από το Άρδην τ. 29, Μάρτιος-Απρίλιος 2001
Ο (κατά δήλωση του) καλός μας φίλος Σπύρος Κακουριώτης κακοποιεί μεν την εικόνα μας δια μέσου του τελευταίου Άρδην (Ιανουάριος 2001), πλην όμως μας δίνει την ευκαιρία (ουδέν κακόν αμιγές …καλού φίλου!) να επεξηγήσουμε ορισμένα στοιχεία της πολιτικής μας παρουσίας.
Πρώτον, είμαστε απλοί σύμμαχοι του Συνασπισμού και όχι “οιονεί οργανωμένο ρεύμα στις κομματικές διαδικασίες” του, όπως γράφει ο ίδιος.
Δεύτερον, δεν διεκδικούμε εμείς τα “ιμάτια” των Οικολόγων Εναλλακτικών – τουτέστιν τα χρήματα της κρατικής επιχορήγησης του 1990.0 Χατζηπαναγιώτου τα διεκδικεί.
Τρίτον, δεν έχουμε κανένα “ονοματολογικό άγχος” προκειμένου να διαπραγματευθούμε ο,τιδήποτε με οποιονδήποτε: Θα μπορούσε το “σημαινόμενο” μας να δηλωθεί και με άλλα, πιο ελκυστικά “σημαίνοντα”, όμως ως “Οικολόγοι Εναλλακτικοί” εκφράζουμε τις ιδεολογικές μας καταβολές αφενός και αφετέρου την Ηθική μας αντίσταση στην ψευδεπίγραφη ομάδα που μας σέρνει επί χρόνια στα δικαστήρια.
Ευχαριστούμε τον καλό μας φίλο για την υπόδειξή του περί καλών προθέσεων που οδηγούν στην κόλαση, αλλά ας μας επιτραπεί να του υπενθυμίσουμε το αρχαίο γνωμικό: “Ο φίλος τον φίλο εν κινδύνοις γιγνώσκει”.
Από τους Ο.Ε., Γιάννης Σχίζας
