Αν υπήρχε τότε, το 2010, μια ελληνική κυβέρνηση που θα μπορούσε λίγο να κοντράρει τις ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες θα είχαμε γλιτώσει αρκετά από την κοινωνική και οικονομική καταστροφή που ακολούθησε. Γι’ αυτό οι ευθύνες της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου είναι τεράστιες και θα πρέπει κάποια στιγμή να λογοδοτήσει για τα πεπραγμένα της.
Ρ
Διά στόματος Ολι Ρεν επιβεβαιώνεται ότι οι Ευρωπαίοι θυσίασαν την Ελλάδα για να σώσουν τις τράπεζες και τις οικονομίες τους.
Διά στόματος Ολι Ρεν επιβεβαιώνεται ότι οι Ευρωπαίοι θυσίασαν την Ελλάδα για να σώσουν τις τράπεζες και τις οικονομίες τους
Του Νίκου Σβέρκου από την Εφημερίδα των Συντακτών
Η χθεσινή δήλωση του Ολι Ρεν ενώπιον της επιτροπής του ευρωκοινοβουλίου που διερευνά τα πεπραγμένα της τρόικας αποκαλύπτει κυνικά το σκεπτικό των «ισχυρών» της Ευρώπης κατά την πρώτη περίοδο εκδήλωσης της κρίσης στην Ελλάδα.
«Την άνοιξη του 2010 και κάποιο διάστημα μετά, αν είχε άμεσα αναδιαρθρωθεί το ελληνικό χρέος, θα είχατε αντιμετωπίσει δραματικές συνέπειες μετάδοσης τόσο σε άλλα κράτη-μέλη όσο και μέσω του τραπεζικού διαύλου στην Ευρώπη» απάντησε ο Ευρωπαίος επίτροπος στην παρέμβαση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Χουντή.
Γερμανική έμπνευση
Η παραδοχή του Φινλανδού επιτρόπου συμπυκνώνει τη «γραμμή» των Ευρωπαίων ηγετών και παραγόντων, ενώ το επιχείρημα περί διάδοσης της κρίσης σε άλλες χώρες λόγω κουρέματος του ελληνικού χρέους ήταν γερμανικής έμπνευσης. Υπενθυμίζεται ότι η Ανγκελα Μέρκελ, τον Οκτώβριο του 2011, είχε δηλώσει ότι «θα ήταν τεράστια η απειλή μετάδοσης της κρίσης σε περίπτωση μιας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους».
Ο Μάριο Ντράγκι, ως επικεφαλής της ΕΚΤ, είχε δηλώσει τον περασμένο Ιούνιο ότι «δεν πρέπει να παραβλέπει κανείς το κακό κλίμα και τους φόβους “μόλυνσης” που κυριαρχούσαν πριν από τέσσερα χρόνια», αναγνωρίζοντας ουσιαστικά ότι οι Ευρωπαίοι ήταν αρνητικοί απέναντι σε κάθε ενδεχόμενο κουρέματος. «Αν γινόταν κάτι τέτοιο, θα κινδύνευε με αποσταθεροποίηση το σύνολο της ευρωζώνης» είχε δηλώσει το ίδιο διάστημα ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Σάιμον Ο’ Κόνορ, απαντώντας σε έκθεση του ΔΝΤ.
Το ΔΝΤ πάντως είχε αναδείξει τη στάση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με την Κριστίν Λαγκάρντ να επισημαίνει τον περασμένο Σεπτέμβριο ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα ήταν καλύτερα να είχε γίνει νωρίτερα, αλλά «θα υπήρχε πιθανόν μεγάλη έκθεση για το σύνολο της ευρωζώνης». Και δήλωσε κυνικά ότι «η επιλογή που έγινε ήταν να διασφαλίσουμε πρώτα ότι η Ευρώπη θα είχε φτιάξει το αντιπυρικό της τείχος πριν κάνουμε κάτι πολύ σοβαρό με το ελληνικό χρέος». Ο Ολιβιέ Μπλανσάρ, επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, δήλωσε τον Ιούνιο ότι το κούρεμα στην αρχή της κρίσης αποτελούσε πρόταση του ΔΝΤ, αλλά οι Ευρωπαίοι ήταν εντελώς αντίθετοι, φοβούμενοι τη μετάδοση των προβλημάτων και σε άλλες χώρες.
Ο Ολι Ρεν ουσιαστικά ομολόγησε ότι οι δανειστές είχαν εξ αρχής προτιμήσει να διατηρήσουν το τεράστιο μέγεθος του χρέους της Ελλάδας, παρά να τεθεί σε κίνδυνο η «ευζωία» των υπόλοιπων ευρωπαϊκών οικονομιών. Προτίμησαν να επιβάλουν εξοντωτικά μέτρα στους πολίτες της χώρας και να «φορτώσουν» με πρόσθετα δάνεια την Ελλάδα, παρά να ελαφρύνουν το χρέος της, γεγονός που θα οδηγούσε σε ανάλογες απαιτήσεις τις κυβερνήσεις των υπόλοιπων «προβληματικών» χωρών.
Η Γερμανίδα καγκελάριος προσφάτως, σύμφωνα με τη «Monde», έθεσε το συνολικό πλαίσιο των επιπτώσεων που πιθανόν θα έφερνε ένα ελληνικό «ατύχημα». Εάν η Ελλάδα είχε αφεθεί να εγκαταλείψει την ευρωζώνη, τότε «όλα» τα μέλη της νομισματικής ένωσης θα υποχρεούνταν να αφήσουν το κοινό νόμισμα σε «μεταγενέστερο χρόνο», δήλωσε η Γερμανίδα καγκελάριος κατά τη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. στις 19 Δεκεμβρίου.
Εγινε πια φανερό
Ολες οι παραπάνω δηλώσεις συνθέτουν μια απολύτως ευκρινή εικόνα: Η κατάσταση της Ελλάδας και του χρέους της αφορά το σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών. Και οι ισχυρότερες οικονομίες της Ενωσης, εκείνες που χαράσσουν την οικονομική πολιτική και επί της Ελλάδας, φροντίζουν η αντιμετώπιση του χρέους να μη δημιουργήσει κανένα πρόβλημα στις τράπεζές τους και στη θέση που κατέχουν οι οικονομίες τους. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται πάντως η έλευση στην Αθήνα της επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου για την τρόικα, στις 29 και 30 Ιανουαρίου.
Η επιτροπή, στο προσχέδιό της, που θα παρουσιαστεί αύριο, αμφιβάλλει ουσιαστικά για το κατά πόσον η τελική τακτική ήταν αποτελεσματική: «Το πρόγραμμα χρηματοδοτικής συνδρομής και δημοσιονομικής προσαρμογής στην Ελλάδα δεν έχει αποτρέψει μια ελεγχόμενη χρεοκοπία ούτε τη μετάδοση της κρίσης σε άλλα κράτη-μέλη».
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Oι Ευρωπαίοι φοβήθηκαν
Κώστας Μελάς, (καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο)
«Οι Ευρωπαίοι δεν μπορούσαν, αλλά και δεν ήθελαν να σκεφτούν το ενδεχόμενο απομείωσης του χρέους εκείνη την περίοδο. Δεν μπορούσαν γιατί ήταν απροετοίμαστοι, η κατάσταση που είχαν να αντιμετωπίσουν δεν είχε προηγούμενο. Και έπειτα δεν ήθελαν, γιατί αισθάνθηκαν ότι απειλούνται οι τράπεζές τους, που ήταν φορτωμένες με ελληνικά ομόλογα. Λειτούργησε λοιπόν το αίσθημα της αυτοσυντήρησης και προσπάθησαν να σώσουν τις τράπεζές τους. Τελικά όμως ούτε αυτό το κατάφεραν και γι’ αυτό το 2012 έκαναν το “κούρεμα”».
…………………………..
Διονύσης Χιόνης, (καθηγητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης)
«Η Ευρώπη δεν είχε τότε, ούτε τώρα, ένα σύστημα αντιμετώπισης της κρίσης, και οι ευρωπαϊκές χώρες φοβήθηκαν τότε τον οποιονδήποτε τριγμό που προκαλούνταν στις ελληνικές, τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες. Με αυτό το σκεπτικό είναι δεδομένο ότι επελέγη να μην τεθούν σε κίνδυνο οι τράπεζες, αλλά τελικά, λόγω του μικρού βαθμού έκθεσής τους στο ελληνικό χρέος, η ΕΚΤ σπατάλησε πολύ περισσότερο χρήμα απ’ ό,τι θα είχε δαπανήσει με μια αναδιάρθρωση του χρέους στην αρχή της κρίσης».
