του Π. Κόρπα, από το Άρδην τ. 40-41, Ιανουάριος-Μάρτιος 2003
Ανάπτυξη των αγώνων των πολιτών της Νοτιοδυτικής Αθήνας παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό. Έτσι μετά τους αγώνες των πολιτών Ηλιουπόλεως, Αργυρούπολης, Μπραχαμίου και Παλαιού Φαλήρου για να μη τσιμεντοποιηυει το τμήμα της Πικροδάφνης, τους αγώνες των πολιτών του Παλαιού Φαλήρου ενάντια στην καταστροφή της κύριας Λεωφόρου Ποσειδώνος, με την κατασκευή του Τράμ, έχουμε τους αγώνες των πολιτών της Ηλιούπολης -Αργυρούπολης ενάντια στην κατασκευή του Κέντρου Υψηλής Τάσης (Κ.Υ.Τ) της ΔΕΗ στον Υμηττό, που επεκτείνεται και στην αντίδραση των πολιτών του Μπραχαμίου στην ύπαρξη του Κέντρου Διανομής της ΔΕΗ στην περιοχή του Ασυρμάτου.
Η αντίσταση των πολιτών Ηλιούπολης-Αργυρούπολης ενάντια στην κατασκευή του ΚΥΤ, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Υπήρχαν και παλιότερα κινήσεις πολιτών, τόσο την περίοδο των πυρκαγιών, όσο και την περίοδο της απόφασης για την κατασκευή του περιφερειακού δρόμου του Υμηττού που δρούσαν σαν ομάδες πίεσης, ενημέρωσης αλλά και σαν Συνείδηση των πολιτών της περιοχής.
Το καλοκαίρι του 2002, με την έναρξη των έργων για την κατασκευή από τη ΔΕΗ “Κέντρου Υπερυ-ψηλής Τάσης” (ΚΥΤ) εντός της Β’ Ζώνης προστασίας του Υμηττού, στα όρια των Δήμων Ηλιούπολης-Αργυρούπολης, η “Πρωτοβουλία Πολιτών για την προστασία του Υμηττού” προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ζητώντας την ακύρωση του συγκεκριμένου έργου και στη συνέχεια συμμετείχε και συνέβαλε στη δημιουργία ενός σημαντικού κινήματος το οποίο συνεχίζει μέχρι και σήμερα να αντιστέκεται στα σχέδια της ΔΕΗ, του Υ-ΠΕΧΩΔΕ και του Υπουργείου Ανάπτυξης”. Είναι ένα απόσπασμα απο την εισήγηση του Πάνου Τότσικα, πολεοοομου, στην ανοιχτή συζητηση που διοργανώθηκε στις 22 Γενάρη από την “εναλλακτική κινηματική παρέμβαση στην Αθήνα και την Αττική” και την “Παρέμβαση Δημοτών Ηλιούπολης” με θέμα “Οι πόλεις που βιώνουμε-οι πόλεις που επιθυμούμε”.
Ας δούμε το χρονικό του Αγώνα. Στις 4 Νοέμβρη 2002, η Πρωτοβουλία Πολιτών Αργυρούπολης-Ηλιούπολης προβαίνει σε κατάληψη του εργοταξίου της ΔΕΗ στον Υμηττό για να ματαιώσει την κατασκευή του ΚΥΤ δίπλα σε σπίτια και σχολεία που καταστρέφει εκατοντάδες στρέμματα του Υμηττού.
Οι επιπτώσεις στην υγεία των πολιτών, πολλές βλάβες στο ανοσοποιητικό σύστημα, στο κεντρικό νευρικό σύστημα, εμφάνιση λευχαιμίας στα παιδιά και διαρκής κίνδυνος πυρκαγιών.
Οι πρωτοβουλίες πολιτών, βοήθησαν στην οργάνωση ενός κινήματος πολιτών με διαδικασίες Άμεσης Δημοκρατίας και προχώρησαν σε κατάληψη. Οι τοπικές κοινωνίες εκδήλωσαν την συμπαράστασή τους, τα σχολεία είχαν μια βδομάδα αποχή για να συμμετάσχουν στις κινητοποιήσεις, ενώ σημαντική ήταν και η βοήθεια του Σωματείου εργαζομένων στο Δήμο Ηλιούπολης, όταν οι εργαζόμενοι -συμπαρατασόμενοι με τους πολίτες— χρησιμοποίησαν τα οχήματα όχι για να προχωρήσουν τα έργα αλλά, για να φράξουν το δρόμο του εργοταξίου.
Και γιατί όλα αυτά; Αυτή ήταν η μόνη λύση; Βέβαια όχι. Αυτή ήταν η λύση με το χαμηλότερο κόστος. Οι οικονομολόγοι της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ασχολούνται με το “ποσοτικό βραχυπρόθεσμο κόστος” χωρίς να συνυπολογίζουν το “ποιοτικό μακροπρόθεσμο κόστος” που αφορά την υγεία των πολιτών και την προστασία του περιβάλλοντος. Και βέβαια δεν θα αναφέρουμε πάλι τα χιλιοειπωμένα για εναλλακτικές μορφές ενέργειας, γιατί, όπως λένε οι Ειδικοί, υπήρχε δυνατότητα και υπόγειας ανάπτυξης του Κέντρου με υψηλότερο κόστος. Όμως όλα είναι βιαστικά για τη “μεγάλη ιδέα του 2004” και όλα πρέπει να υποταχθούν σε αυτό.
Ο χώρος της κατάληψης λειτουργεί σαν μια διαρκής συνέλευση συζήτησης και ενημέρωσης των πολιτών, ενώ αυτό το κίνημα αλληλεγγύης και συμπαράστασης οδήγησε τα Δημοτικά Συμβούλια Ηλιούπολης-Αργυρούπολης σε ομόφωνες αποφάσεις ενάντια στο έργο, αν και ορισμένοι συζητούσαν στην αρχή για τη σκοπιμότητα αυτού του έργου. Συγκροτήθηκε τελικά με την πίεση των ομάδων πρωτοβουλίας και της “κοινής γνώμης”, μια “Διαδημοτική Επιτροπή Αγώνα Ν.Α. Αθήνας για την προστασία του περιβάλλοντος και την ποιότητα ζωής”, που σε συνεργασία με τους δήμους Ηλιούπολης-Αργυρούπολης διοργάνωσε συγκέντρωση συζήτηση στις 27 Ιανουαρίου στο μουσείο Εθνικής Αντίστασης στην κεντρική πλατεία Ηλιούπολης για το θέμα αυτό. Και ο αγώνας συνεχίζεται, αλλά ανοίγει τον προβληματισμό και στους διπλανούς δήμους.
Ήδη στο Μπραχάμι, άνοιξε η συζήτηση για τον υποσταθμό της ΔΕΗ, που βρίσκεται στα σύνορα Μπραχαμίου και Νέας Σμύρνης. Και προηγουμένως είχαν μαζέψει υπογραφές, αλλά οι αγώνες των πολιτών Αργυρούπολης-Ηλιούπολης ωρίμασε φαίνεται το θέμα. Στο τέλος του Νοέμβρη έκαναν συνέλευση των πολιτών για να συζητηθεί το θέμα. Φαίνεται όμως προς το παρόν πως η δημοτική αρχή καταφέρνει να διαχειρίζεται το θέμα. Έτσι στις 23 Φεβρουαρίου καλεί μαζί με την Πρωτοβουλία Πολιτών, εκδήλωση με θέμα “Η λειτουργία του Κέντρου Διανομής της ΔΕΗ στην περιοχή μας, και οι πιθανές επιπτώσεις στο περιβάλλον”. Μπράβο, κάνετε ότι δεν ξέρετε, ανήξεροι. “Πιθανές” επιπτώσεις λοιπόν, ενώ ταυτόχρονα διοχετεύονται απόψεις όπως, αν γίνει το Κ.Υ.Τ. Ηλιούπολης- Αργυρούπολης, θα φύγει ο υποσταθμός της ΔΕΗ από το Μπραχάμι, δηλαδή θα λερώνει τους δίπλα ή θα πεθαίνουν τα δίπλα παιδιά. Όμως έχει γίνει πια φανερό ο’ όλους, ότι είμαστε ένα παγκόσμιο χωριό παρά το ότι οι διάφοροι πονηροί “Δημοτικοί Άρχοντες”, παριστάνουν ότι τώρα είδαν το φως του κόσμου.
Αναδεικνύεται λοιπόν για άλλη μια φορά επίκαιρο το σύνθημα των οικολόγων, “σκέψου συνολικά δράσε τοπικά” γιατί είναι φανερό πως, αν λερώνουμε τους γείτονες, σε λίγο θα έρθει στο τραπέζι μας.
