Εκείνο που βλέπουμε να εξελίσσεται αυτές τις μέρες είναι μια μορφή αμερικανορωσικής συνδιαχείρισης του Συριακού, που συμβαίνει βέβαια «δια της πλαγίας οδού».
Έκτοτε, ήδη επί Ομπάμα, μετέβαλαν την στρατηγική τους από τις ανοιχτές επεμβάσεις, στην πολιτική (και τον πόλεμο) δι′ αντιπροσώπου. Στη Συρία αλλάξανε πολλές φορές αντιπροσώπους, αρχικά ήταν και οργανώσεις του ισλαμικού φονταμενταλισμού, όταν φαινόταν ότι θα πέσει ο Άσαντ· οι Κούρδοι ήταν οι τελευταίοι που άδειασαν.
Όσο για τον Τραμπ, εκφράζει με το γνωστό γκροτέσκο του τρόπο μια σοβαρή πολιτική και δεν είναι «γελοίος»: Εκείνην που εισηγείται εδώ και πολλά χρόνια ο Χένρι Κίσινγκερ, ο οποίος πιστεύει ότι οι ΗΠΑ πρέπει να επαναπροσεγγίσουν τη Ρωσία προκειμένου να αποτρέψουν την παγίωση της συμμαχίας της με την Κίνα. Γιατί αν συμβεί αυτό, λέει ο Κίσινγκερ, το κέντρο βάρους της ισχύος θα μετατοπιστεί αποφασιστικά προς την Ανατολή, και η Δύση θα υποβαθμιστεί από παγκόσμια σε περιφερειακή δύναμη.
Έτσι, εκείνο που βλέπουμε να εξελίσσεται αυτές τις μέρες είναι μια μορφή αμερικανορωσικής συνδιαχείρισης του Συριακού, που συμβαίνει βέβαια «δια της πλαγίας οδού».
Κατά την εισβολή του, ο Ερντογάν έθεσε το maximum των απαιτήσεών του, με την δημιουργία μιας εκτεταμένης ζώνης ασφαλείας μέσα στον συριακό Βορρά, που θα λειτουργούσε ως de facto κατοχή.
Μετά τις αλλεπάλληλες διπλωματικές εξελίξεις (συμφωνία Κούρδων – Άσαντ και συμφωνία Ερντογάν – ΗΠΑ) πέτυχε αυτό που ήθελε (την ματαίωση ενός κουρδικού κράτους και την απόσυρση των κουρδικών δυνάμεων από την περιοχή). Επιστρέφουμε σ′ ένα καθεστώς που μοιάζει πολύ με εκείνο του 1998-1999, όπου ο πατέρας Άσαντ είχε υπογράψει μια συμφωνία “φιλίας” με την Τουρκία σύμφωνα με την οποία δεσμεύονταν να καταστείλει την δραστηριότητα του PKK στην χώρα του (κάπως έτσι είχε καταλήξει ο Οτσαλάν στην Ελλάδα μερικούς μήνες μετά).
Τα υπόλοιπα από αυτά που ζητάει ο Ερντογάν δεν θα γυρέψει να τα πάρει από την Συρία, αλλά από την Ελλάδα και την Κύπρο. Σε εμάς θα στραφεί τώρα αφού έλυσε τον κίνδυνο άμεσης δημιουργίας κουρδικού κράτους στη Συρία.
1 ΣΧΟΛΙΟ
Η Ρωσια εξ’ αρχης ενεπλακει στη Συρια με σκοπο τη διατηρηση του συμμαχου της Ασαντ στην εξουσια και την προστασια της εδαφικης της ακεραιοτητας. Δεν εχει αλλαξει κατι σε αυτο. Αρα η σταση της ειναι σταθερη και δεν εχει να κανει με καποια συμφωνια με τους Αμερικανους. Και ουτε ειχε συμφωνησει ποτε η Ρωσια με τους Κουρδους να κανουν ανεξαρτητο κρατος εκτος της Συριας.
Οι Αμερικανοι αρχικα μπηκαν στο παιχνιδι κατα του Ασαντ σε συμμαχια με την Τουρκια. Μετα λογο του οτι η Τουρκια (η και η Αμερικη?) καθοδηγουσε το Ισλαμικο κρατος βγηκε η Αμερικη απο το παιχνιδι. (Γιατι αν δεν εβγαινε θα κατηγορουνταν για βαρια εγκληματα) . Μετα για να ξαναμπει στο παιχνιδι εκανε μια υποτιπωδη συνεργασια με τους καλους Καρδους…Εδω συνταιριαζε και με τις βλεψεις του Ισραηλ για Κουρδικο κρατος.
Οταν ομως η Τουρκια αποφασισε να μπει στη Συρια εναντιον του “Κουρδικου κρατους” (και των Αμερικανων) οι Αμερικανοι υποχωρησαν παρατοντας συξυλους τους Κουρδους.
Ευτυχως για τους Κουρδους που υπαρχει εκει κοντα και ο Ρωσικος στρατος. Αυτο ομως δεν εγινε σε συνεννοηση με τους Αμερικανους και ας θελει η Αμερικη να φαινεται ετσι για να μειωθει το εγκλημα τους…
Και βεβαια ουτε η Αμερικανικη πολιτικη εχει αλλαξει στο μεδουλι της που ειναι οπορτουνιστικη , αλητικη και ανηθικη. Γι ‘αυτο τα εκανε μανταρα σε αφγανισταν, ιρακ, Λιβυη και οπου ανακατευετε. Υπερδυναμη με αναξιοπιστη εξωτερικη πολιτικη, σιγα μη τους εμπιστευθουν οι Ρωσοι να τους στηριξουν….
Οσο για την Κινα ειναι ηδη πολυ αργα για να την αντιμετοπισουν. Οι αμερικανοι,απληστοι οπως παντα, τους πουλησαν ηδη το σχοινι που θα τους κρεμασουν.