Από το militaire.gr
Στις 12:00 το μεσημέρι συνεδριάζει (Τετάρτη 13/5), υπό την προεδρία του Υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια, το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΣΕΠ) με θέμα την ενημέρωση σε σχέση με την τουρκική παραβατικότητα και το σχέδιο του νέου Οργανισμού του Υπουργείου Εξωτερικών.
Απαραίτητη και χρήσιμη η συνεδρίαση, αλλά νομίζουμε ότι εκτός από την ενημέρωση, θα πρέπει να υπάρξουν επιτέλους και αποφάσεις για το πως η Ελλάδα θα πρέπει να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα.
Την ευθύνη των αποφάσεων ασφαλώς την έχει η κυβέρνηση. Αλλά σε τέτοια ζητήματα, κάθε κυβέρνηση πρέπει να ΄χει την στήριξη της αντιπολίτευσης. Η σημερινή κυβέρνηση στα εθνικά θέματα δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν την έχει.
Είναι προφανές ότι η επιλογή του κατευνασμού έναντι των τουρκικών κινήσεων σε Αιγαίο-Κύπρο-Μεσόγειο, όχι μόνο δεν είχαν κανένα θετικό αποτέλεσμα, αλλά αντιθέτως έχουν οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου κατάσταση στα ελληνοτουρκικά.
Μπορεί να αλλάξει στάση η Ελλάδα; Ποια είναι η απάντηση σ΄ όσους ανησυχούν ή και φοβούνται ότι οποιαδήποτε σκλήρυνση των ελληνικών θέσεων θα οδηγήσει σε κλιμάκωση της έντασης; Τι απαντάμε σ΄ όσους λένε ότι η Τουρκία επιδιώκει να μας οδηγήσει σε κάποια κίνηση που θα της δώσει την ευκαιρία να κάνει το “επόμενο βήμα”;
Στην Ελλάδα επικρατούν πάντα οι απόψεις των άκρων. Αυτό ισχύει και στα ελληνοτουρκικά. Από τη πλήρη σιωπή και τον κατευνασμό, φθάνουμε κατ΄ ευθείαν στον πόλεμο! Όλη την ενδιάμεση “διαδρομή”, η οποία είναι και πάρα πολύ μεγάλη, την αγνοούμε…
Στην πραγματικότητα έναντι της Τουρκίας δεν έχουμε να αλλάξουμε και πολλά. Αυτό που μας έχει απομείνει είναι να παραμένουμε σε ύψιστη ετοιμότητα για την εκτός ορίων πρόκληση, για την επιθετική κίνηση. Έχουμε όμως πολλά να αλλάξουμε σ΄ ότι έχει να κάνει με τις “συμμαχίες” και τις “φιλίες” μας. Μ΄ αυτές δεν έχουμε κάνει τίποτα…
Επικαλούμαστε διαρκώς το διεθνές δίκαιο και καλά κάνουμε. Είναι με το μέρος μας στα ελληνοτουρκικά. Αυτό το ίδιο διεθνές δίκαιο, δίνει το δικαίωμα στην Ελλάδα ακόμη και να καταρρίψει ένα τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος, που πετά πάνω από ελληνικό έδαφος. Η Ελλάδα έχει επιλέξει να μην το κάνει, αλλά η “καλή πρόθεση” να μην οδηγήσει την κατάσταση στα άκρα -ίσως επειδή και η Τουρκία αυτό επιθυμεί- δεν πρέπει να ερμηνεύεται από τους “συμμάχους” και “φίλους” μας ως “αδυναμία” ή ως ένδειξη “υπακοής” , σ΄ όλα αυτά που μας “συμβουλεύουν”: να ΄μαστε ψύχραιμοι, να μην ξεπεράσουμε τα όρια, να φερθούμε ως “ευρωπαϊκή χώρα”. Τα κάνουμε όλα αυτά, αλλά κάποια στιγμή -κι αυτή η στιγμή είναι τώρα- θα πρέπει να καταλάβουν Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, ότι όλα έχουν ένα όριο. Κι αν πράγματι επιθυμούν να μην ξεπεραστεί πρέπει να αφήσουν την τακτική των επαναλαμβανόμενων και διφορούμενων δηλώσεων και να πάρουν θέση για την Τουρκία. Με έργα κι όχι με λόγια…
Ευρωπαίοι και Αμερικανοί θα πρέπει να καταλάβουν ότι το “ατύχημα” για το οποίο έχουν προειδοποιήσει όλοι οι ΥΕΘΑ των τελευταίων χρόνων (Καμμένος-Αποστολάκης-Παναγιωτόπουλος) θα γίνει. Θα πρέπει κάποιος να τους πει ότι η Ελλάδα δεν θα μείνει άπραγη και ψύχραιμη στην εκμετάλλευση του από την Τουρκία, όπως δυστυχώς έγινε στη περίπτωση του θανάτου του Έλληνα αεροπόρου Κώστα Ηλιάκη. Δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι θα υπάρξει ανάλογη …διαχείριση.
Ευρωπαίοι και Αμερικανοί θα πρέπει να καταλάβουν ότι την περιοχή δεν μπορούν να την κάνει “άνω κάτω” μόνο η “μεγάλη χώρα που λέγεται Τουρκία” την οποία “χρειάζονται”. Μπορεί να την κάνει “άνω κάτω” και η “μικρή” σε γεωγραφικό μέγεθος Ελλάδα, την οποία αν βάλουμε κάτω τις διευκολύνσεις που παρέχει μάλλον κι αυτή την χρειάζονται.
Συνεπώς είναι μάλλον απαραίτητο να ανεβάσουμε τους τόνους προς τους “συμμάχους” και “φίλους” και να κάνουμε το θέμα των τουρκικών προκλήσεων και απειλών πρώτο θέμα σε κάθε ευκαιρία. Με θόρυβο, με ένταση, με γκρίνια ακόμη και με απειλές ότι αν θέλουν να αποκτήσουν ένα ακόμη πονοκέφαλο δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να τους τον προκαλέσουμε.
Με δυο κουβέντες, ας αφήσουμε τον ρόλο του “καλού παιδιού” δεν μας έχει δώσει κανένας την επιβράβευση που περιμέναμε σε αντίθεση με τον παραβατικό μας γείτονα που όλο “διαλύεται” κι όλο τον σώζουν.
