Λευτεριά στο Γιάννη Σερίφη

469

από το Άρδην τ. 38-39, Νοέμβριος 2002

Κειμενο Διαμαρτυριας*

ΑΙΔΩΣ ΑΡ­ΓΕΙΟΙ!! ΣΚΥ­ΛΕΥΕ­ΤΕ ΚΑΙ ΝΕ­ΚΡΟΥΣ ΤΩ­ΡΑ ΣΤΟ ΒΩ­ΜΟ ΤΩΝ ΣΧΕ­ΔΙΩΝ ΣΑΣ.

Αυ­τό το διά­στη­μα, ε­πει­δή κλεί­νει ο φά­κε­λος της 17Ν και τε­λειώ­νουν τα σε­νά­ρια για την γε­νιά του α­ντι­δι­κτα­το­ρι­κού α­γώ­να, α­νοί­γει φαί­νε­ται το κε­φά­λαιο γε­νιά της με­τα­πο­λί­τευ­σης.

Στο Κυ­ρια­κά­τι­κο Βή­μα, με ε­κτε­νή άρ­θρα α­να­φέ­ρε­ται ο νε­κρός σύ­ντρο­φος και φί­λος μας Βαγ­γέ­λης Λά­μπρου, η πρώ­ην σύ­ζυ­γός του και ό­λοι ε­μείς. Ο Βαγ­γέ­λης βα­φτί­ζε­ται η­γε­τι­κό στέ­λε­χος του Ε­ΛΑ και οι σύ­ντρο­φοι και φί­λοι του ως κομ­μά­τι που α­πο­σπά­στη­κε α­πό τον Ε­ΛΑ και ί­δρυ­σε την ο­μά­δα Ο­κτώ­βρης ’80 και λοι­πά κου­ρα­φέ­ξα­λα.

Φορ­τώ­νουν στον Βαγ­γέ­λη Λά­μπρου τρο­μο­κρα­τι­κές ε­πι­θέ­σεις, ε­μπρη­σμούς πο­λυ­κα­τα­στη­μά­των, ρι­φι­φί του αιώ­να και πλεί­στα άλ­λα.

…….
Στο πρό­σω­πό του – ό­πως και στα πρό­σω­πα άλ­λων συ­ντρό­φων – χτυ­πούν το κί­νη­μα α­ντί­στα­σης ε­νά­ντια στον κοι­νω­νι­κό εκ­φα­σι­σμό και στην κρα­τι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα. Ό­σο ζού­σε, τον πα­ρα­κο­λου­θού­σαν φα­νε­ρά και κρυ­φά, νύ­χτα και μέ­ρα, τον συλ­λαμ­βά­να­νε με κά­θε ευ­και­ρί­α, τον προ­πη­λά­κι­ζαν, του έ­κα­ναν ει­κο­νι­κές ε­κτε­λέ­σεις και ε­πι­χει­ρού­σαν να τον α­πο­μο­νώ­σουν α­πό τον ευ­ρύ κοι­νω­νι­κό του πε­ρί­γυ­ρο. Παρ’ ό­λα αυ­τά, πο­τέ δεν προ­σκό­μι­σαν στοι­χεί­α ή α­πο­δεί­ξεις για την ε­νο­χή του. Πο­τέ δεν στοι­χειο­θε­τή­θη­καν οι ε­να­ντί­ον του κα­τη­γο­ρί­ες.

Πώς πραγ­μα­τι­κά να στοι­χειο­θε­τη­θεί κά­τι ε­να­ντί­ον σου ό­ταν δεν υ­πάρ­χει τί­πο­τα;

Ο Βαγ­γέ­λης α­νή­κε ε­κεί που η πο­λυε­πί­πε­δη κοι­νω­νι­κή δρά­ση του τον κα­τέ­τασ­σε. Συμ­με­τεί­χε ε­νερ­γά στο κί­νη­μα ε­νά­ντια στις φυ­λα­κές στη δε­κα­ε­τί­α του ’80, σε α­νοι­χτές ε­πι­τρο­πές συ­μπα­ρά­στα­σης και α­γώ­να, σε δια­δη­λώ­σεις. Ή­ταν εκ­δό­της του α­ντιε­ξου­σια­στι­κού πε­ριο­δι­κού Ε­ΚΤΟΣ Ε­ΛΕΓ­ΧΟΥ, συγ­γρα­φέ­ας και εκ­δό­της ποι­η­τι­κών συλ­λο­γών και μυ­θι­στο­ρη­μά­των και έ­βγα­ζε το ψω­μί του σαν ερ­γά­της.

Ο Βαγ­γέ­λης Λά­μπρου αυ­το­κτό­νη­σε το ‘94 ε­πει­δή ή­θε­λε να ΕΙ­ΝΑΙ Ε­ΛΕΥ­ΘΕ­ΡΟΣ και, ό­πως ο ί­διος γρά­φει: «Η ε­λευ­θε­ρί­α μου έ­γι­νε α­να­σφά­λεια και τρό­μος». Βρή­κε το δρό­μο για την ε­λευ­θε­ρί­α στο θά­να­το.

Ε­μείς που προ­σπα­θή­σα­με να α­πο­τρέ­ψου­με και συ­γκλο­νι­στή­κα­με α­πό τον θά­να­το του

………………………………………………………

Κα­ταγ­γέλ­λου­με την Α­ντι­τρο­μο­κρα­τι­κή και την Α­σφά­λεια για­τί, ε­ξυ­πη­ρε­τώ­ντας τα σχέ­δια των πλα­νη­τι­κών α­φε­ντι­κών τους, ε­πι­διώ­κουν την φί­μω­ση και την τρο­μο­κρά­τη­ση κά­θε α­τό­μου και κά­θε κοι­νω­νι­κού χώ­ρου που α­ντι­στέ­κε­ται.

Τους κα­ταγ­γέλ­λου­με ό­τι ε­φαρ­μό­ζουν την τα­κτι­κή της CΙΑ που έ­χει να κά­νει με την πα­ρα­κώ­λυ­ση των δρα­στη­ριο­τή­των και της κα­θη­με­ρι­νό­τη­τας τό­σο της δι­κής μας ό­σο και άλ­λων κοι­νω­νι­κών α­γω­νι­στών.

Τους κα­ταγ­γέλ­λου­με ό­τι με­θο­δεύ­ουν την α­πο­μό­νω­ση και την πε­ρι­θω­ριο­ποί­η­σή μας αλ­λά και κά­θε κοι­νω­νι­κά και πο­λι­τι­κά ευαί­σθη­του πο­λί­τη.

Η Α­ΝΤΙ­ΣΤΑ­ΣΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΣΧΕ­ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙ­ΝΑΙ ΖΗ­ΤΗ­ΜΑ ΣΥ­ΝΕΙ­ΔΗ­ΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟ­ΣΩ­ΠΙ­ΚΗΣ ΣΤΑ­ΣΗΣ ΖΩ­ΗΣ.
Ε­ξάλ­λου θε­ω­ρού­με ό­τι έ­χει δί­κιο ο ποι­η­τής ό­ταν λέ­ει: «ΕΙ­ΝΑΙ ΤΙ­ΜΗ ΓΙ’ ΑΥ­ΤΟΥΣ ΠΟΥ Ο­ΡΙ­ΣΘΗ­ΚΑΝ ΝΑ ΦΥ­ΛΑΤ­ΤΟΥΝ ΘΕΡ­ΜΟ­ΠΥ­ΛΕΣ».

• ΦΙ­ΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥ­ΝΤΡΟ­ΦΟΙ ΤΟΥ ΒΑΓ­ΓΕ­ΛΗ ΛΑ­ΜΠΡΟΥ
• ΕΚ­ΔΟ­ΤΙ­ΚΗ Ο­ΜΑ­ΔΑ ΤΟΥ ΠΑ­ΛΙΟΥ Α­ΝΤΙΕ­ΞΟΥ­ΣΙΑ­ΣΤΙ­ΚΟΥ ΠΕ­ΡΙΟ­ΔΙ­ΚΟΥ Ε­ΚΤΟΣ Ε­ΛΕΓ­ΧΟΥ
• ΕΚ­ΔΟ­ΤΙ­ΚΗ Ο­ΜΑ­ΔΑ ΤΗΣ Ε­ΦΗ­ΜΕ­ΡΙ­ΔΑΣ ΟΙ­ΚΟ­ΛΟ­ΓΙ­ΚΟ ΒΗ­ΜΑ