του Σ. Σόρογκα, από το Άρδην τ. 56, Οκτώβριος – Νοέμβριος 2005
Μετά από μια έκθεση μου στην γκαλερί Χίλτον τον Φεβρουάριο του 1972 στην Αθήνα η, άγνωστη μου τότε, κυρία Καίτη Μυριβήλη μου ζήτησε να συναντηθούμε. Ήτανε ευγενέστατη, όπως άλλωστε πάντοτε, καθώς διαπίστωσα στην συνέχεια. Μου ανέφερε ότι της άρεσε η εργασία μου και με ρώτησε αν ενδιαφερόμουν για μια ετήσια χορηγία του Ιδρύματος Φορντ του οποίου ήταν εκπρόσωπος στην Ελλάδα. Με διαβεβαίωσε δε ότι καμία απολύτως δέσμευση ή υποχρέωση δεν υπήρχε, πέραν του προγράμματος που εγώ θα πρότεινα αναφορικά με τα ταξίδια και την διάρκειά τους στον χρόνο της υποτροφίας. Το συνολικό ποσό της χορηγίας μου θα ήτανε δώδεκα χιλιάδες δολάρια.
Μετά από λίγες εβδομάδες με επισκέφτηκε μαζί με την κυρία Μυριβήλη και ο αντιπρόεδρος, καθώς νομίζω, του ιδρύματος κύριος Μακνίλ Λάουρυ, του οποίου η προσωπικότης μου έκανε βαθιά εντύπωση. Γνώριζε τα πάντα για την Ελλάδα, την οποία πιστεύω ότι λάτρευε, καθώς και τους σύγχρονους Έλληνες διανοούμενους στους οποίους αναφερόταν με ιδιαίτερο σεβασμό και λεπτότητα.
Ήτανε συγκινητικά φιλικός και μαζί μου. Μου υποσχέθηκε δε να κάνει μια συνάντηση στο σπίτι του στην Νέα Υόρκη, αν προγραμμάτιζα και ταξίδι εκεί, όπου θα με γνώριζε με Έλληνες και Αμερικανούς καλλιτέχνες. Έχω τις καλύτερες εντυπώσεις από αυτή την υποτροφία σε όλες τις φάσεις της και με την ευκαιρία θέλω να εκφράσω τις ευχαριστίες μου, έστω και μετά από τόσα χρόνια, ιδιαιτέρως δε στην υπέροχη φίλη Καίτη Μυριβήλη που έκανε κάθε τι για να με βοηθήσει σε ο,τιδήποτε. Διευθύνσεις και τηλέφωνα φίλων και γνωστών σημαντικών ανθρώπων, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στις ΗΠΑ. Θα ήθελα επίσης να μνημονεύσω και τα συχνότατα δείπνα στο φιλόξενο σπίτι της, στο οποίο γνώρισα πολλούς από τους σημερινούς φίλους μου και στο οποίο ο αείμνηστος Λάμπης Μυριβήλης μας ενημέρωνε για τα τελευταία νέα από την Ντόϊτσε Βέλε. Στις συνθήκες που ζούσαμε τότε αυτές οι συναντήσεις αποτελούσαν μια αληθινή πνευματική όαση.
Τέλος προς αποφυγή παρανοήσεως, θα ήθελα να αναφέρω, ότι η αμερικάνικη ιμπεριαλιστική πολιτική, και οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί, είναι γνωστή σε κάθε, στοιχειωδώς ακόμα, σκεπτόμενο άτομο. Στο χώρο της τέχνης όλοι γνωρίζουμε το ρόλο της CIA, στην διάδοση και την προβολή του αμερικάνικου εξπρεσιονισμού προπαγανδίζοντας την δήθεν ελευθερία του δυτικού κόσμου. Νομίζω όμως ότι θα ήτανε βολικά απλουστευτικό και, τελικά, λάθος να πιστεύουμε ότι κάθε τι συλλήβδην αμερικάνικο είναι καθοδηγούμενο. Πιο συγκεκριμένα, πιστεύω ότι οι υποτροφίες της Φορντ στην Ελλάδα στάθηκαν για πάρα πολλούς άξιους ανθρώπους –εδώ δεν αναφέρομαι στον εαυτό μου– μεγάλη βοήθεια στους δύσκολους εκείνους καιρούς και μου είναι αδιανόητο να πιστέψω ότι η βοήθεια αυτή θα μπορούσε να υπονομεύσει την ιδεολογία τους.
