από το Άρδην τ. 55, Αύγουστος – Σεπτέμβριος 2005
Σι Για Τσε
ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ
Αν και μια τεράστια πλειοψηφία Κινέζων κυκλοφορεί ακόμα με ποδήλατο, το ιδιωτικό αυτοκίνητο μπήκε για τα καλά στην καθημερινή ζωή, και η κοινότοπη αυτή διαπίστωση υποδηλώνει με τον καλύτερο τρόπο το αντικείμενο όλων των ονείρων. Δύναμη, αφθονία, εξατομίκευση, γοητεία, όλα τα κλασικά γνωρίσματα του αυτοκινήτου, προβάλλονται από τις διαφημίσεις που δεν διστάζουν να αφιερώνουν ολόκληρες σελίδες σε αυτό, με νέες και ωραίες γυναίκες να στηρίζονται προκλητικά πάνω σε αστραφτερά καπώ. Στο τέλος του 2003, στην Κίνα, κυκλοφορούσαν περισσότερα από 96 εκατομμύρια οχήματα, από τα οποία τα 49 εκατομμύρια ιδιωτικά, δηλαδή μια αύξηση 42% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Το 2005, η Κίνα θα πρέπει να έχει ξεπεράσει τα 100 εκατομμύρια οχήματα. Πώς θα ήταν λοιπόν δυνατό να γλιτώσει η Κίνα από τα κακά του αυτοκινήτου; Τα τροχαία ατυχήματα είναι εξαιρετικά θανατηφόρα: το 2004, σκοτώθηκαν 107.000 άνθρωποι στους κινέζικους δρόμους.
Στις πόλεις, εξυπακούεται πως οι ποδηλάτες πληρώνουν το βαρύτερο τίμημα σε αυτά τα ατυχήματα. Φυσικά, οι σπάνιοι Κινέζοι περιβαλλοντολόγοι επισημαίνουν τον κίνδυνο. Όμως οι αντίπαλοι του αυτοκινήτου δεν πρόκειται να αποκτήσουν σύντομα το πάνω χέρι. Έτσι και κάνουν λόγο για περιορισμό της κυκλοφορίας μέσα στην πόλη, οι οικονομολόγοι αρχίζουν να ουρλιάζουν ότι αυτό είναι ένας «διωγμός κατά της προσδοκίας της αφθονίας» και «κακό για τη βιομηχανία», ή ότι είναι η «επιστροφή στον κρατισμό». Αναπόφευκτα, λοιπόν, η Κίνα περνάει από τους δύο στους τέσσερις τροχούς.
Μετάφραση: Στράτος Ιωαννίδης
