του Γ. Παπαγιαννόπουλου, από το Άρδην τ. 68, Φεβρουάριος-Μάρτιος 2008
Στην περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου (Κόσσοβο) έχουμε μια επιλεκτική εφαρμογή της Αρχής της Αυτοδιάθεσης των Λαών.
Επισημαίνω (αφετηριακά) τις κάτωθι παρατηρήσεις: Ότι το Κοσσυφοπέδιο (Κόσσοβο για τους αλβανόφωνους) θεωρείται από τους Σέρβους η «μήτρα» της Σερβίας. Είναι εκεί που συγκρούσθηκαν (και ηττήθηκαν) με τους προελαύ-νοντες Οθωμανούς στη Βαλκανική το 14° αιώνα. Έκτοτε θεωρείται στο σερβικό εθνικό «μύθο» (κάθε λαός δημιουργεί και καλλιεργεί εθνικούς «μύθους») ως η μήτρα της Σερβικής Εθνογένεσης.
Υπενθυμίζω ότι η Ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου: Α. σημαίνει δημιουργία ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ στα Βαλκάνια.
Β. σημαίνει ΑΛΛΑΓΗ συνόρων στα Βαλκάνια, πιθανή μεγάλη Αλβανία (δια της ενοποιήσεως Αλβανίας -Κοσσόβου) αύριο.
Μπορεί η Ελλάδα να υποστηρίξει «ανεξαρτητοποίηση»;
«Ανεξαρτητοποίηση» σημαίνει αποδοχή της de facto κατάστασης, σημαίνει αποδοχή των τετελεσμένων. Με την ίδια λογική αύριο θα ανεξαρτοποιηθεί η (κατεχόμενη) βόρεια Κύπρος -προϊόν εισβολής και κατοχής από τα τουρκικά στρατεύματα το 1974- η Αμπχαζία και η Νότιος Οσετία, που αποκόπηκαν από τη Γεωργία το 1990, η Τσετσενία από τη Ρωσία και άλλα αντίστοιχα.
Προσοχή: Ημασταν και είμαστε ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ! ΤΩΝ ΛΑΩΝ. Υπερασπιστήκαμε και υπερασπιζόμαστε όλους τους Ε0 ΝΙΚΟ ΑΠΕΛΕΥθΕΡΩΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ. Άλλο αυτό και άλλο η υποστήριξη της σαλαμοποίησης και των λακέδων του ιμπεριαλισμού.» (Βλ. άρθρο μου, «Το Παρόν», 05.Θ2.06)
«Η εμμονή των Δυνατών, δια του διαμεσολαβητού Αχτισάαρι να στηρίζουν μονομερώς την ανεξαρτησία, ήτοι την αλβανοποίηση, Θα
οδηγήσει σε νέα δεινά την περιοχή και Θα εξαναγκάσει σε διχοτόμηση της επαρχίας.» (άρθρο μου, «Το Παρόν», 19.02.06)
0 διαπραγματευτής Μάρτι Αχτισάαρι, «αφού επιμελώς απέφυγε επί 14μηνο να χρησιμοποιήσει τη λέξη «ανεξαρτησία» -όσο διαρκούσαν οι «διαπραγματεύσεις»- ο μεσολαβητής του ΟΗΕ για το καθεστώς του Κοσσόβου καταλήγει στην τελική έκθεσή του πως «η ανεξαρτησία υπό διεθνή επίβλεψη(!) είναι η μοναδική βιώσιμη επιλογή». Σύμφωνα με τα αποσπάσματα του κειμένου που δημοσίευσε η εφημερίδα «η διατήρηση διεθνούς διοίκησης δεν είναι δυνατή στο Κοσσυφοπέδιο, όπως και δεν είναι βιώσιμη επιλογή η ενσωμάτωση στη Σερβία. Η ανεξαρτησία είναι η μοναδική εγγύηση εναντίον του κινδύνου αυτού και είναι επίσης η καλύτερη ευκαιρία για μια διαρκή σύμπραξη με τη Σερβία». Υπενθυμίζουμε ότι η περιοχή διοικείται από τον ΟΗΕ από το 1999, μετά τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς. Υπενθυμίζουμε επίσης ότι, όταν παρουσιάσθηκαν οι προτάσεις για το μέλλον του Κοσσυφοπεδίου, ο μεσολαβητής του ΟΗΕ δεν είχε χρησιμοποιήσει τη λέξη «ανεξαρτησία».
Αναφερόταν σε κυριαρχία υπό τον έλεγχο μιας διεθνούς αποστολής που θα διευθύνεται από την EE.
Οι Αλβανοί αντέδρασαν σε αυτό, και πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, ο «μεσολαβητής» «υπέκυψε». Έτσι περνάμε τώρα στην «ανεξαρτησία υπό διεθνή επίβλεψη».
Επισημαίνω ότι τόσο οι προηγούμενες προτάσεις του μεσολαβητή του ΟΗΕ, όσο και αυτές που σήμερα διοχετεύονται, οδηγούν σε ένα και το αυτό αποτέλεσμα: εγκαθιδρύεται ένα διεθνές «ανεξάρτητο» προτεκτοράτο υπό την «προστασία» του NATO και της μοναδικής υπερδύναμης.
Είναι η έβδομη χώρα που προκύπτει μετά το βίαιο από τους
ιμπεριαλιστές κατακερματισμό της (πρώην) ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Η απόφαση αυτή χαϊδεύει και ανυψώνει τον αλβανικό αλυτρωτισμό (αύριο στο Τέτοβο, μεθαύριο πού;)
Επίσης η «ανεξαρτητοποίηση» του Κοσσόβου στην ουσία η βίαιη απόσχισή του μετά την επέμβαση του NATO και λοιπών Δυτικών υπέρ των αλβανοφώνων στο όνομα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (!) ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο για οποιουδήποτε είδους αποσχιστικές εκρήξεις όχι μόνο στα Βαλκάνια αλλά και στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και αλλού, ανατρέπει την προηγούμενη κοινή ευρωπαϊκή συμφωνία, αυτή που η τελευταία πράξη του Ελσίνκι προέβλεπε ότι η αλλαγή συνόρων στην Ευρώπη είχε αποκλειστεί ρητά και κατηγορηματικά ως κίνδυνος διατάραξης της ειρήνης και της ασφάλειας στη γηραιά Ηπειρο. Τελικά επιχειρείται αλλαγή συνόρων στην Ευρώπη υπό τη σκέπη ή μάλλον υπό την καθοδήγηση του ΟΗΕ του NATO και της ΕΕ…» (άρθρο μου, πε-
ριοδικό «Αρδην», τεύχος 63, Φεβρουάριος – Μάρτιος 2007)
«Οι πολυαναμενόμενες προτάσεις του Φιλανδού διαμεσολαβητή του ΟΗΕ Μάρτι Αχτισάαρι που δόθηκαν στις 02.02.07, προβλέπουν ένα «σχεδόν» ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο (Κόσσοβο). Η πρόταση συνοδεύεται από χρονοδιαγράμματα, για να αποφευχθούν ισχυρές αντιδράσεις από την πλευρά των Σέρβων. Το ΠΟΙΟΙ θα διαφυλάξουν την τάξη και θα έχουν το πάνω χέρι στην περιοχή έχει την σημασία του Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα στείλει ένα σώμα 1.300 στρατιωτών ή και αστυνομίας για την προσχηματική «προστασία» των εναπομεινάντων 100.000 Σέρβων στην περιοχή. Εγκαθιδρύεται ένα διεθνές «ανεξάρτητο» προτεκτοράτο, την ευθύνη του οποίου θα έχει η Διεθνής Ομάδα Καθοδήγησης, που θα αντικαταστήσει τη\ σημερινή Ομάδα Επαφής. Το τελικό καθεστώς της περιοχής θα κριθεί και θα βεβαιωθεί από η. διεθνή Ομάδα Καθοδήγησης. C δυνάμεις του NATO θα διατηρη- θούν επ’αόριστον. Οι προτάσεις του Μάρτι Αχτισααρι δημιουργούν μια νέα χώρα, έστω και υπό ΝΑ-ΤΟική προστασία, αφού αποσπούν το Κοσσυφοπέδιο από την Σέρβικη κυριαρχία. Σύμφωνα με τις προτάσεις, το Κόσσοβο:
– θα έχει δικη του σημαία και δικό του εθνικό ύμνο
– θα έχει δικό του Σύνταγμα, το οποίο θα εγκριθεί από συντακτική Συνέλευση, στην οποία η σέρβικη μειονότητα δεν θα έχει κανενός είδους βέτο (όπως π.χ. έχουν οι Τουρκοκύπριοι στην Κύπρο…)
– θα έχει ένοπλες δυνάμεις και διεθνή σύνορα
– θα έχει και τις τρεις κρατικές εξουσίες (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική)
– θα μπορεί να εκπροσωπηθεί και να συμμετάσχει σε διεθνείς Οργανισμούς, περιλαμβανομένου του δικαιώματος συμμετοχής στην Ε.Ε. και στο NATO. Περιλαμβάνονται επίσης προτάσεις γιοα την κατοχύρωση της σερβικής μειονότητας και για την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία, στην ευθύνη της οποίας είναι ορισμένα από τα ιερότερα και σημαντικότερα μνη-μεία(κάποια επιχείρησαν να καταστρέψουν κατά καιρούς οι αλβανο-κοσοβάροι) της σερβικής εθνογέ-νεσης, για να «χρυσωθεί» το χάπι προς την σερβική πλευρά. Ως χάπι επίσης προς τις πολιτικές δυνάμεις της Σερβίας, η πρόταση συνοδεύεται από υποσχέσεις για τη μελλοντική ευρωπαϊκή προοπτική της Σερβίας. Η πρόταση αυτή εδόθη προς τις δύο πλευρές, το Βελιγράδι και την Πρίστινα, δείγμα ότι ο ΟΗΕ αντιμετωπίζει ισότιμα τα δύο μέρη, ότι το Κοσσυφο-
πέδιο (Κόσσοβο) έχει ήδη ΑΠΟΣΠΑΣΘΕΙ από την Σερβία και με την «βούλα». Τυπικά, την τελική απόφαση για το μέλλον της περιοχής θα την λάβει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου, στην ουσία η βίαιη απόσχιση του μετά την επέμβαση του NATO και λοιπών Δυτικών υπέρ των Αλβανοφώνων, στο όνομα της «προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» (!), ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για οποιουδήποτε είδους αποσχιστικές εκρήξεις όχι μόνο στα Βαλκάνια αλλά και στην περιοχή της Μαύρης θάλασσας και αλλού. ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ την προηγούμενη κοινή ευρωπαϊκή συμφωνία, αυτό που η τελική Πράξη του Ελσίνκι προέβλεπε: ότι η αλλαγή συνόρων στην Ευρώπη είχε αποκλεισθεί ρητά και κατηγορηματικά, ως κίνδυνος διατάραξης της ειρήνης και της ασφάλειας στη Γηραιά Ήπειρο. Τώρα επιχειρείται ΑΛΛΑΓΗ ΣΥΝΟΡΩΝ στην Ευρώπη υπό τη σκέπη -ή μάλλον την καθοδήγηση- του ΟΗΕ, του NATO και της Ε.Ε. Η διάσπαση εθνικών κρατών και η αυτοδιάθεση μειονοτήτων αναδεικνύεται σε αποδεκτή αρχή, περιθωριοποιείται η εθνική κυριαρχία. Η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου, προ-τεκτοράτου των επικυρίαρχων της Αυτοκρατορίας στην περιοχή, που επεκτείνεται πανταχόθεν στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και της διαρκούς προσπάθειας αφενός απομόνωσης της «αρκούδας» και αφετέρου «ομαλοποίησης» του δρόμου του πετρελαίου από την Μέση Ανατολή προς την Δύση, είναι προ των πυλών.
– Αν το παράθυρο που άνοιξε μείνει ανοιχτό, κινδυνεύει να μετατραπεί σε θύρα: Ήδη ο Πρόεδρος Πούτιν συσχέτισε άμεσα την περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου με τις περιοχές της Αμπχαζίας, της Νότιας Οσετίας και της Υπερδνειστερίας, που ενδιαφέρουν την Ρωσία
– και τι θα γίνει με την Ισπανία και τους Βάσκους, ίσως και τους Κα-ταλανούς;
– Όσο για την ελληνική πλευρά, ο συσχετισμός είναι άμεσος με το ψευδοκράτος στην κατεχόμενη Κύπρο (σήμερα), με τις υποβολιμαίες βλέψεις της Άγκυρας στην Δυτική Θράκη (αύριο). Να γιατί στο Κόσσοβο δεν θα έπρεπε να παραχωρηθεί παραπάνω από μια διευρυμένη αυτονομία.» (βλ. άρθρο μου, «Άρδην», τεύχος No 63, Φεβρουάριος-Μάρτιος Ό7).
Το σενάριο της διχοτόμησης
Την τελευταία περίοδο, μετά τις «καθυστερήσεις» που επέβαλε η Μόσχα, το σενάριο της διχοτόμησης προβάλλει -δειλά- στον ορίζοντα. Επ- αυτού έχουμε τις εξής ενδείξεις:
Πρώτα από όλα το έβαλε με συνέντευξη του ατη σερβική εφημερίδα «Πολιτικά» ο Γεβγένι Πρι-μακόφ, πρώην πρωθυπουργός της Ρωσίαςκαι σήμερα ανεπίσημος διπλωματικός ανιχνευτής του προέδρου Πούτιν. (στις αρχές Ιουλίου 2007). Απευθυνόμενος στους Σέρβους, ο Πριμακόφ τους είπε:«Είμαι βέβαιος ότι δεν θα γίνω δημοφιλής εάν πω ότι το Κοσσυφοπέδιο πρέπει να διχοτομηθεί». Ουσιαστικά τους έδειξε τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν. Και εμμέσως τους προειδοποίησε ότι η Μόσχα δεν μπορεί επ’ άπειρον να εμμένει σε μια στείρα άρνηση. Έχει ανάγκη μια εναλλακτική λύση στο σχέδιο Αχτισάαρι. Κι’ αυτή η λύση ενδέχεται να είναι η αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου με αντάλλαγμα την ενσωμάτωση στην Σερβία ορισμένων περιοχών του, όπου είναι συγκεντρωμένη η πλειοψηφία τωνΣερ-βοκοοοβάρων.
«Το σχέδιο Αχτισάαρι επιβεβαιώνει την τάση της Ουάσιγκτον
να εγκαθιδρύει ασταθή κηδεμο-νευόμενα κράτη. Αυτό επεβλήθη στη Βοσνία, έγινε απόπειρα να περάσει στην Κύπρο με το σχέδιο Ανάν και τώρα προωθείται στο Κοσσυφοπέδιο. Γι’ αυτό και η Δύση ακόμη θεωρεί εκτός συζήτησης τη διχοτόμηση. Δηλώνει ότι στόχος της είναι η οικοδόμηση μιας πολυεθνικής καιπολυπολιτι-σμικής δημοκρατικής κοινωνίας.
Η πραγματικότητα όμως, διαψεύδει καθημερινά αυτή την ρητορεία. Το εθνοτικό μίσος παραμένει στα ύψη. Στην πράξη, η ανεξαρτησία ισοδυναμεί με εξαλβα-νισμό της περιοχής. Όλα αυτά τα χρόνια, το καθεστώς του διεθνούς ελέγχου δεν απέτρεψε τη μερική εθνοκάθαρση των Σερβοκοσοβά-ρων και άλλων μειονοτικών ομάδων. Τα περί επιστροφής των Σέρβων προσφύγων έχει αποδειχθεί μια ρητορική χωρίς αντίκρυσμα.
0 λόγος που το εξορισμένο σενάριο της διχοτόμησης επανέρχεται είναι το ρωσικό βέτο, που έχει μπλοκάρει την αμερικανική μεθόδευση. Δεν είναι τυχαίο ότι για το ενδεχόμενο διχοτόμησης έγραψε η γαλλική «Μόντ», ενώ στο παρασκήνιο, ολοένα και περισσότεροι διπλωματικοί παράγοντες το αντιμετωπίζουν πια ως μόνη διέξοδο. Το Βελιγράδι δεν θέλει να είναι αυτό που θα μιλήσει πρώτο για διχοτόμηση. Φοβάται μήπως προκαλέσει ρήγμα στην μέχρι τώρα πολιτική του. Το ζητούμενο λοιπόν είναι η ιδέα να πέσει από τρίτη πλευρά, ώστε να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Η συνέντευξη Πριμακόφ δείχνει να προετοιμάζει το έδαφος προς αυτήν την κατεύθυνση. Το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου άλλωστε, έχει μετατραπεί σε αμερικανορωσικό διπλωματικό μπρα ντε φερ. Η Μόσχα απέρριψε και το τελευταίο σχέδιο ψηφίσματος των Δυτικών, που προέβλεπε τετράμηνη παράταση των διαπραγματεύσεων, αλλά με δεδομένη κατάληξη την επιτηρούμενη ανεξαρτησία.
Σε μια προσπάθεια να κάμψουν τη Μόσχα οι Αμερικανοί απειλούν ότι εάν το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν εγκρίνει το σχέδιο Αχτισάαρι, θα αναγνωρίσουν μονομερώς την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου. Το εναρκτήριο λάκτισμα έδωσε στα τέλη Απριλίου ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ. Σία μέσα Μαΐου, την ίδια απειλή εκτόξευσε και η Κοντολίζα Ράις. Η ίδια μάλιστα, προσπάθησε να διασκεδάσει τη διάχυτη ανησυχία ότι εάν εφαρμοσθεί το σχέδιο Αχτισάαρι, θα δημιουργηθεί επικίνδυνο προηγούμενο. Δηλαδή, θα εγερθούν ζητήματα απόσχισης και σε άλλες χώρες, που έχουν μεγάλες μειονότητες. Η αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών υπογράμμισε ότι το Κοσσυφοπέδιο είναι ειδική περίπτωση και δεν θα αποτελέσει προηγούμενο.
Όπως διδάσκει, όμως, η διπλωματική ιστορία, τέτοιου είδους διαβεβαιώσεις μεσοπρόθεσμα δεν έχουν πολιτικό αντίκρισμα. Γι’ αυτό και η στάση της Μόσχας δεν ικανοποιεί μόνο το άμεσα ενδιαφερόμενο Βελιγράδι. Γίνεται ευμενώς δεκτή και από άλλες πρωτεύουσες, που έχουν λόγους να φοβούνται αποσταθεροποιητικές επιπτώσεις.
0 σύμβουλος του Προέδρου Πούτιν για τις Ευρωπαϊκές υποθέσεις Σεργκέι Γιαστρζέμσκι, μάλιστα, ήταν τον Μάιο πιο συγκεκριμένος: «Δεν θέλουμε να λάβουμε μέρος σε ένα εξαιρετικά επικίνδυνο πείραμα διαίρεσης ενός κυρίαρχου κράτους ενάντια στη βούληση του, που δημιουργεί προηγούμενο.. Μια τέτοια λύση είναι ωρολογιακή βόμβα για μια νέα διαμάχη.»
Εάν η Ουάσιγκτον προχωρήσει σε μονομερή αναγνώριση, θα έχει ανοίξει τον δρόμο στους Ρώσους να διευθετήσουν με τον ίδιο τρόπο προβλήματα στην περίμετρο τους. Εκτός αυτού, για να κάνει ένα τέτοιο βήμα πρέπει να εξασφαλίσει ότι θα την ακολουθήσουν όλες σχεδόν οι Ευρωπαϊκές χώρες. Η Ε.Ε. όμως, θέλει να αποφύγει μια τέτοια εξέλιξη. Δικαιολογημένα φοβάται μήπως επαναληφθεί ο διχασμός που προέκυψε με τον πόλεμο του Ιράκ. Επιπλέον, χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας, η ευρωπαϊκή πολιτική και στρατιωτική παρουσία της στο Κοσσυφοπέδιο, θα είναι νομικά μετέωρη.
Οι Αμερικάνοι εξαρχής επιχείρησαν να αποσπάσουν την υπογραφή της Σερβίας, προσφέροντας την το ανέξοδο αντάλλαγμα ότι θα έχει προοπτική ένταξης στην Ε.Ε. Ο πρωθυπουργός Βόισλαβ Κοστούνιτσα όμως, ξεκαθάρισε ότι η χώρα του δεν θα θυσιάσει το Κοσσυφοπέδιο για να ενταχθεί στην Ευρώπη.
Μετά την αρχική ευφορία τους, οι Αλβανοκοσοβάροι συνειδητοποιούν ότι το παιχνίδι αρχίζει να αλλάζει. Γι αυτό εκτόξευσαν την απειλή ότι θα ανακηρύξουν μονομερώς ανεξαρτησία. Η Ε.Ε. έσπευσε να τους προειδοποιήσει να μην κάνουν το βήμα.
Σε μια προσπάθεια να κάμψει την ρωσική αντίρρηση, η Ε.Ε. απείλησε, δια του εκπροσώπου της Χα-βιέ Σολάνα, ότι θα αναλάβει την ευθύνη να αποφασίσει μόνη της για το μέλλον του Κοσσυφοπεδίου, καθώς πρόκειται για «Ευρωπαϊκό ζήτημα». Πιο ωμός ο Νικόλας Μπέρνς δήλωσε ότι η Σερβία πρέπει να ξεπεράσει το Κόσοβο, έχασε το Κοσσυφοπέδιο.
Εάν όμως, το Κοσσυφοπέδιο ανεξαρτητοποιηθεί χωρίς την σφραγίδα της διεθνούς νομιμότητας, δεν αποκλείεται να επιβληθεί από το παράθυρο η ευσταθής λύση της διχοτόμησης. Δεν αποκλείεται, οι Σερβοκοσοβάροι να κηρύξουν ότι οι θύλακοι που ελέγχουν παραμένουν στην Σερβία, δεδομένου ότι ντε γιούρε το Κοσσυφοπέδιο παραμένει τμήμα της. Ίσως μια τέτοια εξέλιξη να είναι ο τρόπος με τον οποίο η διεθνής κοινότητα θα υπερβεί το αδιέξοδο της.» (Σταύρος Λυγερός, εφ. Καθημερινή).
Στο θέμα επανήλθε με δήλωση του ο Γ.Γ. του ΟΗΕ, τον Αύγουστο ’07, ο οποίος δήλωσε ότι: φοβάται ότι η αναβολή επίλυσης του προβλήματος ενέχει τον κίνδυνο οπισθοδρόμησης στο Κόσοβο και απώλειας των επιτευγμάτων (!) ως τώρα στον τομέα της Δημοκρατίας. φοβάται μήπως χαθεί η «πρόοδος» προς την Δημοκρατία που έχουν πετύχει οι Αλβανοί του Κοσόβου…Είναι νομίζω ντροπή για έναν Γ.Γ. του ΟΗΕ να προβαίνει σε τέτοιες αμερικανόπνευστες δηλώσεις που παραπλανούν την κοινή γνώμη. Παράλληλα, οι
Αλβανοκοσοβάροι έχουν διορίσει «διαπραγματευτική ομάδα», εκπρόσωπος της οποίας φέρεται ο Σκεντέρ Χισένι, ο οποίος προανήγγειλε διπλωματική εκστρατεία, προειδοποιώντας πως αν δεν επιλυθεί το θέμα, σύντομα οι αλβανοκοσοβάροι θα εξετάσουν εναλλακτικές λύσεις. Ο Χισένι απέκλεισε το ενδεχόμενο διχοτόμησης της επαρχίας. Παράλληλα η Σερβία υφίσταται πιέσεις, και από την πλευρά της Γερμανίας να δεχθεί ως συμβιβασμό την λύση της διχοτόμησης, την οποία απορρίπτει η ηγεσία των Αλβανοκοσοβάρων. Από την πλευρά της και η Σερβία απορρίπτει την διχοτόμηση όπως δήλωσε ο σέρβος υπουργός των Εξωτερικών στο Βερολίνο. Δυστυχώς η Σερβία βιώνει ξανά το μαρτύριο του ακρωτηριασμού, πάλι από τις ίδιες δυνάμεις: ΗΠΑ,Γερμανία, Αλβανούς, NATO…(μετά την διάλυση της Ενιαίας Γιουγκοσλαβίας από τις ίδιες δυνάμεις) Αξιοσημείωτη ήταν η δήλωση του ενός εκ των τριών της τρόικας που πραγματοποιεί τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Βελιγραδίου και Πρίστινας, του Βόλφγκανγκ Ίσινγκερ, εκ μέρους της Ε.Ε.: «Αρχή της τρόικας είναι η υποστήριξη κάθε συμφωνίας στην οποία θα καταλήξουν οι δύο πλευρές. Αυτό συμπεριλαμβάνει όλες τις επιλογές». Σε ερώτηση εάν στις επιλογές συμπεριλαμβάνεται η διχοτόμηση, απάντησε: «Εάν αυτό θέλουν».(Εφ. Καθημερινή, 19.08.07).
Κατά την άποψη μου:
– Η διχοτόμηση καταρρίπτει το παραμύθι/ προπαγάνδα των Νεοταξιτών περί δυνατότητας πολυπολιτισμικών/ πολυεθνικών κρατών παντού (η πρώην Γιουγκοσλαβία και η Ε.Σ.Σ.Δ. μάλλον ως εξαιρέσεις μπορούν να διαβαστούν).
– Επιβεβαιώνει ότι τα έθνη είναι η κυρίαρχη Συλλογική Ενότητα, αφετηριακό συστατικό σε όλον τον πλανήτη.
– Ο ΟΗΕ, μέσω του σχεδίου Αχτισάαρι δεν θα ανακηρύξει ένα ανεξάρτητο κράτος αλλά μια «ντε φάκτο» αυτοδιοικούμενη περιοχή που θα γίνει ανεξάρτητο (Αλβανικό) κράτος σιγά-σιγά για να μην αδικηθούν «κατάφωρα» οι Σέρβοι (να το συνειδητοποιήσουν συν τω χρόνω). Το τελευταίο διάστημα επανέρχεται το θέμα της διχοτόμησης. Το αν θα αποσπάσουν κάποια εδάφη προωθώντας κάποια μορφή διχοτόμησης μένει να ειδωθεί. Εκείνο πάντως που είναι σίγουρο: άλλο ένα προτεκτοράτο γεννιέται, το 2008 στα Βαλκάνια, με την καθοδήγηση της Δύσης και υπό την σκέπη του ΟΗΕ Άλλη μια «Τρύπα στην Γεωγραφία».
