από το Άρδην τ. 18, Μάρτιος-Απρίλιος 1999
Εξακολουθούν να ερίζουν μεταξύ τους αναλυτές και ψευδοαναλυτές για το εάν η παράδοση Οτσαλάν πραγματοποιήθηκε μέσω μιας διεθνούς συνωμοσίας στην οποία συμμετείχε από την αρχή η ελληνική κυβέρνηση, ή εάν η τελευταία παρασύρθηκε λόγω βλακείας, ανικανότητας και φόβου να τον παραδώσει στο τέλος και μόνο. Όμως, άλλη πιστεύουμε είναι η μεγάλη συνωμοσία – από εκείνες στις οποίες έχει δείξει τις ικανότητές της η κυβερνητική παρέα. Είναι η συνομωσία εξαχρείωσης και παραπληροφόρησης του ελληνικού λαού. Η συνομωσία που στοχεύει στην καταρράκωση του ήθους και του ηθικού του.
Πράγματι, η ενορχήστρωση και η επιλογή της στιγμής ήταν καταπληκτικές. Οι κυβερνώντες, οι διαπλεκόμενοι, οι διανοούμενοι “υπηρεσίας”, εκμεταλλευόμενοι την δικαιολογημένη αγανάκτηση της συντρόφου του Οτσαλάν, εξαπέλυσαν μια χωρίς προηγούμενο επίθεση ενάντια στο ήθος και το ηθικό του ελληνικού λαού, προσπαθώντας να καταρρακώσουν και το τελευταίο υπόλειμμα από τα “παλιά κουρέλια του”, το φιλότιμο. Γιατί όλα τα είχαν “πετύχει” μέσα από χρόνων προπαγάνδα και αποκοίμισμα του λαού: την αδιαφορία για την Κύπρο, την αποδοχή των εθνικών υποχωρήσεων στο Αιγαίο, την υποταγή στους Αμερικανούς, “για να μη γίνει πόλεμος”, να μη διαταραχτεί το Χρηματιστήριο, η πορεία προς την ΟΝΕ, η “καλοπέρασή μας” (όσο σχετική και αν είναι). Και είχαν επιστρατευτεί όλα τα μέσα: η παραγωγική βάση της ελληνικής οικονομίας έχει υποσκαφθεί και έχουμε πια
μια οικονομία παράσιτο των διεθνών χρηματιστηρίων, η εργατική τάξη έχει αντικατασταθεί από τους μετανάστες εργάτες, ενώ η άρχουσα τάξη είναι η άρχουσα τάξη των “κολλητών”, των διαπλεκόμενων, των πρώην πρακτόρων των μυστικών υπηρεσιών (τα περιβόητα νέα τζάκια που προσπαθούσε να εκθρέψει ο “αείμνηστος”). Οι εφημερίδες και τα “κανάλια”, όργανα μεγαλοεργολάβων και τρωκτικών του Δημοσίου, έχουν αποκλείσει κάθε δυνατότητα πραγματικά αντικειμενικής πληροφόρησης. Όσο για την Αριστερά και τους διανοουμένους της, σε σημαντικό ποσοστό έχει μεταβληθεί σε οικόσιτη του κυβερνητικού πρυτανείου και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων. (Η διάλυση της παραγωγικής βάσης της χώρας εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την καχεξία της και την κατακυριάρχηση των “οργανικών διανοούμενων” ενός παρασιτικού κράτους).
Και όλα έβαιναν “ομαλά” και το χειρότερο που ήταν δυνατόν να φοβούνται οι κυβερνώντες ήταν ξεσπάσματα όπως εκείνα των “μικρών”, των μαθητών, που ακόμα δεν έχουν μπει στο παιγνίδι της μεγάλης συναλλαγης, ή την απλή αλλαγή της κυβερνητικής ομάδας, με την εμφάνιση του Αβραμόπουλου ή την άνοδο του Καραμανλή. Η υπόθεση Οτσαλάν ήρθε να θέσει μια ξεχασμένη παράμετρο στο παιγνίδι, εκείνο το περιβόητο “ελληνικό φιλότιμο”, ή τουλάχιστο ό,τι έχει μείνει από αυτό: Έ, όχι και καταδότες, και μάλιστα του πιο ειλικρινούς, αν όχι και μοναδικού, φίλου μας στον χειρότερο εχθρό μας!
Ξεσηκώθηκαν και οι πέτρες! Έως χθες υπνώττοντες καλλιτέχνες και συγγραφείς ανέλαβαν πρωτοβουλίες κινητοποίησης ενάντια στην “παράδοση του ικέτη”, πορείες και διαδηλώσεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας, μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ που βάδιζαν στις πορείες φωνάζοντας “Σημίτη, προδότη, καταδότη”. Ό,τι, με τόσους κόπους, έχτιζαν όλα αυτά τα χρόνια ο Τσουκάτος, ο Κύρκος, ο Λαμπράκης, ο Κόκκαλης, ο Μητσοτάκης, οι ευρωλιγούρηδες διανοούμενοι, ό,τι έχτιζαν με την καταγγελία των “υπερπατριωτών” από τους κονδυλοφόρους τους στα έντυπά τους, κινδύνευε να ανατραπεί άρδην, μαζί με την κυβέρνηση Σημίτη. Να ανατραπεί το πνεύμα του ραγιαδισμού και της υποταγής, του ατομικισμού και του ωχαδερφισμού, της απεμπόλησης των εθνικών, των κοινωνικών και των οικολογικών αγώνων, να ανατραπεί το κλίμα της άνευ προηγουμένου σήψης που χαρακτηρίζει την κοινωνία μας στη δεκαετία του ’90, ή τουλάχιστον να αρχίσει να ανατρέπεται.
Κατά συνέπεια έπρεπε να υπάρξει αντίδραση, έτσι ώστε να ξεχαστεί και το φιλότιμο. Αφού άφησαν να περάσει η πρώτη θύελλα και αφού θυσίασαν κάποιους υπουργούς, στη συνέχεια πέρασαν στην αντεπίθεση:
Οι Κούρδοι κινδυνεύουν να μας οδηγήσουν σε πόλεμο και επομένως “καλά κάναμε” και τον δώσαμε. Οι Κούρδοι είναι “αχάριστοι” και δεν φτάνει που “τους φέραμε από το Ναϊρόμπι”, βρίζουν την Ελλάδα (όπως δήλωσε με τις πυτζάμες του ο κύριος Θεοδωράκης, ξεπερνώντας και τον παλιότερο εαυτό του, το ” Καραμανλής ή τανκς”, και το “Ελλάδα-Τουρκία ομοσπονδία”) ταυτίζοντας την Ελλάδα με το ανδρείκελο των Αμερικανών και των διαπλεκομένων και “ξεχνώντας” ότι τους Κούρδους στο Ναϊρόμπι τους έστειλε η ελληνική κυβέρνηση!
Και κινητοποιήθηκε όλο το συγκρότημα. Οι Αμερικανοί, οι Τούρκοι και το επιτόπιο πρακτορείο τους, που εξακολουθεί να αποκαλείται ελληνική κυβέρνηση, προσπάθησαν να μας πείσουν ότι επίκειται “θερμό επεισόδιο”, γι’ αυτό καλά θα κάνουμε να συμμαζευτούμε. Οι εφημερίδες και τα κανάλια με τους δημοσιογράφους υπηρεσίας τους, από τον Τσίμα ως τον Κακαουνάκη, εκστρατεύουν εναντίον του… Ναξάκη, ενώ άλλοι υμνούν ανενδοίαστα την “ρίψη των ασπίδων”, όπως έκανε γνωστός οπαδός της “ελληνοτουρκικής φιλίας” στην “Ελευθεροτυπία”, κατά το δήθεν παράδειγμα του Αρχίλοχου. Τι φιλότιμο λοιπόν και κουραφέξαλα. “Πούλησε για να σώσεις το τομάρι σου”. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν οι απαραίτητοι “διανοούμενοι” του ραγιαδισμού, που έσπευσαν να υπογράψουν κείμενα για τα οποία τουλάχιστον ορισμένοι από αυτούς θα έπρεπε να ντρέπονται, γιατί συκοφαντούν το ίδιο το έργο τους. Διανοούμενοι που, όταν άκουγαν τη λέξη Ελλάδα, ξιφουλκούσαν κατά του εθνικισμού και που ξαφνικά ανακάλυψαν ότι οι… Κούρδοι “προσβάλλουν” την Ελλάδα και όχι οι Αμερικανοί, οι Τούρκοι και το μαρτυριάρικο ανθρωπάκι της εξουσίας.
Τέτοια ενορχήστρωση και τέτοια συνομωσία δεν έχει ξαναγίνει. Συνομωσία ενάντια στην ίδια την ηθική υπόσταση του λαού. Συνομωσία για την ολοκληρωτική μεταβολή μας σε ραγιάδες.
Ωστόσο εκατοντάδες χιλιάδες συνέχισαν να κατεβαίνουν στις πορείες και τις διαδηλώσεις και, τουλάχιστον, εκατό χιλιάδες βρέθηκαν στη μεγάλη συναυλία του Συντάγματος. Και πολλοί άλλοι βρίσκονται μαζί μας. Και στο εξής θα μας βρίσκουν απέναντι τους όλο και περισσότερους.
