Από το Άρδην τ. 85, Απρίλιος – Μάιος 2011
Τ’ απόγεμα εμείναμε οι δυο μας με τον Εγγλέζο. Πήγαμε σε μία στάνη του Γιώργη του Μπαντουβά, όπου εκραθιούντανε στσι φυλακές απού τσι Γερμανούς για λογαριασμό μου, όπως εκρατούντανε και περί τσι εφτακόσους ετότες συνεργάτες μου στσι αγροτικές φυλακές Χανίων και στσι αγροτικές φυλακές Ηρακλείου.
Μας ήσφαξε ένα – ν – αρνί ο τσομπάνος του, ψήσαμε, εφάγαμε και εκεί μου είπε ο Εγγλέζος.
– Εσείς, καπετάνιο, θα μπορείτε να προσφέρετε μεγάλα πράματα στη (γ)Κρήτη, διότι σε πιστεύει ο λαός. Εσείς οι Κρητικοί έχετε άλλη νοοτροπία απού τη Στερεά Ελλάδα. Και όταν λευτερωθεί η Κρήτη θα μπορείς να προσφέρεις πολλά πράγματα στη (γ)Κρήτη.
– Με ποιο τρόπο, του λέω.
– Θα σηκώσεις αγγλικιά σημαία να χωρίσετε απ’ τη λοιπή Ελλάδα και εμείς θα διώξομε από δω τσι εχθρούς σας και θ’ αναλάβομε το νησί και θα το κάμομε βιτρίνα τουρισμού, εκεί που πάνε οι τουρίστες στη Γαλλία νάρχονται εδώ. Να το αναλάβομε ως ήτονε και πρώτα η Κρήτη ανεξάρτητη.
Άκουσα κάτι να μυρμηδίζει απ’ τσι φτέρνες μου και να βγαίνει στο κεφάλι. Εσυγκρατήθηκα. Και του λέω.
– Αυτό είν’ ωραίο. Για ξαναπέ’ μου το να το καταλάβω καλά.
Όταν μου το επανέλαβε, τράβηξα το μπιστόλι μου, σηκώθηκα απάνω. Και του λέω.
– Εσύ, δεν είσαι αξιωματικός Άγγλος. Και αν είσαι αξιωματικός Άγγλος, είσαι κατάσκοπος τω Γερμανών. Δεν επερίμενα μία τέθοια πρόταση από έναν Άγγλο αξιωματικό και αξιωματικό, όπως μούχες πει, του Επιτελείου. Απ’ αυτή την ώρα είσαι αιχμάλωτος. Εμείς, του λέω, σκεφτόμαστανε ότι θα πάρομε και τη Βόρειο Ήπειρο, θα πάρομε και τα Δωδεκάνησα και θα πάρομε και τη (γ)Κύπρο. Και εσύ ήρθες να μας – ε – πεις να χωρίσομ’ απ’ τη λοιπή Ελλάδα, οπού μαχουμέστανε αιώνες να ενωθούμε. Από αύτή τη στιγμή είσαι αιχμάλωτος. Δε σου επιτρέπω πλια να επικοινωνήσεις με κανένα.
Αργότερα ειδοποίησα το (μ)Πετρακογιώργη και του τον έδωσα, του έδωσα εντολή να μη (γ)κινηθεί πουθενά και να τηλεγραφήσουνε νάρθει αντικαταστάτης του.
Αυτό έγινε το τελευταίο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου 1942.
Ειδοποίησα λοιπόν όλους, οι οποίοι εκρύβανε Εγγλέζους, να μην ερθούνε σε επαφή οι Εγγλέζοι με αυτό το Μόντυ, όπου μούχε κάμει αυτή τη (μ)πρόταση. Τούπα να μη (γ)κυκλοφορεί διόλου και νάρχεται σ’ επαφή με τσι άνδρες τση Εθνικής Αντιστάσεως, ούτε με τσι Εγγλέζους πούχανε παραπομείνει στη (γ)Κρήτη.
Έτσι έμεινε το θέμα νεκρό, μέχρι το Μάη του 1942, όπου ήρθενε ο Τομ, ένας λοχαγός, ο οποίος τον αντικατέστησε.
Θα – ν – έρθομε μετά τη συνάντησή μας με το (ν)Τομ στα Πετραδολάκια και θα συνεχίσομε για το θέμα αυτηνού του Εγγλέζου του Γουντχάουζ, με το ψευδώνυμο Νικόλαος Μόντυς.
Αντώνης Σανουδάκης,
Καπετάν Μπαντουβά Απομνημονεύματα, Κνωσός, Αθήνα 1979 σσ. 191-192.
