Του Παναγιώτη Χούπα*
Το κράτος του Ισραήλ έχει βρεθεί σε δεινή θέση από πλευράς πανδημίας. Ενώ η αρχική αντιμετώπιση είχε αποδειχθεί επιτυχής (ή, έστω, τυχερή), με τη σταδιακή χαλάρωση των μέτρων το πρόβλημα αναζωπυρώθηκε και διογκώθηκε. Σε σύνολο 9,2 εκατομμυρίων κατοίκων, είχαν δηλωθεί μέχρι τις 14/09/2020, περίπου 160.000 κρούσματα, 1.136 νεκροί και 524 περιστατικά σε σοβαρή ή κρίσιμη κατάσταση. Η χώρα, από την Παρασκευή 18/09/2020 θα τεθεί σε (δεύτερο) γενικό απαγορευτικό τριών (3) εβδομάδων (σ.σ. την Τετάρτη 23/9 το υπουργικό συμβούλιο αποφάσισε νέα πιο αυστηρή καραντίνα σε εθνικό επίπεδο από την Παρασκευή). Του χαμού αυτού είχαν προηγηθεί πράματα και θάματα (πολιτικές κόντρες, περίεργες πολιτικές αποφάσεις, φασαρίες, παραιτήσεις ειδικών, παραιτήσεις θεσμικών κ.λπ.).
Πάντως, νομίζω ότι, από τη ζοφερή αυτή πραγματικότητα, μπορούμε να μάθουμε πολλά. Η χώρα αυτή διαθέτει εξαιρετικούς επιστήμονες και στο εσωτερικό της και στη διασπορά. Αν καθίσουν όλοι μαζί, χωρίς πολιτικές ή άλλες παρεμβάσεις, πιστεύω ότι μπορούν να βρουν τι έφταιξε και να μας πουν κι εμάς. Επιδημιολογικά. Επιστημονικά. Καθαρά. Προς όφελος των λαών και μόνο.
Το Περού έχει σοβαρότατο πρόβλημα με την πανδημία και οδεύει προς θλιβερό ρεκόρ. Αν συνεχιστούν οι 100-150 θάνατοι ημερησίως, σε λίγες μέρες η χώρα θα έχει χάσει το ένα χιλιοστό (0,1%) ΟΛΟΥ του πληθυσμού της, πράγμα πρωτοφανές σε παγκόσμιο επίπεδο για χώρα τέτοιου μεγέθους. (Μέχρι χθες (σ.σ. 14/9), οι δηλωθέντες θάνατοι από κορωνοϊό ήταν περίπου 30.800 επί συνολικού πληθυσμού περίπου 33.000.000). Η αμέσως επόμενη χώρα με (σχετικό) θλιβερό απολογισμό είναι το Βέλγιο, με περίπου 10.000 θανάτους στα 11.600.000. Προσθέτω ότι, στις αρχές Ιουνίου, το Περού βρέθηκε σε δραματική θέση, όταν σχεδόν τελείωσαν τα αποθέματα οξυγόνου! Αυτό βέβαια ήταν θέμα χρόνιας ανεπάρκειας του συστήματος υγείας (και όχι μόνο), αλλά, σε κάθε περίπτωση, την προσπάθεια αντιμετώπισης επιδημίας θανατηφόρου αναπνευστικού ιού χωρίς οξυγόνο τη λες και διπλή τραγωδία.
Η Ιταλία, τους τελευταίους δύο μήνες έχει, κατά μέσον όρο, περίπου 11 νεκρούς ημερησίως, ιδιαίτερα όμως ανησυχητική είναι η συνεχής αύξηση των ασθενών σε σοβαρή ή κρίσιμη κατάσταση (από 38 σε 197 κατά τις τελευταίες 6 εβδομάδες). Εκτιμώ ότι η νόσος είναι πλέον ενδημική στη χώρα αυτή.
Το Ιράν, πληττόμενο ιδιαίτερα από την πανδημία, είχε δηλώσει, μέχρι χθες, λίγο περισσότερα από 400.000 κρούσματα, 23.313 νεκρούς και 3798 σοβαρά/κρίσιμα περιστατικά (πληθυσμός 84.000.000). Αυτή είναι η μία πτυχή του προβλήματος. Στις αρχές Αυγούστου το BBC δημοσίευσε απόρρητα (υποθέτουμε) στοιχεία, τα οποία διέρρευσαν, όπως ισχυρίζεται, από κάποια πηγή εντός των αρμοδίων υπηρεσιών του Ιράν, σύμφωνα με τα οποία, μέχρι την 21η Ιουλίου οι θάνατοι από COVID-19 ήταν τριπλάσιοι από τους επισήμως δηλωθέντες (42.000 έναντι 14.000). Το Ιράν διέψευσε τον ισχυρισμό και απέρριψε τα στοιχεία ως μυθεύματα. Σημειώνω ότι η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, παρότι για πολλούς στη Δύση ανήκει στον «Άξονα τού Κακού», όχι μόνο παραδέχεται την ύπαρξη της πανδημίας, αλλά και επιβάλλει (όσο είναι δυνατόν) περιοριστικά μέτρα τύπου κοινωνικής αποστασιοποίησης.
Η Ινδία, χώρα 1,4 δισεκατομμυρίου κατοίκων έχει (χθεσινό) επίσημο απολογισμό περίπου 5.000.000 κρουσμάτων, περίπου 80.000 νεκρών και περίπου 9.000 σοβαρών/κρίσιμων περιστατικών. Αυτά είναι ίσως η κορυφή ενός παγόβουνου. Σύμφωνα με δηλώσεις Ινδών ειδικών στο CNN, υπό καλύτερες προϋποθέσεις (πριν την πανδημία), σχεδόν το 14% των θανάτων στην επικράτεια ΔΕΝ καταγράφεται στα επίσημα αρχεία του κράτους. Επίσης, μόνο το 22% των επίσημα καταγεγραμμένων θανάτων συνοδεύεται από πιστοποιητικό θανάτου με επιβεβαιωμένη ιατρικώς αιτία! Η κουλτούρα του λαού αυτού, ο υπερπληθυσμός και το αναιμικό – υποχρηματοδοτούμενο σύστημα δημόσιας υγείας επιβάλλουν τον θάνατο στο σπίτι (ή άλλα μέρη) και όχι στο νοσοκομείο.
Αν έστω και ψήγματα αλήθειας υπάρχουν στα στοιχεία BBC και CNN, στις δύο τελευταίες (και, ενδεχομένως, σε όλες τις αχανείς πυκνοκατοικημένες ασιατικές) χώρες, οι θάνατοι από COVID-19 δεν δηλώνονται σε όλη τους την έκταση, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει.
*ιατρός
