του Τάσου Φιλανιώτη
Στην πρώτη σελίδα της “Ελευθεροτυπίας” της 8ης Νοεμβρίου 1997, αναφέρεται η είδηση της πρόθεσης του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης να ασκηθούν διώξεις σε βάρος των όσων πρωτοστάτησαν στα “θλιβερά επεισόδια” της Θεσσαλονίκης στις 30 Οκτωβρίου. Στο ίδιο φύλλο, σε δισέλιδο σαλόνι, οι φορείς του “ιού” αναλαμβάνουν να προσφέρουν τα απαραίτητα στοιχεία στην Ασφάλεια προκειμένου να ασκηθούν ονομαστικά ποινικές διώξεις σε βάρος των διαδηλωτών.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι το γεγονός ότι πολλοί από τους ασκούντες το επάγγελμα της δημοσιογραφίας δικαιώνουν πράγματι το γνωστό αναρχικό σύνθημα για τους δημοσιογράφους. Το πρόβλημα είναι ευρύτερο, τα δε συμπτώματα του αγγίζουν τα όρια της αφασίας.. Οι φορείς του “ιού”, όπως άλλωστε και το σύνολο των ΜΜΕ, η κυβέρνηση και τα κόμματα και βεβαίως οι “διεθνιστές”… επιχειρηματίες που είχαν τη φαεινή ιδέα να οργανώσουν στη Θεσσαλονίκη εκδήλωση αφιερωμένη στον Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ) και στον Βενιζέλο, όλο, δηλαδή το μπλοκ εξουσίας στην Ελλάδα σήμερα, τη βγαίνει από τα… αριστερά κραυγάζοντας πως αρχίζει αντιφασιστικό αγώνα! Σκίζονται, μ’ άλλα λόγια να αποδείξουν πως όσοι διαφωνούν έμπρακτα με συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές, είναι “θερμοκέφαλοι”, ακροδεξιοί, “φασίστες”, “υπερπατριώτες” και αλαλάζουν από χαρά όταν “ανακαλύπτουν” ανάμεσα στους Πόντιους, Κύπριους και Κούρδους διαδηλωτές κάποιον ακροδεξιό ή φασίστα (λες και το γράφει το κούτελο τους). Έτσι λοιπόν, κατέφθασε ο “ιός” στη Θεσσαλονίκη και έκανε επιτόπια έρευνα, αφού προφανώς δεν ήταν στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας και ανάμεσα σε πολλές ανακρίβειες, άλλες σκόπιμες και άλλες που οφείλονται προφανώς σε κακή πληροφόρηση, προσπαθεί να αποδείξει πως στη συγκέντρωση πρωτοστατούσαν ακροδεξιοί και φασίστες. Βέβαια, εάν πληροφοριοδότες του “ιού” είναι επαγγελματίες πάτρονες του ποντιακού χώρου όπως ο Τανιμανίδης και αφεντικά όπως ο Παπασαραντόπουλος για το ποιόν του οποίου, θα έπρεπε μάλλον να ρωτήσουν πρώτα τους υπαλλήλους του, καταλαβαίνουμε πόσο αντικειμενική ήταν η έρευνα που πραγματοποιήθηκε. Μία προσεκτική, ωστόσο, ανάγνωση από κάποιον που γνωρίζει από κοντά τα πράγματα, κι αυτό το προβοκατόρικο άρθρο ακόμη, καταδεικνύει ότι η πλειοψηφία των συγκεντρωθέντων αποτελούνταν από Πόντιους, Κύπριους και Κούρδους που κάθε άλλο παρά ακροδεξιοί ή φασίστες μπορούν να χαρακτηριστούν. Όσο για τους χαρακτηρισμούς περί “θερμοκέφαλων” και “υπερπατριωτών”, κύριοι του “ιού” και ο Άρης Βελουχιώτης όταν ξεκίνησε να κάνει το αντάρτικο “θερμοκέφαλος” ήταν και με το ζόρι έπεισε τους “νηφάλιους” της ΚΕ του “τιμημένου” ΚΚΕ να στηρίξουν τον ένοπλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Και βέβαια πρώτους-πρώτους στρατολόγησε τους αρχηγούς των ενόπλων συμμοριών της Ρούμελης και δεν σκοτίστηκε να τους ρωτήσει για τα πολιτικά τους φρονήματα. Και ήταν τόσο “υπερπατριώτης” που είχε πάντοτε μπροστά την ελληνική σημαία ενώ το ΓΣ – όπως και πολλά συντάγματα – του ΕΛΑΣ, είχε (άκουσον, άκουσον) και παπά, μη κομμουνιστή βεβαίως. Και επειδή ακριβώς ήταν “θερμοκέφαλος” έφαγε και το κεφάλι του από τους ίδιους του τους συντρόφους.
Χάριν της ιστορίας πάντως, στη συγκέντρωση συμμετείχαν, κυρίως, η Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων Βόρειας Ελλάδας και οι κυπριακές φοιτητικές οργανώσεις ΠΕΟΦ (αυτόνομοι ενωτικοί) και “Πρωτοπορία” (Προς πληροφορίαν σας, κύριοι του “ιού” η ‘Πρωτοπορία” είναι η φοιτητική παράταξη του Δημοκρατικού Συναγερμού, δηλαδή του κόμματος του προέδρου της Κύπρου, Γλαύκου Κληρίδη και προφανώς δεν είναι “ακροδεξιά” οργάνωση) και οι Κούρδοι αγωνιστές. Υπήρχαν βεβαίως και μέλη εκκλησιαστικών οργανώσεων, πιθανότατα και ακροδεξιοί, εάν σας ευχαριστεί να το ακούτε, υπήρχαν, ακόμη, και μέλη της ομάδας των μοτοσικλετιστών που είχαν πάρει μέρος στην πανευρωπαϊκή πορεία “Βερολίνο-Κερύνεια” το 1995. (Μήπως και ο Ισαάκ και ο Σολωμού ήταν θερμοκέφαλοι και φασίστες;). Τον τόνο όμως στην εκδήλωση δεν τον έδιναν οι “φασίστες”, τον έδιναν όσοι διαμαρτύρονταν επειδή κάποιοι προωθούν τη νατοϊκής έμπνευσης υποταγή της Ελλάδας και της Κύπρου στο τουρκικό φασιστικό κράτος. Η συγκέντρωση των τούρκων και ελλήνων καπιταλιστών που συζητούσαν για το πώς θα μας εκμεταλλεύονται καλύτερα και από κοινού δεν πείραξε τους «αντικαπιταλιστές» του Ιού. Τους πείραξε που ένας τούρκος “διεθνιστής” επιχειρηματίας έφαγε αυγά. Σιγά τ’ αυγά! Εδώ οι Τούρκοι σκότωσαν το 1995 δύο παλικάρια και αντί να τιμωρήσουν τους ενόχους παραδειγματικά, τους τίμησαν σε ειδική εκδήλωση. Εμείς, όμως, κάνουμε έρευνα να εντοπίσουμε τους ενόχους της ρίψης ενός αυγού εναντίον ενός αθώου τούρκου καπιταλιστή και δίνουμε τα στοιχεία στην ελληνική ασφάλεια για να ασκηθεί ποινική δίωξη. Πού ζούμε αλήθεια;
Βεβαίως, η ουσία δεν είναι ότι τα κόμματα και το κράτος ενδιαφέρονται για τα πολιτικά φρονήματα των συγκεντρωμένων σε μία πολιτική εκδήλωση. Αυτό αποτελεί το πρόσχημα για να στιγματιστεί, να περιθωριοποιηθεί και εν τέλει να ποινικοποιηθεί η δράση όσων επιμένουν να θεωρούν προτεραιότητα την αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού. Όταν όμως η αριστερή εξουσία (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ.) κηρύσσει την έναρξη “αντιφασιστικού αγώνα” μας θυμίζει προφανώς τους αντίστοιχους “αγώνες” των σταλινικών καθεστώτων που τόσο ύμνησε η ελληνική αριστερά και που, δυστυχώς γι’ αυτούς, ευτυχώς, όμως, για τους λαούς κατέρρευσαν. Κι αυτοί, όταν έβρισκαν τα σκούρα, κατασυκοφαντούσαν τους πολιτικούς τους αντιπάλους ως φασίστες, “πράκτορες του ιμπεριαλισμού” και “εχθρούς του λαού” και τους εξόντωναν. Γι’ αυτό άλλωστε και λίγες μέρες μετά προβλήθηκε το βίντεο με τους φασίστες των ΜΑΤ και των ΕΚΑΜ να γλεντάνε ακούγοντας χουντικά άσματα. Το βίντεο αυτό είχε γυριστεί πριν από τέσσερα χρόνια. Κι όμως προβλήθηκε τώρα για να ταυτιστεί στις συνειδήσεις του κόσμου η ακροδεξιά με όσους εκφράζουν τα πατριωτικά τους αισθήματα διαδηλώνοντας. Προετοιμάζουν έτσι την κοινή γνώμη για το αμείλικτο κτύπημα αυτού του χώρου. Η πρώτη φάση, της περιθωριοποίησης, μέσω της λασπολογίας και της κατασυκοφάντησης ολοκληρώνεται σήμερα ενώ προετοιμάζεται η επόμενη φάση, της καταστολής και της τρομοκρατίας. Αλλά τα “παιδιά με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες” θα ξαναβγούν στους δρόμους, ώσπου “να λάβουν τα όνειρα εκδίκηση”.
