Όλη η αλήθεια για το παρασκήνιο της επιλογής του Τζέι Ντι Βανς και την πραγματική ομάδα που λαμβάνει τις αποφάσεις πίσω από την καμπάνια του Ντόναλντ Τραμπ
του Στέλιου Ιατρού από το radiome.gr
Την περασμένη Δευτέρα, ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε πως επέλεξε τον Γερουσιαστή από το Οχάιο J. D. Vance ως υποψήφιο αντιπρόεδρό του, την πρώτη ημέρα του Εθνικού Συνεδρίου των Ρεπουμπλικανών. Η επιλογή είχε οριστικοποιηθεί μόλις το τελευταίο 24ωρο.
Πριν τις πολλές ανοιξιάτικες θεάσεις του Βανς είτε έξω απ’ τις δικαστικές αίθουσες όπου σερνόταν ο Τραμπ, είτε στο Μαρ-α-λάγκο, ο γερουσιαστής απ’ το Οχάιο μπορεί να είχε τραβήξει την προσοχή για το επικοινωνιακό του χάρισμα σε όσους παρακολουθούσαν διαδικτυακά τις συνεδριάσεις των επιτροπών και της ολομέλειας της αμερικανικής Γερουσίας ή τις ενημερωτικές εκπομπές στο δίκτυο του Fox News με καλεσμένους Ρεπουμπλικανούς αιρετούς που εκφράζουν τις πλέον εξωτικές τοποθετήσεις. Πάντως όχι για το νομοθετικό του έργο, καθώς ήταν ανύπαρκτο τον ενάμιση χρόνο που κατείχε την έδρα του στην Γερουσία.
Μετά την επιλογή του από τον Τραμπ, διάφοροι πήραν το λήμμα του Βανς στη Wikipedia, αναζήτησαν βιογραφικά προφίλ που δημοσιεύθηκαν στ’ αμερικανικά ΜΜΕ, και μας είπαν, λοιπόν, για το best-seller που ήταν η αυτοβιογραφία του Βανς, «Hillbilly Elegy», η «Ελεγεία του Βλαχαδερού» θα λέγαμε, για την οποία δεν τους άκουσα να λένε πως είχε ξεκινήσει να τη συγγράφει όταν ακόμα σπούδαζε στη Νομική του Γέιλ, ή για την θητεία στο στράτευμα, όπου πάλι δεν τους άκουσα να γνωρίζουν πως υπηρέτησε έξι μήνες στο Ιράκ σε τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας των Πεζοναυτών [US Marine Corps Public Affairs Unit], έβγαζε δηλαδή δελτία Τύπου, και δεν ήταν τίποτα σκληροτράχηλο μαχίμι. ΟΚ, μπορεί να ήταν και κάτι τέτοιο, αλλά εκεί τον είχαν για τις δημόσιες σχέσεις και την επικοινωνία.
«Θα φέρει την εργατική λαϊκή ψήφο από τις μεσοδυτικές πολιτείες, λαϊκό παιδί κι ο ίδιος, μεγαλωμένος σε μια οικογένεια με προβλήματα φτώχειας κι εξαρτήσεων» έλεγαν κάποιοι, «θα φέρει τη Λευκή ρωμαιοκαθολική ψήφο που απομακρύνεται από τον Μπάιντεν, επειδή ο πρόεδρος υποστηρίζει τις αμβλώσεις» σημείωναν ορισμένοι, «θα φέρει την ψήφο των βετεράνων, γιατί κι ο ίδιος είναι βετεράνος πεζοναύτης» συμπλήρωναν άλλοι, και γενικά κατέληγαν σε εύλογα συμπεράσματα κοιτώντας το βιογραφικό του.
Μεγάλη παραφωνία που όλοι αυτοί σκούπιζαν βολικά κάτω απ’ το χαλί ήταν πως ο Τραμπ είναι διαβόητος για την εμμονή του κατά την επιλογή των πλησίον του αυτοί να είναι πρόσωπα που θα τον λατρεύουν ως Θεό-Αυτοκράτορα και θα του είναι αμετάκλητα πιστοί, μα ο Βανς είχε εκλεγεί μεμφόμενος τον Τραμπ ως ολωσδιόλου ακατάλληλο για το κόμμα και ανυπερθέτως καταστροφικό για τις ΗΠΑ, ήταν δηλαδή ένας «Never Trumper», και γενικά είχε ξεκινήσει ως νέμεση του τραμπισμού.
Η εμμονή του Τραμπ για πρόσωπα που θα του είναι σιδηρόφρακτα πιστά υπό οποιαδήποτε συνθήκη ίσχυε και πριν τον προδώσουν—κατά πώς το αντιλαμβάνεται εκείνος—στελέχη όπως ο τέως αντιπρόεδρος Μάικ Πενς, ο δικηγόρος-fixer του, Μάικλ Κόεν, δεκάδες στελέχη του Λευκού Οίκου που συνεργάστηκαν με τον Ειδικό Σύμβουλο Τζακ Σμιθ στις έρευνές του για τη συνωμοσία που οδήγησε στα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου 2021, κ.ά.. Τότε γιατί ο Ντόναλντ τον επέλεξε, μολονότι ήταν έως πρότινος κατήγορός του;
Χαίρομαι που ρωτήσατε, και θα επιχειρήσω να δώσω μιαν απάντηση, διότι το βιογραφικό και οι επικοινωνιακές αρετές του Βανς ήσαν ένα πράγμα, όμως δεν εξηγούν γιατί τον επέλεξε ο Τραμπ, ο οποίος σκέφτεται με άλλα κριτήρια: να του φέρει ο συνυποψήφιός του κάτι στο οποίο ο ίδιος υστερεί—και όποιος δεν ζει κάτω από μία πέτρα θα γνωρίζει πως ο Ντόναλντ δεν νομίζει πως υστερεί σε τίποτα—λογουχάρη ο Πενς του είχε φέρει την Ευαγγελική ψήφο, για την οποίαν πλέον ο Τραμπ δεν έχει ανάγκη κανέναν, διότι έχει εξασφαλίσει τη στήριξη απ’ όλους τους πάστορες των Megachurches.
Επομένως τί ήταν εκείνο που του έφερε ο Βανς;
Follow the money, because when money talks bullshit walks—με το συμπάθιο, αλλά είναι στάνταρ έκφραση αυτή και δεν μπορώ να την αλλάξω. Ακολουθούμε, λοιπόν, τα λεφτά, γιατί όταν μιλάει το χρήμα φεύγει απ’ το παράθυρο κάθε ανοησία που ίσως στέκει εμπόδιο στη μέση.
Όταν ο Βανς αποφοίτησε από τη Νομική του Γέιλ—και μπράβο του, διότι πρώτευσε αριστεύοντας—κατέστη ο προστατευόμενος ενός libertarian δισεκατομμυριούχου των τεχνολογιών και των επενδυτικών κεφαλαίων, του Πίτερ Τιλ [Peter Thiel], συνιδρυτή του PayPal, παλαιού μετόχου του Facebook, μεταξύ άλλων κολοσσών των νέων μίντια, και φίλου του Ίλον Μάσκ, για τον οποίον δεν λησμονούμε πως αμέσως μετά την απόπειρα δολοφονίας του Ντόναλντ Τραμπ στην Πενσυλβανία το Σάββατο 13 Ιουλίου, δήλωσε με ανάρτησή του στο Χ ότι στο εξής στηρίζει την υποψηφιότητα Τραμπ. Η παροχή στήριξης στον Τραμπ από τον Μασκ είχε τηλεγραφηθεί ήδη από τις πρόσφατες συναντήσεις του την άνοιξη με τον τέως πρόεδρος, η δε κόντρα του δισεκατομμυριούχου με τον Μπάιντεν πάει πίσω στη διετή δικαστική περιπέτεια του Μασκ με το Ντέλαγουεαρ, όπου μέχρι πρότινος η φορολογική έδρα της Tesla, οι μέτοχοι της οποίας είχαν επιχειρήσει να του δώσουν ένα μπόνους $55,8 δισεκατομμυρίων που η δικαστής Κάθλιν ΜακΚόρμικ είχε απορρίψει, με τον δισεκατομμυριούχο έκτοτε να παίρνει την έδρα του και να την μεταφέρει στο Τέξας γιατί το tax haven Ντέλαγουεαρ, εκλογική πατρίδα του Τζο Μπάιντεν, παραείναι αντικαπιταλιστικό και σοσιαλιστικό.
Επιστρέφοντας στον νεαρό δισεκατομμυριούχο Πίτερ Τιλ, ανοιχτά ομοφυλόφιλο, και προστάτη του επίσης νεαρού Τζέι Ντι Βανς, τον Τιλ θα τον ανακαλέσουν στη μνήμη τους ίσως ελάχιστοι, εάν είχαν παρακολουθήσει το Εθνικό Συνέδριο των Ρεπουμπλικανών του 2016, όπου είχε πληρώσει καλά λεφτά για να λάβει το βήμα σε prime time, εκφωνώντας εκεί μια κάπως περίεργη ομιλία, κι εννοώ πως η ομιλία του ακούστηκε ήδη δυο ή δέκα βήματα πιο προχωρημένη από τον νεογνό τότε τραμπισμό του ίδιου του Ντόναλντ. Αντίθετα με τον Τραμπ, ο Τιλ και άλλοι δισεκατομμυριούχοι της γενιάς του, του κλίματος, και της δικής του ιδεολογίας προσέρχονταν στην πολιτική σκηνή με σχέδιο και πρόγραμμα.
Όταν αποφοίτησε ο Βανς από το Γέιλ, ο Τιλ του βρήκε αμέσως δουλειά ως junior venture capitalist και executive σε μια επιχείρηση βιοτεχνολογίας στη Silicon Valley, με τον CEO να παραδέχεται πως τον προσέλαβε μονάχα ως χάρη προς τον Τιλ [«(because) it was a favor to Peter (Thiel)»]. Τον απέλυσε όχι πολύ αργότερα. Συνολικά, ο Βανς πέρασε λιγότερο από πέντε χρόνια της καριέρας του, όμως εκεί δικτυώθηκε με ισχυρούς των νέων τεχνολογιών, των ΜΚΔ, των κρυπτονομισμάτων, των επενδυτικών κεφαλαίων, των επιδραστικών podcasts, και του νέου πλούτου, όπως ο Ίλον Μασκ για παράδειγμα. Ή όπως οι David Sacks και Chamath Palihapitiya, επενδυτές στις νέες τεχνολογίες μαζί με άλλους δέκα χορηγούς που εξασφάλισε για τον Τραμπ ο Βανς τον περασμένο Ιούνιο σε πριβέ δείπνο στην οικία του Σακς στο Σαν Φρανσίσκο. Στο δείπνο, ο Τραμπ είχε προσέλθει με τον Βανς πλάι του και τον Νταγκ Μπέργκαμ [Doug Burgum], Κυβερνήτη της Βόρειας Ντακότα και έως τότε στη λίστα υποψηφίων αντιπροέδρων. Οι επιχειρηματίες υπέδειξαν ορθά κοφτά στον Τραμπ «να επιλέξεις τον Βανς». [βλ. «How a Network of Tech Billionaires Helped J. D. Vance Leap Into Power», στους New York Times]
Πίσω στην επαγγελματική πορεία του Βανς, όταν απολύθηκε από την πρώτη εταιρεία, ο Τζέι Ντι βρήκε με βύσμα τον δισεκατομμυριούχο προστάτη του την επόμενη δουλειά του, στη Mithril Capital, μια επιχείρηση επενδυτικών κεφαλαίων, της οποίας συνιδρυτής και συνιδιοκτήτης ήταν ο Τιλ. Δεν στέριωσε μήτε σ’ αυτήν, ή ακριβέστερα, ήρθε η ώρα του να προσφέρει τα πολλά του ταλέντα και σε άλλους, και έτσι ο Τιλ τον συνέστησε σε μια τρίτη επιχείρηση επενδυτικών κεφαλαίων του τομέα των τεχνολογιών, του δισεκατομμυριούχου των νέων τεχνολογιών Στηβ Κέις [Steve Case], συνιδρυτή του κολοσσού AOL, o οποίος αργότερα τον απέλυσε, όταν διαπίστωσε πως ο Βανς «δεν εργαζόταν δα και τόσο πολύ» [«he wasn’t really working very much», βλ. «Steve Case on Miami, Biden, and J. D. Vance» στο PUCK].
Στη συνέχεια, ο Βανς προχώρησε στην ίδρυση μιας δικής του εταιρείας επενδυτικών κεφαλαίων με ειδίκευση στο τομέα των νέων τεχνολογιών, πάντοτε με τη συνδρομή και στήριξη του Πίτερ Τιλ, που την ονόμασε «Narya» ακολουθώντας το παράδειγμα του Τιλ, ο οποίος κι εκείνος δίνει στις δικές του εταιρείες ονόματα από τον μυθιστορηματικό κόσμο του Τόλκιν [The Silmarillion, The Hobbit, The Lord of the Rings, κ.ά.], λογουχάρη «Palantir Technologies» και «Mithril Capital». Narya λεγόταν το Ξωτικίσιο δαχτυλίδι της φωτιάς που κατείχε ο Γκάνταλφ, με τ’ άλλα δύο δαχτυλίδια των Ξωτικών να είναι η Nenya, του νερού, που κατείχε η Γκαλάντριελ, και η Vilya, του αέρα, που επίσης είχε περάσει στα χέρια του Γκάνταλφ. Επίσης, προσέξτε πως εάν μεταθέσουμε το αρχικό Ν στο τέλος, τότε η Νarya γίνεται Aryan. Χμμ . . . αναρωτιέμαι . . . Πάντως, με τη Narya ο Βανς και ο Τιλ τα πήγαν θαυμάσια: επένδυσαν κεφάλαια στην AppHarvest, μια επιχείρηση στο Κεντάκι, η οποία πτώχευσε πέρυσι, κι αυτή ήταν η μόνη σοβαρή επένδυση της Narya, επομένως έπεσαν μέσα όταν έπεσαν έξω.
Αυτή ήταν η λαμπρή επιχειρηματική πορεία του Τζέι Ντι Βανς, που μαζί με την αυτοβιογραφία του δεν τη λες παρακαταθήκη που σε στέλνει στην υποψηφιότητα για την αντιπροεδρία των ΗΠΑ στα 39 σου. Επειδή αυτό δεν είχε διαλάθει σε κανέναν, ο Τιλ μερίμνησε πρώτα να στείλει τον Βανς στη Γερουσία, έστω και για ένα γρήγορο πέρασμα. Το 2022, ήταν η πρώτη φορά που ο Τζέι Ντι κατέβηκε υποψήφιος για οποιοδήποτε αιρετό αξίωμα. Μιας και ο χρόνος πίεζε, ο Τιλ δεν μπορούσε να περιμένει ωσότου ο προστατευόμενός του να περάσει μερικές διετείς θητείες στη Βουλή, κι έτσι στόχευσε απευθείας στην ομοσπονδιακή Γερουσία, σκοπό για τον οποίον ο δισεκατομμυριούχος κατέστη ο κύριος χορηγός του, προσφέροντάς του $15 εκατομμύρια μέσω του συντηρητικού «Protect Ohio Values» super PΑC [Political Action Committee], που αρκετά παρατύπως ανέλαβε και τον έλεγχο της καμπάνιας του Βανς, πλημμυρίζοντας τα μίντια με διαφημίσεις που έκρυψαν τον ήλιο της ενημέρωσης, κάτι όχι δύσκολο για ανθρώπους των νέων τεχνολογιών και των ΜΚΔ. Μολονότι αρχικά οι άλλοι υποψήφιοι για το χρίσμα λάμβαναν καλύτερα δημοσκοπικά ποσοστά, τελικά επικράτησε ο Βανς, κάτι στο οποίο συνέβαλε και η επίσημη στήριξη του Τραμπ, μα όχι μόνο. Οι επαφές του Τιλ με τον Τραμπ είχαν ξεκινήσει από παλαιότερα, απ’ το 2021, όταν επιζητούσε για τον Βανς την έγκριση του Τραμπ, που την εξασφάλισε παίρνοντας κυριολεκτικά από το χέρι τον άγνωστο νεαρό υποψήφιο, και τον συνόδευσε σε συνάντηση με τον τέως πρόεδρο στο Μαρ-α-λάγκο. Τότε, μια παχιά επιταγή έσβησε σαν σφουγγάρι τα πικρά λόγια του νεαρού Τζέι Ντι για τον Ντόναλντ. [βλ. «Peter Thiel and JD Vance: How PayPal founder boosted VP candidate’s political career» στο USA Today—πβλ. «A mole hunt, a secret website and Peter Thiel’s big risk: How J.D. Vance won his primary» στο POLITICO—«Republicans could be overlooking a potentially devastating problem with JD Vance» στο Business Insider]
Δυο χρόνια αργότερα, συνέβη στον Τραμπ κάτι που θα μας έχετε ακούσει να περιγράφουμε στις ραδιοφωνικές ανασκοπήσεις των Αναλύσεων του Γιάννη Χαραλαμπίδη κάθε Παρασκευή εδώ στο Radio Me 88,4. Πρώτα ο Τραμπ ηττήθηκε στην αγωγή της E. Jean Carroll για σεξουαλική επίθεση και δυσφήμηση, αρχικά για $5 εκατομμύρια, και σε νέα δίκη για άλλα $88,3 εκατομμύρια, άθροισμα $93,3 εκατομμύρια. Στη συνέχεια, ο Όμιλος Τραμπ ηττήθηκε σε δίκη στο Μανχάταν για απάτη και φοροαποφυγή, και του επιβλήθηκε πρόστιμο $464 εκατομμυρίων που αυξάνει καθημερινά κατά $110.000. Ξαφνικά, ο Τραμπ βρέθηκε να χρωστάει πολύ πάνω από μισό δισεκατομμύριο δολάρια, χρήματα που δεν διέθετε παρά του κομπασμούς του πως ήταν δισεκατομμυριούχος—το γνωρίζουμε διότι το ισχυρίστηκαν αυτό οι συνήγοροί του ενώπιον των δικαστηρίων για να εξασφαλίσουν μικρότερο ποσό εγγύησης προκειμένου να καταθέσουν έφεση.
Όπως είπαμε στις Αναλύσεις την άνοιξη, η τακτική του Τραμπ ήταν να πλευρίσει αμέσως όσους περισσότερους δισεκατομμυριούχους χορηγούς μπορούσε, προσκαλώντας τους στο Μαρ-α-λάγκο, όπου τους διατράνωνε πως είναι πλέον ο πιο εύκολα εξαγοράσιμος υποψήφιος διεθνώς, και πως εάν του χορηγούσαν $1Β, θα εφάρμοζε ως πρόεδρος ευνοϊκές πολιτικές για τις επιχειρήσεις τους [βλ. «What Trump promised oil CEOs as he asked them to steer $1 billion to his campaign» στην Washington Post—πβλ. «Trump pressed oil executives to give $1 billion for his campaign, people in industry say» στο POLITICO]
Έτσι, την άνοιξη πια του 2024 και με πολλούς άλλους χορηγούς ν’ απομακρύνονται λόγω των πολλών δικαστηρίων του τέως προέδρου, ο Τιλ είδε να διευρύνεται το παράθυρο ευκαιρίας για τον ευνοούμενό του, τον νεαρό γερουσιαστή πλέον από το Οχάιο, τόσο ώστε να επιτρέπει το γοργό του πέρασμα από τη Γερουσία στο Οβάλ Γραφείο, στη βράση που κολλάει το σίδερο. Ο μεν Τραμπ διέθετε την ακτινοβολία στο κίνημα MAGA, αλλά το ταμείο του είχε στερέψει, ο δε Βανς διέθετε τις πλάτες του Τιλ και των δισεκατομμυριούχων φίλων του της Silicon Valley από τον χώρο των νέων τεχνολογιών και των επενδυτικών κεφαλαίων, μα χρειαζόταν ένα όχημα για να εισέλθει στον Λευκό Οίκο στα 40 του. «Κύριε πρόεδρε, να σας συστήσω τον αντιπρόεδρό σας» φανταζόμαστε πως είπε, «και εδώ ακόμα μία παχιά επιταγή, μαζί με την υπόσχεση να σας συνοδεύσω σε δείπνα και με άλλους φίλους μου δισεκατομμυριούχους. Πώς σας ακούγεται αυτό;»
Έστω κι έτσι, φαίνεται πως ο Τραμπ κατέληξε στην οριστική του επιλογή μόλις την προηγούμενη του Συνεδρίου, αν και διαθέταμε πολύ πρωιμότερες ενδείξεις πως θα ήταν τελικά ο Βανς, όπως ότι είχε αδειάσει το πρόγραμμά του και είχε ματαιώσει τις οικογενειακές του διακοπές, διότι προφανώς θα αναλάμβανε καθήκοντα στην προεκλογική εκστρατεία.
Εκείνο που αποθάρρυνε τον Τραμπ να το ανακοινώσει νωρίτερα μοιάζει να ήταν πως θεωρούσε τον Βανς βλαβερά προσηλωμένο σε μια πολύ συντηρητικότερη ατζέντα που ο ίδιος κρίνει ότι κρατά μακριά μετριοπαθείς ψηφοφόρους, όπως για το ζήτημα των αμβλώσεων. Παρά τους κομπασμούς του πως οι από τον ίδιο διορισμένοι Ανώτατοι Δικαστές Νιλ Γκόρσατς, Μπρετ Κάβανο, και Έιμι Κόνι-Μπάρετ ήταν που εξασφάλισαν την ανατροπή της νομιμοποίησης των αμβλώσεων, επιτρέποντας στις πολιτείες να εφαρμόσουν η καθεμιά δική της πολιτική, ο Τραμπ εξακολουθεί να μην στηρίζει μια ομοσπονδιακή, πανεθνικής ισχύος νομοθεσία για το θέμα, αφήνοντάς το στις πολιτείες [βλ. «Trump says ‘abortion issue’ responsible for GOP underperforming expectations in midterms» και «Debate could put Trump’s abortion posture to the test» στο The Hill—πβλ. « Trump says states should decide on prosecuting women for abortions, has no comment on abortion pill » στο Associated Press].
Αντιθέτως, ο Τιλ, ο Βανς, και οι λοιποί χορηγοί του προωθούν μια πολύ διαφορετική ατζέντα, υποστηρίζοντας μια ομοσπονδιακή νομοθεσία απαγόρευσης των αμβλώσεων, και είναι κάτι που ο Βανς είχε δηλώσει ήδη απ’ το 2022 [βλ. «JD Vance said in 2022 he ‘would like abortion to be illegal nationally’» και «Trump walks fine line on abortion, but allies and activists have big plans for a second term» στο CNN].
Ο Τραμπ δεν επέλεξε τον Τζέι Ντι Βανς γιατί τον χρειαζόταν για τις θέσεις του, ώστε χάρη στις θέσεις του να νικήσει στις εκλογές, που άλλωστε πιστεύει πως τις είχε ήδη στο τσεπάκι του έναντι του καταβεβλημένου Τζο Μπάιντεν, ή γιατί ο Βανς θα του έφερνε ένα κοινό που ο ίδιος δεν έχει κατακτήσει σαρωτικά, ή γιατί χρειάζεται κάποιον πιο εύγλωττο απ’ τον ίδιο για να μιλάει αντ’ αυτού. Οι ακραίες θέσεις του Βανς σε σειρά θεμάτων θα δυσχέραιναν τις εσκεμμένα ήξεις-αφήξεις τοποθετήσεις ή μακρές σιωπές του Τραμπ για τα ίδια θέματα. Έχει επανειλημμένα εκτιμήσει πως η ακλόνητη στάση μερίδας των Ρεπουμπλικανών για τις αμβλώσεις ως ζήτημα ομοσπονδιακής ρύθμισης είναι αφορμή για απώλειες ψήφων και απώλεια εκλογικών αναμετρήσεων που ειδάλλως θα κέρδιζαν άνετα.
Ακόμα σοβαρότερα, όμως, ως εκπρόσωπος της ανατέλλουσας «Νέας Δεξιάς» [New Right] που σκοπεύει να διαδεχθεί το κίνημα MAGA και τους πληβείους συνωμοσιολόγους του QAnon, ο Βανς έχει προβεί σε δηλώσεις που ακούγονται ακόμα πιο απειλητικές για το μέλλον των ΗΠΑ και παρεμποδιστικές για την καμπάνια Τραμπ, όταν για παράδειγμα δήλωνε πως «βρισκόμαστε σε μια ύστερη ρεπουμπλικανική περίοδο» [«We are in a late republican period», βλ. «Inside the New Right, Where Peter Thiel Is Placing His Biggest Bets» στο Vanity Fair].
Εκεί, αναφερόμενος σε «ύστερη ρεπουμπλικανική περίοδο» δεν μιλούσε για κάτι σχετικό με το Ρεπουμπλικανικό κόμμα, με κεφαλαίο, αλλ’ αναφερόταν στο πολίτευμα, προβαίνοντας στον τυπικό παραλληλισμό που επιχωριάζει στους θεωρητικούς της Νέας Δεξιάς πως η πολιτειακή ιστορία των ΗΠΑ ακολουθεί μονοδρομικά την πορεία της Ρώμης, από την Πολιτεία (res publica) έως τα χρόνια του Ιουλίου Καίσαρα, στην Ηγεμονία του Αυγούστου (principatus), προτού καταλήξει αμέσως μετά στην Αυτοκρατορία ξεκινώντας με τον Τιβέριο (dominatus).
Ο Βανς ανέπτυξε ιστορικοπολιτικά τη θέση πως οι ΗΠΑ βρίσκονται στο τέλος της εποχής τους ως «πολιτείας», με την αριστοτελική έννοια του όρου, και τώρα εισέρχονται στη μεταβατική περίοδο της ενός ανδρός αρχής, ενός αντίστοιχου Καίσαρα ή Αυγούστου. Είναι κι αυτός ένας λόγος που ήδη τον αποκαλούν τον «διανοούμενο» της εκστρατείας Τραμπ.
Είναι κι αυτός ένας λόγος που η πρόσφατη γνωμοδότηση του Ανώτατου Δικαστηρίου περί ασυλίας του προέδρου πρέπει να διαβαστεί σε συνδυασμό με το 900 σελίδων «Project 2025» του Heritage Foundation, που αμφότερα προετοιμάζουν μια ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας έναντι της νομοθετικής και της δικαστικής, μετασχηματιστική του πολιτεύματος. Τα κείμενα του Heritage Foundation δεν είναι αστεία υπόθεση όταν συναντώνται στην ίδια πρόταση με το όνομα Τραμπ, τόσο διότι προηγούμενα θεωρητικά πονήματα του Heritage κατέληξαν κατά τα 2/3 τους στην ατζέντα Τραμπ, όσο και διότι αυτό το Project 2025 το συνέταξαν πρόσωπα που έχουν εργαστεί ή έχουν κινηθεί στο περιβάλλον του Τραμπ.
Οι τοποθετήσεις του Βανς για το πολίτευμα που έφτασε ο καιρός να γίνει κάτι άλλο μεταφέρουν θέσεις που έχει εκφράσει νωρίτερα ή παράλληλα με τον προστατευόμενό του ο δισεκατομμυριούχος Πίτερ Τιλ, όταν δήλωνε: «δεν πιστεύω πλέον πως η ελευθερία και η δημοκρατία είναι συμβατές μεταξύ τους» [«I no longer believe that freedom and democracy are compatible», βλ. «Why tech billionaire Peter Thiel just endorsed Donald Trump» στο Vox]. Ο άνθρωπος που τον δημιούργησε από το τίποτα, και του παρείχε στήριξη σε όλα τα βήματα της επαγγελματικής και πολιτικής του καριέρας, που τον έβαλε στους κύκλους των άλλων δισεκατομμυριούχων της τεχνολογίας, των μίντια, και των επενδυτικών κεφαλαίων, και που πέτυχε τον Τραμπ παγιδευμένο στη στενότερη γωνία της ζωής του, στο κατώφλι της πτώχευσης και της φυλακής, εάν δεν έσπευδε το Ανώτατο Δικαστήριο και μια σειρά από δικαστικές καθυστερήσεις να του παράσχουν σανίδα σωτηρίας, όπως και μια χούφτα δισεκατομμυριούχοι να του παράσχουν τη χρηματοδότηση για μια προεκλογική εκστρατεία, της οποίας το ταμείο όλη την άνοιξη δεν είχε ξεπεράσει τα $40 εκατομμύρια, μα τώρα ο Ίλον Μασκ υποσχέθηκε συνεχή ροή $45 εκατομμυρίων τον μήνα.
Για να έχουν την ελευθερία που ζητούν, οι «Billionaire Tech Bros» της παρέας του Πίτερ Τιλ δεν βλέπουν ως συμβατή τη δημοκρατία, μα την ενός ανδρός αρχή. Στην πρώτη τετραετία του, ο Τραμπ αντιμετωπίστηκε ως ένας αεροπειρατής που άρπαξε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και το μετέτρεψε σε όχημα του Κινήματος MAGA. Σήμερα, το Κίνημα MAGA μετατράπηκε σε όχημα για την είσοδο του Τζέι Ντι Βανς στον Λευκό Οίκο, κάτι που ο Τραμπ αποδέχθηκε, διότι ήταν ο μόνος τρόπος για να προχωρήσει η εκστρατεία του, που είχε στερέψει από χρήμα. Τον Τζέι Ντι Βανς δεν τον φέρνεις στην υποψηφιότητα για να σου κουβαλήσει τους αναποφάσιστους, τους ανεξάρτητους, τις Λευκές soccer moms των προαστίων, αλλά για να σου μετασχηματίσει το πολίτευμα και τις ισορροπίες στους κλάδους της εξουσίας σε κάτι που έπεται αυτού που τώρα υπάρχει ως πολιτεία (republic).
Έναντι αυτού του τσουνάμι, οι Δημοκρατικοί τυπικά αλληλοσφάζονται για την διαδοχή του Τζο Μπάιντεν, για τον Μπίμπι και τη Γάζα, για το αν η πλατφόρμα Μπάιντεν παραήταν woke για τους New Democrats, για το αν η διαγραφή φοιτητικού χρέους ήταν σοσιαλισμός, για το εάν υπάρχουν τα χρονικά περιθώρια για μια αντικατάσταση των υποψηφίων, και τα συμπαρομαρτούντα. Ο πολύς Τζωρτζ Κλούνι θ’ αποσυρθεί στο παλάτσο του στη Λίμνη Κόμο μαζί με την Αλαμουντίν, η Πελόσι θα διαβουλεύεται με τους top Californian Democrats, και οι Ομπάμα θα διαρρέουν ψιθύρους μέσα από τον κύκλο τους.
