του Μάριου Μιχαηλίδη
Η συζήτηση για το «Προσφυγικό» μετά το βράδυ της 13ης Νοεμβρίου, παίρνει νέο περιεχόμενο. Όχι «αντανακλαστικά», με την ταύτιση κάθε μετανάστη με τους κομάντος του τζιχάντ, οι οποίοι δολοφόνησαν δεκάδες ανυποψίαστων Παριζιάνων. Ούτε, όμως, παρακάμπτεται τέτοιο γεγονός για να επανέλθουμε στις συνηθισμένες συζητήσεις. Ζούμε σε μια ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ στην Ευρώπη. Στη διεξαγωγή ΑΣΥΜΜΕΤΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ μέσα σε μεγάλα αστικά της κέντρα.
Η επίθεση των τζιχαντιστών στο Παρίσι, κρινόμενη από το πού, εναντίον ποιων και με ποιον τρόπο υλοποιήθηκε, δείχνει, κατ΄ αρχήν το βαθμό επιθετικότητας της Ισλαμοφασιστικής συμμορίας του ISIS, αλλά και, πιθανά, τα αδιέξοδά της. Από την έναρξη της εμπλοκής της Ρωσίας στον πόλεμο της Συρίας, έχει περιοριστεί η μαχητική δυναμική του. Η προοπτική της βίαιης αναδιάταξης στη Μέση Ανατολή έχει παρεμποδιστεί. Στη βάση, λοιπόν, της διαφαινόμενης στρατηγικής αποτυχίας, εύκολα επιλέγεται η λύση της απελπισίας: η «εξαγωγή» μαχητών και η μετατροπή των μεγάλων πόλεων της Ευρώπης σε πεδία μαχών, ορθότερα, σε πεδία μαζικού σφαγιασμού ανυποψίαστων πολιτών.
Και ποια η σχέση του «προσφυγικού» ή «μεταναστευτικού» με τις επιδιώξεις του ISIS; Είναι κάθε πρόσφυγας ή μετανάστης μαχητής του τζιχάντ; Ή, έστω, υποστηρικτής του; Όχι. Χρειάζεται προσοχή, μην ολισθήσουμε σε αντιδράσεις αυτοματισμού εναντίον κάθε ταλαίπωρου μετανάστη. Από την άλλη πλευρά, όμως, η διαχείριση του μεταναστευτικού απαιτεί πολύ μεγάλη προσοχή εκ μέρους της Πολιτείας και ένα βαθύτερο προβληματισμό εκ μέρους των συμπολιτών μας.
ΠΡΩΤΟ: τα πλεούμενα του Αιγαίου μπορούν κάλλιστα να συμπεριλάβουν μαχητές του τζιχάντ. Ανάμεσα στους ταλαιπωρημένους, θαλασσοπνιγμένους, πεινασμένους ανθρώπους, που σαφώς χρειάζονται τη συμπαράστασή μας, υπάρχουν και άντρες, η όψη των οποίων διαφέρει ουσιαστικά από την πλειοψηφία. Γεροδεμένοι, καλοταϊσμένοι, με αποφασιστικό βλέμμα, δε δείχνουν να είναι το ίδιο με εκείνους που καταφθάνουν καραβοτσακισμένοι και αγωνιούν για την περαιτέρω τύχη τους. Ήδη, στα πλαίσια της επιδρομής των «αλληλέγγυων» εναντίον των διαμαρτυρόμενων περιοίκων της πλατείας Βικτωρίας, εμφανίστηκε μια «διμοιρία» μαχητικών, υβριστικών και απειλητικών ΑΦΓΑΝΩΝ, ως ΟΜΑΔΑ ΚΡΟΥΣΗΣ μπροστά στα ΜΑΤ.
ΔΕΥΤΕΡΟ: Η συγκρότηση μαζικών, ισλαμικών πυρήνων στα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου και στο Κέντρο της Πρωτεύουσας (πλατεία Βικτωρίας), δημιουργεί τη δυνατότητα πρόκλησης μεγάλων, μαχητικών κινητοποιήσεων, με πρόφαση κάποιο ζήτημα θρησκευτικής σημασίας (όπως ήταν το «σκίσιμο του Κορανίου»), για να εξυπηρετηθούν ευρύτεροι σχεδιασμοί για τη Χώρα μας, την περιοχή και την Ευρώπη.
ΤΡΙΤΟ: η μαζική εισροή πιστού ισλαμικού πληθυσμού στην Ελλάδα και όλη την Ευρώπη δεν επιφέρει μόνο αλλαγές στον «ενδυματολογικό κώδικα» στους δρόμους. Εκτός από αυτές (που είναι σοβαρές ως καταπιεστικές), επιφέρει κλίμα πιέσεων στον τομέα των θρησκευτικο-πολιτισμικών στοιχείων των φιλελεύθερων κοινωνιών μας. Επιφέρει με επιθετικό τρόπο ζητήματα ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ της ισότιμης συμπεριφοράς των ΓΥΝΑΙΚΩΝ, κάτι που λησμονούν, αφελώς, πολλές από τις «αλληλέγγυες». Θέτει υπό αμφισβήτηση μια σειρά ηθών και εθίμων, σχετιζόμενων με τις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές, όπως του Πάσχα και των Χριστουγέννων. Χριστουγεννιάτικα δέντρα στους δρόμους και στα σχολεία, το «πανηγύρι» με τους Αγιο-Βασίληδες και τα παιδιά, τα επίκαιρα εδέσματα και γλυκά, έχουν ήδη τεθεί στο στόχαστρο των ισλαμιστών σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Ακόμη και το χτύπημα της καμπάνας της Εκκλησιάς την Κυριακή ή τις γιορτές, οι λιτανείες και οι Ιερές Πανηγύρεις αποτελούν «πρόκληση» σε μια «πολυπολιτισμική κοινωνία» σε «βάρος» των μουσουλμάνων συμπολιτών. Για να μην επεκταθούμε στο περιεχόμενο των μαθημάτων, τις γιορτές και τα Σύμβολα στην Εκπαίδευση…
ΤΕΤΑΡΤΟ: Ας μη μας διαφεύγει το ότι πολλές ΜΚΟ και ο ίδιος ο ΣΟΡΟΣ έχουν εμπλακεί ενεργά, με πακτωλούς χρημάτων στη «διάσωση» των μεταναστών… Η ελεύθερη, μαζική είσοδος εκατομμυρίων ανθρώπων στην Ευρώπη έχει θέσει ήδη ζήτημα ύπαρξης συνόρων των Χωρών υποδοχής. Ανοιχτά, ως αίτημα, η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ τίθεται από συλλογικότητες «αλληλέγγυων», «αντιφασιστών» ή «μεταμοντέρνων», στο όνομα της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης.
Αντικειμενικά, ακόμη και χωρίς να το συνειδητοποιούν, πολλοί λειτουργούν ως ο «πολιτικός βραχίονας» της Νέας Τάξης, ο οποίος αποσκοπεί στην ισοπέδωση και υποταγή όλων των Χωρών στους σχεδιασμούς του πιο επιθετικού Κεφαλαίου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Χωρίς να υποπτευόμαστε ως τζιχαντιστή κάθε μετανάστη, πρέπει ως χώρα και Λαός να συμμαζέψουμε τη μεταναστευτική εισροή στην Ελλάδα. Πρέπει να αποφασίσουμε για τον ΑΡΙΘΜΟ που θα παραμείνει στη Χώρα, για τους συγκροτημένους μηχανισμούς διακίνησης, για τη διατήρηση της Εθνικής κυριαρχίας σε χώρους ζωτικής σημασίας όπως νησιά και κεντρικές πλατείες της Αθήνας, για την υπεράσπιση της πολιτισμικής-θρησκευτικής ταυτότητας της Πατρίδας μας.
