από το Άρδην τ. 32, Νοέμβριος 2001
Ο τίτλος στο εξώφυλλο της εφημερίδας «Ποντίκι» δεν μπορούσε να αποδώσει καλύτερα το αποτρόπαιο, από πολιτικής αλλά κυρίως ηθικής πλευράς, γεγονός της έκθεσης φωτογραφίας του Τζεμ στην Αθήνα: «Ποιος ξεφτιλισμένος έδωσε το πάρκο Ελευθερίας (πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ) στον Τζεμ;». Μιλάμε για το άκρο άωτο του ραγιαδισμού αλλά και κατάπτωσης των αξιών στην πολιτική ελίτ που κυβερνά αυτόν τον τόπο. Ο χώρος ενός μαρτυρίου, σύμβολο της αγωνιστικότητας και του ελευθεριακού φρονήματος του λαού μας, δίδεται στον εκπρόσωπο μιας αιματοβαμμένης κυβέρνησης.
Στην κατρακύλα αυτή μπορούμε ίσως να περιμένουμε μετά την έκθεση, νατουραλιστικών τάσεων, φωτογραφιών του Τζεμ, τον, επίσης ευαίσθητο, Μπουλέντ Ετσεβίτ να διαβάζει τα περίφημα ποιήματά του στην σκιά της Ακροπόλεως. Ευτυχώς, όμως, που υπάρχουν και αντιστασιακοί, όπως ο Γιλντιρίμ, που δεν δίστασαν να φωνάξουν κατάμου-τρα στον Τούρκο υπουργό και στους Ελληνες οσφυοκάμπτες την αλήθεια που προσπαθούν να συσκοτίσουν.
Αντί άλλης ανάλυσης παραθέτουμε την ανακοίνωση του τουρκικού και κουρδικού περιοδικού Αγώνας για την επίθεση των δυνάμεων ασφαλείας στην συνοικία Αρμουτλού και την δολοφονία αθώων πολιτών, δύο ημέρες πριν από την έκθεση φωτογραφίας στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.
άρδην
Ετσι τους έσφαξαν!
Τρεις χιλιάδες δολοφόνοι από τρεις πλευρές μπήκαν στο Αρμουτλού, κάποιοι από αυτούς πυροβολώντας αδιάκριτα, κάποιοι στοχεύοντας, προχώρησαν προς το σπίτι της αντίστασης. Όπως κάνουν επίθεση και οι Ισραηλινές αρχές στους Παλαιστινίους μέσα στα χωριά και στις κωμοπόλεις τους. Όπως κάνουν εισβολή κάποιοι σε χώρα που ανήκει σε άλλους και τους θεωρούν εχθρούς και με μπουλντόζες και αύρες ανοίγουν πυρ και προχωρούν μέσα στις περιοχές, κόβοντας το ρεύμα και τις γραμμές τηλεφώνου. Έτσι το σπίτι της αντίστασης στο Αρμουτλού κάηκε και καταστράφηκε από τους δολοφόνους. Με σφαίρες και βόμβες μπροστά στο προσκέφαλο της πόρτας φώναζαν «Παραδοθείτε!» Ποιοι; και για ποιο λόγο να παραδοθούν; Αυτοί που ήταν μέσα στο σπίτι δεν ήταν «καταζητούμενοι». Αυτοί που βρίσκονταν μέσα στο σπίτι δεν ήταν σε θέση να προξενήσουν ζημίες και να τραυματίσουν. Χιλιάδες αστυνόμοι, σφαίρες και βόμβες βρίσκονταν εκεί ενάντια στο δικαίωμα αντίστασης του λαού. Γι’ αυτό τον λόγο κατέστρεψαν, έκαψαν, και σκότωσαν.
Σουλταν ΓΙΛΝΤΙΖ: Λένε ότι «αυτοπυρπολήθηκε». Ψέματα! Λένε ότι ήταν «απεργός πείνας μέχρι θανάτου». Ψέματα! Δεν ήταν στο σπίτι αντίστασης, βρισκόταν μπροστά σ’ αυτό και οι ειδικές δυνάμεις στόχευσαν και την δολοφόνησαν με μια σφαίρα. Δεν ήταν απεργός πείνας μέχρι θανάτου αλλά μέλος του TAYAD (Σύλλογος Οικογενειών Πολιτικών Κρατούμενων).
Μπάρης ΚΑΣ: Λένε ότι «αυτοπυρπολήθηκε». Ψέματα! Λένε ότι ήταν «απεργός πείνας μέχρι θανάτου». Ψέματα! Έξω από το σπίτι δολοφονήθηκε με μια σφαίρα. Ήταν συγγενής ενός αιχμαλώτου και βρισκόταν εκεί για συμπαράσταση στους αντιστεκόμενους.
Μπουλέντ ΝΤΟΥΡΓΚΑΝΤΣ: Λένε ότι «αυτοπυρπολήθηκε». Ψέματα! Λένε ότι ήταν «απεργός πείνας μέχρι θανάτου». Ψέματα! Δεν ήταν στο σπίτι αντίστασης, ήταν έξω από αυτό. Δεν αυτοπυρπολήθηκε, σφάχτηκε από τις σφαίρες των ειδικών δυνάμεων. Ήταν ένας απόμαχος αγωνιστής της απεργίας πείνας μέχρι θανάτου, από την περίοδο 1996. Αποφυλακίστηκε δυο εβδομάδες πριν και βρισκόταν στο Αρμου-τλού για να επισκεφτεί τους αντιστεκόμενους.
Αρζού ΓΚΟΥΛΕΡ: Από όσους δολοφονήθηκαν στις σφαγές ήταν η μόνη αντιστεκόμενη απεργός πείνας. Η Αρζού Γκουλέρ βρισκόταν στην 152η μέρα, απεργός πείνας μέχρι θανάτου. Τις τελευταίες μέρες η κατάστασή της ήταν βαριά. Ούτε και αυτή αυτοπυρπολήθηκε, δολοφονήθηκε μέσα στο σπίτι.
Χαϊντάρ ΜΠΟΖΚΟΥΡΤ: Ήταν ο μοναδικός αντιστεκόμενος που αυτοπυρπολήθηκε. Ο Χαϊντάρ Μποζκούρτ, για διαμαρτυρία, καθώς βρισκόταν έξω από σπίτι του TAYAD, άναψε φωτιά πάνω στο σώμα του. Την πράξη αυτή την είδε ο κόσμος στις τηλεοράσεις του, οι δολοφόνοι πέταξαν πέτρες και κεραμίδια στο πυρπολημένο σώμα του αγωνιστή Χάϊντερ Μποζκούρτ και στη συνέχεια τον πυροβόλησαν. Πυροβόλησαν έναν ΑΥΤΟΠΥΡΠΟΛΗΜΕΝΟ άνθρωπο! Βρίσκεται ακόμη πυροβολημένος και καμένος στο νοσοκομείο ISTINYE.