http://svom.info/entry/701-neobhodimost-i-neizbezhnost-denacifikacii-ukrainy/ To άρθρο στο οποίο συμπεριλαμβάνεται το σχέδιο «αποναζιστικοποίησης» της Ουκρανίας με τις ανατριχιαστικές του λεπτομέρειες, όπως δημοσιεύτηκε το 2017, στην επιθεώρηση «Ελεύθερη σκέψη».
του Δημήτρη Τριανταφυλίδη από το booksjournal.gr
Το λεγόμενο «σχέδιο αποναζιστικοποίησης» της Ουκρανίας από τη Ρωσία είχε σχεδιαστεί πολύ καιρό λεπτομερώς και είχε δημοσιευτεί το 2017 με λεπτομέρειες στην επιθεώρηση Ελεύθερη σκέψη, από τον καθηγητή Μιχαήλ Ντελιάγκιν, επιδραστικό οργανικό διανοούμενο του καθεστώτος Πούτιν. Το σχέδιο, με πρόσχημα δήθεν την εκκαθάριση της Ουκρανίας από ναζί που αμφισβητούν τη ρωσική επιρροή επί της χώρας, προβλέπει τη σύντομη επιβολή επί της χώρας και ένα εφιαλτικό καθεστώς επιτήρησης και τιμωρίας (συμπεριλαμβανομένων θανατικών καταδικών και εκτοπίσεων) όσων θα αρνούνταν ουσιαστικά την προσάρτηση της Ουκρανίας στη Ρωσία.
Τι αποκαλύπτει ο Δημήτρης Τριανταφυλλίδης.
Ένα από τα βασικά συνθήματα που χρησιμοποίησε ο Πούτιν και ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του Κρεμλίνου για να αιτιολογήσουν την παράνομη και απρόκλητη εισβολή τους στην ανεξάρτητη και αδούλωτη Ουκρανία, ήταν η «αποναζιστικοποίηση» αυτής της χώρας.
Πριν από μερικές εβδομάδες, η ελληνική κοινή γνώμη είχε συγκλονιστεί όταν στο επίσημο, κρατικό πρακτορείο ειδήσεων της Ρωσίας, το ΡΙΑ Νοβόστι, δημοσιεύτηκε ένα άρθρο στο οποίο ο συγγραφέας του περιέγραφε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες πώς, με πρόσχημα την «αποναζιστικοποίηση», σκόπευαν να εξανδραποδίσουν έναν ολόκληρο λαό μόνο και μόνο γιατί αντιστάθηκε στη «γοητεία του ρωσικού κόσμου».
Το οξύμωρο είναι πως τον όρο αυτό χρησιμοποιεί ένα καθεστώς που άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «πρωτο-φασιστικό» με βάση τα γνωρίσματα του συστήματος πολιτικής διακυβέρνησης, όπου υπάρχει επίφαση δημοκρατίας με μια ευνουχισμένη Κρατική Δούμα η οποία αποτελείται από χειροκροτητές του ηγεμόνα, με πληθώρα ΜΜΕ τα οποία ελέγχονται πλήρως από την προεδρία της Ρωσικής Ομοσπονδίας ενώ απουσιάζει κάθε αντιπολιτευτική φωνή και, στην πραγματικότητα, στραγγαλίζεται και καταστέλλεται κάθε αντιφρονών – χαρακτηριζόμενος «προδότης της πατρίδας». Και σήμερα, όλα γίνονται όπως γίνονταν πριν από 80 και πλέον χρόνια, από τον προπάτορα του σημερινού καθεστώτος, Ιωσήφ Στάλιν.
Το επιχείρημα της «αποναζιστικοποίησης» προέβαλαν και στη χώρα μας οι συνήθεις δουλόφρονες οπαδοί του ρώσου δικτάτορα, αριστερής και δεξιάς κοπής, αντισυστημικοί, δηλαδή αντιδημοκράτες και αντιδυτικοί προπαγανδιστές των ασιατικών δεσποτειών, αλλά και απογοητευμένοι δυτικοί διανοούμενοι που θεωρούν τον νέο οριενταλισμό ως λίκνο της αντικαπιταλιστικής αμφισβήτησης.
Η «αποναζιστικοποίηση» είναι ένα ιδεολόγημα του σύγχρονου ρωσικού ιμπεριαλισμού για να δικαιολογήσει τις επεκτατικές του βλέψεις, όχι μόνο απέναντι στην Ουκρανία, αλλά απέναντι σε όλες τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, οι οποίες από το 1991 και μετά αποφάσισαν να ακολουθήσουν η καθεμία τον δικό της δρόμο.
Ταυτόχρονα, ήταν ένα «φυτώριο» ιδεών και πρακτικών που προκαλούν αποτροπιασμό σε κάθε ελεύθερο και δημοκρατικό άνθρωπο.
Την ιδέα της «αποναζιστικοποίησης» την επεξεργάστηκαν στα σκοτεινά γραφεία των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών και τη διέδωσαν οργανικοί διανοούμενοι του πουτινικού καθεστώτος, καθηγητές πανεπιστημίων, μέλη της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, δημοσιογράφοι δημοφιλών τηλεοπτικών εκπομπών.
Στο εξωτερικό –και στη χώρα μας– ανέλαβαν τη διάδοσή της οι γνωστοί οπαδοί των νεοαυταρχικών καθεστώτων, είτε φορούν τη λεοντή του «αριστερού αγωνιστή» που υποστηρίζει οτιδήποτε θεωρεί πως αντιστρατεύεται τον «επάρατο» καπιταλισμό τα αγαθά του οποίου απολαμβάνει, είτε φορούν το τσαλακωμένο κοστούμι του «δεξιού, αντιιμπεριαλιστή πατριώτη» ο οποίος υπακούει στις «εντολές» που παίρνει από «παντόφλες αγίων» και από μύθους για το «ξανθό γένος».
Στην ίδια την Ρωσία, διακρίθηκαν ιδιαίτερα στη «θεωρητική επεξεργασία» και στην τεκμηρίωση αυτής της ιδεολογίας διανοούμενοι που έθεσαν εαυτούς στην υπηρεσία των τυράννων.
Ένας από αυτούς είναι και ο Μιχαήλ Γκενάντιεβιτς Ντελιάγκιν (γενν. 1968), δόκτωρ οικονομικών επιστημών, διευθυντής του Ινστιτούτου Μελέτης των προβλημάτων της παγκοσμιοποίησης, αντιπρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικής Πολιτικής της Κρατικής Δούμας, μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, διευθυντής του περιοδικού Ελεύθερη σκέψη.
Ο Ντελιάγκιν, το μακρινό 2017, δηλαδή πέντε ολόκληρα χρόνια πριν από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, στο περιοδικό που ο ίδιος διευθύνει, δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Η αναγκαιότητα και το αναπόφευκτο της αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας», όπου περιγράφει τα αναγκαία και απαραίτητα, κατά τη γνώμη του, μέτρα, τα οποία πρέπει να ληφθούν μετά την «απελευθέρωση» αυτής της χώρας από τα ρωσικά στρατεύματα.
Κανείς εχέφρων άνθρωπος, δημοκρατικών πεποιθήσεων και αφοσιωμένος στην ιδέα της ελευθερίας δεν μπορεί να μη νιώσει αποτροπιασμό για τα «ιδεολογικά συμπεράσματα και τις πρακτικές λύσεις» που προτείνει το μέλος της Δούμας και μέλος σημαντικών επιτροπών στο επίκεντρο της ρωσικής εξουσίας.
Πρόκειται για ένα εφιαλτικό κείμενο, βγαλμένο μέσα από τη νοσηρότητα ενός καλά κρυμμένου ολοκληρωτισμού, πίσω από τις βιτρίνες των καταστημάτων ειδών πολυτελείας στο κέντρο της Μόσχας.
Ο εφιάλτης, όμως, δεν σταματάει εδώ. Στο τέλος του κειμένου ο Ντελιάγκιν ανακοινώνει πως η Συντακτική Επιτροπή του περιοδικού είχε προκηρύξει δημόσιο– μέσω των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης– διαγωνισμό για την θεωρητική επεξεργασία των πρακτικών μέτρων της «αποναζιστικοποίησης» της Ουκρανίας. Ταυτόχρονα, δημοσιεύει και τη νικήτρια εργασία, χωρίς να αναφέρει το όνομα του συγγραφέα, υποστηρίζοντας πως πρόκειται για πολίτη της Ουκρανίας που κατοικεί στην πόλη Ρόβνο.
Λίγα λόγια για το περιοδικό Ελεύθερη σκέψη: Ώς το 1952 κυκλοφορούσε με τον τίτλο Μπολσεβίκος. Στη συνέχεια και ώς το 1991 άλλαξε τον τίτλο του σε Κομμουνιστής. Μετά το 1991, παρουσιάζεται ως Ελεύθερη σκέψη και περιλαμβάνεται στον Ρωσικό Κατάλογο Επιστημονικών Ετεροαναφορών. Το 2018, τελευταία χρονιά για την οποία διαθέτουμε στοιχεία, η επιρροή του περιοδικού αυτού ως επιστημονικό ήταν 0,419.
Το άρθρο και το εφιαλτικό πρόγραμμα «αποναζιστικοποίησης» υπάρχουν στο ακόμη προσβάσιμο ρωσικό διαδίκτυο, στη διεύθυνση: http://svom.info/entry/701-neobhodimost-i-neizbezhnost-denacifikacii-ukrainy/
O Μιχαήλ Ντελιάγκιν, καθηγητής Οικονομικών, μέλος της Κρατικής Δούμας, του Επιστημονικού Συμβουλίου του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας της Ρωσίας, διευθυντής του περιοδικού Ελεύθερη σκέψη (πρώην Μπολσεβίκος μέχρι το 1952, πρώην Κομμουνιστής μέχρι το 1991). Στο άρθρο του «Η αναγκαιότητα και το αναπόφευκτο της ουκρανικής αποναζιστικοποίησης», που δημοσίευσε το 2017 (ακολουθεί παρακάτω), χρησιμοποιεί τον όρο «αποναζιστικοποίηση», περιγράφει τους στόχους των δραστηριοτήτων που θα καλύπτονται από αυτή την ορολογία και φιλοξενεί παράρτημα με «πρόγραμμα αναγκαίων μέτρων», όπου περιγράφεται μια συνθήκη πλήρους υποδούλωσης του ουκρανικού λαού στον ρώσο κατακτητή, ο οποίος θα εμφανιζόταν ως δήθεν απελευθερωτής.
Η αναγκαιότητα και το αναπόφευκτο της αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας
Από τον Μ. Γ. Ντελιάγκιν
Το τελευταίο διάστημα –προφανώς εξαιτίας της σταθεροποίησης της κατάστασης στη μετά το Μεϊντάν Ουκρανία–, στο χώρο των αναλυτών, ενεργοποιήθηκε η συζήτηση για την πλέον επιθυμητή για τη Ρωσία κατάσταση αυτών των εδαφών, για το στόχο στην επίτευξη του οποίου πρέπει να προσανατολίσουμε την εξωτερική μας πολιτική – λαμβάνοντας υπόψη τις στενές πρώτα και κύρια ανθρώπινες σχέσεις με την Ουκρανία – αλλ’ εν πολλοίς και την εσωτερική μας πολιτική.
Κατά τη διάρκεια αυτής της συζήτησης ολοένα και πιο δημοφιλής γίνεται η εντύπωση για το επιθυμητό και, επιπλέον, αναπόφευκτο «διατήρησης» της Ουκρανίας στη σημερινή της μορφή. Σημαντικό τμήμα των οπαδών αυτής της άποψης, απολύτως δίκαια, αναδεικνύουν την ανικανότητα της σύγχρονης ρωσικής γραφειοκρατίας ακόμη και να θέσει τους στόχους (όπως τους θέτει επί πολλές δεκαετίες με τη μορφή του «εκδημοκρατισμού» η αμερικανική γραφειοκρατία) του ενεργού μετασχηματισμού της ουκρανικής κοινωνίας. Εξίσου δικαιολογημένα σημειώνουν τους κινδύνους της περαιτέρω επιδείνωσης των σχέσεων με τη Δύση (και την πιθανή ακύρωση των ελπίδων για εξομάλυνσή τους, οι οποίες συνδέονται με την εκλογή στην προεδρία των ΗΠΑ του Τραμπ), σε περίπτωση που η Ρωσία θελήσει να υπερασπιστεί τα γεωπολιτικά της συμφέροντα και τις φυσικές εξ αδράνειας διαδικασίες εκφυλισμού της ουκρανικής κοινής γνώμης.
Σύμφωνα με τη βαθιά τους πεποίθηση, η Ρωσία στη σημερινή της μορφή δεν διαθέτει ούτε τις διανοητικές, ούτε τις οργανωτικές, ούτε τις υλικές προϋποθέσεις και τους πόρους για την υπεράσπιση των συμφερόντων της στα εδάφη της σημερινής Ουκρανίας.
Συνάμα, η οικονομική αξία της Ουκρανίας για τη χώρα μας αν δεν είναι μηδενική, είναι, τουλάχιστον αρνητική. Από τη μία πλευρά, τα ουκρανικά εργοστάσια τα οποία συνεργάζονται με ρωσικές επιχειρήσεις εν μέρει είναι κατεστραμμένα (όπως, για παράδειγμα, η ναυαρχίδα του σοβιετικού κλάδου κατασκευής πυραύλων «Γιουζμάς). Από την άλλη πλευρά, ένα σημαντικό μέρος των διακινούμενων φορτίων είναι αδύνατο να διακινηθεί εξαιτίας της διαδεδομένης ληστείας (μεταξύ άλλων και εκ μέρους του κράτους), ενώ η διακίνηση του φυσικού αερίου θα σταματήσει τα προσεχή χρόνια εξαιτίας της άρνησης των ουκρανικών αρχών να επισκευάσουν τους αγωγούς, η χωρητικότητα των οποίων οσονούπω εξαντλείται.
Η εξαγωγή ρωσικών εμπορευμάτων στην Ουκρανία δεν είναι αξιοσημείωτη: τόσο εξαιτίας της πολιτικής που ασκούν οι ουκρανικές αρχές, όσο και (κατά κύριο λόγο), εξαιτίας της ραγδαίας επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου των Ουκρανών και, αντίστοιχα, της ζήτησης.
Σε εκείνους τους κλάδους όπου η οικονομική αλληλεπίδραση της Ουκρανίας με τη Ρωσία παραμένει, τα ουκρανικά προϊόντα και υπηρεσίες είναι ανταγωνιστικά με τα ρωσικά τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στις αγορές τρίτων χωρών, πράγμα που, σε συνθήκες δυσοίωνης οικονομικής συγκυρίας, κάνει τη συνεργασία με την Ουκρανία αντιπαραγωγική.
Με βάση τα παραπάνω, οποιαδήποτε απόπειρα αποκατάστασης της Ουκρανίας, θεωρείται από τους εκφραστές της συγκεκριμένης προσέγγισης απολύτως λανθασμένη, ενώ, σε μια σειρά περιπτώσεων, εξ ολοκλήρου αδύνατη. Το βέλτιστο για τη Ρωσία σενάριο, το οποίο ανταποκρίνεται περισσότερο απ’ όλα στα συμφέροντά μας στις συνθήκες των περιορισμών που απορρέουν από τις δυνατότητές μας, θεωρείται από αυτούς η συνέχιση της αποσύνθεσης της ουκρανικής κοινωνίας στο πλαίσιο των εδαφών που ελέγχουν οι αρχές του Κιέβου (με πιθανή προσάρτηση εκ μέρους της Πολωνίας, της Ουγγαρίας και της Ρουμανίας, ανοιχτά ή καλυμμένα, εκείνων των περιοχών της Ουκρανίας τις οποίες τα προαναφερόμενα κράτη, μπορούν να θεωρήσουν πως τους ανήκουν).
Υποτίθεται πως έτσι θα γίνει αυθόρμητος διαχωρισμός του πληθυσμού της Ουκρανίας: οι πλέον λογικές και ικανές κοινωνικές ομάδες θα μεταναστεύσουν, ανάλογα με την πολιτισμική εγγύτητα, στη Ρωσία ή στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ η ίδια η Ουκρανία θα μετατραπεί ορμητικά σε εκφυλιζόμενο «εθνικό δρυμό καλικάντζαρων», οι οποίοι μέσα στην τρέλα τους θα καταστρέφουν την οικονομία του και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα διασφαλίζουν το θάνατό τους. Η Ουκρανία δε, η οποία δεν θα χρειάζεται πλέον σε κανέναν, θα επιστρέψει στη φυσική κατάσταση εκτός της Ρωσίας, ως μία σύγχρονη μορφή της Βάρβαρης γης.
Η συγκεκριμένη προσέγγιση συνέλαβε επιτυχώς και διατύπωσε ως πολιτική άποψη (την οποία συμβατικά μπορούμε να τιτλοφορήσουμε «Ξέχνα την Ουκρανία!»), μα ήδη απολύτως διακριτή προσέγγιση της βασικής τάσης στις εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος: τη μείωση της σημασίας για τον παγκόσμιο ανταγωνισμό των εδαφών και, γενικά, των υλικών παραγόντων καθαυτών.
Όντως, οι νέες τεχνολογίες, οι οποίες οριακά απλοποιούν τις επικοινωνίες, δημιούργησαν την ψευδαίσθηση της κυριαρχίας του κόσμου των αξιών, των εντυπώσεων και των απόψεων –εν γένει της ανθρώπινης αντίληψης– επί του πραγματικού κόσμου, ο οποίος βρίσκεται στη βάση του. «Το φαινομενικό και το φαντασιακό, νίκησαν στη μάχη με το δεδομένο», ειπώθηκε πριν από 20 χρόνια.
Ωστόσο, η νίκη αυτή δεν είναι οριστική, δεν είναι απόλυτη, δεν είναι καθολική και δεν πρέπει να λησμονούμε τον δευτερογενή χαρακτήρα των εντυπώσεων σε σχέση με τον υλικό κόσμο, και των τεχνολογιών διαμόρφωσης της συνείδησης, ενώ η σύγκριση με τις τεχνολογίες διασφάλισης της ζωής είναι απλά απαράδεκτη.
Όντως, η απλοποίηση των επικοινωνιών κατά την εξέλιξη της παγκοσμιοποίησης μείωσε το ρόλο του γεωγραφικού παράγοντα και τη σημασία των εδαφών καθεαυτών, αλλά κάθε άλλο παρά τους κατάργησε, όπως νομίζουν μερικοί. Όσο η ανθρωπότητα δεν έχει μεταφερθεί πλήρως στον «ψηφιακό κόσμο», οι υλικοί παράγοντες θα μας υπενθυμίζουν διαρκώς την παρουσία τους, αν μάλιστα δεν τους δίνουμε σημασία, τότε πιο ανελαστικά και πειστικά θα μας το θυμίζουν. Συγκεκριμένα, η αγνόηση της θεμελιώδους αξίας του εδάφους, του χώρου και του συνδεδεμένου με έδαφος και χώρο (ανεξάρτητα από την απλοποίηση των επικοινωνιών) πληθυσμού είναι ασύμβατη με τη διατήρηση και, πολύ περισσότερο, με την ανάπτυξη της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας.
Αυτό είναι ιδιαίτερα σωστό στην εποχή μας, όταν η φθορά των παγκόσμιων μονοπωλίων οδηγεί στην καταστροφή των ενιαίων παγκόσμιων αγορών σε μακρο-περιοχές, οι οποίες μετά την πτώση της ανθρωπότητας σε νέα, γενική οικονομική κρίση, θα υποχρεωθούν πρακτικά εξαρχής να ανοικοδομήσουν μόνες τις οικονομίες τους.
Η συνέχιση της αποσύνθεσης της Ουκρανίας θα οδηγήσει στη διαμόρφωση μιας μόνιμης «ζώνης καταστροφής» δίπλα στη Ρωσία, μιας περιοχής η οποία δεν θα αναπαράγει απλώς τη βία, το ψέμα, την τρέλα, τη ρωσοφοβία, αλλά και θα μολύνει διαρκώς με αυτά και τη ρωσική κοινωνία (μέσω των αναπόφευκτων ανθρώπινων επαφών).
Σε επίπεδο τακτικής, αυτό μπορεί να είναι χρήσιμο για την αποτροπή της δυσαρέσκειας ενός της ίδιας της Ρωσίας: δήθεν, κοιτάξτε πού οδηγούν οι διαμαρτυρίες. Ωστόσο, σε επίπεδο στρατηγικής, ως αποτροπή τόσο του αγώνα του λαού της Ρωσίας για τα δικαιώματά του όσο και της αποσταθεροποίησης της κοινωνίας μας μέσω της μόνιμης πίεσης με την «πανούκλα του 21ου αιώνα», είναι αναμφίβολα αντιπαραγωγική.
Η ναζιστική Ουκρανία δεν πρόκειται να πεθάνει ειρηνικά και εκείνοι που υποθέτουν πως μπορούν να περιορίσουν σε τοπικό επίπεδο τη βία και την τρομοκρατία της στο Ντονμπάς, που δεν εντάσσεται τυπικά στη Ρωσία, προκαλούν την εντύπωση πως είναι άκρως αφελείς άνθρωποι.
Ουσιαστικό είναι επίσης και το γεγονός πως ο ναζισμός δεν είναι οργανικό, εγγενές χαρακτηριστικό στοιχείο της ουκρανικής (ακόμη και της δυτικο-ουκρανικής) κοινωνίας, αλλά αποτέλεσμα της αξιοποίησης σύγχρονων τεχνολογιών διαμόρφωσης της συνείδησης και της ίδιας της πολιτισμικής υποδομής της προσωπικότητας που είναι καρπός της κοινωνικής μηχανικής.
Στο παράδειγμα των κοινωνιών στις χώρες της Βαλτικής και ορισμένων άλλων, τώρα και της Ουκρανίας, βλέπουμε έναν σχετικά γρήγορο και αποτελεσματικό μετασχηματισμό της συνείδησης αρχικά της πολιτικής ελίτ και στη συνέχεια του βασικού κορμού της κοινωνίας. Αυτό έχει αποτέλεσμα ολόκληρες χώρες να γίνονται προμαχώνες της ρωσοφοβίας, και η ίδια η ρωσοφοβία να μετατρέπεται σε κυρίαρχη αξία της σύγχρονης Δύσης, όπως ήταν ο αντισημιτισμός στη χιτλερική Ευρώπη.
Η απόρριψη της δραστήριας αντίθεσης σε αυτή την τάση και την εξουδετέρωσή της σημαίνει την περαιτέρω ευρύτατη διάδοση της ρωσοφοβίας, την ολοκλήρωση και τη μετατροπή της σε «νέα νόρμα» και, αντίστοιχα, την ποιοτική επιδείνωση της θέσης της Ρωσίας στον κόσμο. Με την περαιτέρω συνενοχή της δυτικής κοινωνικής μηχανικής, είναι πιθανόν να ολοκληρωθεί, και μάλιστα κατά τη διάρκεια της ζωής μίας γενιάς, η μετατροπή της Πατρίδας μας σε «χώρα-παρία» και οι Ρώσοι σε «λαό-παρία», με πιθανή την επακόλουθη εξόντωσή τους (κατ’ ελάχιστον πολιτιστικά και, πιθανόν, και κυριολεκτικά).
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η γοητευτική, σε επίπεδο τακτικής, αποδοχή των ανεπαρκειών ως πλεονεκτημάτων και των ηττών ως νικών υπό την οπτική γωνία της στρατηγικής θεωρείται απολύτως καταστροφική.
Ταυτόχρονα, ο μετασχηματισμός της Ουκρανίας (όπως και άλλων κυριευμένων από ρωσοφοβία χωρών) δεν είναι οριστικός και αμετάκλητος: αν η κοινωνική μηχανική είναι ικανή να μετατρέψει τους ανθρώπους σε ναζιστές που προκαλούν την εντύπωση των μανιακών, η ίδια και πάλι, μάλλον, μπορεί να διασφαλίσει τη φυσιολογική τους κατάσταση και την επιστροφή στο λίκνο του ανθρωπισμού και του ορθού λόγου.
Παράδειγμα ς επιστροφής είναι η χιτλερική Γερμανία, η αποναζιστικοποίηση της οποίας έγινε από τα κράτη – νικητές με διάφορες μεθόδους (φερ’ ειπείν, στις δυτικές ζώνες κατοχής και, στη συνέχεια, στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, οι ναζιστές ηγέτες εν μέρει συνέχισαν τη δραστηριότητά τους στον κρατικό μηχανισμό, μάλιστα έκαναν επιτυχημένες καριέρες, ενώ στη σοβιετική ζώνη και στη συνέχεια στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας ακόμη και τα απλά μέλη των SS μπορούσαν να εργαστούν μόνο ως εργάτες στα εργοστάσια), αλλά γενικά αρκετά επιτυχημένα. Βέβαια, οι κοινωνικές τεχνολογίες που εφαρμόστηκαν μετά την νίκη επί του φασισμού ήταν ασύγκριτα πιο αδύναμες και πρωτόγονες σε σχέση με τις σημερινές (συγκεκριμένα, εκείνο το διάστημα δεν θεωρούνταν καν κοινωνικές τεχνολογίες, δηλαδή τεχνολογίες ικανές να διασφαλίσουν τον μετασχηματισμό της ταυτότητας της αντίστοιχης κοινωνίας)∙ για το λόγο αυτό, η εξυγίανση, δηλαδή η αποναζιστικοποίηση της ουκρανικής κοινωνίας, θα είναι σημαντικά πολύ πιο εύκολη υπόθεση από την αποναζιστικοποίηση της γερμανικής.
Η Ρωσία, απλά, δεν μπορεί να αποφύγει την υλοποίηση αυτού του στόχου. Η ρωσική οικονομία χωρίς την Ουκρανία είναι ευνουχισμένη∙ η ρωσική κοινωνία χωρίς την εξυγίανση της ουκρανικής βρίσκεται σε μόνιμο κίνδυνο, σαν το μωρό το οποίο ζει σε ένα κοινοβιακό διαμέρισμα μαζί με έναν μανιακό. Μα και η ίδια η ουκρανική κοινωνία, απλά, δεν μπορεί να εκφυλιστεί μέχρι την τελική της εξαφάνιση∙ κάποια στιγμή θα ξεκινήσει η αναγέννησή της και, στο βαθμό που ο ναζισμός δεν είναι εξ ορισμού κερδοφόρος, η αναγέννηση αυτή αντικειμενικά θα σημαίνει την αποναζιστικοποίηση. Είναι άλλη υπόθεση το γεγονός πως όσο νωρίτερα γίνει η απελευθέρωση από τον ναζισμό τόσο μικρότερος θα είναι ο αριθμός των θυμάτων του.
Η ιδιαιτερότητα της σύγχρονης εποχής έγκειται στην άμεση και ενεργή αναδιαμόρφωση της συνείδησης των λαών που ήδη υπάρχουν, και μάλιστα στη διαμόρφωση καινούργιων κατά βάση λαών. Τα βασικά εργαλεία αυτής της κοινωνικής μηχανικής τέτοιων διαστάσεων είναι τα κράτη.
Το ρωσικό κράτος δεν είναι σε θέση όχι μόνο να επιλύσει, αλλά ούτε καν να θέσει παρόμοιο στόχο αναφορικά με την μετατροπή του κατακερματισμένου (όσον αφορά και τα εθνικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά) πληθυσμού της Ρωσίας σε μία ενιαία ιστορική κοινότητα. Ωστόσο, είναι υποχρεωμένο να μην επιτρέψει τη μετατροπή του πλέον πλούσιου και ανεπτυγμένου τμήματος της Σοβιετικής Ένωσης σε μόνιμη απειλή για την ασφάλειά του, σε μόνιμη πυορροούσα πηγή μίσους, ψεύδους και βίας.
Τίθεται ενώπιόν μας ο αντικειμενικός στόχος επιστροφής της Ουκρανίας, αλλά όχι τόσο στο πολιτικό διοικητικό επίπεδο όσο στο πολιτισμικό – αξιακό, στο επίπεδο της νοοτροπίας.
Η συνειδητοποίηση αυτού του στόχου οδήγησε τη σύνταξη της Ελεύθερης σκέψης στην απόφαση να διεξαγάγει την προηγούμενη χρονιά έναν δημόσιο διαγωνισμό για την προσέγγιση της αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας.
* * *
Στον διαγωνισμό, μέσω συμβατικού αλλά και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, έλαβαν μέρος 87 εργασίες, εκ των οποίων οι 28 από την επικράτεια της σημερινής Ουκρανίας (χωρίς τις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ), μία από τη Λευκορωσία και μία από τη Γερμανία. Η πλειονότητα των συμμετεχόντων στον διαγωνισμό πληροφορήθηκε τη διεξαγωγή του από τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.
Δυστυχώς, το βασικό μέρος των εργασιών είχε χαρακτηριστικό το χαμηλό επίπεδο: αποσπασματική εξέταση του προβλήματος και, αντίστοιχα, αποσπασματικά προτεινόμενα μέτρα, απουσία κατάταξης των προτεινόμενων μέτρων σε διαδοχικά στάδια υλοποίησης, διοικητική αφέλεια καθώς επίσης και αγνόηση μιας σειράς όρων του διαγωνισμού (συγκεκριμένα, τη διατήρηση και την ανάπτυξη του ουκρανικού πολιτισμού).
Η Σύνταξη δεν μπορεί να μη σημειώσει το σοκαριστικό, κατά την άποψή της, επίπεδο σκληρότητας της πλειονότητας των κειμένων που κατατέθηκαν από την Ουκρανία∙ πιθανόν, είναι αποτέλεσμα της πραγματικότητας στην Ουκρανία, μετά το ναζιστικό, κρατικό πραξικόπημα.
Αναφορικά με τη σύγχρονη κατάσταση της εκπαίδευσης και του γενικότερου πολιτισμού, επισημαίνουμε το γεγονός πως αρκετοί συγγραφείς, αντί να επεξεργαστούν μία προσέγγιση της αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας, επικέντρωσαν τις προσπάθειές τους στη διερεύνηση των συνθηκών εξωτερικής πολιτικής της υλοποίησής της, ένας εξ αυτών μάλιστα απέδειξε πως δεν έχει κατανοήσει καθόλου το νόημα της έννοιας «αποναζιστικοποίηση», αφιερώνοντας όλη του την εργασία στην εξέταση κάθε δυνατού τρόπου εξόντωσης όχι του ναζισμού, μα της ουκρανικής εθνικής αυτοσυνείδησης καθεαυτής.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η κριτική επιτροπή του διαγωνισμού να αποφασίσει την απονομή ενός πρώτου βραβείου, στην εργασία η οποία ξεχωρίζει ουσιαστικά για τη συστηματική, ολιστική και λεπτομερή επεξεργασία του θέματος. Δυστυχώς, επειδή ο συγγραφέας της ζει στην επικράτεια της Ουκρανίας (πόλη Ρόβνο), η Σύνταξη για ευνόητους λόγους ασφαλείας δεν μπορεί να δημοσιοποιήσει το όνομά του, περιοριζόμενη στη δημοσίευση της εργασίας, στα ειλικρινή συγχαρητήρια, τις ευχαριστίες και τη μεταφορά του βραβείου μέσω διαύλων αδύνατων να εντοπιστούν.
Μετά τη διασφάλιση πολιτικών και άλλων προϋποθέσεων υλοποίησης της προτεινόμενης προσέγγισης, με μεγάλη μας χαρά, ανακούφιση και ευχαρίστηση θα ανακοινώσουμε το όνομα του συγγραφέα και ελπίζουμε πως θα μπορέσει να λάβει μέρος στην υλοποίηση στη ζωή των μέτρων που πρότεινε.
Πιθανές αβλεψίες στο κείμενο, οφείλονται στην μετάφραση από την ουκρανική γλώσσα στην οποία ήταν γραμμένο το κείμενο∙ με εξαίρεση μικρές συντακτικές παρεμβάσεις, άλλες αλλαγές δεν έγιναν.
Βιβλιογραφία
1. Αφανάσιεφ Γι. Το φαινομενικό και το φαντασιακό, νίκησαν στη μάχη με το δεδομένο. Ανεξάρτητη εφημερίδα, 28 Ιανουαρίου 1998
2. Βάντζρα Α. Οι νεκροθάφτες της Ουκρανίας. Ρωσική άνοιξη, 21 Ιανουαρίου 2017.
3. Ντζιγκοβμπρόντσκι Ντ. Παρανοήσεις για την Ουκρανία και την Ρωσία: για τη σωτηρία από τις κατοχικές δυνάμεις του Μπαντέρα, τους πολιτοφύλακες και τους νόμους της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Ρωσική άνοιξη, 21 Ιανουαρίου 2017.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟΝΑΖΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ
Οργανωτικά μέτρα
Από την ανώτατη πολιτική εξουσία της χώρας ιδρύεται η Επιτροπή Αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας (εφεξής Επιτροπή), η οποία για την περίοδο της αποναζιστικοποίησης (5 έτη) θα έχει τις παρακάτω εξουσίες:
1. Συλλογή και συστηματοποίηση των δεδομένων για τα ναζιστικά εγκλήματα και τις εκδηλώσεις στην επικράτεια της Ουκρανίας από την στιγμή της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς επίσης και σε άλλες επικράτειες, αν αυτές οι εκδηλώσεις συνδέονταν με πολίτες της Ουκρανίας.
2. Απαλλαγή από την εκτέλεση των καθηκόντων του στην επικράτεια της Ουκρανίας, οποιουδήποτε πολίτη της Ουκρανίας είτε πολίτη άλλου κράτους ύποπτου για ναζιστικές αντιλήψεις ή συμπάθειας προς αυτές είτε ομάδων τέτοιων προσώπων. Σε περίπτωση υποψίας διάπραξης ναζιστικών εγκλημάτων, τα αντίστοιχα πρόσωπο κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, μπορούν κατ’ ανάγκην να προφυλακίζονται με απόφαση της Επιτροπής, μέχρι να αποφασίσει το δικαστήριο.
3. Διεξαγωγή ανακρίσεων για όλες τις υποθέσεις που συνδέονται με ναζιστικά εγκλήματα και εκδηλώσεις ναζισμού, με την συμμετοχή όλων των αρμόδιων οργάνων τάξης της Ουκρανίας και με το δικαίωμα να ζητηθεί βοήθεια από τις αρμόδιες αρχές άλλων χωρών, καθώς επίσης και από τις πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις της Ουκρανίας και άλλων χωρών.
4. Αντιπροσώπευση στα ουκρανικά, διεθνή και άλλα δικαστήρια της αλλοδαπής όλων των βαθμίδων για όλα τα ζητήματα που συνδέονται με ναζιστικά εγκλήματα και εκδηλώσεις, με την ιδιότητα του δημόσιου κατήγορου και πραγματογνώμονα.
5. Οργάνωση της κοινωνικής δραστηριότητας αλλά και εκείνης της ΜΜΕ για την αποκάλυψη των ναζιστικών εγκλημάτων και εκδηλώσεων, την εξουδετέρωσή τους και την λήψη προληπτικών μέτρων. Συνεργασία με κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις για την υλοποίηση των αντίστοιχων στόχων.
6. Κατάθεση νομοσχεδίων στο Κοινοβούλιο της Ουκρανίας, σχεδίων προεδρικών διαταγμάτων και υπουργικών διαταγμάτων της κυβέρνησης της Ουκρανίας, καθώς επίσης και σχεδίων αποφάσεων των περιφερειακών οργάνων εξουσίας με το δικαίωμα της κατά προτεραιότητα εξέτασής του στα πλέον σύντομα όρια που καθορίζει ο νόμος.
Με την ολοκλήρωση της περιόδου αποναζιστικοποίησης η Επιτροπή μετατρέπεται σε όργανο παρά τω προέδρω της χώρας, με αποστολή και καθήκον την εποπτεία της τήρησης του νόμου, τη διεξαγωγή ανακρίσεων και την αντιπροσώπευση στα δικαστήρια (με δικαιώματα και υποχρεώσεις ανάλογα της Γενικής Εισαγγελίας).
Η δράση της δεν μπορεί να διακοπεί πριν την εκπνοή 25 ετών από την ίδρυσή της (χρόνος μίας γενιάς).
Καθιέρωση γνωρισμάτων ταξινόμησης
Πριν απ’ όλα, καθιερώνεται μυστικός κατάλογος γνωρισμάτων ταξινόμησης του ναζισμού, καθένα από τα οποία είναι απαράδεκτο και χρειάζεται ξερίζωμα. Η κοινή γνώμη, ωστόσο, έχει τη δυνατότητα να ζητήσει από τα όργανα κρατικής εξουσίας τη συμπλήρωση αυτού του καταλόγου με νέα γνωρίσματα. Στο πρώτο στάδιο αυτά είναι:
1) Εξύμνηση και γενικά θετική αποτίμηση του Μπαντέρα, του Σουχέβιτς και άλλων ηγετών των ουκρανών ναζιστών κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, καθώς επίσης και οποιουδήποτε άλλου ηγέτη του ναζισμού (για παράδειγμα του Χίτλερ) και του φασισμού (για παράδειγμα του Μουσολίνι, του Σαλαζάρ, του Φράνκο). Χρήση ναζιστικών συμβόλων (συμπεριλαμβανομένων των εμβλημάτων ναζιστικών οργανώσεων).
2. Η εξύμνηση και εν γένει θετική αποτίμηση του Ευρω-Μαϊντάν και του οργανωμένου στη βάση αυτού κρατικού πραξικοπήματος, των ηγετών του και των κοινωνικά αναγνωρίσιμων συμμετεχόντων σε αυτό, συμπεριλαμβανομένων ξένων πολιτικών και κοινωνικών προσώπων και συγκεκριμένα στην υποστήριξή τους προς το κρατικό πραξικόπημα. Παράδειγμα: η θετική αποτίμηση του υπουργού Εξωτερικών της Πολωνίας Σικόρσκι και της δράσης του καθεαυτής δεν θεωρείται ταξινομημένο γνώρισμα του ναζισμού, αλλά η δράση του για την πραγματοποίηση του κρατικού πραξικοπήματος στο Κίεβο θεωρείται.
3) Η εξύμνηση και η εν γένει θετική αποτίμηση της ναζιστικής τρομοκρατίας στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και της διεξαγωγής του κρατικού πραξικοπήματος, καθώς επίσης και έπειτα απ’ αυτό, συμπεριλαμβανομένης της «Αντιτρομοκρατικής επιχείρησης (ΑΕ)» στη νοτιοανατολική Ουκρανία και της κακουργηματικής δράσης όσων συμμετείχαν σε αυτή.
4) Η χρήση και η έγκριση ναζιστικών συνθημάτων (παράδειγμα: «Η Ουκρανία υπεράνω όλων», που αντιγράφει το χιτλερικό «Deutschland uber alles»), ναζιστικών αρχών, ναζιστικής κοσμοθεωρίας, καθώς επίσης και η πρακτική τους εφαρμογή, συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής σε ναζιστικές εκδηλώσεις, τόσο μαζικές, όσο και μη δημόσιες.
5) Προσβλητικές εκφράσεις και υποδαύλιση μίσους με βάση εθνικά, θρησκευτικά ή πολιτιστικά κριτήρια αναφορικά με τους μη Ουκρανούς. Ιδιαίτερα θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη καλέσματα για άσκηση βίας εναντίον τους, έγκριση βίας αναφορικά με αυτούς και δημοσιοποίηση των προσωπικών δεδομένων ανθρώπων για να ασκηθεί βία (ή πιθανή βία) εναντίον τους.
6) Συνήθη εγκλήματα, τα οποία διαπράχθηκαν στο πλαίσιο ναζιστικής δράσης (παράδειγμα: βομβαρδισμός με πυρά πυροβολικού των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων σε κατοικημένες περιοχές).
Λαμβάνεται υπόψη οποιαδήποτε έκφραση άποψης για την περίοδο από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης της προφορικής έγκρισης σε συζητήσεις, γραπτή επιδοκιμασία (συμπεριλαμβανομένων σχολικών εκθέσεων) και επιδοκιμασία σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης (συμπεριλαμβανομένων τόσο των προσωπικών αναρτήσεων, όσο και των λάικ σε αναρτήσεις άλλων προσώπων).
Λόγω του σημαντικού όγκου των αντίστοιχων πληροφοριών στο πρώτο στάδιο εξετάζεται η περίοδος από 1η Νοεμβρίου 2013. Εκείνοι που διέπραξαν εγκλήματα, συνδεόμενα με τον ναζισμό, σε προγενέστερες περιόδους, έχουν το δικαίωμα να παρουσιαστούν αυτοβούλως με την ομολογία της ενοχής τους.
Δημιουργία βάσεων δεδομένων
Στο βαθμό που τα συνδεδεμένα με τον ναζισμό εγκλήματα σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αποφασίζεται πως τα ναζιστικά εγκλήματα και οι εκδηλώσεις ναζισμού δεν τυγχάνουν παραγραφής.
Καθιερώνονται οι παρακάτω κατηγορίες προσώπων τα οποία ανέπτυξαν ναζιστική δράση στην Ουκρανία:
1) Διοργανωτές και ιδεολόγοι του ναζισμού: κρατικά στελέχη, πολιτικοί, οργανωτές και ηγετικές ομάδες ένοπλων σχηματισμών, οργανωτές εράνων για την ενίσχυση ναζιστικής δράσης, δημοσιολόγοι, μπλογκερ με κοινό μεγαλύτερο των 5 χιλιάδων ατόμων.
2) Πρόσωπα τα οποία οικειοθελώς προσέφεραν χρήματα για τη χρηματοδότηση ναζιστικής δράσης (συμπεριλαμβανομένης της Αντιτρομοκρατικής Επιχείρησης) είτε διοργάνωσαν έρανο χρημάτων για παρόμοιους σκοπούς. Σε περίπτωση νομικού προσώπου σε αυτά ανήκουν ο επικεφαλής της επιχείρησης, οι εκπρόσωποι μετόχων άνω του 10% του μετοχικού κεφαλαίου, μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, ο οικονομικός διευθυντής (αν δεν υπάρχει τέτοιος, τότε ο αρχιλογιστής).
3) Οι δράστες ναζιστικών εγκλημάτων, δηλαδή οι απλοί ναζιστές εγκληματίες.
4) Οι συνεργοί ναζιστικών εγκλημάτων, οι οποίοι επιδοκίμασαν είτε υποστήριξαν τον ναζισμό (συμπεριλαμβανομένων των λάικ στα κοινωνικά δίκτυα), αλλά δεν διέπραξαν προσωπικά αποδεδειγμένα εγκλήματα.
Οι πρώτες τρεις κατηγορίες αναφέρονται σε κατηγορίες εγκληματιών και, σε περίπτωση του εντοπισμού τους (μεταξύ άλλων από καταγγελίες πολιτών), αυτομάτως διαβιβάζονται στα ανακριτικά όργανα για την άσκηση ποινικής δίωξης, τη διενέργεια ανακριτικών πράξεων και τη διαβίβαση των υποθέσεων στα δικαστήρια.
Η τέταρτη κατηγορία είναι δυνητικοί εγκληματίες. Κατά τη διάρκεια της αποναζιστικοποίησης, τα πρόσωπα που περιλαμβάνονται σε αυτή υποχρεούνται να δώσουν λεπτομερείς εξηγήσεις στην Επιτροπή για το υπό ποίες συνθήκες, με ποιους σκοπούς και υπό την επιρροή ποιων διαθέσεων υποστήριξαν ναζιστικά εγκλήματα ή εκδηλώσεις, καθώς επίσης πρέπει να δώσουν οι ίδιοι μία εκτίμηση των πράξεών τους και να περιγράψουν την στάση τους απέναντι σε αυτές.
Η απουσία μετάνοιας των συγκεκριμένων προσώπων αναφορικά με πράξεις του παρελθόντος ως προς την υποστήριξη του ναζισμού πρέπει να εξετάζεται ως ποινικό έγκλημα και να τιμωρείται από τα δικαστήρια (σε περίπτωση ασήμαντης υποστήριξης, με αναστολή των ποινών).
Μέχρι την ύπαρξη μαρτυριών για τη συμμετοχή τους στη διάπραξη εγκλημάτων, τα συγκεκριμένα πρόσωπα πρέπει να βρίσκονται υπό παρακολούθηση.
Η ίδρυση των αναφερόμενων βάσεων δεδομένων γίνεται με στόχο τη συγκέντρωση πληροφοριών (από τις αποφάσεις των οργάνων κρατικής εξουσίας και των κοινωνικών οργανώσεων, των ΜΜΕ, των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης, των αρχείων κ.ά), αλλά και με βάση τη διαδικασία της αποναζιστικοποίησης. Στη βάση αυτών των πληροφοριών, δημιουργούνται βάσεις Big Data.
Η διαδικασία αποναζιστικοποίησης
Κάθε άνθρωπος που βρισκόταν στην επικράτεια της Ουκρανίας από τον Φεβρουάριο του 2014 μέχρι τη στιγμή έναρξης της αποναζιστικοποίησης, ανεξάρτητα από την υπηκοότητά του, πρέπει να υποβληθεί στη διαδικασία της αποναζιστικοποίησης.
Πολίτης άλλου κράτους, ο οποίος δεν έχει υποβληθεί σε αυτή τη διαδικασία (στην πρεσβεία ή στο προξενείο της Ουκρανίας ή κατά την είσοδο του μέσω των συνόρων, με τη συμπλήρωση ειδικού ερωτηματολογίου), δεν του επιτρέπεται η είσοδος στην επικράτεια της Ουκρανίας, με εξαίρεση τις περιπτώσεις υποψίας στη διάπραξη εγκλημάτων.
Πρόσωπα ευρισκόμενα στην επικράτεια της Ουκρανίας πρέπει να υποβληθούν τη διαδικασία της αποναζιστικοποίησης κατά τη διάρκεια δύο μηνών.
Η διαδικασία αυτή περιλαμβάνει αναλυτικά:
1) Ναζιστικά εγκλήματα και εκδηλώσεις είτε γεγονότων συνέργειας προς αυτά, από πρόσωπα, για την περίοδο από τη διάλυση της ΕΣΣΔ, κατά προτεραιότητα για την περίοδο από την στιγμή του κρατικού πραξικοπήματος του 2014,
2) σε ανάλογη περιγραφή παρόμοιων πράξεων άλλων προσώπων, στις οποίες ήταν μάρτυρες κατά την προαναφερόμενη περίοδο,
3) στις εξηγήσεις του προσώπου που υποβάλλεται σε αποναζιστικοποίηση για τις αιτίες των πράξεών και των παραλείψεών τους, των αισθημάτων και των συναισθημάτων του με αφορμή τα στοιχεία που καταθέτει και τον τρόπο με τον οποίο τα αντιμετωπίζει.
Όσα πρόσωπα δεν έχουν υποβληθεί στη διαδικασία της αποναζιστικοποίησης στις προκαθορισμένες ημερομηνίες και ζουν στην Ουκρανία θα συλλαμβάνονται για εξακρίβωση της ταυτότητάς τους και διερεύνηση της δράσης τους. Στην περίπτωση που τα στοιχεία για τη συμμετοχή ή τη συνέργειά τους σε ναζιστικά εγκλήματα και εκδηλώσεις δεν επιβεβαιωθούν, απελευθερώνονται μετά την καταβολή προστίμου (ποσό ικανό να καλύψει τα έξοδα της έρευνας της δράσης τους και του προσώπου τους).
Η κατάθεση ψευδών στοιχείων, όπως και η απόκρυψη πληροφοριών για ναζιστικές θηριωδίες και εκδηλώσεις, συμπεριλαμβανομένων προσωπικών πράξεων, τιμωρείται όπως ορίζει ο Ποινικός Κώδικας για την ψευδομαρτυρία στο δικαστήριο.
Το υλικό που συγκεντρώνεται κατά τη διαδικασία αποναζιστικοποίησης διαβιβάζεται στα ανακριτικά όργανα της Επιτροπής για μελέτη, σύγκριση, άσκηση ποινικής δίωξης και συγκρότηση κατηγορητηρίων.
Καταστολή της εγκληματικής δράσης
Για τα πρόσωπα που έχουν διαπράξει ναζιστικά εγκλήματα ιδιαζόντως ειδεχθή ή διέπραξαν εγκλήματα ειδικού βάρους (δολοφονίες, βιασμοί, απαγωγές, βασανιστήρια, προδοσία της Πατρίδας κ.λπ) κατά τη διάρκεια της ναζιστικής τους δράσης επανέρχεται η θανατική ποινή.
Σε περίπτωση ειλικρινούς μεταμέλειας και ενεργούς συνεργασίας με την ανάκριση, η θανατική ποινή μπορεί, μετά από έγκριση της Επιτροπής, να αντικατασταθεί με ισόβια κάθειρξη ή στέρηση της ελευθερίας για 25, 20 ή 15 έτη.
Οι στερούμενοι της ελευθερίας για συμμετοχή τους σε ναζιστικά εγκλήματα στην επικράτεια της Ουκρανίας ή από την επικράτειά της δέον όπως χρησιμοποιηθούν σε καταναγκαστικά έργα για την αποκατάσταση δημόσιων κτιρίων, κατεστραμμένων από τους ναζιστές.
Ο χρόνος μη απασχόλησης σε αυτά τα έργα με κάθε αιτιολόγηση (μεταξύ αυτών και λόγω ασθενείας) δεν πρέπει να προσμετράται στην έκτιση της ποινής.
Το κράτος είναι υποχρεωμένο να καταβάλει κάθε προσπάθεια και να αξιοποιήσει κάθε δυνατότητα για τη μεταφορά στην επικράτεια της Ουκρανίας και την παράδοση στο δικαστήριο όλων των υπόπτων για ναζιστικά εγκλήματα ή εκδηλώσεις, καθώς επίσης για συνέργεια σε αυτά όλων όσοι βρίσκονται εκτός των συνόρων της, ανεξάρτητα από την υπηκοότητα αυτών των προσώπων.
Όλα τα πρόσωπα τα οποία υποστήριξαν ναζιστικά εγκλήματα και εκδηλώσεις ή διέπραξαν ναζιστικά εγκλήματα, με απόφαση της Επιτροπής στερούνται για 10 χρόνια τα εκλογικά τους δικαιώματα (για τους καταδικασμένους ο χρόνος μετράει από τη στιγμή που εκτίσουν την ποινή τους) και ισόβια του παθητικού εκλογικού δικαιώματος.
Ισόβια, επίσης, στερούνται του δικαιώματος να εργαστούν στον δημόσιο τομέα (έστω και μερικής απασχόλησης), να κατέχουν διευθυντικές θέσεις, να ιδρύουν νομικά πρόσωπα, κοινωνικές και αστικές οργανώσεις, να έχουν οποιαδήποτε νομική και πολιτική δράση, να διδάσκουν κοινωνικές επιστήμες.
Οι καταδικασθέντες για διάπραξη ναζιστικών εγκλημάτων πρέπει να έχουν ισόβιο χαρακτηρισμό «ναζιστής εγκληματίας» στο εξώφυλλο και στην πρώτη σελίδα κάθε εγγράφου πιστοποίησης ταυτότητας, συμπεριλαμβανομένης της άδειας οδήγησης και εγγράφων διεθνούς υποδείγματος (τα τελευταία στη γλώσσα έκδοσής τους).
Οι συνεργοί ναζιστικών εγκλημάτων και εκδηλώσεων πρέπει να έχουν ισόβιο χαρακτηρισμό «συνεργός ναζισμού» στο εξώφυλλο και στην πρώτη σελίδα κάθε εγγράφου πιστοποίησης ταυτότητας, συμπεριλαμβανομένης της άδειας οδήγησης και εγγράφων διεθνούς υποδείγματος (τα τελευταία στην γλώσσα έκδοσής τους).
Κατά τη διάρκεια των πέντε πρώτων ετών μετά την υποβολή σε διαδικασία αποναζιστικοποίησης οι συνεργοί ναζιστικών εγκλημάτων (και οι ναζιστές εγκληματίες κατά τη διάρκεια πέντε ετών μετά την έκτιση της ποινής τους και κατά τη διάρκεια αυτής της ποινής, αν η τιμωρία δεν συνδέεται με στέρηση της ελευθερίας), πρέπει τουλάχιστον μία φορά το μήνα να παρουσιάζονται στα όργανα εσωτερικών υποθέσεων και να περιγράφουν λεπτομερώς και εγγράφως όλες τις πράξεις τους για τον περασμένο μήνα και όλες τις προθέσεις τους για τον επόμενο μήνα. Αν χρειαστεί θα είναι υποχρεωμένοι να καταθέτουν πλήρη απολογισμό στα στελέχη των οργάνων εσωτερικών υποθέσεων ή στην Επιτροπή για όλες τις πράξεις ή τις προγραμματισμένες πράξεις, καθώς επίσης και για τις αναντιστοιχίες των πράξεών τους με τις δηλωθείσες προθέσεις. Η παραπλάνηση των οργάνων εσωτερικών υποθέσεων ή της Επιτροπής θα τιμωρείται όπως η ψευδομαρτυρία στο δικαστήριο.
Προληπτικά μέτρα
Είναι αναγκαίο να μπολιαστούν οι νέες γενιές των Ουκρανών με μίσος κατά του ναζισμού και με το αίσθημα της ιστορικής ενοχής για ανοχή απέναντί του, μεταξύ άλλων και για τις προηγούμενες γενιές.
Εκπαιδευτικά προγράμματα, αρχής γενομένης από την προσχολική ηλικία και μέχρι τα Πανεπιστήμια, τόσο επίσημα όσο και ιδιωτικά, πρέπει υποχρεωτικά να περιλαμβάνουν το κεφάλαιο για τη ναζιστική περίοδο της ιστορίας της Ουκρανίας, προκειμένου να διασφαλίσουν την ειλικρινή μεταμέλεια των φοιτούντων για τα διαπραχθέντα αυτή την περίοδο εγκλήματα.
Αυτό θα αφορά όλες τις μορφές εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένης της εξ αποστάσεως.
Οι θηριωδίες του ναζισμού και οι τραγικές επιπτώσεις τους για τον πληθυσμό της Ουκρανίας πρέπει να εκλαϊκευτούν ευρύτατα: σε κάθε μέρος και σε κάθε μεγάλο χωριό πρέπει να γίνουν μουσεία (τα οποία θα δείχνουν τον ηρωισμό του παράνομου αγώνα κατά του ναζισμού), μνημεία στα θύματα του ναζισμού, να τοποθετηθούν οβελίσκοι και αγάλματα στους ήρωες του αγώνα κατά του ναζισμού.
Οι ήρωες του αγώνα κατά του ναζισμού και οι άθλοι τους πρέπει παντοιοτρόπως να προπαγανδίζονται, όπως και οι θηριωδίες του ναζισμού και οι τρομακτικές τους επιπτώσεις για τον πληθυσμό της χώρας συνολικά.
Τα πιο σημαντικά εγκλήματα του ναζισμού (το κρατικό πραξικόπημα του Φεβρουαρίου του 2014, η μαζική τρομοκρατία του Συμβουλίου Ασφαλείας, η τρομοκρατία των εθνικιστικών ταγμάτων και των απλών συμμοριών, η εσχάτη προδοσία με τη μορφή της παράδοσης της εξουσίας στους εκπροσώπους των ΗΠΑ, η κατάρριψη του μαλαισιανού αεροσκάφους, η προδοσία κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων, η συνειδητή εξόντωση άμαχου πληθυσμού κατά τη διάρκεια πολεμικών επιχειρήσεων κ.λπ.) πρέπει να διερευνηθούν κατά προτεραιότητα και να χαραχτούν ανεξίτηλα στην κοινωνική συνείδηση.
Για το λόγο αυτό πρέπει να μελετώνται στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, να συζητιούνται σε δημοφιλείς τηλεοπτικές εκπομπές, πρέπει να γυρίζονται ταινίες τεκμηρίωσης γι’ αυτά, πρέπει να ενταχθούν στον καμβά των λογοτεχνικών έργων.
Μαθήματα μετάνοιας για την αμαρτία της συμφιλίωσης με το ναζισμό πρέπει να διεξάγονται τουλάχιστον μία φορά στους τρεις μήνες σε όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, χωρίς εξαιρέσεις. Για τους μαθητές που θα απουσιάζουν απ’ αυτά τα μαθήματα για οποιονδήποτε λόγο (συμπεριλαμβανομένης της ασθένειας ή της κατ’ οίκον διδασκαλίας), πρέπει να διοργανώνονται ξεχωριστά μαθήματα από την Επιτροπή. Οι μαθητές, οι οποίοι δεν θα λάβουν μέρος στον απαραίτητο αριθμό μαθημάτων μετάνοιας ή θα μένουν παθητικοί σε αυτά τα μαθήματα, δεν θα προβιβάζονται και δεν θα λαμβάνουν ενδεικτικό αποφοίτησης (πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας, ειδικής, ανώτατης εκπαίδευσης).
Όλοι οι μαθητές από 7 έως 18 ετών τουλάχιστον μία φορά το χρόνο πρέπει να πηγαίνουν εκδρομή σε μνημεία και μουσεία μνήμης, όπου πρέπει να λαμβάνουν μέρος σε εντατικά προγράμματα εκπαίδευσης και μετάνοιας αφιερωμένα στα μαθήματα του ναζισμού και των επιπτώσεών του για την Ουκρανία. Οι μαθητές οι οποίοι δεν θα λαμβάνουν μέρος στον απαραίτητο αριθμό τέτοιων εκδρομών και προγραμμάτων είτε δεν θα συμμετέχουν ενεργά κατά τη διεξαγωγή τους, δεν θα έχουν δικαίωμα προβιβασμού ή αποφοίτησης (σε πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια, ειδική, ανώτατη εκπαίδευση).
Η κάθαρση του χώρου του πολιτισμού
Είναι αναγκαία η πλήρης καταστροφή των ναζιστικών συμβόλων, συμπεριλαμβανομένων των διάκοσμων κτιρίων και των μικρών αρχιτεκτονικών χώρων. Η διατήρηση των προαναφερόμενων συμβόλων, όπως και η μη καταγγελία αυτών, πρέπει να τιμωρείται ως προπαγάνδα του ναζισμού.
Στην περίπτωση που η καταστροφή των συμβόλων, χωρίς καταστροφή του αρχιτεκτονικού χώρου, είναι αδύνατη, τότε πρέπει να καταστρέφεται.
Όλα τα έργα πολιτισμού, όλοι οι υλικοί και μη υλικοί καρποί της ανθρώπινης δραστηριότητας που περιέχουν ναζιστικά σύμβολα ή ίχνη ναζιστικής ιδεολογίας πρέπει να αποκαθαρθούν απ’ αυτά∙ σε περίπτωση αδυναμίας τέτοιας κάθαρσης, πρέπει να καταστρέφονται. Η διάσωση αντιγράφων (συμπεριλαμβανομένων των torrents στο Διαδίκτυο και τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης) και η αναπαραγωγή τους (παράδειγμα: τραγούδια), τόσο δημόσια όσο και ιδιωτικά, απαγορεύεται ως προπαγάνδα του ναζισμού. Η μη καταγγελία για την παραβίαση του συγκεκριμένου κανόνα πρέπει να τιμωρείται δικαστικώς ως συνέργεια στην προπαγάνδα του ναζισμού.
Ναζιστικά έγγραφα, ομιλίες ναζί ηγετών και άλλα έγγραφα για τη ναζιστική περίοδο της ιστορίας της Ουκρανίας μπορούν να δημοσιευτούν και να διανεμηθούν αποκλειστικά και μόνο μαζί με εξαντλητικά ιστορικά σχόλια, εγκεκριμένα από την Επιτροπή.
Άνθρωποι του πολιτισμού και της τέχνης, οι οποίοι συμμετείχαν στην προπαγάνδα του ναζισμού, καθώς επίσης και διοργανωτές δράσεων σε αυτόν τον τομέα, πρέπει (πέραν της καταδίκης τους σε γενική βάση) να στερηθούν του δικαιώματος να ασκούν επαγγελματική δραστηριότητα ισοβίως. Η παραβίαση εκ μέρους τους αυτής της απαγόρευσης, ακόμη και ιδιωτικά και χωρίς να συνδέεται θεματικά με τον ναζισμό, πρέπει να τιμωρείται ως ποινικό έγκλημα.
