του Αλέξανδρου Δρίβα από το newshub.gr
Η νίκη του Εμανουέλ Μακρόν είναι μια σημαντική νίκη για πολλούς λόγους. Μια Γαλλία με Μακρόν είναι προς όφελος της νέας Ε.Ε., της Ελλάδας και της Δύσης συνολικά.
Η Γαλλία είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη ΑΟΖ στον κόσμο. Στην πραγματικότητα, η υπερπόντιες ακτές της βρίσκονται σε 19 μέρη του κόσμου, σε Ατλαντικό, Ινδικό και Ειρηνικό Ωκεανό. Η Γαλλία παρουσιάζει πολύ θετικούς δείκτες που συνιστούν ταυτόχρονα συντελεστές ισχύος, συγκριτικά με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Για παράδειγμα, το 2050 περίπου το Ηνωμένο Βασίλειο θα είναι εκτός των 20 μεγάλων οικονομιών του πλανήτη, ενώ η Γερμανία θα έχει μείωση πληθυσμού κατά 1/4. Η Γαλλία μέχρι το 2026 θα αυξάνει το ΑΕΠ της ενώ ο πληθυσμός της θα αυξηθεί κατά 5 εκατομμύρια σε περίοδο που η Ε.Ε γερνάει.
Η διπλωματική ισχύς της Γαλλίας είναι επίσης τεράστια καθώς πέραν του ότι είναι ιδρυτικό μέλος της Ε.Ε., κατέχει μόνιμη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και η γαλλική γλώσσα (soft power) είναι εκείνη που αναπτύσσεται πιο γρήγορα από τις δυτικές καθώς σε λίγες δεκαετίες περίπου 700 εκ. άνθρωποι θα μιλούν τα γαλλικά.
Η Γαλλία έχει περίπου 290 πυρηνικές κεφαλές και τον μεγαλύτερο αεροπορικό στόλο της Ευρώπης με 1057 αεροσκάφη ενώ η γαλλική αμυντική βιομηχανία είναι μια από τις μεγαλύτερες στον κόσμο.
Ο πόλεμος της Ουκρανίας αναγκάζει την Ε.Ε. να ψάξει αλλού για υδρογονάνθρακες. Η γεωγραφία προστατεύει το Παρίσι από τη Ρωσία (σε σχέση με Γερμανία και Πολωνία) και ταυτόχρονα της δίνει τη δυνατότητα να είναι στη Δυτική Ευρώπη, στη Βόρεια Ευρώπη και στη Μεσόγειο. Τα συμφέροντα της Γαλλίας σαν παγκόσμια και ευρωπαϊκή δύναμη βρίσκονται στη Μεσόγειο.
H στρατιωτική παρουσία της Γαλλίας, έμμεση και άμεση (πωλήσεις στρατηγικών όπλων σε χώρες όπως Αιθιοπία και Αίγυπτο αλλά και βάσεις εκτός Γαλλίας) στην Αφρική και στη Μέση Ανατολή είναι αξιοσημείωτη.
Η Ε.Ε δε θα καταφέρει να εμπλακεί στην αναζήτηση διαφοροποίησης υδρογονανθράκων χωρίς τη βοήθεια της Γαλλίας. Η αποτελεσματική ευρωπαϊκή πολιτική γειτνίασης (διακοσμητική για πολλά χρόνια) καθιστά τη Γαλλία απαραίτητη.
Κάπου εδώ, μπαίνουμε και εμείς στην εξίσωση. Για να μπορεί η Γαλλία να παρουσία σε Αφρική, Μέση Ανατολή, Ερυθρά Θάλασσα και από εκεί στην Ινδοκίνα και στον Ειρηνικό, χρειάζεται την Ελλάδα και την Κύπρο. Αυτός είναι και ο λόγος που η Γαλλία έχει αποφασίσει στρατηγικά να επενδύσει σε αμυντικούς δεσμούς με Ελλάδα και Κύπρο.
Στην Αφρική, η Κίνα και η Τουρκία φαντάζουν ως προβλήματα για τη Γαλλία αλλά και η Ρωσία. H Γαλλία παραμένει πολύ υψηλά σε οικονομικές συναλλαγές με την Αφρική (συνολικός όγκος κάπου 50 δις ευρώ) όμως την τελευταία 20ετία έχει εκθρονιστεί από την Κίνα η οποία κατά 63% στην Αφρική έχει πολύ θετική εικόνα (μη αποικιοκρατική δύναμη). Η Γαλλία θα πρέπει να επαναδιεκδικήσει την επιρροή της στην Αφρική.
Όλες οι προβλέψεις τάσεων έχουν ασφαλώς επισφαλή επαληθευσιμότητα. Η γεωγραφία, παρά τα όσα λέγονται είναι το ένα σκέλος. Για να γίνει γεωστρατηγική, χρειάζεται λήψη απόφασης.
Η στρατηγική βούληση να επιτύχεις στόχους στη διεθνή πολιτική (Strategic Will ) αποτελεί παράγοντα ισχύος από μόνη της. Η ήττα της Λεπέν είναι μια ανακούφιση. Ενδεχόμενη νίκη της θα καθιστούσε τη Γαλλία νεοαπομονωτική και θα είχε μια πρόεδρο που κυριολεκτικά θα χρωστούσε στον Πούτιν και η οποία πρακτικά θα επιχειρούσε να μιμηθεί το ρόλο της Μεγάλης Βρετανίας στην Ε.Ε. όσο ήταν πριν το Brexit. Αυτό θα είχε ολέθριες συνέπειες για όλες αυτές τις τάσεις. Οι τάσεις αποτελούν οδηγό λήψης απόφασης και όχι κάποια νομοτέλεια. Η δε γεωγραφία βάζει κάποια γεωλογικά όρια στη λήψη αποφάσεων αλλά δεν ταυτίζεται με την απόφαση.
Σύμφωνα με τη σχολή σκέψης που υπερεκτιμά τη γεωγραφία, η Ελλάδα θα ήταν κομμάτι της Περσίας και η Αυστρία θα πεινούσε καθώς είναι περίκλειστη.
Κάτι τελευταίο, ως πολιτικό σχόλιο. Η Ευρώπη απέτυχε και το ξέρουμε. Ο θυμός και η οργή έχουν νόημα μόνο όταν έχουν πλάνο βελτίωσης. Όταν κάτι δε λειτουργεί, πρέπει να φτιαχτεί. Η Ε.Ε. είναι σαφώς υπεύθυνη για το ότι γίναμε κατευναστές τύπων όπως είναι ο Ερντογάν και ο Πούτιν για να έχουμε το χρόνο να μοιράζουμε ανόητα δικαιώματα όταν όλοι οι δείκτες που εξασφαλίζουν ελευθερία (δημοκρατία, ευημερία, ανάπτυξη, ασφάλεια) υποβαθμίζονταν.
Με τη Λεπέν ή οποιοδήποτε λεπενοειδές, (έχουμε στην Ελλάδα πολλούς τέτοιους, τους ″θαυμάσαμε″ στα ΜΜΕ δύο μήνες) εκδικείσαι σίγουρα όλους αυτούς αλλά και τον εαυτό σου. Πολιτικοί σαν τη Λεπέν ζουν από την αποτυχία, ακόμη και αν δεν υπήρχε αποτυχία, θα την προκαλούσαν. Είναι μοναδική ευκαιρία για την Ε.Ε. να διορθωθεί και για την Ελλάδα, όπως και για την Κύπρο η εκλογή του Μακρόν ήταν μονόδρομος.
*O Αλέξανδρος Θ. Δρίβας είναι αρθρογράφος, διεθνολόγος -Συντονιστής του Τομέα Ευρασίας & Ν. Α. Ευρώπης στο ΙΔΙΣ – Research Fellow in HALC (Hellenic American Leadership Council)
