Η τελευταία έξοδος “Αλέξης Τσίπρας”
Μία ιστορία χωρίς Ρίτα Χέϊγουορθ αλλά με σκατά
Σχόλιο ardin-rixi.gr: Θα προσυπογράφαμε πλήρως το κάτωθι κείμενο, αν αντί για «απελευθέρωση αγορών, ιδιωτικοποιήσεις» και άλλα ‘νεοφιλελέ’ όπως το ίδιο το κείμενο παραδέχεται, έγραφε ανασυγκρότηση του παραγωγικού ιστού, αποκέντρωση/απογραφειοκρατικοποίηση του κράτους, πολιτιστική και εκπαιδευτική αναγέννηση κ.ο.κ. Κατά τα άλλα, η παραβολή της «φυλακής» και η αναγκαιότητα ενός σοβαρού σχεδίου ‘απόδρασης’, που σήμερα λείπει, παραμένει εξαιρετική.
Αναδημοσιευση από το ιστολόγιο medium.com
Μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, το The Shawshank Redemption, έτυχε το 1994 να έχει ίσως την πιο άστοχη μετάφραση που έχει γίνει ποτέ στα Ελληνικά. Μεταφράστηκε ως “Η τελευταία έξοδος, Ρίτα Χέϊγουορθ”, όπως αστόχως ονομάσαμε το μνημόνιο “έντιμη συμφωνία”, και όπως αστόχως θα ονομάσουμε την χρεοκωπία “ρήξη”, “απελευθέρωση” η οτιδήποτε άλλο κρίνουμε ότι δουλεύει θετικά για την ψυχολογία μας και δε μας φέρνει αντιμέτωπους με τις ευθύνες μας.
Όσοι δεν έχετε δει την ταινία και θέλετε να τη δείτε, μην διαβάσετε αυτό το άρθρο καθώς περιέχει spoilers. Όσοι δεν ξέρετε τι θα συμβεί με την Ελλάδα αλλά θα ζήσετε στην Ελλάδα, διαβάστε αυτό το άρθρο.
Στην ταινία, που εκτυλίσσεται μέσα σε μια Αμερικάνικη φυλακή, θα βρει κανείς πολλούς χαρακτήρες, που ο κάθε ένας βρίσκεται στη φυλακή για τον δικό του λόγο, δίκαιο ή άδικο. Επίσης κάθε ένας έχει πάρει τις αποφάσεις του για το μέλλον του. Κάποιοι έχουν επιλέξει να ζούνε μέσα στη φυλακή ήσυχα και χωρίς να προκαλούν, κάποιοι έχουν κάνει συμμορίες και ρισκάρουν κάθε μέρα τη ζωή τους. Κάποιοι έχουν αναγκαστεί να βρουν έξυπνες μεθόδους, δανεισμένες από την ελεύθερη αγορά ώστε να τα έχουν καλά με όλους και να μην τους σκοτίζουν τον έρωτα. Κάποιοι ελπίζουν, κάποιοι όχι.
Και τέλος, κάποιοι περιμένουν την έκτιση της ποινής τους, ενώ κάποιοι επιλέγουν να δραπετεύσουν.
Για να μην κουράσω με άχρηστες λεπτομέρειες, ο ήρωας της ταινίας, ο Άντυ, μετά από πολλά χρόνια στη φυλακή, και εκεί που νομίζεις ότι θα μείνει εκεί για πάντα, δραπετεύει, αποκαλύπτοντας στον θεατή ότι οργάνωνε την απόδρασή του απο την πρώτη κιόλας μέρα, για πάνω από 30 χρόνια. Το τελικό μέρος του σχεδίου του περιελάμβανε να συρθεί για ένα χιλιόμετρο μέσα σε έναν αγώγό γεμάτο σκατά.
30 χρόνια ενός υπομονετικού σχεδίου και 1000 μέτρα σκατά για να απελευθερωθεί.
Αυτός είναι ο λόγος που η Ελλάδα δεν απεγκλωβίζεται από τη δική της φυλακή. Γιατί δεν παραδέχεται οτι φυλακίστηκε οικονομικά, ότι είναι αναπόφευκτο να περάσει χρόνο στη φυλακή, και θα πρέπει να κάνει ένα πολύ έξυπνο σχέδιο απόδρασης, που πιθανον θα χρειαστεί χρόνια υπομονετικής δουλειάς. Αντί αυτού, φωνάζουμε στους φρουρούς να μας βγάλουν έξω ΣΗΜΕΡΑ. Όπως γίνεται πάντα, μας βάζουν στην απομόνωση για σοφρωνισμό.
Η Ελλάδα μπορεί να ορθοποδήσει εντός ευρώ, και εκτός ευρώ. Ό,τι και να επιλέξει, θα πρέπει να γίνει με μακροπρόθεσμο σχέδιο, το οποίο θα περιλαμβάνει πολλά, επίπονα χρόνια στην αρχή. Και θα πρέπει να εκτελεστεί από όλους μαζί.
Αντίστροφα, χωρίς σχέδιο, το μνημόνιο μόνο του δεν μπορεί να μας βγάλει από τη φυλακή. Η δραχμή από μόνη της δε μπορεί να μας βγάλει από τη φυλακή. Όποιο δρόμο και αν διαλέξουμε, αν δεν βαδίσουμε με οργανωμένο σχέδιο επίπονης 30ετίας, τα πράγματα θα χειροτερεύουν.
Ποιός είναι κατάλληλος να μας βγάλει από τη φυλακή; Όποιος έχει σχέδιο 30ετίας και κάνει ξεκάθαρο ότι θα χρειαστεί να συρθούμε στα σκατά, με ευρώ ή χωρίς.
Έχουμε τέτοιο κόμμα διαθέσιμο; Όχι
Γιατί δεν έχουμε τέτοιο κόμμα διαθέσιμο; Διότι δεν μπορεί να υπάρξει κόμμα που να στηρίζει κάτι που δεν θέλει ο λαός. Ακόμα πιστεύουμε σε ανώδυνες λύσεις. Όταν το θελήσουμε σαν λαός, θα υπάρξει και το κόμμα.
Ο Τσίπρας; Άνθρωπος που υπόσχεται παροχές και ευρώ και φτάνει με μνημόνιο και έξοδο από ευρώ, μάλλον δεν είναι αυτός που θες να σου οργανώσει την απόδραση από τα σκατά. Είναι ή ψεύτης ή ανίκανος. Το πιο πιθανό είναι να σε πνίξει στα σκατά.
Οι υπόλοιποι; Πιστεύω ότι τα υπόλοιπα κόμματα μπορούν να υλοποιήσουν οτιδήποτε και είναι απλά χαμαιλέοντες. Κάνουν ό,τι θέλει ο κόσμος προκειμένου να τους ψηφίσει. Είναι στο χέρι του κόσμου να απαιτήσει μεταρρυθμίσεις, αξιοκρατία, απελευθέρωση αγορών, ιδιωτικοποιήσεις, μηχανοργάνωση, διαφάνεια, εξορθολογισμό και όλα αυτά τα “νεοφιλελέ” που όσοι τα έχουν κάνει είναι έξω από τη φυλακή που ζούμε εμείς.
Δε μας φταίει το ευρώ. Δε μας φταίει η κυβέρνηση. Ας δεχτούμε την ποινή μας, και ας δούμε πως θα βγούμε απο αυτή τη φυλακή, πόσο χρόνο θα μας πάρει, και πόσα μέτρα θα χρειαστεί να συρθούμε στα σκατά. Και ας απαιτήσουμε από οποιαδήποτε κυβέρνηση αυτό.
Ας έχουμε για όραμα και έμπνευση τη μέρα που θα μας λούσει το πρόσωπο ο ήλιος, ελεύθερους ξανά, όπως τον Άντυ στην ταινία.
Υ.Γ. Για όσους πουν “μα είμαστε ήδη 5 χρόνια στα σκατά”: Κάποιοι σαπίζουν στη φυλακή για πάντα. Η ζωή είναι σκληρή. Ποιό είναι το σχέδιο απόδρασής σου;
6 ΣΧΟΛΙΑ
Bullseye!!! που θα έλεγε και ο OUAOU Baroufakis.
<>. Ποιος είπε αγαπητέ Καραμπελιά ότι τα ποιό πάνω αναφερθεντα δεν ειναι φιλελευθερα ή τελος πάντων δεν τα αποδέχονται οι φιλελευθεροι. Υπάρχει ένα πρόβλημα στην Ελλάδα. Οτιδήποτε παραπέμπει σε φιλελευθερισμό προκαλεί τρόμο , όπως η λέπρα. Για πάρτε το και σεις λίγο αλλιώς. 2015 έχουμε , όχι 1585 ούτε 1925.
ανασυγκρότηση του παραγωγικού ιστού, αποκέντρωση/απογραφειοκρατικοποίηση του κράτους, πολιτιστική και εκπαιδευτική αναγέννηση κ.ο.κ
σαυτο το σχόλιο αναφερόμουν, αλλά απ ότι βλέπω δεν εμφανίστηκε στο πρωτο μου σχόλιο.
Αγαπητέ ‘φιλελεύθερε’,
Κατ’ αρχάς να ξέρετε ότι για μένα ανοίξατε την σοβαρότερη κουβέντα του τριημέρου μέσα σε αυτήν την ιστοσελίδα.
Δράττομαι λοιπόν της ευκαιρίας να εκφράσω κι εγώ με την σειρά μου τι σκέφτομαι για αυτό το ζήτημα που το θεωρώ πολύ πιο σημαντικό από αυτά στα οποία μας έχουν καταναγκάσει να συζητούμε.
Νομίζω ότι τόσο ο φιλελευθερισμός, όσο και ο κρατισμός είναι παρωχημένες και μονολιθικές αντιλήψεις του 20ου αιώνα.
Θεωρώ ότι κατά τον 21ο αιώνα, λειτουργικά θα αναδειχθούν μόνο τα υβριδικά συστήματα που θα αποδίδουν πρωταρχικό ρόλο στο κράτος –μοναχά που θα είναι ρόλος ‘διοικητή’ των στρατηγικών υψωμάτων (commanding heights αγγλιστί), και αρχιτέκτονα της γενικής οικονομικής και κοινωνικής στρατηγικής.
Το κρατικιστικό μοντέλο επιφύλασσε στο κράτος ρόλο ‘πολιτικού μηχανικού, εργολάβου, και εκτελεστή’. Το γεγονός αυτό δημιούργησε τις πολύ γνωστές αντι-οικονομίες κλίμακας, το τέρας της υπερ-γραφειοκρατικοποίησης που κατατρώγει τον δημόσιο πλούτο.
Το φιλελεύθερο μοντέλο είναι για άλλους λόγους μη-βιώσιμο. Διότι η ελεύθερη αγορά αδυνατεί να καταρτίσει μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, και να αναλάβει όλες εκείνες τις επενδύσεις πολύ υψηλού ρίσκου που απαιτούνται ώστε να λειτουργήσουν νευραλγικοί κλάδοι της σύγχρονης οικονομίας (π.χ. Έρευνα και Εξέλιξη, που ως επί το πλείστο ακόμα και στις ΗΠΑ γίνεται με κρατικό χρήμα –βλέπε το έργο της Ματσουκάτο που κυκλοφόρησε πρόσφατα). Επίσης, η αδυναμία μακροπρόθεσμου σχεδιασμού εν τέλει πλήττει την ίδια την λειτουργία της ελεύθερης αγοράς, καθώς σταδιακά οδηγείται από μόνη της, και από την εντελώς μη-ορθολογική λειτουργία του αχαλίνωτου ανταγωνισμού που εν τέλει οδηγεί σε κρίση το ίδιο το σύστημα. Η κρίση σπέκουλας του 2008, είναι χαρακτηριστική ως προς αυτό.
Διότι, επίσης, καθίσταται βιώσιμη με μια λαθροχειρία –μέσω της μετακύλησης μέρους του κόστους στην κοινωνία και το περιβάλλον.
Και αν όπως στην περίπτωση της Ελλάδος δεν υφίσταται κράτος ή ακόμα χειρότερα κείται στην καρδιά του προβλήματος; Τι κάνουμε τότε; Περιμένουμε να οικοδομηθεί ή μήπως προσπαθούμε να το αλλάξουμε “από τα μέσα” δηλ. α λα Τσίπρα και πριν από αυτόν ΓΑΠ, Κωστάκη (επανιδρύσεις κλπ.), Σημίτη (εκσυγχρονισμός0 και πάει λέγοντας;
Προσωπικώς συμφωνώ γενικώς με τη διαπίστωσή σας για υβριδικά μοντέλα στον 21ο αι. αλλά πρέπει να παραδεχτείτε ότι εμείς ζούμε σε μια παλαιοθωμανική κοτζαμπάσικη επίφαση δημοκρατίας και πολιτείας…. Το μόνο που μπορεί να κάνει το κράτος είναι να φύγει από τη μέση τουλάχιστον για ένα ικανό πιθανότατα μακρύ χρονικό διάστημα…. Να μπει σε ένα είδος καραντίνας δηλ. καταρχάς επιτρέποντας άλλες οντότητες να το ανταγωνίζονται στην παροχή υπηρεσιών στον πολίτη. Για να γίνει αυτό πρέπει όλες οι επιχειρήσεις κι οργανισμοί (από το ΙΚΑ μέχρι τον… Οργανισμό Βάμβακος) που ελέγχει και τροφοδοτεί με δάνεια ή χρήματα φορολογουμένων να αποδοθούν στους ΔΥ εργαζομένους τους ακόμα και χωρίς τίμημα υπό μορφή συμμετοχών. Κι ας αποφασίσουν αυτοί αν θα κάνουν προσλήψεις ή απολύσεις, αν θα αυξήσουν ή μειώσουν τις τιμές των προϊόντων/υπηρεσιών που προσφέρουν, τους μισθούς τους κλπ. Κι αν τα καταφέρουν σε καθαρώς εμπορική ανταγωνιστική βάση να επιβιώσουν έχει καλώς. Αλλιώς κάποιοι άλλοι θα πάρουν τη θέση τους μιας κι οι ανάγκες του κόσμου απεχθάνονται το κοινό. Αυτά εν ολίγοις κι ευχαριστώ για το βήμα που μας προσφέρετε.
Καλά μην τρελλένεσται με το Φιλελεύθερος. Το διάλεξα απλά για να δείξω ότι δεν είμαι αριστερός. Πιστέυω ΄τι το μοντέλο που έχει επικρατήσει παγκοσμίως είναι αυτό της νεοκλασικής σύνθεσης(Samuelson), Σύμφωνα λοιπόν με τον νεοκευνσιανό Σαμιουελσον επειδή ο αγορές δεν μπορούν από μόνες τους να ισσοροπίσουν χρειάζονται την επέμβαση του κράτους για να το πετύχουν.Κατόπιν και αν το κράτος παρέμβει ορθά , τότε διορθόνονται οι ατέλιες και το αορατο χέρι της αγοράς θα κάνει παλι το θαυμα του. Και βέβαια όλα αυτά θέλουν πάνω απ όλα σωστό κρατικό τομέα, και κυρίως άτομα. Η διαφορά κατά την ταπεινή μου γνώμη σήμερα δεν είναι στο αριστερός ή δεξιός, αλλά ανάμεσα σε ηθικούς και λαμόγια, εργατικούς και τεμπέλιδες, σοβαρούς και καραγκιόζιδες. Αν δεν βεθεί μια Θάτσερ στην Ελλάδα-που δεν είναι απαραίτητο να προέρχεται από την κεντροδεξιά-να τσακίσει τον λαικισμό, προκοπεί δεν πρόκειται να δούμε.