό Κίνημα», το οποίο έχει στόχο να ανατρέψει Θεσμούς και Αξιακά Συστήματα προκαλώντας μια «Πολιτισμική Ισοπέδωση», για να προκύψουν κοινωνίες πληθυσμιακά σύνολα ευκολομεταχείριστα και χώρες «γεωγραφικοί χώροι», με κατοίκους χωρίς ιδιαίτερα κοινά ταυτοποιητικά στοιχεία με κύριο συνδετικό στοιχείο «την γειτνίαση».

Το «Μηδενιστικό Κίνημα» επιχειρεί να αλώσει πρώτιστα τα βασικά κάστρα εμπόδια το Έθνος, την Οικογένεια και την Θρησκεία καλλιεργώντας τον Εθνομηδενισμό, τις «Εναλλακτικές Οικογένειες, και την «Ουδετεροθρησκεία».

Για να γίνει ελκυστικό το «Μηδενιστικό Κίνημα» υψώνει τα λάβαρα του  άκρατου «Δικαιωματισμού» και της «Ατομικής Απελευθέρωσης» καταργώντας βασικές υποχρεώσεις και καθήκοντα και αυτοαναγορεύεται σε Κίνημα «Όλων των Καταπιεζομένων».

Ταυτόχρονα προβάλλει το φόβητρο του εθνικισμού, αποσιωπώντας ότι αυτός με αιχμή του δόρατός του τον φασισμό και το ναζισμό μεταξύ των άλλων επεδίωξε  παρόμοιους στόχους με εκείνους του «Εθνομηδενισμού».

Βασικό εργαλείο για την επίτευξη των στόχων είναι η «επανανοηματοδότηση» των λέξεων και η σύγχυση των εννοιών, για να προκύψει μια νέα «μετα-γλώσσα» για τον καινούργιο «μετα-άνθρωπο»…. Για να  μην «κοινωνεί»…

Όμως η μάχη των μαχών που θα κρίνει την έκβαση του «Μηδενιστικού Κινήματος»  είναι στο πεδίο του «Εθνομηδενισμού». Εδώ οι «Ιστοριολογούντες»  θα μιλούν για «Εθνικά Ιδεολογήματα», «Ιστορικές Ασυνέχειες», θα κάνουν «Αγιοποιήσεις και Αποκαδροποιήσεις προσώπων » και θα «Αποκαθιστούν» και θα «Ερμηνεύουν»           Ιστορικά γεγονότα κατά το δοκούν.

Επιταχυντής και αποτελεσματική παρέμβαση για την επίτευξη όλων αυτών των στόχων και επιδιώξεων είναι η Πληθυσμιακή αλλοίωση των κρατών με ισχυρή Εθνική ταυτότητα, με εργαλεία την μαζική εποίκηση από ανθρώπους με ασύμβατα πολιτισμικά χαρακτηριστικά.

Στην Ιστορία είναι σύνηθες την ώρα που οι αρχιτέκτονες των σχεδίων  πιστεύουν ότι ολοκληρώνεται το έργο βρίσκουν μπροστά τους την ίδια την Ιστορία με χαμόγελο  Τζοκόντας.

Και ώ του θαύματος: «Τα ποτάμια στρέφονται προς τα οπίσω όταν οι λαοί αναβαπτίζονται… ο  «Έβρος» προκάλεσε πανικό δείχνοντας ότι κάποιοι ματαιοπονούν»…

Όσοι αναλώνουν καθημερινά «αμάσητα» και ιδιαίτερα «κονσερβοποιημένα» και μάλιστα «ληγμένα» «Μηδενιστικά» προϊόντα, πρέπει να  ξέρουν ότι αυτά μεταφέρουν «Κορονο-νοιούς», οι οποίοι προκαλούν σοβαρές επιπλοκές, τέτοιες όπως διανοητική θολούρα, αποπροσωποίηση, αλλοτρίωση, αγκυλώσεις, μίσος, δογματισμό, «πανειδημονοσύνη», ισχυρογνωμοσύνη, λογοφλυαρία και αποφάνσεις επί παντός επιστητού, με βάση «μοναδικές αλήθειες», ακόμα και επί ιατρικού και ψυχιατρικού πεδίου.

Χαρακτηριστικά μεταφέρω συνομιλία μου με αγνό καλοκάγαθο φίλο μου, δάσκαλο, ο οποίος σε παρέα  μου είπε «Γιατρέ, με όλους αυτούς τους αγανακτισμένους ανθρώπους, που θέλουν να περάσουν τα σύνορά μας για να πάνε στην Ευρώπη, και τους οποίους  κακώς τους διαχωρίζουμε σε πρόσφυγες και μετανάστες, τι μας χωρίζει; Θύματα του καπιταλισμού είναι και αυτοί όπως όλοι μας.  Και αν ακόμα δεν μπορέσουν να φθάσουν στην Ευρώπη, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε η κοινή Ταξική μας συνείδηση είναι εγγύηση για να συμβιώσουμε ειρηνικά. Αυτό που φαίνεται για μίσος και οργή δεν είναι για εμάς αλλά για τα αφεντικά, για εμάς υπάρχει κρυμμένη και εν δυνάμει αγάπη».

«Δάσκαλε, του είπα, απορώ πόσο εύκολα παντρεύεις τον Μαρξισμό με την Σαρία. Όμως ομολογώ ότι με καταπλήσσεις με την φροϋδική σου Ανάλυση για το Δίπολο αγάπης-μίσους και μου θυμίζεις  λαϊκό άσμα, που δεν ξέρω αν το ήξερε ο παππούς Φρόϋντ, που λέει:

Νάξερες το μίσος μου που βλέπεις

πόση αγάπη κρύβει για σένα…

Αλλά αν δεν κάνεις ότι εγώ σου λέω

Για το κακό σου εγώ δεν θα φταίω…

Δάσκαλε, επίσης με προβλημάτισες και με έβαλες να αναστοχαστώ  και να αναρωτηθώ: « Μήπως δεν έχω διαβλέψει πόσο μας  αγαπά ο Ερντογάν  και Ισλάμ;»

Όταν γνωριστούμε καλύτερα, ο μη γένοιτο, θα το μάθουμε.

Αλλά έλα που έχω και τον «Κατσαμπλιά», προπάππο μου, Μανιάτη Καπετάνιο του 21,  που δεν κατάλαβε ποτέ τι καλά περνούσε επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κι έρχεται στον ύπνο μου και με προστάζει λέγοντας

«Αυτά που μ’ αίμα απόκτησα Εγώ

   Μη τα πουλήσεις για Ευρώ»…

 

Υ.Γ. (Προσωπικό)

1) Για να μην θελήσουν κάποιοι να σπεκουλάρουν πάνω στην αντίθεσή μου στον Εθνομηδενισμό, πρέπει να διευκρινίσω: Πιστεύω ότι το αντιθετικό δίπολο του Εθνομηδενισμού είναι ο «Άδολος, Δημοκρατικός Πατριωτισμός», ο οποίος δεν έχει καμιά σχέση με την Πατριδοκαπηλία και κάποιους από τους –ισμούς…

2) Επειδή έχουν ξεφυτρώσεις και κάποιοι χαρακτηρισμοί με συνθετικό το –αμύντωρας, του τύπου «Γλωσσαμύντωρας» «Εθναμύντωρας» κ.λ.π.

Σε όσους τους προφέρουν την απάντηση την δίνει η «Ελληνική Οικουμενικότητα», η οποία ποτέ δεν χρειάστηκε και δεν χρειάζεται «Καβούκια» και «Μάχες Οπισθοφυλακών», διότι θα είναι παγκόσμια αιώνια αιτούμενη για να «Ανθρωποποιεί»…

 

Σπάρτα 8/3/2020