Ο Γιάννης Ιωαννίδης έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών μία από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες του ελληνικού μπάσκετ και αθλητισμού γενικότερα, βυθίζοντας στο πένθος τον αθλητικό κόσμο.
Γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1945 και πρωταγωνίστησε στην ελληνική καλαθοσφαίριση αρχικά ως παίκτης και εν συνεχεία, και κυρίως, ως προπονητής. Έφτιαξε τον μεγάλο Άρη της δεκαετίας του ’80. Το 1960 εντάχθηκε στον Άρη ως αθλητής και τον υπηρέτησε για σχεδόν 15 χρόνια, τα περισσότερα ως βασικός του πλέι μέικερ. Μόλις κρέμασε τα αθλητικά του παπούτσια ανέλαβε χρέη προπονητή στον Άρη το 1979 και τον οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος (μόλις δεύτερο μέχρι τότε στην ιστορία του). Εκείνο το πρωτάθλημα έκρινε σε ένα βαθμό την απόφαση του Νίκου Γκάλη να επιλέξει τον Άρη αντί του Παναθηναϊκού, που επίσης τον πολιορκούσε, γιατί ο Γκάλης μη γνωρίζοντας παρά ελάχιστα για το ελληνικό πρωτάθλημα αποφάσισε να πάει στην ομάδα που είχε κατακτήσει την προηγούμενη χρονιά τον τίτλο.
Μετά από σύντομα περάσματα στον Γυμναστικό Σύλλογο Λάρισας και στην Εθνική Ελλάδος, το 1982 επέστρεψε στον Άρη. Έως το 1990, έφτιαξε την μεγάλη ομάδα του Άρη που κατέκτησε σε οχτώ χρόνια, επτά πρωταθλήματα. Μετά την ένταξη του Παναγιώτη Γιαννάκη το 1984, συνέθεσε το καλύτερο μέχρι τότε, και ίσως ακόμα και σήμερα αξεπέραστο, δίδυμο στα γκαρντ. Το ότι κατάφερε και συνταίριαξε δύο κατεξοχήν σκόρερ της εποχής, σε συμπληρωματικούς ρόλους, άλλαξε την μοίρα του αθλήματος. Ο Γκάλης απελευθερωμένος πια έγινε ο απόλυτος σκόρερ και ο Γιαννάκης μετατράπηκε σε αμυντικό εξολοθρευτή και οργανωτή του παιχνιδιού. Η μεγάλη ομάδα του Άρη έφτασε σε τρία συνεχόμενα φάιναλ φορ την τριετία 1988-1990, τεράστια επιτυχία για την εποχή εκείνη, μιας και τότε οι ελληνικές ομάδες χρησιμοποιούσαν μόλις έναν ξένο παίκτη και συνήθως μέτριου επιπέδου για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Εκείνος ο Άρης αποτέλεσε και την ραχοκοκαλιά της Εθνικής Ομάδας που κατέκτησε το ευρωμπάσκετ του 1987.
Τον Μάιο του 1991 ανέλαβε τον Ολυμπιακό που είχε τερματίσει μόλις 8ος εκείνη την χρονιά, με 9 νίκες και 13 ήττες. Τον πήρε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας από το λιλιπούτειο Παπαστράτειο και τον οδήγησε δύο φορές ένα βήμα πριν την κορυφή της Ευρώπης. Τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα κέρδισε μαζί του (1993 έως 1996) φτιάχνοντας μια μεγάλη ομάδα, με αρκετούς Έλληνες παίκτες (Φασούλας, Σιγάλας κ.λπ.) και μια φουρνιά πιτσιρικάδων από την μόλις διαλυμένη Γιουγκοσλαβία (Τόμιτς, Τάρλατς κ.λπ.). Από τους δύο τελικούς φάιναλ φορ που οδήγησε τον Ολυμπιακό, μόνο σε αυτόν του Τελ Αβίβ, το 1994, η ομάδα του είχε τα φόντα να το κερδίσει. Αλλά λίγο ο αγώνας της προηγούμενης μέρας με τον Παναθηναϊκό, λίγο ότι ο αστέρας της ομάδας, ο συναισθηματικά ασταθής, μακαρίτης Ρόι Τάρπλει, ήταν στις μαύρες του την χειρότερη στιγμή, λίγο και η δική του συμβολή με την παροιμιώδη έλλειψη ψυχραιμίας (ας θυμηθούμε την σκηνή που έβγαζε και έβαζε το σακάκι του) ο Ολυμπιακός του Ιωαννίδη έχασε έναν τίτλο που τον άξιζε. Η δική του ομάδα έναν χρόνο μετά την αποχώρησή του, έχοντας στο τιμόνι τον πιο ψύχραιμο Ντούσαν Ίβκοβιτς πήρε στη Ρώμη το πολυπόθητο τρόπαιο (αλλά μην ξεχνάμε ότι την δεκαετία του ’80 και του ’90 το μπάσκετ ήταν σερβοκρατούμενο, με τον Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς να παραμένει στο τιμόνι της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας για 26 συναπτά χρόνια, 1976-2002).
Το 1996 ανέλαβε την ΑΕΚ και την κατέστησε αμέσως πρωταγωνίστρια στο ελληνικό μπάσκετ. Την οδήγησε στον πρώτο και τελευταίο μέχρι σήμερα τελικό της σε φάιναλ φορ, όπου ηττήθηκε άλλη μια φορά, αλλά ήταν τεράστια υπέρβαση για εκείνη την ΑΕΚ η παρουσία στον τελικό. Ακολούθησε άλλο ένα βραχύβιο και αποτυχημένο πέρασμα από τον Ολυμπιακό, εξαπατημένος από τον Σωκράτη Κόκκαλη ότι θα ασχοληθεί και πάλι στα σοβαρά με το μπάσκετ.
Το 2003 ανέλαβε την Εθνική Ελλάδος μετά από μια πενταετία αποτυχιών. Σκοπός του ήταν η ανανέωση της ομάδας και για αυτό στο ευρωμπάσκετ του 2003 την μπόλιασε με νέους παίκτες όπως οι Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, Χατζηβρέττας, Ντικούδης, Φώτσης κατακτώντας την ικανοποιητική πέμπτη θέση. Τον επόμενο χρόνο αποχώρησε από την εθνική γιατί εκλέχτηκε βουλευτής. Όμως το έργο του στην εθνική ανέλαβε να συνεχίσει με μεγάλη επιτυχία ο μαθητής του, Παναγιώτης Γιαννάκης, με την κατάκτηση του ευρωμπάσκετ το 2005 και της δεύτερης θέσης στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2006.
Τα 12 πρωταθλήματα, τα 6 κύπελλα, οι 6 παρουσίες σε φάιναλ φορ και κυρίως ότι δημιούργησε μια συγκεκριμένη φιλοσοφία στο ελληνικό μπάσκετ ήταν η μεγάλη συνεισφορά του. Αναγνωρίζεται ως ο κορυφαίος Έλληνας προπονητής που άνοιξε τον δρόμο σε μια νεότερη πετυχημένη γενιά προπονητών. Πέρα όμως από τον αθλητισμό στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 της άκρατης ξενομανίας ο Ιωαννίδης ήταν η απάντηση ότι υπήρχε και ο ελληνικός δρόμος για την επιτυχία, προσαρμοσμένος στα θετικά και αρνητικά της ψυχοσύνθεσής μας.
Κατακρίθηκε από πολλούς ότι λόγω του χαρακτήρα έφτανε στην πηγή αλλά οι ομάδες του δεν έπιναν νερό, αλλά τις ομάδες που έχτισε τις ξεκινούσε από τα θεμέλια, επομένως οι αλλεπάλληλες υπερβάσεις που έκανε μαζί τους, κάπου θεωρούνταν αυτονόητες για ομάδες Ιωαννίδη. Αυτό όμως είναι και το μεγαλύτερο παράσημό του στην προπονητική, ότι για περισσότερα από είκοσι χρόνια ξεκινούσε από το μηδέν και έφτιαχνε φοβερές ομάδες που αν δεν έπαιρναν τα πάντα με αυτό στο τιμόνι το κατάφερναν με τον διάδοχό του.
Στην πολιτική, υπήρξε βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας από το 2004 μέχρι το 2015 και διετέλεσε υφυπουργός Αθλητισμού το διάστημα 2007-2009 και 2012-2014.
Είναι το λιγότερο κρίμα που δεν τιμήθηκε εν ζωή από την ΕΟΚ (Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης) με τον τρόπο που του άξιζε για την προσφορά του στον αθλητισμό.
Ως επίλογο να αναφέρουμε τα λόγια ενός μεγάλου αθλητή του μπάσκετ, του Έντι Τζόνσον που σε σχετικά μεγάλη ηλικία αγωνίστηκε για έναν χρόνο στον Ολυμπιακό: «Έφυγα από το ΝΒΑ το 1994-95 για να ασχοληθώ με την ψυχική μου υγεία. Η ένταση του μπάσκετ, το γεγονός ότι μεγάλωνα ηλικιακά και με έβλεπαν διαφορετικά είχαν αρχίσει να με βαραίνουν. Αυτός ο άντρας με αναζωογόνησε και μου επέτρεψε να νιώσω σχετικός, δίνοντάς μου το πράσινο φως για να είμαι ξανά ο εαυτός μου στο παρκέ. Αναπαύσου εν ειρήνη κόουτς», ανέφερε.
Ενισχύστε την προσπάθειά μας κάνοντας μια δωρεά στο Άρδην πατώντας ΕΔΩ.
Γνωρίστε τα βιβλία των Εναλλακτικών Εκδόσεων
Ακολουθήστε το Άρδην στο Facebook
Ακολουθήστε το Άρδην στο twitter
Εγγραφείτε στο κανάλι του Άρδην στο Youtube
