“…και ο αέρας να συνεπαίρνει τα πούπουλα; Έτσι πάει το έθνος”.
Του Κώστα Χατζηαντωνίου
Ας τιμήσουμε την γέννηση του εθνικού μας ποιητή σήμερα (σ. Άρδην, 8 Απριλίου 1798) μόνο με τούτο τον στίχο από την «Γυναίκα της Ζάκυθος» κι ας πάρουμε απόσταση από τον φανατισμό που ξαναφουντώνει, από μια πανικόβλητη κυβέρνηση και μια αδίστακτη αντιπολίτευση. Η εισβολή της πουτινικής Ρωσίας στην Ουκρανία και η ηρωική αντίσταση της τελευταίας, αλλάζουν δραματικά το διεθνές περιβάλλον κι εμείς κυνηγάμε τα πούπουλα της μαδημένης κότας στον αέρα.
Η κυβέρνηση ανίκανη να αντιδράσει μπροστά στην επερχόμενη νέα οικονομική καταστροφή αλλά και αμήχανη μπροστά στην τουρκική αναβάθμιση, τρέχει σαν ακέφαλη κότα παριστάνοντας το πιο καλό παιδί της Δύσης μα και σε αυτό τα κάνει μούσκεμα, ανήμπορη να οργανώσει ακόμη και την εμφάνιση του αναγκεμένου Ουκρανού ηγέτη στην ελληνική Βουλή. Θυμίζει όχι τον πιο καλό τον μαθητή αλλά ένα αφελή ατάλαντο μαθητή που απλώς κολακεύει τον δάσκαλο.
Από την άλλη η αντιπολίτευση των δύο άκρων, όταν δεν αποπληρώνει γραμμάτια, βρίσκει απλώς ευκαιρία να κερδίσει μερικούς εκλογικούς πόντους δημαγωγώντας. Στις ιδεοληψίες της βαλτωμένη, πότε φωνάζει για το τάγμα Αζόφ (λες και μια χώρα που δέχεται εισβολή έχει περιθώριο να ζητά πιστοποιητικά φρονημάτων), πότε θυμάται την Κύπρο (λες και δεν τους ξέρουμε πενήντα χρόνια τώρα ποια άποψη έχουν για το κυπριακό), πότε κερδοσκοπεί με ανέξοδες κορώνες, χωρίς να δεσμεύεται σε σαφείς πολιτικές.
Μια κότα μαδημένη που κακαρίζει ενώ απέναντι ο επιτήδειος Ταγίπ χαμογελά και ψιθυρίζει: Αφερίμ.
Άρδην: Με την ευκαιρία της αναφοράς του έργου του Δ. Σολωμού αφιερώστε 40 λεπτά να ακούσετε “Την Γυναίκα της Ζάκυθος” και την σκληρότητα με την οποία αντιμετώπιζε της Μεσολογγίτισσες που έκαναν το “λάθος” να σηκώσουν κεφάλι έναντι της πανίσχυρης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
