Διαθέσιμα στην ιστοσελίδα:
[display-posts category="rixi95"]
του Γιώργου Καραμπελιά από τη Ρήξη φ. 95 που κυκλοφορεί
Εδώ και πολλά χρόνια έχουμε τονίσει πως η Ελλάδα βρίσκεται σε μία μετάβαση προς το έσχατο σημείο της αποσύνθεσης. Της μεταβολής της «από χώρα σε χώρο». Για εκατοντάδες χρόνια πάσκιζαν οι μεταπρατικές ελίτ να μας μεταβάλλουν σε μια υπάκουη αποικία της Δύσης. Και εύρισκαν απέναντί τους έναν λαό που αγκιστρωμένος στα πεζούλια και τα χωράφια του αντιστεκόταν. Έναν λαό που ήξερε και μπορούσε να γεννήσει τον Ρήγα, τον Μακρυγιάννη και τον Βελουχιώτη.
Στη μεταπολίτευση έκαναν ένα βήμα πάρα πέρα. Μετέβαλλαν σε παρασιτική την ίδια τη χώρα, που έχασε την παραγωγή και τους ανθρώπους της, την ιστορία της, εν μέρει την ίδια τη γλώσσα της. Γι’ αυτό και ο εθνομηδενισμός, οι θεωρίες του πολυπολιτισμού και της διάλυσης των εθνικών ταυτοτήτων, γι’ αυτό η αθρόα λαθρομετανάστευση, γι’ αυτό η σταδιακή υποβάθμιση της άμυνας της χώρας, γι’ αυτό η εγκατάλειψη της Κύπρου.
Προσέφεραν λοιπόν κατανάλωση και «ελευθερίες» με αντίτιμο τον εκμαυλισμό του ίδιου του λαϊκού σώματος. Δηλαδή οι παρασιτικές ελίτ της χώρας, επιχειρηματίες, πολιτικοί και «διανοούμενοι», πέτυχαν σε έναν βαθμό να παρασιτοποιήσουν τον ίδιο το λαό.
Σήμερα, μπροστά στην κρίση, όταν διαλύεται το μεταπολιτευτικό παρασιτικό οικοδόμημα, αντί, έστω την ύστατη στιγμή, να ανακρούσουν πρύμναν και να επιστρέψουν στον τόπο, την παράδοσή, την παραγωγή, ως τη μόνη συνεκτική απάντηση στην κρίση, προχωρούν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μεταβάλλουν τη χώρα σε ένα πέρασμα. Πέρασμα ξένων προϊόντων, ξένων πληθυσμών, ξένων δικτύων υδρογονανθράκων, ξένων λιμανιών, ξένων σιδηροδρόμων, ξένων αεροδρομίων.
Πιστοί στην μεταπρατική, προδοτική τους φύση, τραβάνε το σκοινί ακόμα πάρα πέρα. Επιχειρούν να μεταβάλλουν τη χώρα σε μια no man΄s land, από όπου οι νέοι Έλληνες θα δραπετεύουν σε μια αδιάκοπη αιμορραγία και όσοι μείνουν θα είναι ανήμποροι συνταξιούχοι της πείνας, γκαρσόνια και υπηρέτες των ξένων.
Ανεπαισθήτως, λοιπόν, φτάσαμε στο τελευταίο σκαλί και από τη μεταπολίτευση θα βγούμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Είτε επί τέλους αυτεξούσιοι, έχοντας αποτινάξει τα παράσιτα και τους μεταπράτες είτε νεκροί ως έθνος και λαός. Ας επιλέξουμε λοιπόν.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΦΥΛΛΟ
2 ΣΧΟΛΙΑ
Ανεπαισθήτως, λοιπόν, φτάσαμε στο τελευταίο σκαλί και από τη μεταπολίτευση θα βγούμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Είτε επί τέλους αυτεξούσιοι, έχοντας αποτινάξει τα παράσιτα και τους μεταπράτες είτε νεκροί ως έθνος και λαός. Ας επιλέξουμε λοιπόν.
Κύριε Καραμπελιά, συνειδητά ή όχι έχουμε επιλέξει.
Συμφωνώ απόλυτα τόσο με το άρθρο του κ. Καραμπελιά όσο όμως και με τη διαπίστωση του Δημήτρη.
Κι επειδή οι πολλοί έχουν ακριβώς επιλέξει οι λίγοι υπερασπιστές της νέας Βασιλεύουσας ας ετοιμαζόμαστε για το δεύτερο 1453 κι ας αναπτυχθούμε στις επάλξεις της Πύλης του Αγίου Ρωμανού και στα τείχη της Πόλης που οι λίγοι, περικυκλωμένοι, αβοήθητοι από θεούς κι ανθρώπους αλλά ανδρείοι και πιστοί μέχρι τέλους στην καρδιά, την ψυχή και το πνεύμα τόσο αγαπάμε…. Ας ετοιμαστούμε να υπερασπισθούμε τα τελευταία οχυρά του Ελληνσιμού και της Ρωμηοσύνης χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς υποχωρήσεις και κυρίως χωρίς τις ψευδαισθήσεις και τα σφάλματα του 1453… Κάτι μπορεί να σωθεί ακόμη αν επιλεγούν οι σωστές μάχες και τα σωστά μέτωπα για να δοθεί ο αγών…. Νυν υπέρ πάντων ο αγών….