Συνέντευξη με τον Μετίν Τσιγιά, εκπρόσωπο του Κουρδικού Γραφείου Ενημέρωσης (kurd-info.blogspot.com)
Από το Άρδην τ. 89 που κυκλοφορεί στα περίπτερα
Γιώργος Ρακκάς – Πώς αντιμετωπίζει η ελληνική πολιτεία τους πολιτικούς πρόσφυγες από το Κουρδιστάν; Υποχωρεί στις απαιτήσεις της Τουρκίας;
Μετίν Τσιγιά – Μετά το 1999 και τη συμφωνία Ελλάδας-Τουρκίας, η Ελλάδα ασκεί μία πολιτική που έχει στόχο να διώξει τους Κούρδους από την Ελλάδα. Το 1999, μετά την παράδοση του Οτσαλάν στην Τουρκία, η ελληνική κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας και τα Μ.Μ.Ε., έκανε μία μεγάλη προπαγάνδα για να αποπροσανατολίσει τον ελληνικό λαό ενάντια στους Κούρδους. Είναι μία λανθασμένη πολιτική της Ελλάδας, γιατί η Τουρκία είναι μία χώρα που δεν θέλει να έχει καλές σχέσεις με τους γείτονές της. Ενώ η Τουρκία δήλωνε ότι θα έχει σχέσεις καλής γειτονίας με τις όμορες χώρες, σήμερα είναι σε σχέση έντασης με όλες αυτές. Αυτό, βέβαια, πηγάζει και από τις αρχές που διέπουν τα κράτη, που δεν είναι αρχές ηθικής αλλά αρχές συμφερόντων. Ακριβώς επειδή έχουν αναπτυχθεί σχέσεις αλληλεγγύης μεταξύ των λαών, προσπαθούν να προλάβουν την διεύρυνση τους.
Γ.Ρ. – Η Ελλάδα τους στέλνει πίσω στην Τουρκία, ή τους δίνει έγγραφα για να πάνε στην Ευρώπη;
Μ.Τ.– Η Ελλάδα δεν έχει στόχο να τους στείλει άμεσα στην Τουρκία ή στην Ευρώπη. Επειδή υπάρχει μία συμπάθεια του ελληνικού λαού προς τον κουρδικό λαό και μία αλληλεγγύη, στόχος τους κύριος είναι να σπάσουν αυτήν τη σχέση. Όσον αφορά το να τους στείλει πίσω ή στην Ευρώπη, δεν υπάρχουν δυνατότητες από την Ελλάδα για να το κάνει αυτό. Ίσως να το σκέφτεται, αλλά δεν μπορεί. Για παράδειγμα, στο Λαύριο, τον τελευταίο χρόνο, ασκείται μία πολιτική ψυχολογικής βίας στους πολιτικούς πρόσφυγες που μένουν εκεί. Από το 2004 έπρεπε να κάνουν κάποιες επισκευές στα κτήρια του Λαυρίου. Δεν τις κάνανε και τώρα σκέφτονται ένα κτήριο να το γκρεμίσουν. Μας πιέζουν πάρα πολύ να εγκαταλείψουμε τον προσφυγικό καταυλισμό του Λαυρίου. Για παράδειγμα, στο Μπλοκ Α (υπάρχουν δύο μπλοκ στον καταυλισμό, Α και Β), εδώ και έναν χρόνο, δεν υπάρχει παροχή ζεστού νερού. Τους τελευταίους επτά μήνες κόπηκε η παροχή ζεστού νερού και στο Μπλοκ Β, όπου μένουν οικογένειες με παιδιά. Επίσης δεν είχαν θέρμανση. Ακριβώς δίπλα στον καταυλισμό του Λαυρίου υπάρχει ένα Τμήμα Αλλοδαπών, όπου μέχρι πέρυσι ανανεώνανε τις κάρτες παραμονής. Τώρα, για να τους ταλαιπωρούν και να τους αναγκάσουν να παραιτηθούν των προσφυγικών τους δικαιωμάτων, τους στέλνουν στην Πέτρου Ράλλη. Τώρα, στο Μπλοκ Α, σκέφτονται να κόψουν τελείως την παροχή νερού και ηλεκτρικού. Μας λένε να εγκαταλείψουμε το Λαύριο, αλλά δεν μας δίνουν εναλλακτική λύση. Εδώ υπάρχει σίγουρα πολιτικό σχέδιο. Αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουν οικονομικά προβλήματα στην Ελλάδα, αλλά θα έπρεπε να υπάρχει και μία εναλλακτική λύση για το πού να πάμε. Στο Μπλοκ αυτό μένουν 150 άτομα και μας προτείνανε να πάμε σε 20 κοντέινερ στο βόρειο μέρος του Λαυρίου. Εμείς δεχόμαστε να πάμε σε κοντέινερ, αλλά είμαστε 150 πρόσφυγες, πού θα χωρέσουμε; Και αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη και τους φορείς διαδίδοντας ότι δεν δεχόμαστε να πάμε. Αν πάνε οι 40 εκεί, οι υπόλοιποι 100 πού θα πάνε; Σίγουρα ο καταυλισμός είναι επικίνδυνος. Έχει ερειπωθεί. Είναι πολλές οι πιθανότητες, ακόμα και σε έναν μικρό σεισμό, να γκρεμιστεί. Μένουμε εκεί με φόβο να χάσουμε τη ζωή μας. Αυτό είναι το πολιτικό πνεύμα του κράτους απέναντι στους Κούρδους. Παλαιότερα, για πολιτικές σκοπιμότητες, φρόντιζε τους πρόσφυγες. Τώρα άρχισε μια άλλη πολιτική απέναντί μας.
Γιάννης Ξένος – Ποιο νομίζετε ότι είναι το σχέδιο της Τουρκίας; Να συνεννοηθεί με την Ελλάδα για να τους αναγκάσει να γυρίσουν πίσω;
Μ.Τ. – Η θέση της Τουρκίας είναι να εμποδίσει η Ελλάδα κάθε πολιτική δραστηριότητα των προσφύγων. Δεύτερον, υπάρχουν πιέσεις να στείλουνε επιλεκτικά κάποιους πίσω στην Τουρκία. Πιστεύουμε ότι η Ελλάδα δεν θα το κάνει, καθώς θα υπάρξουν αντιδράσεις από την κοινή γνώμη, αλλά η Τουρκία πιέζει προς αυτή την κατεύθυνση. Τον τελευταίο χρόνο, το 40% περίπου από μας μπόρεσε και έφυγε στην Ευρώπη, λόγω της κατάστασης αυτής. Για παράδειγμα, οι πρώτοι πολιτικοί πρόσφυγες στην Ελλάδα άρχισαν να έρχονται πριν τριάντα χρόνια. Μέχρι τώρα, αυτοί που εξασφάλισαν πολιτικό άσυλο δεν ξεπερνούν τους 100. Το να παρατείνεις την απόφασή σου για το αν πρόκειται για πολιτικούς πρόσφυγες ή όχι είναι συνειδητή πολιτική επιλογή. Για παράδειγμα, ειδοποίησαν κάποιους στον καταυλισμό ότι θα τους δώσουν άδεια παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους. Αυτοί όμως είναι πολιτικοί πρόσφυγες –διώκονται στην Τουρκία για πολιτικούς λόγους.
Γ.Ρ. – Συνολικά πόσοι Κούρδοι είναι τώρα στην Ελλάδα;
Μ.Τ. – Και από τα τέσσερα κομμάτια του Κουρδιστάν είναι περισσότεροι από τρεισήμισι χιλιάδες. Περίπου τρεις χιλιάδες είναι πολιτικοί πρόσφυγες, οι υπόλοιποι, που έρχονται από το Νότιο Κουρδιστάν, είναι οικονομικοί μετανάστες. Τελευταία έρχονται πάρα πολλοί από την Συρία, λόγω των συγκρούσεων. Οι περισσότεροι είναι οικογένειες. Ήταν περισσότεροι αλλά φεύγουν, επειδή δεν τους αναγνωρίζουν το καθεστώς του πολιτικού πρόσφυγα.
Γ.Ρ. – Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, ή άλλες ΜΚΟ, για πολύ μικρότερες περιπτώσεις πολιτικών προσφύγων, κινητοποιούνται. Έχει ενδιαφερθεί κανένας γι’ αυτούς;
Μ.Τ. – Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ ενδιαφέρθηκε και ενδιαφέρεται αλλά είναι περιορισμένες οι αρμοδιότητές της. Μας λένε ότι κάνουνε εκθέσεις και ζητάνε αυτά που δικαιούνται οι πολιτικοί πρόσφυγες, αλλά το ελληνικό κράτος δεν σέβεται τις υπογραφές που έχει βάλει. Όλοι αυτοί οι φορείς ρίχνουν τις ευθύνες στο ελληνικό κράτος. Πάντως το κράτος ασκεί την πολιτική αυτή για να μη χαλάσει τις σχέσεις του με την Τουρκία.
Γ.Ρ. – Στη Συρία, ποια είναι η κατάσταση σε σχέση με το Κουρδικό;
Μ.Τ. – Σήμερα οι Κούρδοι στη Συρία βρίσκονται στη χειρότερη κατάσταση από όλους, διότι το καθεστώς του Άσαντ είναι ένα ρατσιστικό καθεστώς, που δεν αποδέχεται τους Κούρδους. Περίπου 350.000 Κούρδοι της Συρίας θεωρούνται από το καθεστώς μετανάστες. Δημεύσανε τα σπίτια τους και τα παραχωρήσανε σε Άραβες. Τα τελευταία είκοσι χρόνια οργανώθηκε ο κουρδικός λαός στη Συρία. Πάρα πολλοί σύντροφοι βασανίστηκαν και πέθαναν στις φυλακές από τα βασανιστήρια. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου τρεις χιλιάδες Κούρδοι στις φυλακές. Μετά το 2004 και τις μαζικές δολοφονίες του συριακού κράτους, στο Καμίσλο, οι Κούρδοι ξεσηκωθήκανε και άρχισαν να οργανώνονται. Είναι πλέον οργανωμένοι, αγωνίζονται για να αλλάξει το καθεστώς του Άσαντ. Στόχος τους είναι μια δημοκρατική Συρία με ένα αυτόνομο Κουρδιστάν. Διότι στη Συρία υπάρχουν πολλές θρησκείες και πολλοί λαοί. Το ζήτημα στη Συρία σήμερα δεν είναι το αν θα αλλάξει το καθεστώς και το ποιος θα έρθει, αλλά το αν θα υπάρξουν ελευθερίες και αναγνώριση των δικαιωμάτων των άλλων εθνοτήτων. Εμείς θέλουμε να ζήσουμε στα πλαίσια μιας δημοκρατικής συνομοσπονδίας με τους άλλους λαούς. Στη Συρία, η μία πλευρά είναι ο Άσαντ, η άλλη είναι τα κέντρα που οργάνωσε ο ιμπεριαλισμός με την Τουρκία, και εμείς είμαστε μια τρίτη πλευρά. Τώρα τελευταία έχει συγκροτηθεί ένας σχηματισμός στον οποίο έχουν ενταχθεί όλες οι αριστερές ομάδες και οργανώσεις μαζί με εμάς. Έχουν σχηματίσει μία πλατφόρμα με τους Άραβες κομμουνιστές και τις άλλες οργανώσεις, που λέγεται «πλατφόρμα αλλαγής». Καμία κυβερνητική αλλαγή στην περιοχή της Μέσης Ανατολής (π.χ. Λιβύη, Αίγυπτος) δεν έφερε αλλαγές. Το κράτος και η εξουσία δεν σου παραχωρούν δημοκρατικά δικαιώματα. Μόνο η κοινωνία η ίδια, μέσα σε πλαίσια συνομοσπονδίας, μπορεί να φέρει δημοκρατικές αλλαγές. Παράδειγμα το Ιράκ: υπάρχει εκεί Κουρδιστάν, αλλά δεν υπάρχει δημοκρατία.
Γ.Ξ. – Ποια είναι η κατάσταση τα τελευταία δύο χρόνια;
Μ.Τ. – Στο βόρειο Κουρδιστάν, το τουρκοκρατούμενο, οι Κούρδοι έχουν κηρύξει αυτονομία. Η δημοκρατική αυτονομία, όπως την αποκαλούμε, έχει εδραιωθεί πλέον στην κουρδική κοινωνία. Το κράτος, απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση, προωθεί πολιτική γενοκτονίας. Αυτή τη στιγμή είναι κρατούμενοι στη φυλακή της Τουρκίας οι έξι νεοεκλεγέντες βουλευτές με το κόμμα της Ειρήνης και της Δημοκρατίας, ενώ επίσης κρατούνται 35 δήμαρχοι και περίπου 40 δικηγόροι.
Από το 2009 μέχρι σήμερα, έχουν συλληφθεί και κρατούνται φυλακισμένοι περίπου 8.000 Κούρδοι, οι οποίοι είναι πολιτικοί κρατούμενοι. Σήμερα συνεχίζουν και συλλαμβάνουν περίπου σαράντα άτομα σε ημερήσια βάση. Στόχος τους είναι να καταστείλουν τη δομή της δημοκρατικής αυτονομίας που κηρύξαμε. Στην Τουρκία, βλέπετε, όλα είναι στη λογική της αποκλειστικότητας: ένα κράτος, ένα έθνος, ένας ηγέτης, μια γλώσσα.
Ο αγώνας ο δικός μας μπόρεσε και επηρέασε και τις άλλες εθνότητες στο εσωτερικό της Τουρκίας. Τώρα, τους τελευταίους μήνες, δημιουργήθηκε μια δομή την οποία ονομάζουμε «Δημοκρατικό Συνέδριο των Λαών». Πια δεν περιμένουμε από το κράτος να παραχωρήσει δημοκρατικά δικαιώματα, γι’ αυτό, σε κάθε κοινωνικό χώρο, στη δουλειά μας, στις γειτονιές κ.ο.κ., προσπαθούμε να οικοδομήσουμε δομές δημοκρατικής αυτονομίας. Σ’ αυτό το Δημοκρατικό Συνέδριο των Λαών συμμετέχουν 13 οργανώσεις από διαφορετικές εθνότητες και θρησκευτικές ομάδες.
Παλεύουμε για την αυτονομία μας: Τι σημαίνει ένα αυτόνομο Κουρδιστάν; Σημαίνει ότι θα εκδημοκρατιστεί και η Τουρκία. Ένας αυτόνομος Πόντος θα σημάνει μια δημοκρατική Τουρκία. Αυτόνομη Αλεξανδρέττα θα σημαίνει και δημοκρατική Τουρκία. Εμείς αυτό που πιστεύουμε είναι ότι ο κάθε λαός πρέπει να έχει δικαίωμα αυτοδιάθεσης και να συγκροτηθεί ένα σύστημα συνομοσπονδιακό μεταξύ των αυτόνομων εθνοτήτων και λαών. Και αυτό το σύστημα της δημοκρατικής αυτονομίας, που προωθούμε, έδωσε καρπούς στις κινητοποιήσεις της Πρωτομαγιάς: Τότε, η συμμετοχή των πολιτών ήταν η μεγαλύτερη από κάθε άλλη χρονιά και αυτό έδειξε ότι όταν υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ των λαών και των πολιτών, τα κινήματα νικούν.
Τώρα, πρόκειται να ενταχθούν σε αυτή τη δομή και άλλα αντιπολιτευτικά ρεύματα, ακόμα και συνδικάτα. Είναι χαρακτηριστικό ως προς αυτό ότι στις κινητοποιήσεις της Πρωτομαγιάς συμμετείχαν ακόμα και οργανώσεις που προέρχονται από το ισλάμ, γιατί και οι ίδιοι απαιτούν δημοκρατία. Είναι ένα ενδιαφέρον, ωραίο πείραμα.
Γ.Ρ. – Οι σχέσεις με τις ελληνικές οργανώσεις ποιες είναι;
Μ.Τ. – Εγώ είμαι καινούργιος στην Ελλάδα, δεν περίμενα να υπάρχει τέτοια αριστερά, είμαι απογοητευμένος. Αριστερά σημαίνει να υπερασπίζεσαι τα δικαιώματα των κοινωνιών. Σήμερα η αριστερά θα έπρεπε να παίξει κάποιο ρόλο, να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του λαού της, των πολιτών, θα έπρεπε να βάλει στόχο την ενότητα του λαού. Σήμερα ο ελληνικός λαός βογγάει κάτω από την καπιταλιστική επίθεση, η αριστερά φαίνεται ότι προσπαθεί να αντισταθεί, αλλά δεν μπαίνει στην κοινωνία, δεν έχει σχέση με την κοινωνία, και η μεγαλύτερη αδυναμία της είναι ότι προσπαθεί να βρει λύση μέσα στο υπαρκτό σύστημα. Η κρίση είναι κρίση του συστήματος. Πρέπει να δημιουργήσουν τις δικές τους εναλλακτικές προτάσεις, δικά τους παραδείγματα, έξω από το σύστημα κι από το κράτος. Η αριστερά απέτυχε σ’ αυτόν τον τομέα των εξετάσεων. Απόρροια αυτών είναι και η σχέση της αριστεράς με τους Κούρδους. Δεν είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο οι σχέσεις μας, γιατί δεν μπορεί να ανανεωθεί η αριστερά, δεν μπορεί να δει παραπέρα. Από την άλλη, βέβαια, ασφαλώς και στεκόμαστε κριτικά απέναντι στην αριστερά, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην αριστερά είναι και οι μόνες δυνάμεις που θα μπορούσαν να είναι συμμαχικές.
Γ.Ξ. – Θα θέλαμε να μας πεις κάποια στοιχεία για τους καταυλισμούς στο Λαύριο. Πώς είναι η σχέση σας με την τοπική κοινωνία;
Μ.Τ.- Ο λαός του Λαυρίου είναι ένας πολύ αξιόλογος λαός, έχει δείξει και συνεχίζει να δείχνει μεγάλη αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, οι σχέσεις μας πάντα ήταν πολύ καλές. Είχαμε δουλειές, αλλά σήμερα, λόγω της κρίσης, στην πλειονότητά μας είμαστε άνεργοι. Οι πολιτικοί πρόσφυγες έχουν δεθεί τόσο πολύ με τον λαό του Λαυρίου, με τους πολίτες, που δεν θέλουν να πάνε αλλού. Ποτέ δεν υπήρχε πρόβλημα μεταξύ των λαών.
Γ.Ρ.- Τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο;
Μ.Τ. – Όλα τα παιδιά πάνε σε ελληνικά σχολεία.
Γ.Ξ. – Θέλετε να μας πείτε λίγο για τη δράση σας στην Ελλάδα;
Μ.Τ. – Εμείς δραστηριοποιούμαστε εδώ σε αρκετές κατευθύνσεις. Η μία είναι ως προς το εσωτερικό μας, σχετικά με τη δική μας κοινότητα, να μη ζήσουμε τραύματα, να κοιτάξουμε να είμαστε ενωμένοι και οργανωμένοι και να αυξήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο την ευαισθητοποίηση των δικών μας πολιτών. Τελευταία συγκροτήσαμε και το γραφείο ενημέρωσης και θα κάνουμε και μια προσπάθεια να ενημερώνουμε τους ελληνικούς φορείς και τους πολίτες για όλες τις εξελίξεις στο Κουρδιστάν. Εδώ στην Ελλάδα συγκροτήσαμε και την Κουρδική Δημοκρατική Λαϊκή Βουλή, μια οργανωτική δομή η οποία απαρτίζεται από πενήντα πέντε αντιπροσώπους και στην οποία λειτουργούν διάφορες επιτροπές, για τον πολιτισμό, επιτροπές γυναικών, εξωτερικών υποθέσεων κ.ά. Η Δημοκρατική Λαϊκή Βουλή εκλέγεται μια φορά το χρόνο.
Ευχαριστούμε θερμά γι’ αυτή τη συνέντευξη τον Θεόδωρο Σουσάνογλου
