Η Ελλάδα στη δίνη των νέων γεωπολιτικών ανταγωνισμών
του Γιώργου Ρακκά από τη Ρήξη τ. 80
Ο κόσμος που ξέραμε μέχρι προχθές αποσυντίθεται με ταχύτατους ρυθμούς και ζούμε κολοσσιαίες γεωπολιτικές ανατροπές. Η Δύση δεν είναι πλέον ένα ενιαίο μπλοκ, έχει διαιρεθεί σε αντιμαχόμενα γεωπολιτικά στρατόπεδα, τροποποιώντας την παγκόσμια σκακιέρα σε μια διάταξη που θυμίζει, εν πολλοίς, εκείνη της εποχής των δύο παγκόσμιων πολέμων.
Η Γερμανία έχει συγκροτήσει μια ηπειρωτική σφαίρα επιρροής και αξιώνει ευρωπαϊκή ηγεμονία. Στο εγχείρημά της έχει προσδέσει και τη Γαλλία, μ’ έναν Σαρκοζί παραδομένο στη Μέρκελ σε τέτοιο βαθμό, ώστε η πολιτική της κυβέρνησής του να θυμίζει εκείνη της κυβέρνησης του Βισύ. Γι’ αυτό, εξάλλου, τον κατηγορεί όλο το φάσμα της εσωτερικής αντιπολίτευσης στη Γαλλία, από τους σοσιαλιστές, τους ελάχιστους εναπομείναντες γκωλικούς, μέχρι την άκρα δεξιά.
Ταυτόχρονα, ενισχύονται και οι τάσεις αντισυσπείρωσης. Οι Άγγλοι μοιάζουν να ξυπνούν από το λήθαργο και να ενεργοποιούν, μαζί με τους Αμερικανούς, το έτερο δυτικό στρατόπεδο των μεγάλων (αερο)ναυτικών δυνάμεων. Η Ευρώπη, μέσα στο σκηνικό της ραγδαία επιδεινούμενης οικονομικής κρίσης, και της αδυναμίας της Ε.Ε. να καταστρώσει ένα βιώσιμο σχέδιο διεξόδου, γίνεται πεδίο ανταγωνισμών μεταξύ των δύο πόλων. Σε αυτό τον ανταγωνισμό μπορούμε να αποδώσουμε τα πρόσφατα σενάρια για την προσχώρηση της Ελλάδας στο δολάριο, ως προωθούμενη από συγκεκριμένα κέντρα εναλλακτική λύση απέναντι στην ασφυξία που επιβάλλουν οι Γερμανοί.
Παράλληλα, στην ευρύτερη περιοχή, η Ρωσία έχει εισέλθει αποφασιστικά στο στίβο της συγκρότησης σφαιρών επιρροής, προωθώντας τη δική της εκδοχή της Ευρασιατικής Ένωσης.
Και βέβαια, είναι η νεοθωμανική Τουρκία, η οποία, βάσει των τελευταίων εξελίξεων (εκλογές στην Τυνησία, το Μαρόκο και την Αίγυπτο), αξιώνει τη συγκρότηση ενός μεσογειακού, μουσουλμανικού μπλοκ δυνάμεων, διεκδικώντας επιρροή από τις χώρες του Μαγκρέμπ μέχρι τα Βαλκάνια.
Σ’ αυτό το σκηνικό, η Ελλάδα αντιμετωπίζει πρώτα και κύρια δύο θανάσιμους κινδύνους. Είναι αφενός η Γερμανία, η οποία την απειλεί με πολιτικο-οικονομικό στραγγαλισμό, και είναι η Τουρκία που αξιώνει τη δορυφοροποίηση της ρημαγμένης χώρας. Η πρώτη ενδιαφέρεται κυρίως να εγκαθιδρύσει μια γεωπολιτική σφήνα στη Μεσόγειο, αλλά και να αξιοποιήσει το πράσινο ενεργειακό πλεονέκτημα που διαθέτει η Ελλάδα. Η δεύτερη, εγκαθιδρύει συστηματικά πολιτικο-οικονομικές σχέσεις εξάρτησης, ιδιαίτερα με τη Βόρεια Ελλάδα, το Αιγαίο και τη Θράκη (η Τουρκία έχει φτάσει ακόμα και να είναι προνομιακός δέκτης των ελληνικών εξαγωγών), και παράλληλα διαμορφώνει όρους γεωπολιτικής περικύκλωσης οικοδομώντας ένα μουσουλμανικό τόξο στα Βαλκάνια (Νότια Βουλγαρία, Σκόπια, Αλβανία –βλέπε και τις τελευταίες δηλώσεις Νταβούτογλου για την πρόσφατη υπέρ των Σκοπίων απόφαση της Χάγης). Το πιο επικίνδυνο με τις δύο απειλές είναι ότι οι δυνάμεις έχουν συμπληρωματικά συμφέροντα και μπορούν να συμμαχήσουν, όπως το έκαναν στις αρχές του 20ου αιώνα. Μαζί, δηλαδή, με το νεοθωμανισμό και την απόπειρα οικοδόμησης ενός τέταρτου πολιτικο-οικονομικού Ράιχ, δεν είναι διόλου απίθανο να δούμε και μια επανάληψη της στενής γερμανοτουρκικής συνεργασίας στο μοίρασμα της περιοχής μας –όπως άλλοτε είχε γίνει με το σιδηρόδρομο της Βαγδάτης και τη στενή γερμανοτουρκική στρατιωτική συνεργασία.
Πραγματικά, αν αναλογιστούμε τη σοβαρότητα των προκλήσεων και των απειλών που δεχόμαστε σήμερα, θα κατανοήσουμε πόσο για κλάματα είναι το επίπεδο της εσωτερικής αντιπαράθεσης που πραγματοποιείται σήμερα στη χώρα μας. Το πόσο τραγικά λίγοι αποδεικνύονται όλοι οι πόλοι που συγκρούονται σήμερα στη χώρα μας, ως προς το να καταρτίσουν μια στρατηγική επιβίωσης που να λαμβάνει υπόψη την αναδιάταξη του παγκόσμιου σκηνικού.
Ως προς αυτό, ο οικονομισμός ο οποίος κυριαρχεί τον τελευταίο καιρό ως κλίμα μέσα στην ελληνική κοινωνία είναι χαρακτηριστικός: Είναι σαν να μας οδηγούν στην γκιλοτίνα και εμείς να κοιτάμε την τσέπη μας που συρρικνώνεται. Σ’ αυτό το σύνδρομο –κατάλοιπο μιας προηγούμενης περιόδου, που ο Έλληνας νόμιζε ότι είχε λυμένα όλα του τα υπαρξιακά-ιστορικά του προβλήματα και συμπεριφερόταν ως δυτικός καταναλωτής– μπορούμε να εντοπίσουμε την ανυπαρξία οποιασδήποτε απόπειρας σφαιρικής προσέγγισης της πραγματικότητας, στα πλαίσια και του αντιμνημονιακού χώρου: Ας δούμε, για παράδειγμα, την πρόταση άμεσης εξόδου από το ευρώ. Επί της ουσίας, τα επιχειρήματα της άποψης αυτής δεν έχουν να κάνουν με τη συγκεκριμένη κατάσταση στην Ελλάδα, αλλά με το εάν τεχνικά κάτι τέτοιο είναι εφικτό ή με το τι έκανε η Αργεντινή το 2001, αν η Γαλλία διόρθωσε τα χρέη της με ισολογιστικά τρικ στις αρχές του 1960 κι αν οι ΗΠΑ έκαναν στάση πληρωμών μετά τον αμερικανοϊσπανικό πόλεμο! Χρήσιμα, δηλαδή, για την οικονομική ιστορία και μια κριτική δημοσιονομική θεωρία, αλλά εντελώς άχρηστα για το άμεσο πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζουμε.
Το πρόβλημα υπερβαίνει τη διαιρετική τομή μεταξύ των συγκροτημένων μνημονιακών και αντιμνημονιακών στρατοπέδων. Αμφότεροι είναι κατώτεροι των περιστάσεων, μιας και αποφεύγουν να απαντήσουν στο πρωταρχικό ερώτημα επιβίωσης που αντιμετωπίζουμε: Βλέπουμε ως λαός τους εαυτούς μας να πορευόμαστε ελεύθεροι στον 21ο αιώνα ή όχι; Αν ναι, πώς θα το κάνουμε βάσει των δεδομένων συσχετισμών; Πώς θα διαμορφώσουμε τις ισορροπίες έτσι ώστε να μας επιτρέψουν να ζήσουμε ελεύθεροι; Πώς θα ανασχέσουμε τη γερμανοτουρκική επέλαση στα Βαλκάνια; Θα συμμαχήσουμε με τους Ρώσους; Τους Αμερικάνους και τους Άγγλους; Θα ακολουθήσουμε την παράδοση, να καθορίζεται η ελληνική εξωτερική πολιτική από το σύνδρομο της μονομερούς εξάρτησης που διακατέχει ιστορικά της ελλαδικές άρχουσες τάξης; Ή μήπως μπορούμε αυτή τη στιγμή να καθορίσουμε μια πολύπλευρη εθνική στρατηγική, που ν’ αξιοποιεί την έξαρση των πλανητικών ανταγωνισμών, δημιουργώντας χώρο ελευθερίας για τους Έλληνες;
Δεν θα αναλύσουμε εδώ τους όρους μιας αυτόνομης εθνικής στρατηγικής. Πριν από αυτό, σημασία έχει ν’ αντιληφθούμε ότι οι οικονομικές διεκδικήσεις και τα αιτήματα, που σαφώς πρέπει να αντιτάξει ο ελληνικός λαός, πρέπει να εγγράφονται στα πλαίσια μιας ευρύτερης πρότασης και στρατηγικής. Μέχρι σήμερα, σκεφτόμασταν ως δήθεν Ευρωπαίοι τα εσωτερικά κοινωνικά και οικονομικά μας προβλήματα. Σαν να μην υπάρχει ο κίνδυνος να αντιμετωπίσουμε, ανά πάσα στιγμή, ένας λαός δέκα εκατομμυρίων με πενιχρή οικονομική δύναμη, ζητήματα επιβίωσης. Αν δεν κατανοήσουμε τη σημασία αυτής της διάστασης, τότε ένα είναι βέβαιο: Ότι ο νεοραγιαδισμός έχει επιβιώσει μέσα στη συνείδησή μας, είτε με μνημονιακό είτε με αντιμνημονιακό προσωπείο.
1 ΣΧΟΛΙΟ
ΤΟ ΝΕΟ ΤΟΞΙΚΟ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΤΟΞΟ Ή ΙΜΠΕΡΛΙΑΣΤΙΚΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ
Κυριες, -οι,
Σήμερα, λόγω της ημέρας θα ήθελα να γράψω για την μητρική μου γλώσσα, αλλά μετά που διάβασα το τύπο και τα ΜΜΕ στην χώρα μας, άλλαξε η διαθεσή μου. Θα ασχοληθώ πάλι με τον Ισλαμικό κόσμο και τις εξελίξεις γύρω μας. Με λίγα λόγια, το κείμενο για την μητρική μου γλώσσα (την Πομάκικη) το ανέβαλα, αλλά μέχρι το τέλος του μηνός, θα είναι στην διάθεση σας.
Τον τελευταίο καιρό, η ιμπερλιαστική πολιτική των ΗΠΑ και γενικότερα της Δύσης στήνουν στο όνομα της «Δημοκρατίας» παγίδες για τις υποανάπτυκτες και τις τριτοκοσμικές χώρες. Στο βωμό της «δημοκρατίας» των ιμπεριλιαστών, των σιωνιστών και εμείς ως Έλληνες το έχουμε πληρώσει στο παρελθόν, το πληρώνουμε σήμερα και θα συνεχίζουμε να το πληρώνουμε με το υπάρχον καθεστώς, απ’ ότι βλεπουμε. Αλλά, το ερώτημα είναι μέχρι πότε;
Απο την άλλη πλευρά, ως χώρα βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι, σε διάφορους οργανισμούς, σε μπλόκ και φορείς, αποδείχτηκε οτι όλα αυτά δεν καλύπτουν τις ανάγκες μας, αλλά ούτε μας παρέχουν καμία ασφάλεια για το αύριο. Εκείνο, που δεν μπορώ να καταλάβω και αναρωτιέμαι πάντοτε, τι τα χρειαζόμαστε όλα αυτά, χωρίς να εχουμε καμία ανταπόκριση και κανένα ώφελος;
Ενα έθνος-κράτος, απο αυτά που διάβασα και σπούδασα στην ζωή μου, είναι να βλέπει πρώτα τα συμφέροντα του, μέσα απο μια εθνική στρατηγική, μετά σε περιφερειακό επίπεδο και μετά σε διεθνές επίπεδο. Σήμερα, αυτό που ζούμε και πράττουμε ως χώρα, που κοστίζει σε δισεκατομύρια στον λαό μας, μόνο τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού δεν αποσκοπουν οι πράξεις μας. Γιατι όλα αυτά;
Σύμφωνα μ’ αυτά που διαβάζουμε στα ΜΜΕ, υπάρχουν ραγδαίες εξελίξεις στην ευρύτερη και γύρω περιοχή μας, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Όμως, εμείς ασχολούμαστε με μία ανύπαρκτη και ουνία κρίση στο εσωτερικό μας και έχουμε καταντήσει σαν το ζώω που τρώει τον εαυτό του. Είμαστε σοβαροι;
Απο την άλλη πλευρά, όλα αυτά που ζούμε, είναι εφεύρημα και δημιούργημα των αποτυχημένων δεν θα το πώ, διότι, εάν τους θεωρήσουμε έτσι, τότε δεν θα έχω κανένα λόγο να ζητήσω ευθύνη και να τους καταδικάσω αύριο. Αυτοί, που μας κυβερνάνε ξέρουν και ήξεραν πολύ καλά τι κάνουνε! Εμείς, ώς απλός λαός δεν ξέρουμε τι κάνουμε ή μας θέλουν να ζούμε μέσα σε ένα μπάχαλο, προκειμένου να περάσουν απο πάνω μας, χωρίς να μας υπολογίζουν οτι είμασται άνθρωποι. Μέσα σ’ αυτα τα πλαίσια ειναι στημένο το παιχνίδι. Διότι, στην χώρα της δημοκρατίας μέχρι σήμερα, οι μεν ήταν βολεμένοι με το ΠΑΣΟΚ και οι δε ηταν βολεμένοι με την Ν.Δ. και ένα μικρό ποσοστό οι αερετζήδες γύρω τους.
Αυτός ο λαός, ότι απόκτησε με αγώνες τόσα χρόνια, τον τελευταίο καιρό τα χάνει μέσα σε μια θύελλα, λες και είναι όλα φτερό στο άνεμο. Όμως, όλα αυτά οτι μας οδηγούνε αιώνες πίσω και οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στο μεσαίωνα, κανέναν τους δεν ενδιαφέρει. Όλοι τους, κόπτονται πριν πιάσουν και καταλάβουν την καρέκλα και μόλις καταλάβουν την καρέκλα, ξεχνούν τα πάντα, γιατί;
Απο την άλλη πλευρά, μιλάνε για δημοκρατία, δημοκρατικά δικαιώματα, ανθρώπινα δικαιώματα, κοινωνική δικαιωσύνη, για έθνος-κράτος, κοινωνική πρόνοια,…κα.. Καλά, τι νομίζουν οτι είμαστε τόσο ηλίθιοι και βλάκες;
Προκειμένου να περάσουν αυτά που ζούμε και αυτά που θα έρθουν, εχθές ήταν η Λυβύη και σήμερα είναι η Συρία και αύριο το Ιράν. Μεθαύριο θα εφεύρουνε κάτι άλλο και το πιο σημαντικό είναι ό,τι όλα αυτά γίνονται στο όνομα της «ελευθερίας» και της «δημοκρατίας». Για ποιά «ελευθερία» και «δημοκρατία» συζητάνε οι κύριοι; ‘Οταν το κράτος που εφεύρει την δημοκρατία έχει μείνει στάσιμο και κατάντησε να είναι «μπλέ» και «πράσινη» η δημοκρατία του. Πέραν απο αυτό, πρέπει να υπάρχει και η ευλογία των ιμπεριλιαστών.
Όλοι αυτοί που μας κυβερνάνε, τα αποτελέσματα των πραξεών τους και η εικόνα απο τα κατορθώματα τους τα λέει όλα. Όμως κανείς τους, δεν θέλει να αγγίξει τα συμφέροντα της διοικούσας ομάδας, όπως και τα θέματα γύρω μας και γιατί; Σήμερα οι εξελίξεις γύρω μας, αρχίζουν να μας αγγίζουν και ποιός μου λέει ότι αύριο δεν θα τα ζήσουμε;
Θέλω τα γεγονότα που διαμορφώνουν την κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή, να μην περάσουν απο το τόπο μας. Αλλά, όταν τα έχουμε παραδώσει όλα στην ιμπεριαλιστική κυβερνηση των ΗΠΑ και στους δήθεν εταίρους μας, όλα να τα περιμένουμε. Σήμερα εδώ που φτάσαμε, φοβάμαι την «Αραβική Άνοιξη», να μην γίνει «Βαλκανική Ανοιξη» και μας πάρει και μας σηκώσει όλους μας.
Οι εξελίξεις που διαμορφώνονται στον Ισλαμικό Κόσμο, κάτω υπο την αιγίδα του ιμπεριλιασμού και του σιωνισμού δεν είναι ευχάριστα και όσο να προσπαθούν να τα σκεπάσουν ή να κρύψουν, αρχίζει σιγά-σιγά να γίνεται αρεωπό το παιχνίδι. Το όνομα της «δημοκρατίας» αρχίζει και γίνεται τοξικό τόξο γύρω μας. Σιγά-σιγά μετατρέπεται σε δήθεν «Νέο Ισλαμικό Τόξο», διότι είναι γλυκό στη γεύση για τους Μουσουλμάνους και η εικόνα του νέου ισλαμικού τοξικού τόξου άρχισε να σχηματίζεται στον Αραβικό κόσμο. Φαίνεται πως η «Αραβική Άνοιξη» θα οδηγήσει τις χώρες του Αραβικού κοσμου, σταδιακά στην κατάληψη της εξουσίας, απο τους δήθεν ισλαμιστές. Ήδη στις χώρες που τους πήγαμε την «δημοκρατία του σερίφη», οπως στην Αλγερία, στην Τυνησία και στην Αιγυπτο, τα δήθεν ισλαμικά κόμματα κέρδισαν τις εκλογές και εκτός από την Αίγυπτο, σχημάτισαν τις πρώτες ισλαμικές κυβερνήσεις. Στη Λιβύη, μετά την πτώση του δικτάτορα Καντάφι, ουσιαστικά έχουν επικρατήσει οι ισλαμιστές και ήδη έγινε η διακύρηξη της Σαρίας και η χώρα οδευει προς το διαμελισμό. Στη Συρία, πριν πέσει ακόμα το καθεστώς του Ασσαδ, τα Μουσουλμανικά αδέλφια έχουν συμφωνήσει με την Δύση και αυτό θα οδηγήσει επίσης στην άνοδο τους στην εξουσία. Η Υεμένη, όπως και τα διάφορα εμιράτα-προτεκτοράτα του Κόλπου συνταράσσονται επίσης από το ισλαμικό κίνημα και θα είναι τα επόμενα πεδία εντάσεως.
Το ισλαμικό τοξικό τόξο, που σχηματίζεται βήμα-βήμα στον ευρύτερο χώρο του Αραβικού Κόσμου δεν φαίνεται να ανησυχεί ιδιαίτερα τους ιμπεριαλιστές της Δύσης. Γιατί τα ισλαμικά κόμματα που ανέλαβαν ή θα αναλάβουν την εξουσία έχουν μια σοβαρή διασύνδεση με την μοναρχία της Σαουδικής Αραβίας και σαν πρωτότυπο έχουν το κόμμα ΑΚΡ, δηλαδή την ιμπεριαλιστική κυβέρνηση του κου Ερτογάν πασσά.
Επομένως, αφού πρόκειται για μία τοξική Ισλαμική διοίκηση ελεγχόμενη απο την ιμπεριλιαστική Δύση, μέσω της μοναρχίας των Σαουδαραβων και στα πρότυπα του Ερδογάν της Τουρκίας, που ότι θέλει ο ιμπεριλιασμός και ο σιωνισμός λένε σε όλα ναι, γι’ αυτο το λόγο οι ανησυχίες των Δυτικών γι’ αυτή την προέλαση του Ισλάμ είναι περιορισμένες, αλλά, απο την άλλη πλευρά τους εξυπηρετεί.
Αντίθετα όμως, το τελευταίο καιρό σε ορισμένες εφημερίδες της Δύσης βλέπουμε οτι υπάρχουν προετοιμασίες και στήνουν το παιχνίδι για μία τοξική ιμπεριλιαστική δημοκρατία και στις χώρες αυτές ακόμα. Η δήλωση του Αντιβασιλέα και πρίγκηπα της Σ. Αραβίας δεν ήταν τυχαία, αλλά το σκεπάσανε.
Το θέμα των ανθρώπινων δικαιωμάτων, η ελευθερία της έκφρασης στις χώρες αυτές, οι διανοούμενοι των χωρών αυτών, τα κοσμικά στοιχεία, και προπάντων οι γυναίκες, εκεί όπου είχαν πετύχει κατοχύρωση βασικών δικαιωμάτων τους όπως στην Τουρκία, στην Αίγυπτο και στην Τυνησία, δήθεν ανησυχούν για την εξέλιξη αυτή. Γιατί με την εξάρτηση που θα έχουν τα νέα αυτά τοξικά ισλαμικά καθεστώτα από τη Σαουδική Αραβία και την Τουρκία να μη θελήσουν να θίξουν τα δυτικά συμφέροντα. Επίσης, αυτό το καιρό το Ανατολίτικο παζάρι που γίνεται με την Τουρκία και το Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωματών δεν είναι τυχαίο. Δεν υπάρχει αμφιβολία, πώς κι αν ακόμη καθιερωθεί μια τοξική δημοκρατία στις χώρες αυτές, θα επιβληθούν ταυτόχρονα και περιορισμοί σε πολλά ανθρώπινα δικαιώματα, όπως και στην Δύση. Με την μόνη διαφορά στην Δύση, ξέρουν πολύ καλά να καλύπτουν, να κουκουλώνουν και να τα καμουφλάρουν αυτά, ενώ στα ισλάμικα κράτη ακόμα δεν έχουν μάθει να είναι υποκριτές και διπλοπρόσωποι και γι’ αυτο δίνουν το δικαίωμα μέσω των συνεργατών της Δυσης να παίρνουν τα θέματα αυτά δημοσιότητα. Μετα, ας μην ξεχνάμε, οτι στην ανατολή μια γυναίκα εάν βγάλει τα ρούχα της είναι ντροπή και προσβολή, στην Δυτική κουλτούρα αυτά είναι πολύ νορμάλ και μάλιστα πολλές φορές ανταμοιβαία. Γι’ αυτό η Δύση δίνει βάση στην γυναίκα και κάνει πως υπερασπίζεται τα δικαιώματα των γυναικών στις Ισλαμικές χώρες, ενώ στη βάση και σκοπό έχει την διάλυση της οικογένειας και την διαίρεση της κοινωνιας, που όλα αυτά είναι αντίθετα του ισλαμικού νόμου και της σαρίας, όπως και δεν είναι στα πλαίσια ενός θεσμού έθνους-κράτους. Παρόλο αυτά, για την ωρα που δημιουργούνται οι τοξικές δημοκρατίες στα Ισλαμικά κράτη και με την βούλα των δυτικών, δεν είναι αντίθετα με τα συμφέροντα της δύσης; Δεν θίγουνται τα δυτικά συμφέροντα; Οι Δυτικοί κάνουν τα στραβά μάτια στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις χώρες αυτές, όπως το κάνουν ήδη με τη Σαουδική Αραβία, αλλά και με την Τουρκία. Γιατί;
Απο την άλλη πλευρα βλέπουμε ένα Ισραήλ «ανήσυχο» οτι δήθεν απομονώνεται και είναι περικυκλωμένο απο τις εξελίξεις αυτές, δηλαδή με την άνοδο των ισλαμιστών στις δήθεν εξουσίες. Σε σημείο που δήθεν θα προτιμούσε την παραμονή στην εξουσία των δικτατορικών καθεστώτων, όπως αυτό του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο και στην Ιορδανία του μονάρχη. Φυσικά, ανήσυχοι για την απομόνωση αυτή του Ισραήλ φαίνονται και οι ιμπεριαλιστες Αμερικανοί, και γι’ αυτό το λόγο δήθεν μεσολαβούν για την αποκατάσταση των σχέσεών τους με την Τουρκία και την Αίγυπτο. Αυτό φάνηκε και από την τελευταία επίσκεψη του αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν στην περιοχή, αλλά και κάθε φορά με τις παρεμβάσεις τους προς τους Τούρκους. Είναι πολύ εκείνοι που περιμένουν την Τουρκία, να καταθέσει για τους νεκρούς του Μαβί Μαρμαρά στο δικαστήριο της Χάγης, παρόλο που είχε ανακοινώσει η ιμπεριαλιστική κυβερνηση του Ερτογάν οτι θα το κάνει, αλλά!…. Εδώ είναι το μυστικό της υπόθεσης, το Ισραήλ μέσα απο τις ανησυχίες της απομόνωσης και της αυτοάμυνας και με την υποστήριξη των ιμπεριλιαστων της Δύσης, κάθε μέρα επεκτείνει τα σύνορα του, όπως και τα συμφέροντα του πέραν απο την Μέση Ανατολή ακόμα. Την πολιτική που εφάρμοσε με τους Παλαιστήνιους πρίν απο το 1947, το ίδιο κάνει και στην Κύπρο σήμερα, μέσα απο διάφορες πολυεθνικές εταιρίες αγοράζει εκτάσεις και στήνει το μέλλον στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Γιατί;
Στην χώρα μας, οπως και στην Κύπρο, τελευταία κάτω από αυτές τις συνθήκες, δήθεν φαίνεται οτι αποκομίσαμε κάποια οφέλη από τη διατάραξη των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, αλλά και αυτών με την Αίγυπτο. Όμως, θα πρέπει να ανησυχούμε. Στα προηγούμενα άρθρα μου με το τίτλο «Η ΣΙΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΜΠΕΡΛΙΑΣΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΊΑΣ!!!», και « Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΡΚΊΑΣ ΜΕ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ» που ήδη είναι δημοσιευμένα σε διάφορες ιστοσελίδες του διαδυκτίου, υπογραμμίζω ορισμένα σημεία των σχέσεων τους. Σήμερα, θα επισημάνω και κατι άλλο, που είναι πραγματικότητα. Στην σημερινή Τουρκία του Ερδογάν, αυτοί που έχουν σηκώσει το βαρος της Τουρκικής δημοκρατίας εδώ και χρόνοια είναι Εβραίοι. Επίσης, η Τουρκία δεν είναι η πρώτη χώρα που αναγνώρισε το Εβραικό κράτος;
Ορισμένοι, στα ΜΜΕ που διαβάζουμε, ισχυρίζονται οτι θα πρέπει να δώσουμε κάποιο περιεχόμενο βάθους στις σχέσεις μας με το Ισραήλ και μάλιστα προτού είναι αργά. Φυσικά, οι απόψεις είναι σεβαστές, αλλά εμείς οι Πομακοι λέμε: «Ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται» και η περιπτωσή μας με το Ισραήλ, μέσα στα πλαίσια αυτή είναι.
Καταρχήν, οι δύο χώρες εαν δεν τα έβρισκαν μέχρι χθές, δεν είναι το θέμα επειδή η Τουρκία με το Ισραήλ είχαν καλές σχέσεις και ούτε επειδή το Ισραήλ είχε πρόβλημα με τους Άραβες, αλλά, ο «Ελληνισμός» είναι παγκόσμιο φαινόμενο, με τις δικές του αξίες, το δικό του μόρφωμα και με τη δικιά του προσφορά και παροχή υπηρεσιών στην ανθρωπότητα. Εδώ, μπορεί και θα μου πείτε ότι το ίδιο είναι και ο Εβραιοσιωνισμός. Με μία διαφορά όμως, ο Εβραίος θέλει δούλους της δουλείας και την υποταγή των άλλων, διότι είναι ανώτερη φυλή απέναντι όλων, ενώ ο «Ελληνισμός» δεν έχει να κάνει μ’ αυτά των Εβραίων και προπαντός το πιστευω τους. Υπάρχουν και υπήρχαν συμφέροντα, που αυτά είναι που μας χωρίζουν ως χώρα απο τους Εβραίους και δεν ταξιδευουμε μαζί τους.
Σήμερα, αυτα΄που ζουμε ως χώρα, ειναι δάχτυλο του σιωνισμού και του ιμπεριαλισμού. Οπως, δημιουργούν ΤΟ ΝΕΟ ΤΟΞΙΚΟ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΤΟΞΟ Ή ΙΜΠΕΡΛΙΑΣΤΙΚΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ στις Ισλαμικές Χώρες, με έναν άλλο τρόπο ο Ελληνισμός, ότι απόκτησε τόσα χρόνια, ξεκινώντας απο τους δημοκρατικούς θεσμούς και την δημοκρατία μας, τον κοινωνικό ιστό του Ελληνισμου (θρησκεία, οικογένεια και παιδεία), την κοινωνική δικαιοσύνη, την κοινωνική μέριμνα, το έθνος-κράτος μας, την ελευθερία του λόγου, την εθνική μας ανεξαρτησία, την εδαφική μας ακεραιότητα,….κα.. κάτω και με την βούλα του σιωνισμού και ιμπεριαλισμού κατασπαράσσονται στον βωμό των συμφερόντων της Δύσης και όχι των Ισλαμικών χωρών.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια βλέπουμε και ορισμένοι ηγούμενοι της εκκλησίας να έχουν πάρει την θέση των ιμπεριαλιστών και του σιωνισμού ακόμα. Με θέσεις – μπετόν για την Εκκλησία και την Ορθοδοξία, όσο και εάν ακουγονται οι δηλώσεις του ευχάριστες προς τους Χριστιανούς συμπολίτες μου, είναι ατυχεις δηλώσεις του κτήτορα και ηγούμενου της Μονής Οστρογκ του Καναδά, Ιερέας της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αμερικής. Ο Αρχιεπίσκοπος Λάζαρος Puhalo, αναλύει τους φόβους του για το Μουσουλμανικό Τόξο που όλο και προχωρεί κυριολεκτικά στην Ευρώπη, φθάνοντας στο συμπέρασμα, ότι μέσα σε 20 χρόνια η Ευρώπη θα απαρτίζεται από ένα σύνολο Μουσουλμανικών Κρατών. Εδώ μόνο γελάμε μ’ αυτά που ακούμε. Διότι, μ’ αυτά που ισχυρίζετα ο Αρχιεπισκοπος Λάζαρος Πουχάλο, μόλις πριν απο μία εβδομάδα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κατά την θεία λειτουργία της Κυριακής, ξεκαθάρισε το πρόβλημα ποιο είναι; Στο διαγγελμά του προς τους προσκυνητές, πουθενά δεν λέει για το Ισλάμ, αλλά καθαρά για τον «παπισμό», την «διεθνοποίηση» και την «πανθρησκεία» που πάει να δημιουργήσει η παγκοσμοποίηση του ιμπεριαλισμού και του σιωνισμού. Το θέμα που ανεπτυξε ο Μητροπολίτης Πειραιώς, δεν εχει καθόλου και άδικο. Αλλά, χωρίς τον «παπισμό» και το «Ισλάμ» ίσως να μην είχε ουσία η διαφορετικότητα του «άλλου». Επίσης, το Ισλάμ πως ειναι δυνατόν να κυριαρχήσει μεσα απο τοξικά Ισλαμικά καθεστώτα, που είναι προσκολλημένα στην Δύση; Ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία σήμερα έχει εχθρό και δέχεται των εγκαλιασμο της Δύσης και δεν είναι το Ισλάμ, αλλά ούτε οι Ισλαμικές Χωρες, πέραν την γείτονα χώρα που είμαστε στο ίδιο συνδικάτο.
Απο την άλλη πλευρά, οι οποιεσδήποτε άλλες εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της γειτονειάς μας, αλλά και της Μεσογείου για εμάς θα είναι σε βάρος μας. Οι σημερινές συμφωνίες που γίνονται και θα υλοποιηθούν στο άμεσο μέλλον δεν είναι κάτω απο ίσους όρους και είναι υπο πιεση της οικονομικής κρίσης και ξένων συμφερόντων. Ας μή ξεχνάμε(!) η Ευρώπη των λαών και τις ανεξιθρησκείας που μας λένε και τύπωνεται στις αρχές της Ε.Ε., δεν είναι έτσι καθόλου τα πράγματα. Η Ευρώπη συνεχίζει να είναι του «μόλυβα» και του «χάλιβα», με την μόνη διαφορά, ο Ιμπεριαλισμός και ο σιωνισμός αντί να ασχολούνται με όλα τα κράτη χώρια στην Ευρώπη, δημιούργησε ενα κέντρο με έδρα τις Βρυξέλλες και με προστάτες τους απόγονους των σταυροφόρων και του σημερινού Ραιχ. Έτσι μπήκε η Γερμανία στο 5+1 του Ο.Η.Ε. και φέρει γνώμη και συναποφασίζει μαζί με τους εγγληματίες να έχει τον πρώτο λόγο στην περιοχή μας. Τουλάχιστον για την ώρα.
Σήμερα, στην γείτονα Τουρκία είδη γίνονται αλλαγές και θα γίνουν μεγαλύτερες αλλαγές, διότι ο αντιπρόεδρος του «Μεγαλου Σχεδίου της Μ. Ανατολής» είναι ο κος Ερδογάν. Τι σημαίνει αυτό; Στα επόμενα χρόνια θα υπάρξουν και στη Μέση Ανατολή κάποιες πολιτικές αλλαγές, θα βλέπουμε ανασύσταση (δημιουργία) καινούριων κρατών. Εάν δούμε τον χάρτη (2006) του Πίτερς για την Μ. Ανατολή σε εφαρμογή μή μας κακοφαίνεται. Μετά μπορεί να γίνει μια άλλη ένωση τύπου της Ευρώπης. Το δημιούργημα των ιμπεριαλιστών, που είναι ο Φετχουλλάχ Γκιουλέν και ζει στην Αμερική, τα σχολεία που ιδρύει ανα τον κόσμο, προωθεί ενα είδος τέτοιου μοντέλου μέσα απο την παιδεία και γι’ αυτό η Ρωσία έκανε απαγόρευση, επίσης οι χώρες που πρόσκονται στο Ρωσικό μπλόκ, του έχουν απαγορεύσει την δημιουργία τέτοιων σχολείων στις χώρες τους. Γιατί όλα ξεκινάνε απο την παιδεία Κύριοι.
Ώς μία μικρή χώρα η Ελλάδα μας, βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι ή είμαστε σε μια περίοδο μεταβατική για την περιοχή μας και επικρατεί μια αβεβαιότητα για τις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν. Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός έχουν αυτή τη στιγμή μια ευκαιρία αναπροσαρμογής των σχεσεών τους, όχι με τα κράτη της περιοχής, δίοτι αυτά τα κράτη συμφωνα με τη νέα τάξη, ίσως να μην υπάρχουν, αλλά με τους λαούς και των υφισταμένων αυτών των λαών. Διότι, δεν γνωρίζουμε τα αποτελέσματα με τις ανακατατάξεις που θα γίνουν στο άμεσο μέλλον. Ο ισχυρισμός ορισμένων, οτι το Ισραήλ μπορεί να βοήθησει την χώρα μας, δεν στέκεται και είναι λάθος. Όμως, ως χώρα την ευκαιρία πρέπει να την εκμεταλλευτούμε, αλλά μέσα στα πλαίσια των διακρατικών συμφερόντων και όχι επειδή υπάρχει διάρρηξη μεταξύ της γείτονας χώρας την Τουρκία. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να δεχτούμε ένα ασφυκτικό ενναγκαλισμό από το Ισραήλ και την εγκατάλειψη των καλών σχέσεων με τις άλλες χώρες και τους λαούς της περιοχής. Ο Ελληνισμός, καλόν είναι να θυμούνται, οτι είναι αυτόνομος, αλλά και παρέχει την φιλότητα στο γένος της ανθρωπότητας και σήμερα είναι μια περίοδο δύσκολη, αλλά ουδέν κακόν, αμειγές καλού έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες.
Η χώρα μας, εαν θέλει να παίξει το ρόλο της στην ευρυτερή περιοχή, έχει την δύναμη εκείνη, που δεν υπάρχει στους άλλους λαούς. Η δύναμη είναι η ιστορία, που μας συνδέει μ’ αυτούς τους λαούς, το πολιτισμό μας, τον τουρισμό μπορούμε να τον αξιοποιήσουμε, όπως και τον ορυκτό πλούτο μας. Η κίνηση μας, πρεπει να ξεκινησει εδώ και τώρα. Αυτό εαν το κάνουμε θα προκαλέσει ανησυχίες για τις μελλοντικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή και τίποτε δεν αποκλείει στο εγγυς μελλον.
Επομένως, όποιο και να είναι ΤΟ ΝΕΟ ΤΟΞΙΚΟ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΤΟΞΟ Ή ΙΜΠΕΡΛΙΑΣΤΙΚΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ που δρομολογούνται ή εάν δημιουργηθούν στην ευρύτερη περιοχή μας, δεν θα δημιουργεί πρόβλημα στον «Ελληνισμό», απο την στιγμή που έχουμε λάβει όλα τα μέτρα εκείνα που χρειάζονται, αλλά στους ίδιους. Σήμερα, όλα αυτά έχουν το σκοπό τους και με τους συνεργάτες σ’ αυτόν τον τόπο μας, αυτό που πάνε να κατακτήσουν και να διαλύσουν είναι ο «Ελληνισμός» και όχι το προτεκτοράτο του ιμπεριαλισμού και του σιωνισμού, όπως το κατάντησαν να είναι ή να φαίνεται.
Φιλικά,
Αθήνα, 21-02-2012,
Μεχμέτ ΙΜΑΜ,
(Οικονομολόγος-Ερευνητης)
Πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Συμπαραστάσεως των Μουσούλμάνων στην Ελλάδα, «Η Φιλότητα»
m.imam61@yahoo.gr