Ο ρόλος μας στη σημερινή συγκυρία

Κείμενο παρέμβασης επί της στρατηγικής και της τακτικής του Κινήματος

Κείμενο που συζητήθηκε στην πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Άρδην 26-27 Οκτωβρίου και δημοσιεύθηκε στη Ρήξη φ. 98

Από την αρχή της οικονομικής κρίσης, το 2010, έχουμε τονίσει αναρίθμητες φορές πως η ελληνική κρίση, πέρα από τα συγκυριακά της χαρακτηριστικά, είναι κατεξοχήν κρίση δομική, κρίση του κοινωνικού και οικονομικού της μοντέλου, και δεν μπορεί να θεραπευτεί με ημίμετρα. Ούτε βέβαια με την επιστροφή στο status quo ante. Παράλληλα, και σε συνάφεια με το προηγούμενο, υπογραμμίζουμε πως, δεν μπορεί κανένας να μιλήσει αξιόπιστα για έξοδο από την κρίση, αν δεν ξεκινήσει από το βασικό και θεμελιώδες πρωταρχικό δεδομένο της παρακμής. Ο ελληνικός λαός, το ελληνικό έθνος, βιώνει μια βαθύτατη παρακμή. Μια παρακμή οικονομική, κοινωνική, πνευματική, πολιτική, πολιτισμική, μια παρακμή που συνδυάζεται με τη δημογραφική κατάπτωση, τη γεωπολιτική συρρίκνωση. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια είμαστε υποχρεωμένοι να κινηθούμε με στόχο αρχικά να σταματήσουμε την κατρακύλα και, σταδιακά, να αρχίσουμε να οικοδομούμε μια διαφορετική πολιτική, τα χαρακτηριστικά της οποίας επισημαίνουμε εδώ και δεκαετίες: Παραγωγική ανασυγκρότηση, παιδευτική αναγέννηση, βαλκανική πολιτική, πνευματική μεταρρύθμιση, πολιτική αναδόμηση. Δηλαδή, για να απαντηθεί η κρίση, απαιτείται μια κυριολεκτική επανάσταση.
Σε αυτές τις συνθήκες, είμαστε υποχρεωμένοι, παραμένοντας άκαμπτοι στις αρχές μας, σταθερά προσκολλημένοι στο στόχο της αυτονομίας και της απελευθέρωσης, να εφαρμόζουμε ταυτόχρονα την πολεμική τακτική που συνάδει με όσους βρίσκονται ακόμα σε μειονεκτική θέση. Δηλαδή, την τακτική του ανταρτοπολέμου.
Αυτό σημαίνει πως, παράλληλα με την αντίσταση στις επιταγές της γερμανικής Ευρώπης, αρνούμαστε να κάνουμε τη χάρη στον Σόιμπλε. Αν είναι η ευρωζώνη να διαλυθεί, θα πρέπει να κοιτάξουμε να τους προκαλέσουμε τη «μεγαλύτερη ζημιά», να κερδίσουμε συμμάχους, να έχουμε ετοιμαστεί οικονομικά, τεχνικά, πολιτικά και γεωπολιτικά, για μια διαφορετική πορεία. Έχουμε κάθε συμφέρον να κερδίζουμε χρόνο έως ότου και άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έρθουν σε σύγκρουση με το γερμανικό μοντέλο, να αναπτύξουμε τις σχέσεις μας με χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, να μεταβάλουμε το παραγωγικό μας μοντέλο έτσι ώστε να μπορέσουμε να αντέξουμε σε μια αυτόκεντρη κατεύθυνση, να εκμεταλλευτούμε ή ν’ αρχίσουμε να εκμεταλλευόμαστε τους φυσικούς μας πόρους.
Και αυτή η τακτική του ανταρτοπολέμου, που εκφράστηκε και στην περίπτωση της ΕΡΤ, των εκπαιδευτικών, καθώς και μέσα από την εκτεταμένη φορολογική «απεργία» των Ελλήνων, εν τέλει αποδίδει. Μπορεί να μην οδήγησε σε ανατροπή των μνημονιακών ή του μνημονίου, υποχρέωσε όμως ακόμα και τον Σαμαρά ή τον Βενιζέλο να εμφανίζονται ως… αντιμνημονιακοί και κατέστησε τους τροϊκανούς, ή τους Φούχτελ, ανεπιθύμητους για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Οι σαράντα χιλιάδες που μαζεύτηκαν στη συναυλία για την υποστήριξη του αγώνα στις Σκουριές της Χαλκιδικής είναι μια απόδειξη για τις δυνατότητας της αντίστασης.  Τα εκατοντάδες χιλιάδες γεύματα που μοιράζονται κάθε μέρα, τα κοινωνικά ιατρεία, οι πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, οι νέοι συνεταιρισμοί, δείχνουν τον δρόμο για να μπορέσει η κοινωνία να αντέξει το σοκ και να αντεπιτεθεί.
Το Κίνημα Άρδην –μέσα από μια θεωρητική και πρακτική πορεία δεκαετιών των ανθρώπων και των συνιστωσών που το συγκροτούν, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Κύπρο, την Πάτρα, τη Θράκη και αλλού– διαθέτει την πλέον επεξεργασμένη ιδεολογικά πρόταση απέναντι στις παρούσες  προκλήσεις. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αυτές οι αντιλήψεις είναι λεπτομερώς επεξεργασμένες σε όλες τις πρακτικές συνιστώσες και απολήξεις τους. Δεν διαθέτουμε τα απαραίτητα μεγέθη και τη διαχειριστική εμπειρία για κάτι τέτοιο. Ούτε, εξάλλου, πιστεύουμε στη λογική μιας πολιτικής οικοδόμησης που θα περιοριστεί μόνο σε μας τους ίδιους. Είμαστε πεισμένοι, αντίθετα, πως τα αμέσως επόμενα χρόνια όλο και περισσότερες δυνάμεις και ενεργοί πολίτες θα συγκλίνουν ιδεολογικά προς τις απόψεις μας, δημιουργώντας τη δυνατότητα για νέες πολιτικές ομαδοποιήσεις και συγκροτήσεις.
Το παρόν πολιτικό σύστημα –σε όλες τις συνιστώσες του– είναι παρωχημένο και μεταβατικού χαρακτήρα. Η κρίση και η αναδόμησή του που εγκαινιάστηκε πριν μερικά χρόνια είναι ακόμα σε εξέλιξη και θα οδηγήσει σε νέα μορφώματα και εγχειρήματα. Και είμαστε πεισμένοι πως θα βρεθούμε με πολλούς άλλους –ομαδοποιήσεις και πολίτες–, στη συγκρότηση ενός πατριωτικού, δημοκρατικού πόλου κοινωνικής και πνευματικής αναγέννησης του τόπου μας.
Η συνειδητοποίηση της μεταβατικής φύσης της παρούσας πολιτικής περιόδου ορίζει και τον χαρακτήρα του Άρδην σήμερα. Το Άρδην αποτελεί έναν ιδεολογικό-πολιτικό πόλο που επιθυμεί να λειτουργήσει σαν ένα φαναράκι, μια σπίθα που αύριο θα έχει μεταβληθεί σε μια κυριολεκτική πυρκαγιά.
Δυστυχώς, αυτό δεν μπόρεσε να γίνει νωρίτερα και γίνεται πολύ πιο σταδιακά από ό,τι θα ευχόμασταν. Διότι, βέβαια, θα χρειαστούν περισσότερες σπίθες, περισσότερα ρυάκια για να σχηματιστεί ένα ορμητικό ρεύμα. Αυτό όμως, είμαστε βέβαιοι, θα σχηματιστεί. Επιθυμούμε και ελπίζουμε, για να επιταχυνθούν οι εξελίξεις, να υπάρξουν όλο και περισσότερες δυνάμεις που, από πολλές πλευρές, θα συγκλίνουν προς την κατεύθυνση αυτού του νέου ρεύματος ανατροπής και σωτηρίας. Αν, παρ’ όλα ταύτα, οι υπόλοιποι καθυστερήσουν πέραν του επιτρεπομένου, εμείς θα συνεχίσουμε με όλο και μεγαλύτερα βήματα. Εξάλλου, η ανάπτυξη της επιρροής και της απήχησης ενός τέτοιου συγκροτημένου πόλου επιταχύνει και τις εξελίξεις στο εσωτερικό των λοιπών πολιτικών μορφωμάτων, καθώς και της ίδιας της κοινωνίας.
Σήμερα, λοιπόν, προχωρούμε στη συγκρότηση ενός πολιτικού κινήματος που σκοπεύει να παρέμβει ενεργά και πρωτοπόρα στην πολιτική συγκυρία, με τις καμπάνιες που ήδη περιγράψαμε, και να επέμβει και στο κεντρικό πολιτικό πεδίο με την επιδίωξη της συμμετοχής στις ευρωεκλογές και στις δημοτικές εκλογές.
Όρος για την υλοποίηση αυτών των πρωτοβουλιών είναι το αγκάλιασμά τους από ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις. Εμείς δεν πρόκειται να λειτουργήσουμε τυχοδιωκτικά, με την πραγματοποίηση  τυχάρπαστων και χωρίς όρους συμμαχιών, που οδηγούν συνήθως στα αντίθετα αποτελέσματα, την απογοήτευση και την αποστράτευση. Μέτρο και κριτήριο του βηματισμού μας θα είναι η αποδοχή των εγχειρημάτων μας από τις ίδιες τις  ζωντανές δυνάμεις του ελληνικού λαού.

Γ. Κ