Πριν από λίγες ημέρες με κάθε επισημότητα και με προφανής διάθεση πολιτικής εκμετάλλευσης οι ΗΠΑ πήραν πίσω τον εκπαιδευτικό Marc Fogel, ο οποίος κρατούνταν φυλακισμένος στη Ρωσία τα τελευταία 3,5 χρόνια. Ο Fogel ήρθε στις ΗΠΑ με επίσημο αεροσκάφος και αμέσως συναντήθηκε με τον αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ για τις επίσημες χαιρετούρες μπροστά στις κάμερες.
Και τότε φαινόταν ως “δείγμα καλής θέλησης” από την πλευρά της Ρωσίας αλλά χθες μάθαμε ότι αντί για τον Fogel οι Αμερικανοί θα δώσουν πίσω στους Ρώσους τον παλιό μας γνώριμο Αλεξάντρ Βίννικ. Λέω “δικό μας γνώριμο” διότι ο Βίννικ είχε συλληφθεί στην Ελλάδα το 2017 και μετά εκδόθηκε στις ΗΠΑ. Άρα λοιπόν έχουμε την ανταλλαγή: Από τη μια πλευρά ένας απλός άνθρωπος που συνελήφθη για κάτι που στις περισσότερες χώρες δεν αποτελεί αδίκημα ή αποτελεί πλημμέλημα και ο λόγος σύλληψής του προφανώς είχε ως στόχο τη μελλοντική του ανταλλαγή με ρώσους κακοποιούς που κρατούνται στις ΗΠΑ. Από την άλλη έχουμε έναν μέγιστο κακοποιό, ο οποίος ξέπλυνε εννέα δισεκατομμύρια βρώμικων χρημάτων στο εξωτερικό και αποτελούσε ένα σημαντικό γρανάζι του παγκόσμιου εγκληματικού δικτύου που ελέγχει η Ρωσία.
Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους ίσως και να κάνανε καλά που δώσανε γη και ύδωρ για για να πάρουν τον άνθρωπό τους πίσω. Προσωπικά θεωρώ πως όχι άλλα… έστω. Ωστόσο, σίγουρα δεν είναι ακριβώς το δείγμα του “επιτυχημένου ντίλ” για τον Τραμπ αυτή η ανταλλαγή. Οι Ρώσοι θέλανε τον Βίννικ πάση θυσία και φαντάζομαι ότι ακόμα και 9χρονο παιδί να είχε κάνει την διαπραγμάτευση θα είχε πετύχει την ίδια ή και καλύτερη συμφωνία από εκείνη που σας περιγράφω. Αποτελεί ένα πολύ κακό ντίλ.
Αυτός ο Τραμπ λοιπόν -που λέτε- μέχρι στιγμής τρομοκρατεί και τραμπουκίζει τις ειρηνικές χώρες, οι οποίες κυρίως περιμένουν να δουν τι θα συμβεί στη συνέχεια, αλλά μπροστά στους δικτάτορες είναι γλυκός και δεκτικός. Ακόμα και στο Ιραν, που τόσο πολύ το είχε απειλήσει ο Τραμπ και είχαμε πάρει ποπ κορν και περιμέναμε την “καταιγίδα της ερήμου” σε νέα έκδοση. Δεν βλέπουμε μέχρι στιγμής ότι ο Τραμπ είναι ισχυρός ηγέτης των ΗΠΑ. Οι κινήσεις και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό (με έμφαση στην οικονομία ας πούμε) μέχρι στιγμής δείχνουν περισσότερο ασχετοσύνη.
