του Μ. Ευρυβιάδη, από το Άρδην τ. 40-41, Ιανουάριος-Μάρτιος 2003
To 1964, οι Κινέζοι κομμουνιστές του Μάο κατέρριψαν ένα μη επανδρωμένο αμερικανικό κατασκοπευτικό αεροπλάνο που υπερίπτατο του κινεζικού εδάφους. Ο τότε Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Robert MacNamara, έδωσε εντολή στον βοηθό Υπουργό Άμυνας John McNaughton (πρώην καθηγητή νομικών του Harvard και πρώην σύμβουλο του Υπουργείου Εξωτερικών) να του ετοιμάσει, εντός δεκαλέπτου, έξι εναλλακτικά ψέματα αναφορικά με το επεισόδιο για να τα χρησιμοποιήσει σε συνέντευξη τύπου που θα έδινε το μεσημέρι της ίδιας μέρας σε δημοσιογράφους, ώστε να αποκρύψει τον πραγματικό ρόλο των ΗΠΑ.
Ο πρώην καθηγητής νομικών του Harvard έτρεξε πίσω στο γραφείο του και μαζί με το βοηθό του, Daniel Ellsberg, ετοίμασαν πυρετωδώς έξι «αληθοφανή» ψέματα και εντός δεκαλέπτου ο MacNamara τα είχε στο γραφείο του. Τα ψέματα ικανοποίησαν τόσο πολύ τον Υπουργό Άμυνας ώστε να δώσει νέα εντολή να του ετοιμάσουν, εντός πεντάλεπτου, άλλα τέσσερα, όπερ και εγένετο. Εξοπλισμένος με δέκα ψέματα, ο MacNamara κατάφερε να περάσει τη γραμμή που ήθελε στους δημοσιογράφους, ότι οι Αμερικανοί δεν είχαν καμία ανάμειξη στην κατασκοπεία κατά της Κίνας.
Λίγους μήνες πριν, την 4η Αυγούστου 1964, ο Πρόεδρος Johnson ζήτησε και πήρε, με δύο μόνο αρνητικές ψήφους από τη Γερουσία και μηδέν από τη Βουλή των 450 Αντιπροσώπων, εξουσιοδότηση να αρχίσει βομβαρδισμούς εναντίον του Βορείου Βιετνάμ. Κατά αυτόν, οι βομβαρδισμοί ήταν αντίποινα λόγω «αναίτιων επιθέσεων» βόρειο-βιετναμέζικων τορπιλακάτων κατά αμερικανικών αντιτορπιλικών, που βρίσκονταν σε περιπολία ρουτίνας στα διεθνή ύδατα της περιοχής του Κόλπου του Tonkin. Ζητώντας την έγκριση του Κογκρέσου για τους βομβαρδισμούς, ο Πρόεδρος Johnson γνωστοποίησε στη Νομοθετική Εξουσία και στον αμερικανικό λαό ότι οι ΗΠΑ κατείχαν «αδιάψευστα στοιχεία» ως προς την επίθεση κατά των αμερικανικών αντιτορπιλικών, που ήταν η πρώτη τέτοια επίθεση κατά αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Johnson διαβεβαίωσε επίσης τον αμερικανικό λαό ότι οι βομβαρδισμοί είχαν τη μορφή «αντιποίνων» και δεν είχε καμία πρόθεση να διευρύνει ή να κλιμακώσει τον πόλεμο που διεξάγετο στο Νότιο Βιετνάμ μεταξύ του φιλοαμερικανικού καθεστώτος της Σαϊγκόν και των Νότιο-Βιετναμέζων κομμουνιστών που υποστηρίζονταν από το Βόρειο Βιετνάμ.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο πόλεμος κλιμακώθηκε, ενέπλεξε την Καμπότζη και το Λάος και τερματίσθηκε έντεκα χρόνια μετά με εκατομμύρια Νότιο-Ασιάτες νεκρούς (ανυπολόγιστες περιβαλλοντικές καταστροφές), 50 χιλιάδες Αμερικανούς νεκρούς και μια ταπεινωτική ήττα των Αμερικανών. Ο Πρόεδρος Johnson εξαναγκάσθηκε, λόγω του πολέμου, να μην διεκδικήσει την Προεδρία το 1968 (και πέθανε τον ίδιο χρόνο καταβεβλημένος). Τέλος, λόγω και πάλι του Βιετνάμ, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την παραίτηση του Προέδρου Nixon με αφορμή το σκάνδαλο Watergate τον Αύγουστο του 1974.
Ο Nixon παραιτήθηκε διότι προσπάθησε ανεπιτυχώς, το 1971, να αποτρέψει τη δημοσιοποίηση της μυστικής ιστορίας του πολέμου στο Βιετνάμ, την οποία διέρρευσε ο πρώην αξιωματούχος του Πενταγώνου και ένας από τους συγγραφείς, ο προαναφερθείς Ellsberg. Η κυβέρνηση Nixon, προσπαθώντας να εντοπίσει επιβαρυντικά στοιχεία κατά του Ellsberg, για να τον κατηγορήσει αλλά κυρίως να τον συκοφαντήσει, εξουσιοδότησε μια ομάδα υποστηρικτών του να διαρρήξουν το γραφείο του ψυχιάτρου του Ellsberg. Το γεγονός αυτό αποκαλύφθηκε και χρησιμοποιήθηκε επιτυχώς από την ομάδα υπεράσπισης του Ellsberg ώστε να αθωωθεί ως υπεύθυνος για τη διαρροή των μυστικών εγγράφων του Πενταγώνου.
Η ομάδα όμως που έδρασε κατά του Ellsberg ήταν η ίδια που τον επόμενο χρόνο έκανε τη διάρρηξη στα γραφεία του Δημοκρατικού Κόμματος το οποίο στεγαζόταν στο κτίριο Watergate. Η σύλληψη μελών της ομάδας οδήγησε ενώπιον ενός παράνομου κυκλώματος που καθοδηγούσε προσωπικά ο Nixon. Στόχος του κυκλώματος ήταν η εργολαβική συκοφάντηση των πολιτικών του αντιπάλων. Η όλη όμως συνωμοσία αποκαλύφθηκε και οδήγησε στη δική του ταπεινωτική παραίτηση από την Προεδρία της χώρας του.
Αυτό που κατέγραψε η μυστική ιστορία του πολέμου στο Βιετνάμ (που δημοσιοποιήθηκε από τον Ellsberg, και που απέδειξαν και τα πράγματα με τραγικό τρόπο, ήταν ότι η πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ (Πρόεδροι Johnson και Nixon) έλεγαν εν γνώσει τους ψέματα στο λαό για τον πόλεμο στο Βιετνάμ που διεξήγαγαν για ιδεολογικούς λόγους (αντικομμουνισμό) και για λόγους «κύρους» και «αξιοπιστίας» των ΗΠΑ.
Το δε επεισόδιο της επίθεσης κατά Αμερικανών στον Κόλπο του Tonkin δεν έλαβε χώρα ποτέ. Οι Βόρειο-βιετναμέζοι ποτέ δεν επιτέθηκαν κατά των αμερικανικών αντιτορπιλικών. Αλλά τόσο ο Πρόεδρος Johnson όσο και ο Υπουργός Άμυνας MacNamara και το Πεντάγωνο, με πλήρη γνώση και συνείδηση, είπαν και έλεγαν ψέματα στον αμερικανικό λαό και τη διεθνή κοινή γνώμη για να δικαιολογήσουν την κλιμάκωση του πολέμου στο Βιετνάμ. Αυτό που προήχε ήταν η ιδεολογία και όχι η ορθή ενημέρωση και η αλήθεια και, φυσικά, όχι το πραγματικό εθνικό συμφέρον των Αμερικανών.
Όπως και στην περίπτωση του Βιετνάμ, η απόφαση για πόλεμο κατά του Ιράκ και του Σαντάμ Χουσεΐν είναι ιδεολογική. Δεν αφορά στα πράγματα, δηλαδή, κατά πόσο ο Σαντάμ κατέχει ή όχι όπλα μαζικής καταστροφής ή αν υπάρχουν ή αν δεν υπάρχουν «αδιαμφισβήτητα στοιχεία» που να συνδέουν το Ιράκ του Σαντάμ με τον Οσάμα Μπιν Λάντεν και την Ισλαμική τρομοκρατία.
Μετά από δέκα χρόνια συνεχών και ανελέητων βομβαρδισμών, ενός καθολικού εμπάργκο σε όπλα και άλλα υλικά και συνεχών διεθνών επιθεωρήσεων, δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ, κάτι που καταγράφουν και οι επιθεωρητές του ΟΗΕ που βρίσκονται στο Ιράκ τις μέρες αυτές. Ως προς τη σχέση Ιράκ-Μπιν Λάντεν, ο ίδιος ο αρχηγός της CIA σε ένα άνευ προηγουμένου γεγονός διέψευσε τον Πρόεδρο του, υποστηρίζοντας, σε κατάθεσή του στο Κογκρέσο, ότι η σχέση Μπιν Λάντεν-Ιράκ δεν τεκμηριώνεται.
Η απόφαση όμως για τον πόλεμο κατά του Ιράκ έχει ήδη παρθεί από καιρό. Συνεπώς, πράγματα και γεγονότα δεν μπορούν να παρεμβαίνουν. Έτσι ακριβώς συνέβη και στο Βιετνάμ. Ο Πρόεδρος Johnson και το πολιτικό-στρατιωτικό του επιτελείο, όπως έχει πλέον τεκμηριωθεί ιστορικά, οργάνωσαν την κλιμάκωση του πολέμου και μαζικούς βομβαρδισμούς κατά του Βορείου Βιετνάμ, μήνες πριν. Τους υλοποίησαν αφού παραπλάνησαν το Κογκρέσο που εξουσιοδότησε τον Πρόεδρο να αντιδράσει σε μια επίθεση που δεν έλαβε χώρα ποτέ.
Εκδίκηση για την 11η Σεπτεμβρίου οι Αμερικανοί πήραν στο Αφγανιστάν. Ένας πόλεμος κατά του Ιράκ δεν δικαιολογείται παρά μόνο λόγω ιδεοληψίας. Όπως και στο Βιετνάμ.
