Ένας Χάιντερ για την ιταλόφωνη Ελβετία

Το ση­μα­ντι­κό σε στιγ­μές κρί­σης εί­ναι να έ­χεις έ­να πρό­τυ­πο, έ­ναν φά­ρο που να φω­τί­ζει τον δρό­μο. Ο Τζιου­λιά­νο Μπι­νιά­σκα, 55 ε­τών, με το πα­ρα­τσού­κλι “ο Νά­νος”, η­γέ­της της Λί­γκας του Τεσ­σί­νο, του α­κρο­δε­ξιού κόμ­μα­τος του κα­ντο­νιού των ι­τα­λό­φω­νων Ελ­βε­τών, διά­λε­ξε το δι­κό του: τον Γιορ­γκ Χά­ι­ντερ, τον η­γέ­τη της αυ­στρια­κής α­κρο­δε­ξιάς. Α­πό πρώ­τη ά­πο­ψη οι δύ­ο τους δεν μοιά­ζουν και τό­σο: Ο Χά­ι­ντερ εί­ναι έ­νας ω­ραί­ος άν­δρας, έ­νας ι­κα­νός πο­λι­τι­κός ο ο­ποί­ος γνω­ρί­ζει α­πό στρα­τη­γι­κές υ­πο­χω­ρή­σεις και α­ντι­λαμ­βά­νε­ται τα α­πο­τε­λέ­σμα­τά τους. “Ο Νά­νος” εί­ναι κο­ντός και χο­ντρός, έ­χει μα­κριά και ί­σια μαλ­λιά και χρη­σι­μο­ποιεί τις λέ­ξεις ό­πως το ρό­πα­λο. Το στυλ του εί­ναι τέ­τοιο που κά­νει τον μέ­ντο­ρά του, τον η­γέ­τη της Λί­γκας του Βορ­ρά, Ου­μπέρ­το Μπόσ­σι, να μοιά­ζει με Άγ­γλο λόρ­δο και διοι­κεί το κόμ­μα του με σι­δε­ρέ­νια πει­θαρ­χί­α.
Αλ­λά και ο Χά­ι­ντερ και ο Μπι­νιά­σκα εί­ναι πλού­σιοι ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες και έ­χουν με­γά­λες ε­κλο­γι­κές ε­πι­τυ­χί­ες: στο κα­ντό­νι του Τεσ­σί­νο, ο Μπι­νιά­σκα κέρ­δι­σε το 24% ε­νώ υ­πο­λο­γί­ζει σε κά­τι κα­λύ­τε­ρο στο μέλ­λον. Και κυ­ρί­ως, μοι­ρά­ζο­νται το ί­διο μί­σος για την Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Έ­νω­ση.
Έ­να μέ­ρος της ε­πι­τυ­χί­ας του, ο Μπι­νιά­σκα το ο­φεί­λει στην ε­βδο­μα­διαί­α ε­φη­με­ρί­δα του Il Mattino della Domenica, την ο­ποί­α μοι­ρά­ζει δω­ρε­άν (45.000 α­ντί­τυ­πα) στους 300.000 κα­τοί­κους του κα­ντο­νιού.
Α­σφα­λώς, ό­μως, αυ­τό που του δί­νει υ­ψη­λή δη­μο­τι­κό­τη­τα εί­ναι οι θέ­σεις του πά­νω σε ση­μα­ντι­κά οι­κο­νο­μι­κά και κοι­νω­νι­κά ζη­τή­μα­τα που α­πα­σχο­λούν τους κα­τοί­κους του κα­ντο­νιού.
Το πρώ­το α­φο­ρά στην άρ­ση του α­πόρ­ρη­του των ι­διω­τι­κών κα­τα­θέ­σε­ων που ε­πι­κα­λεί­ται η Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Έ­νω­ση. Ο Μπι­νιά­σκα α­ντι­τί­θε­ται ε­ξ ο­λο­κλή­ρου στο μέ­τρο, ε­φό­σον το έ­να τρί­το των ει­σο­δη­μά­των του κα­ντο­νιού προ­έρ­χε­ται α­πό τις τρα­πε­ζι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες. Άλ­λο ση­μα­ντι­κό ζή­τη­μα εί­ναι η μα­ζι­κή ά­φι­ξη Ι­τα­λών ερ­γα­ζό­με­νων α­πό την ε­παρ­χί­α της Λομ­βαρ­δί­ας. Οι Ι­τα­λοί που μέ­νουν κο­ντά στα σύ­νο­ρα προ­τι­μούν να ερ­γά­ζο­νται στην Ελ­βε­τί­α κα­θώς οι μι­σθοί εί­ναι κα­τά μέ­σο ό­ρο 26% υ­ψη­λό­τε­ροι α­πό ε­κεί­νους της γει­το­νι­κής Λομ­βαρ­δί­ας. Ο Μπι­νιά­σκα δεν το­πο­θε­τεί­ται κα­τά των Λομ­βαρ­δών ερ­γα­ζο­μέ­νων αλ­λά πι­στεύ­ει ό­τι τε­λι­κά αυ­τοί θα δε­χτούν να ερ­γά­ζο­νται με χα­μη­λό­τε­ρα με­ρο­κά­μα­τα, γε­γο­νός που θα έ­χει ως συ­νέ­πεια την γε­νι­κό­τε­ρη πτώ­ση των η­με­ρο­μι­σθί­ων. Εί­ναι έ­να ε­πι­χεί­ρη­μα που έ­χει α­πή­χη­ση στη με­σαί­α τά­ξη.
Ε­πί­σης κα­τα­φέ­ρε­ται ε­να­ντί­ον της εκ­με­τάλ­λευ­σης που υ­φί­στα­ται το κα­ντό­νι των Τεσ­σί­νο α­πό την Βέρ­νη και τους γερ­μα­νό­φω­νους Ελ­βε­τούς. Υ­πο­στη­ρί­ζει ό­τι ε­τη­σί­ως οι Τεσ­σι­νέ­ζοι προ­σφέ­ρουν στον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό 2,6 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια ελ­βε­τι­κά φρά­γκα και τους ε­πι­στρέ­φο­νται μό­νο 1,1 δισ. Δεν εί­ναι τυ­χαί­ο, λοι­πόν, που οι τη­λε­ο­πτι­κές εμ­φα­νί­σεις του Μπι­νιά­σκα έ­χουν τε­ρά­στια τη­λε­θέ­α­ση αλ­λά και το ό­τι τον χρη­μα­το­δο­τούν, ό­πως άλλωστε και τον λαϊκιστή Κριστόφ Μπλόχερ, πολλοί βιομήχανοι.