του Χρόνη Βάρσου
Τον Ιανουάριο του 1940 ο Ουίνστον Τσόρτσιλ καταγγέλλοντας την πολιτικού κατευνασμού της κυβέρνησης Τσάμπερλεν απέναντι στη χιτλερική Γερμανία, δήλωσε ότι «αυτός που επιχειρεί να την κατευνάσει μοιάζει με κάποιον που ταΐζει έναν κροκόδειλο ελπίζοντας ότι θα τον φάει τελευταίο». Πράγματι είναι να απορεί αλλά και να ντρέπεται κανείς με το εν συνόλω εγχώριο αξιοθρήνητο και θλιβερό πολιτικό σύστημα όλων των αποχρώσεων (κυβέρνηση, κόμματα, ΜΜΕ, πανεπιστημιακοί) που αδιάντροπα αποδέχεται τον Ερντογάν χωρίς να αντιδρά στοιχειωδώς στην έλευση του ηγέτη ενός κράτους που:
– έχει εισβάλλει από το 1974 και κατέχει για 49 χρόνια το βόρειο τμήμα της Κύπρου, έχει προκαλέσει εθνοκάθαρση με 3.000 νεκρούς και αγνοούμενους, έχει εκδιώξει 180.000 Ελληνοκυπρίους από τον κατεχόμενο βορρά, έχει ανακηρύξει από το 1983 ένα «ψευδοκράτος» με το όνομα «ΤΔΒΚ», εποικίζει συστηματικά τα κατεχόμενα και απειλεί με ουσιαστική εξάλειψη την ελεύθερη Κυπριακή Δημοκρατία απαιτώντας «λύση» δύο κρατών στο Κυπριακό
– απειλεί καθημερινά την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία με παραβιάσεις, παραβάσεις και υπερπτήσεις, με εισβολή και κατάληψη ελληνικών νησιών και βομβαρδισμό με πυραύλους Bora και Taifun της Αθήνας και άλλων ελληνικών πόλεων
– αναγορεύει τη Θεσσαλονίκη σε οθωμανικό έδαφος, θεωρεί «Τούρκους» τους μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης και ανακαλύπτει νέα «μειονότητα» στην Κω και τη Ρόδο
– έχει εξαπολύσει έναν συστηματικό υβριδικό πόλεμο, εργαλειοποιώντας το μεταναστευτικό και στέλνοντας χιλιάδες παράνομους «μετανάστες» που εποικίζουν καθημερινά τον ελλαδικό χώρο και την ελεύθερη Κύπρο με μουσουλμανικούς πληθυσμούς από την Ασία και την Αφρική
– απαιτεί από την Ελλάδα να μεταβληθεί σε χώρα μειωμένης κυριαρχίας απειλώντας από το 1995 με casus belli στην περίπτωση που η Αθήνα ασκήσει το αναφαίρετο δικαίωμά της, βάσει των διεθνών συνθηκών, να επεκτείνει στα 12 μίλια τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο
– αρνείται τη βάρβαρη γενοκτονία εκατομμυρίων χριστιανών της Ανατολής (Ελλήνων, Αρμενίων και ΑσσυροΧαλδαίων) την περίοδο 1914-1922 από τους Νεότουρκους και τον Κεμάλ
– έχει εισβάλλει από το 2016 στη βόρεια Συρία και κατέχει παρανόμως εδάφη της αραβικής αυτής χώρας, βομβαρδίζοντας συστηματικά τον κουρδικό πληθυσμό ανατολικά του Ευφράτη και ενισχύοντας ποικιλοτρόπως ισλαμιστές τρομοκράτες της Al Nusra και του ISIS
– έχει διενεργήσει επανειλημμένες εισβολές στο βόρειο Ιράκ βομβαρδίζοντας τις εκεί αυτόνομες κουρδικές περιοχές
– έχει επέμβει με τακτικό στρατό και ισλαμιστές Σύριους μισθοφόρους στη χειμαζόμενη από τον εμφύλιο πόλεμο Λιβύη συνάπτοντας από το 2019 με την παράνομη κυβέρνηση της Τρίπολης ένα ψευτομνημόνιο που αμφισβητεί ανοιχτά την ελληνική ΑΟΖ
– έχει συμμετάσχει από κοινού με το Αζερμπαϊτζάν στην πρόσφατη επέμβαση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ/Αρτσάχ και στην εθνοκάθαρση που συντελείται εκεί με την εκδίωξη 120.000 Αρμενίων από τις πατρογονικές τους εστίες
– στηρίζει ανοιχτά την ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση Hamas παρέχοντάς της καταφύγιο, εκπαίδευση, χρηματοδότηση και πολιτική στήριξη
– ενισχύει και χρηματοδοτεί το ριζοσπαστικό τζιχαντιστικό ισλάμ στην Ευρώπη μέσω ενός τεράστιου δικτύου τζαμιών και ιμάμηδων
– απειλεί παντοιοτρόπως το Ισραήλ, τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και τη Γαλλία αναφερόμενος υβριστικά και απαξιωτικά στους ηγέτες αυτών των χωρών
– δεν τηρεί τις δυτικές κυρώσεις απέναντι στη Ρωσία για την εισβολή στην Ουκρανία, μπλοκάρει την είσοδο της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, υπονομεύει τη συνοχή της ΝΑ πτέρυγας της ατλαντικής συμμαχίας, ενώ διεκδικώντας F-16 Viper και Eurofighter Typhoon από ΗΠΑ και Βρετανία αντίστοιχα, απειλεί ότι σε αντίθετη περίπτωση θα στραφεί στις αγορές αεροπορικού υλικού της Ρωσσίας και της Κίνας, ενώ ταυτόχρονα αγοράζει ρωσσικούς S-400 και κατασκευάζει πυρηνικούς σταθμούς με βοήθεια της Μόσχας
Σ’ αυτή την εξαιρετικά ευνοϊκή διπλωματική και γεωστρατηγική συγκυρία για την Ελλάδα και την Κύπρο, που κάθε γέφυρα συνεννόησης του Ερντογάν με τη Δύση δείχνει να έχει κοπεί ουσιαστικά και πλέον η Τουρκία να αποτελεί το «μαύρο πρόβατο» για τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, το Ισραήλ αλλά και τη Γερμανία, η ελληνική κυβέρνηση επιλέγει – για εντελώς ανεξήγητους λόγους – τον κατευνασμό, τον ενδοτισμό και την υποταγή, μετατρεπόμενη σε χώρα μειωμένης κυριαρχίας, ένα σύγχρονο γεωπολιτικό γιουσουφάκι του ισλαμοφασιστικού καθεστώτος της Άγκυρας, ενός κράτους–συμμορία, δολοφόνου και διακινητή ανθρώπων και κέντρου υποστήριξης της ισλαμικής τρομοκρατίας. Η κυβέρνηση αρνήθηκε να ψελλίσει στοιχειωδώς κάτι από τα εθνικά δίκαια και να καταγγείλει διεθνώς την Άγκυρα –ως οφείλει, εκμεταλλευόμενη το χρονικό momentum– και να ασκήσει τα απορρέοντα από το διεθνές δίκαιο κυριαρχικά της δικαιώματα (επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, ανακήρυξη ΑΟΖ που θα ενωθεί με εκείνη της Κυπριακής Δημοκρατίας και άμεση έναρξη ερευνών για υδρογονάνθρακες). Η Αθήνα αποφάσισε με το ελληνοτουρκικό σύμφωνο και τους όρους που υπεγράφησαν και την αυτοδεσμεύουν, να εξωραΐσει διεθνώς το πρόσωπο της Τουρκίας και ουσιαστικά να αυτοεξαλειφθεί γεωπολιτικά για να ικανοποιήσει τον εξ ανατολών σουλτάνο, παραμένοντας συνεπής στις «παρακαταθήκες» της διπλωματίας των ζεϊμπέκικων, της Μαδρίτης και των Πρεσπών … Η ιστορία θα κρίνει τις επιλογές αυτές και θα είναι προφανώς αμείλικτη για όλους μας.
