Ομολογώ ότι χάρηκα όταν είδα πολλές ελληνικές σημαίες να κυματίζουν, μαζί με τις κυπριακές, κατά την τελετή ανακήρυξης του Νίκου Χριστοδουλίδη στην Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αν είχε εκλεγεί ο αντίπαλός του, ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, θα ανέμιζαν στον χώρο τα κόκκινα λάβαρα του κομμουνιστικού κόμματος ΑΚΕΛ. Ο Μαυρογιάννης είναι αξιόλογος διπλωμάτης και φρόντισε να μην τονίζει τη στήριξή του από το ΑΚΕΛ, αλλά αν είχε νικήσει, η παράταξη που τον υποστήριξε θα διεκδικούσε έντονη παρουσία και ουσιαστική παρέμβαση.
Θυμίζω, για όσους δεν παρακολουθούν τις Κυπριακές εξελίξεις, ότι το ΑΚΕΛ κυβέρνησε κατά την πενταετία 2008-2013 με Πρόεδρο Δημοκρατίας τον Δημήτρη Χριστόφια. Η περίοδος της αριστερής διακυβέρνησης στην Κύπρο συνδέεται με τη χρεωκοπία, με την έλευση της Τρόικας, με τη φονική έκρηξη στη Ναυτική Βάση στο Μαρί, με την προσπάθεια εθνικού αποχρωματισμού της παιδείας και με άλλες αρνητικές πτυχές.
Η ερμηνεία της νίκης του πρώην υπουργού και διπλωμάτη Νίκου Χριστοδουλίδη με βάση την κομματική στήριξη από τα κεντρώα κόμματα είναι ελλιπής. Είναι γεγονός ότι ο νέος Πρόεδρος, ο οποίος θα αναλάβει καθήκοντα από την 1η Μαρτίου, είχε απέναντί του τον κομματικό μηχανισμό των δύο μεγάλων κομμάτων, του δεξιού Δημοκρατικού Συναγερμού και του κομμουνιστικού ΑΚΕΛ. Αλλά για να δούμε την πλήρη εικόνα πρέπει να θυμηθούμε ότι πάνω και από τις κομματικές δεσμεύσεις πολλοί Έλληνες της Κύπρου θέτουν τον προβληματισμό τους για το είδος της λύσης του Κυπριακού. Το είδαμε άλλωστε και το 2004 όταν το συντριπτικό ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν προήλθε και από ψηφοφόρους κομμάτων που είχαν ταχθεί υπέρ.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης κέρδισε την εμπιστοσύνη των Κυπρίων πολιτών οι οποίοι δεν θέλουν μία λύση, που θα νομιμοποιεί την τουρκική εισβολή και κατοχή. Που προβληματίζονται για την παρουσία πολλών χιλιάδων παρανόμων εποίκων στα Κατεχόμενα. Που ανησυχούν για τη δημογραφική συρρίκνωση του Κυπριακού Ελληνισμού και από την προσπάθεια εισόδου παρατύπων μεταναστών. Ψηφίσθηκε από πολίτες διαφόρων κομματικών προελεύσεων, οι οποίοι δεν επιθυμούν τον αφελληνισμό της παιδείας και γενικότερα της συνειδήσεως. Βεβαίως η Κύπρος είναι ανεξάρτητο κράτος-μέλος της Ευρ. Ένωσης, αλλά είναι δικαίωμα των Ελλήνων κατοίκων της να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα ως αναπόσπαστο κομμάτι του εκτός Ελλάδος Ελληνισμού.
Η εμπειρία του Νίκου Χριστοδουλίδη ως Υπουργού Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη τον βοηθεί να κατανοήσει ακόμη καλύτερα ότι το Κυπριακό δεν είναι πρόβλημα συνεννόησης μεταξύ των δύο κοινοτήτων της Μεγαλονήσου, αλλά πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Ούτε οι σεισμοί ούτε μία πιθανή αλλαγή στην ηγεσία της Τουρκίας πρόκειται να αλλάξουν αυτήν την πραγματικότητα. Ο εκάστοτε Κύπριος Πρόεδρος, όταν συνομιλεί με Τουρκοκυπρίους πολιτικούς, ας έχει υπ’ όψιν του ότι οι συνομιλητές του ελέγχονται από τον τουρκικό στρατό κατοχής. Είδαμε και την αντίδραση του ψευδοϋπουργού Εξωτερικών των Κατεχομένων, του κ. Ερτουγρούλογλου. Θύμωσε διότι ο Χριστοδουλίδης μίλησε για απαλλαγή από τα κατοχικά στρατεύματα!
Ο νέος Πρόεδρος ενδιαφέρεται για την αμυντική θωράκιση της Κύπρου και για την ανάπτυξη πιο στενής συνεργασίας με την Ελλάδα. Είναι ανάγκη να ενισχυθεί ο Ενιαίος Αμυντικός Χώρος και ο Ενιαίος Πολιτιστικός Χώρος μεταξύ των δύο κρατών. Καλή επιτυχία στον Νίκο Χριστοδουλίδη!
