ADL (ΕΝΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΔΥΣΦΗΜΗΣΗ)

Η Έ­νω­ση Ε­νά­ντια στην Δυ­σφή­μι­ση (Αnti-Defamation League), η ο­ποί­α αυ­το­προσ­διο­ρί­ζε­ται ως μια ορ­γά­νω­ση για τα πο­λι­τι­κά δι­καιώ­μα­τα, πρω­το­πο­ρεί στην προ­σπά­θεια στιγ­μα­τι­σμού α­να­γνω­ρι­σμέ­νων α­με­ρι­κα­νο-α­ρα­βι­κών και α­με­ρι­κα­νο-μου­σουλ­μα­νι­κών φι­λαν­θρω­πι­κών, πο­λι­τι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων και χα­ρα­κτη­ρι­σμού τους ως προ­κα­λύμ­μα­τος τρο­μο­κρα­τι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων.
Η α­πό­πει­ρα αυ­τή ε­ντάσ­σε­ται στο πλαί­σιο μιας μα­κρο­χρό­νιας πο­λι­τι­κής της ADL να θέ­τει εν αμ­φι­βό­λω ο­ποιον­δή­πο­τε (ά­το­μο ή ορ­γά­νω­ση) α­ντι­τί­θε­ται στο Ισ­ρα­ήλ ή υ­πο­στη­ρί­ζει τα δί­καια των Πα­λαι­στι­νί­ων. Η α­πό­λυ­τη πο­λι­τι­κή α­φο­σί­ω­ση της ADL στο Ισ­ρα­ήλ κα­θώς και οι α­διαμ­φι­σβή­τη­τοι δε­σμοί της με τις ισ­ρα­η­λι­νές μυ­στι­κές υ­πη­ρε­σί­ες, σε συν­δυα­σμό με πα­λαιό­τε­ρες πρα­κτι­κές δια­σπο­ράς συ­κο­φα­ντιών και εκ­φο­βι­σμού σε βά­ρος ό­σων έ­χουν εκ­φρα­στεί ε­νά­ντια στην πο­λι­τι­κή του Ισ­ρα­ήλ, μπο­ρούν να μας προ­ϊ­δε­ά­σουν για την φύ­ση των ι­σχυ­ρι­σμών της ορ­γά­νω­σης.
Ό­ταν ι­δρύ­θη­κε η Έ­νω­ση, το 1913, προσ­διό­ρι­σε με σα­φή­νεια την α­πο­στο­λή της να α­ντι­τάσ­σε­ται στην συ­κο­φά­ντη­ση του Ε­βρα­ϊ­κού λα­ού. Με τα χρό­νια η ορ­γά­νω­ση κερ­δί­ζει τον σε­βα­σμό για την ε­νερ­γή υ­πε­ρά­σπι­ση των πο­λι­τι­κών δι­καιω­μά­των και την α­ντί­θε­σή της στις φυ­λε­τι­κές δια­κρί­σεις και στις ρα­τσι­στι­κές ο­μά­δες των λευ­κών.
Παρ’ ό­λα αυ­τά, με­τά την ί­δρυ­ση του κρά­τους του Ισ­ρα­ήλ και τον πό­λε­μο του 1967, η Έ­νω­ση με­τα­βά­λει ου­σιω­δώς τον τρό­πο με τον ο­ποί­ο α­ντι­λαμ­βά­νε­ται την α­πο­στο­λή της.
Το 1974 σε μια έκ­δο­ση της Έ­νω­σης με τί­τλο “Ο Νέ­ος Α­ντι­ση­μι­τι­σμός”, ο με­τέ­πει­τα διευ­θυ­ντής της ADL Μπέ­νια­μιν Επστάιν, ι­σχυ­ρί­ζε­ται πως “ο­ποια­δή­πο­τε κρι­τι­κή στο Ισ­ρα­ήλ, υ­πο­δη­λώ­νει έλ­λει­ψη ευαι­σθη­σί­ας έ­να­ντι των Α­με­ρι­κα­νο­ε­βραί­ων και συ­νι­στά μια μορ­φή α­ντι­ση­μι­τι­σμού”.
Αυ­τή η αλ­λα­γή στην νο­η­μα­το­δό­τη­ση της α­πο­στο­λής της σή­μα­νε πως η ADL δεν θα ή­ταν πλέ­ον α­φο­σιω­μέ­νη κυ­ρί­ως στην υ­πε­ρά­σπι­ση των πο­λι­τι­κών δι­καιω­μά­των αλλά θα τασ­σό­ταν στην υ­πη­ρε­σί­α της υ­πε­ρά­σπι­σης του Ισ­ρα­ήλ.
Κύ­ριο στό­χο της Έ­νω­σης α­πο­τε­λεί η ά­με­ση α­ντί­δρα­ση α­πέ­να­ντι σε ο­ποια­δή­πο­τε κρι­τι­κή α­σκη­θεί στο Ισ­ρα­ήλ κα­θώς και η α­νε­πι­φύ­λα­κτη προ­ώ­θη­ση των ισ­ρα­η­λι­νών συμ­φε­ρό­ντων.
Καθ’ ό­λη την διάρ­κεια των δε­κα­ε­τιών του 1970 και του 1980, για πα­ρά­δειγ­μα, η ADL η­γή­θη­κε μιας προ­σπά­θειας να κρα­τη­θούν μυ­στι­κά τα έγ­γρα­φα α­με­ρι­κα­νι­κής ναυ­τι­κής έκ­θε­σης που τό­νι­ζαν την ε­μπλο­κή του Ισ­ρα­ήλ στην κα­τα­βύ­θι­ση ε­νός α­με­ρι­κα­νι­κού πο­λε­μι­κού πλοί­ου.
Τέ­τοιες ε­νέρ­γειες δεν εί­ναι δυ­να­τό να γί­νουν κα­τα­νο­η­τές μέ­σα στο προ­η­γού­με­νο πλαί­σιο δρά­σης της ADL για τα πο­λι­τι­κά δι­καιώ­μα­τα.
Ο­μοί­ως, τον Νο­έμ­βριο του 1994, ο γε­νι­κός διευ­θυ­ντής της ADL Α­βρα­άμ Φόξ­μαν έ­κα­νε προ­σω­πι­κή έκ­κλη­ση στον πρό­ε­δρο Μπιλ Κλί­ντον να με­τα­τρέ­ψει την ποι­νή φυ­λά­κι­σης του Τζό­να­θαν Πόλ­λαρ­ντ, ε­νός α­να­λυ­τή των μυ­στι­κών υ­πη­ρε­σιών του α­με­ρι­κα­νι­κού Ναυ­τι­κού που πού­λη­σε, σύμ­φω­να με πε­ρι­γρα­φή των Νιου Γιορ­κ Τά­ιμ­ς, “βα­λί­τσες γε­μά­τες με στρα­τιω­τι­κά μυ­στι­κά” στο Ισ­ρα­ήλ. Η έκ­κλη­ση του Φόξ­μαν στον πρό­ε­δρο Κλί­ντον μπο­ρεί να γί­νει α­ντι­λη­πτή μό­νο υ­πό το φως της νέ­ας α­πο­στο­λής της ADL που συ­νί­στα­ται στην προ­ώ­θη­ση των συμ­φε­ρό­ντων του Ισ­ρα­ήλ.
Το γε­γο­νός ό­τι η ADL με­τε­ξε­λί­χθη­κε σε ο­μά­δα υ­πο­στή­ρι­ξης του Ισ­ρα­ήλ δεν εί­ναι φυ­σι­κά αυ­τό κα­θε­αυ­τό προ­βλη­μα­τι­κό. Ο­λό­κλη­ρο το α­με­ρι­κά­νι­κο σύ­στη­μα βα­σί­ζε­ται στην ε­λευ­θε­ρί­α των ο­μά­δων συμ­φε­ρό­ντων να α­ντα­γω­νί­ζο­νται στην προ­ώ­θη­ση συ­χνά α­ντι­κρουό­με­νων υ­πο­θέ­σε­ων. Ε­ντού­τοις η ADL υ­πε­ρέ­βη τα ό­ρια της νο­μι­μό­τη­τας σε πολ­λά ε­πί­πε­δα. Η ορ­γά­νω­ση ε­νε­πλά­κη σε πα­ρά­νο­μες κα­τα­σκο­πευ­τι­κές ε­νέρ­γειες στο ε­σω­τε­ρι­κό της χώ­ρας, συ­νερ­γά­στη­κε  με ξέ­νες μυ­στι­κές υ­πη­ρε­σί­ες υ­πο­νο­μεύ­ο­ντας τα δι­καιώ­μα­τα, τα συμ­φέ­ρο­ντα, και θέ­το­ντας σε κίν­δυ­νο τις ζω­ές των Α­με­ρι­κά­νων πο­λι­τών, διε­ξή­γα­γε εκ­στρα­τεί­ες πα­ρα­πλη­ρο­φό­ρη­σης δια­βάλ­λο­ντας και συ­κο­φα­ντώ­ντας πλή­θος α­κα­δη­μα­ϊ­κών, πο­λι­τι­κών, δη­μο­σιο­γρά­φων, κλη­ρι­κών και Α­με­ρι­κα­νών α­ρα­βι­κής κα­τα­γω­γής.
Οι πα­ρα­νο­μί­ες της ADL έ­γι­ναν γνω­στές κα­τά με­γά­λο μέ­ρος τον Ια­νουά­ριο του 1993 ό­ταν οι ε­φη­με­ρί­δες του Σαν Φραν­σί­σκο έ­βγα­λαν την εί­δη­ση ε­νός ε­κτε­τα­μέ­νου δι­κτύ­ου ε­σω­τε­ρι­κής κα­τα­σκο­πεί­ας. Η α­στυ­νο­μι­κή διεύ­θυν­ση του Σαν Φραν­σί­σκο α­να­κά­λυ­ψε πως με το πρό­σχη­μα της κα­τα­πο­λέ­μη­σης του αντι­ση­μι­τι­σμού η ADL συ­νέ­λε­γε και που­λού­σε σε μυ­στι­κούς πρά­κτο­ρες του Ισ­ρα­ήλ και στην κυ­βέρ­νη­ση της Νο­τί­ου Α­φρι­κής πλη­ρο­φο­ρί­ες για χι­λιά­δες Α­με­ρι­κα­νούς πο­λί­τες και ο­μά­δες. Μα­ζί με σχε­δόν ό­λες τις Α­ρα­βο­α­με­ρι­κα­νι­κές ορ­γα­νώ­σεις ε­κεί­νοι που α­πο­τέ­λε­σαν στό­χο της ADL, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου του Προ­έ­δρου της Ε­πι­τρο­πής των Υ­πη­ρε­σιών Α­μύ­νης του Κο­γκρέ­σου Ρον Ντε­λούμ­ς, ή­ταν ο πρώ­ην γε­ρου­σια­στής Πητ Μακ­κλό­σκυ, ο α­ντα­πο­κρι­τής των Λος Ά­ντζε­λες Τά­ιμ­ς, Σκοτ­τ Κρα­φτ, το διευ­θυ­ντι­κό συμ­βού­λιο του δη­μό­σιου τη­λε­ο­πτι­κού σταθ­μού KQED, ο συ­να­σπι­σμός του Ου­ρά­νιου Τό­ξου, μια σει­ρά συν­δι­κά­των, η Γκρην­πης κα­θώς και πλή­θος δη­μο­σιο­γρά­φων, κα­θη­γη­τών, με­λών του Κοι­νο­βου­λί­ου και α­κτι­βι­στών που η ADL υ­πο­ψια­ζό­ταν για α­ντι-ισ­ρα­η­λί­τι­κες τά­σεις. Η πλη­ρο­φο­ρί­α, την ο­ποί­α η α­στυ­νο­μί­α του Σαν Φραν­σί­σκο κα­τέ­σχε­σε α­πό τα γρα­φεί­α της Έ­νω­σης ε­μπε­ριεί­χε α­πόρ­ρη­τα στοι­χεί­α της α­στυ­νο­μί­ας τα ο­ποί­α εί­χαν έρ­θει στην κα­το­χή της πα­ρά­νο­μα. Ο τρό­πος με τον ο­ποί­ο α­πέ­κτη­σε τα στοι­χεί­α αυ­τά η Έ­νω­ση κα­θώς και το γε­γο­νός ό­τι τα πού­λη­σε σε ξέ­νες κυ­βερ­νή­σεις συ­νι­στού­σαν κα­κουρ­γή­μα­τα.
Οι δε­σμοί της ADL με την Μοσ­σά­ντ, τις μυ­στι­κές υ­πη­ρε­σί­ες του Ισ­ρα­ήλ, ή­ταν ή­δη γνω­στές πριν α­κό­μα ξε­σπά­σει το σκάν­δα­λο το 1993. Κα­τά την διάρ­κεια εκ­δί­κα­σης μιας υ­πό­θε­σης που α­φο­ρού­σε στην μή­νυ­ση που εί­χε γί­νει ε­νά­ντια στην ADL, το 1970, ήρ­θε στο φως μια ε­πι­στο­λή α­πό την ε­σω­τε­ρι­κή αλ­λη­λο­γρα­φί­α της ορ­γά­νω­σης, με την ο­ποί­α ο Επ­στά­ιν της ADL καυ­χιό­ταν για τις στε­νές σχέ­σεις των υ­πη­ρε­σιών της Έ­νω­σης και του Ισ­ρα­ήλ. Ε­κτός αυ­τού στην αυ­το­βιο­γρα­φί­α του, το 1988, ο Άρ­νολ­ντ Φό­στερ, γε­νι­κός σύμ­βου­λος, πε­ριέ­γρα­ψε τις στε­νές δια­συν­δέ­σεις α­νά­με­σα στην ADL και την Μοσ­σά­ντ. Οι δια­συν­δέ­σεις με την Μοσ­σά­ντ εί­ναι ι­διαι­τέ­ρως ε­νο­χλη­τι­κές ε­ξαι­τί­ας του βε­βα­ρη­μέ­νου ι­στο­ρι­κού ε­μπλο­κής των μυ­στι­κών υ­πη­ρε­σιών σε πο­λι­τι­κές δο­λο­φο­νί­ες α­ντι­πά­λων του Ισ­ρα­ήλ σε ο­λό­κλη­ρο τον κό­σμο.
Ό­πως και η Μοσ­σά­ντ, η ADL δεν πε­ριο­ρι­ζό­ταν στο να μα­ζεύ­ει πλη­ρο­φο­ρί­ες γι’ αυ­τούς που έ­χουν εκ­φρα­στεί ε­νά­ντια στο Ισ­ρα­ήλ ή υ­πέρ των Πα­λαι­στι­νί­ων. Η Έ­νω­ση έ­χει ε­πί­σης ε­νερ­γά ε­μπλα­κεί στην συ­κο­φά­ντη­ση ό­λων αυ­τών με εκ­στρα­τεί­ες δυ­σφή­μη­σης, οι ο­ποί­ες έ­χουν ως στό­χο τό­σο την δια­στρέ­βλω­ση των στοι­χεί­ων ό­σο και την δυ­σφή­μη­ση ό­σων α­ντι­τί­θε­νται στο Ισ­ρα­ήλ.
Κα­τά την διάρ­κεια των δε­κα­ε­τιών του 1970 και του 1980, η ADL κα­τη­γο­ρού­σε αυ­τά τα ά­το­μα για δή­θεν σχέ­σεις με την Ο­ΑΠ (Ορ­γά­νω­ση για την Α­πε­λευ­θέ­ρω­ση της Πα­λαι­στί­νης) ή ό­τι δού­λευαν για λο­γα­ρια­σμό των Α­ρα­βι­κών Κρα­τών του Κόλ­που ε­νώ κα­τά την διάρ­κεια του ’90 άρ­χι­σε να τους κα­τη­γο­ρεί  ό­τι δια­τη­ρούν σχέ­σεις με ι­σλα­μι­κές τρο­μο­κρα­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις.
Οι κα­τη­γο­ρί­ες της ADL προ­βάλ­λο­νται ως α­διαμ­φι­σβή­τη­τες, ε­ντού­τοις, σχε­δόν πο­τέ δεν υ­πάρ­χουν κά­ποια στοι­χεί­α για να τις στη­ρί­ξουν. Παρ’ ό­λα αυ­τά τέ­τοιου εί­δους ι­σχυ­ρι­σμοί έ­χουν πολ­λα­πλές συ­νέ­πειες για αυ­τούς που τις υ­φί­στα­νται. Για πα­ρά­δειγ­μα, με­τά την κα­τη­γο­ρί­α ε­πτά Πα­λαι­στι­νί­ων και μιας Κε­νυά­τισ­σας για σχέ­σεις με την «τρο­μο­κρα­τι­κή» ο­μά­δα της Ο­ΑΠ, οι ύ­πο­πτοι συ­νε­λή­φθη­σαν και ξε­κί­νη­σε η δια­δι­κα­σί­α α­πέ­λα­σής τους. Ό­ταν αρ­γό­τε­ρα α­να­κα­λύ­φθη­κε ό­τι δεν υ­πήρ­χε κα­νέ­να στοι­χεί­ο που να στη­ρί­ζει τις κα­τη­γο­ρί­ες αυ­τές, ε­κτός ί­σως α­πό το γε­γο­νός ό­τι εί­χαν δια­νεί­μει α­ντι-ισ­ρα­η­λι­νά πε­ριο­δι­κά, τα ΜΜΕ ά­σκη­σαν ο­ξεί­α κρι­τι­κή στην κυ­βέρ­νη­ση.
Μια α­πό τις πρώ­τες ο­μο­βρο­ντί­ες στον πό­λε­μο της πα­ρα­πλη­ρο­φό­ρη­σης ή­ταν μια α­να­φο­ρά με τί­τλο: Στό­χος οι Η­ΠΑ. Η ε­πι­θε­τι­κή προ­πα­γάν­δα των Α­ρά­βων, ό­που η ADL α­μαύ­ρω­νε την ει­κό­να των ση­μα­ντι­κό­τε­ρων α­με­ρι­κα­νο-α­ρα­βι­κών ο­μά­δων Η ADL ο­λο­κλή­ρω­σε αυ­τή την εκ­στρα­τεί­α με την δη­μο­σί­ευ­ση του βι­βλί­ου «Φι­λο­α­ρα­βι­κή Προ­πα­γάν­δα: Ο­χή­μα­τα και  Φω­νές», μια λί­στα ε­χθρών  με  31 ορ­γα­νώ­σεις και 34 ά­το­μα η ο­ποί­α δη­μο­σιεύ­τη­κε το 1983 και ε­πι­χει­ρού­σε την σπί­λω­ση πα­νε­πι­στη­μια­κών και φοι­τη­τι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων που ε­πέ­κρι­ναν το Ισ­ρα­ήλ. Στην έκ­δο­ση ε­μπε­ριέ­χο­νται δη­λώ­σεις ό­σων πε­ρι­λαμ­βά­νο­νται στην λί­στα οι ο­ποί­ες πα­ρερ­μη­νεύ­ο­νται ε­νώ οι ί­διοι κα­τη­γο­ρού­νται για α­ντι­ση­μι­τι­σμό. ψευ­δείς κα­τη­γο­ρί­ες ε­πιρ­ρί­πτο­νται και σε με­ρι­κούς α­κα­δη­μα­ϊ­κούς  για συμ­με­το­χή στο δί­κτυο υ­πο­στή­ρι­ξης της Ο­ΑΠ ή ό­τι βρί­σκο­νται στην υ­πη­ρε­σί­α των Α­ρα­βι­κών Κρα­τών του Κόλ­που.
Η έκ­θε­ση κα­λεί τους Ε­βραί­ους η­γέ­τες στα Πα­νε­πι­στή­μια σ’ ό­λη την ε­πι­κρά­τεια να μπο­ϋ­κο­τά­ρουν και να εκ­φο­βί­σουν ό­σους πε­ρι­λαμ­βά­νο­νται στην λί­στα.
Ό­σοι ή­ταν στην λί­στα ε­ξο­στρα­κί­στη­καν α­πό την α­κα­δη­μα­ϊ­κή κοι­νό­τη­τα ε­νώ με­ρι­κοί έ­χα­σαν τις δου­λειές τους και τις προ­α­γω­γές τους. Ο Σ.Κ. Γου­ϊ­τά­κερ, πρώ­ην πρό­ε­δρος του Τμή­μα­τος Πο­λι­τι­κών Ε­πι­στη­μών στο Πα­νε­πι­στή­μιο Rudrers, πα­ρα­δέ­χθη­κε, για πα­ρά­δειγ­μα, πως ή­ταν μάλ­λον πο­λι­τι­κοί και ό­χι α­κα­δη­μα­ϊ­κοί οι λό­γοι για τους ο­ποί­ους ε­μπό­δι­σε τον Δρ. Έκ­μπαλ Αχ­μά­ντ να πά­ρει μια θέ­ση τα­κτι­κού κα­θη­γη­τή, μό­λις το ό­νο­μά του εμ­φα­νί­στη­κε στην λί­στα.
Ο δρ. Νό­αμ Τσόμ­σκυ, που πε­ρι­λαμ­βά­νο­νταν και αυ­τός στην λί­στα, λέ­ει πως, α­φό­του εκ­δό­θη­κε το βι­βλί­ο, σε κά­θε μια α­πό τις ο­μι­λί­ες που εί­χε α­να­λά­βει εμ­φα­νί­ζο­νταν ά­το­μα που δια­μαρ­τύ­ρο­νταν και διέ­νει­μαν συ­κο­φα­ντι­κό υ­λι­κό της ADL, το ο­ποί­ο πε­ριεί­χε κα­τα­σκευα­σμέ­να α­πο­σπά­σμα­τα λό­γων του, με σκο­πό τον εκ­φο­βι­σμό του α­κρο­α­τη­ρί­ου του.
Στις 30 Νο­εμ­βρί­ου του 1984, η Ε­ται­ρεί­α Με­σα­να­το­λι­κών Σπου­δών ε­ξέ­δω­σε μια α­πό­φα­ση δια­μαρ­τυ­ρί­ας για την δη­μιουρ­γί­α, δια­σπο­ρά και διά­δο­ση μαύ­ρων λι­στών, εκ­θέ­σε­ων που κα­λούν σε μπο­ϋ­κο­τά­ρι­σμα α­τό­μων ή εκ­φο­βι­σμό α­κα­δη­μα­ϊ­κών.
Πα­ρό­μοιες κα­μπά­νιες εκ­φο­βι­σμού πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν α­πό την ADL ε­νά­ντια σε ρε­πόρ­τερ και δη­μο­σιο­γρά­φους που εί­χαν α­σκή­σει κρι­τι­κή στο Ισ­ρα­ήλ.
Καθ’ ό­λη την διάρ­κεια της δε­κα­ε­τί­ας του 1980, η ADL κα­τη­γό­ρη­σε ε­πί­σης φι­λε­λεύ­θε­ρους κλη­ρι­κούς, εκ­κλη­σια­στι­κές ο­μά­δες ό­πως ε­πί­σης και θρη­σκευ­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις, οι ο­ποί­ες ε­πι­ζη­τού­σαν ει­ρή­νη και δι­καιο­σύ­νη για τη Μέ­ση Α­να­το­λή, ό­τι εί­χαν σχέ­σεις με την Ο­ΑΠ. Ι­διαί­τε­ρα ο αι­δε­σι­μό­τα­τος Ντον Βά­γκνερ και η Πρε­σβυ­τε­ρια­νή Εκ­κλη­σί­α κα­τη­γο­ρή­θη­καν α­πό την ADL ό­τι συν­δέ­ο­νται με την Ο­ΑΠ πα­ρό­λο που κα­νέ­να στοι­χεί­ο δεν πα­ρου­σιά­στη­κε που να συ­νη­γο­ρεί υ­πέρ της κα­τη­γο­ρί­ας.
Α­πό την άλ­λη, με­τά α­πό μια α­να­φο­ρά του 1994 για τη θρη­σκευ­τι­κή δε­ξιά, η ADL κα­τη­γο­ρή­θη­κε α­πό τους συ­ντη­ρη­τι­κούς θρη­σκευό­με­νους ό­τι διώ­κει και πα­ρε­νο­χλεί τους αν­θρώ­πους για τις πο­λι­τι­κές τους α­ντι­λή­ψεις κα­θώς και ότι πα­ρα­ποιεί τους λό­γους θρη­σκευ­τι­κών η­γε­τών.
Στις 25 Μα­ϊ­ου του 1994, το γρα­φεί­ο της ADL στην Ιε­ρου­σα­λήμ διέρ­ρευ­σε μια πλη­ρο­φο­ρί­α που δη­μο­σιεύ­τη­κε την ε­πό­με­νη μέ­ρα στους Νιου Γιόρ­κ Τά­ϊμ­ς και άλ­λες ε­φη­με­ρί­δες η ο­ποί­α βε­βαί­ω­νε πως το Βα­τι­κα­νό εί­χε πα­ρα­δε­χθεί την ευ­θύ­νη του για το Ο­λο­καύ­τω­μα. Το Βα­τι­κα­νό αρ­νή­θη­κε ε­ντε­λώς την πλη­ρο­φο­ρί­α. Η χυ­δαί­α δια­στρέ­βλω­ση των γε­γο­νό­των α­πό την ADL ε­πι­κρί­θη­κε με σφο­δρό­τη­τα.
Το κύ­ρος της ADL έ­χει πλη­γεί α­νε­πα­νόρ­θω­τα ε­ξαι­τί­ας της συ­στη­μα­τι­κής χρή­σης της πα­ρα­πλη­ρο­φό­ρη­σης. Ε­νώ η ADL έ­χει κά­θε δι­καί­ω­μα να συ­νε­χί­ζει την υ­πε­ρά­σπι­ση της ισ­ρα­η­λι­νής πο­λι­τι­κής, ε­ντού­τοις η πραγ­μα­τι­κή της τα­κτι­κή πρέ­πει να α­πο­κα­λυ­φθεί και να δο­θεί έ­να τέ­λος στην πα­ρά­νο­μη κα­τα­σκο­πεί­α, πα­ρε­νό­χλη­ση και εκ­φο­βι­σμό των πο­λι­τι­κών της α­ντι­πά­λων.
Εί­ναι ε­πί­σης α­νά­γκη οι διω­κτι­κοί μη­χα­νι­σμοί, τα ΜΜΕ και οι πο­λι­τι­κοί κύ­κλοι να δουν τι πραγ­μα­τι­κά εί­ναι η ADL: μια ορ­γά­νω­ση υ­πε­ρά­σπι­σης του Ισ­ρα­ήλ α­πο­φα­σι­σμέ­νη να δια­στρε­βλώ­σει την α­λή­θεια. Κά­νο­ντας σή­με­ρα μια α­να­δρο­μή έ­χει γί­νει σα­φές ό­τι οι α­πί­θα­νες δη­λώ­σεις της ADL ε­νά­ντια στους δή­θεν υ­πο­στη­ρι­κτές της Ο­ΑΠ ή­ταν πα­ντε­λώς α­βά­σι­μες, πρέ­πει ω­στό­σο να θυ­μί­σου­με πως τό­τε θε­ω­ρού­νταν έ­γκυ­ρες και α­ξιό­πι­στες και ο­δή­γη­σαν πολ­λούς αν­θρώ­πους στο να χά­σουν τη δου­λειά τους και άλ­λους στην φυ­λα­κή.
Η πρό­σφα­τη σταυ­ρο­φο­ρί­α της ADL ε­να­ντί­ον των φε­ρό­με­νων ως δι­κτύ­ων της ι­σλα­μι­κής τρο­μο­κρα­τί­ας εί­ναι πα­νο­μοιό­τυ­πη με την προ­γε­νέ­στε­ρη ε­να­ντί­ον των δή­θεν συν­δέ­σμων της Ο­ΑΠ.
Και οι δύ­ο εκ­στρα­τεί­ες στη­ρί­ζο­νταν σε στε­ρε­ό­τυ­πα και φό­βους και στε­ρού­νταν α­πο­δει­κτι­κών στοι­χεί­ων και γε­γο­νό­των.
Η ε­πα­νά­λη­ψη αυ­τού του εί­δους των ι­σχυ­ρι­σμών χω­ρίς πε­ραι­τέ­ρω έ­λεγ­χο, έ­ρευ­να, ό­πως έ­κα­ναν με­ρι­κά ΜΜΕ, συ­νι­στά α­ντιε­παγ­γελ­μα­τι­σμό και α­νη­θι­κό­τη­τα. Το να στρα­φείς ε­να­ντί­ον τους ό­πως έ­κα­ναν με­ρι­κοί διω­κτι­κοί μη­χα­νι­σμοί εί­ναι ε­πι­κίν­δυ­νο και υ­πο­νο­μεύ­ει την ε­λευ­θε­ρί­ες και τα πο­λι­τι­κά κε­κτη­μέ­να των Α­με­ρι­κα­νών πο­λι­τών.

Μετάφραση: Νάσια Παναγούλια