Ο φωτογράφος Δημήτρης Λουζικιώτης παρουσιάζει στο LIFO.gr εικόνες απ’ το λεύκωμά του «Άθως Θύραυλοι Στώμεν» και περιγράφει τη δημιουργία του
Το φωτογραφικό λεύκωμα «Άθως θύραυλοι στώμεν» παρουσιάζει μια συλλογή με φωτογραφίες θυρών και παραθύρων από κτήρια του Αγίου Όρους.
Πρόκειται μια τρίγλωσση έκδοση (ελληνικά, αγγλικά, ρωσικά) 168 σελίδων σε μεγάλο σχήμα, όπου εκτός από το φωτογραφικό υλικό παρατίθενται και πρωτότυπα ποιητικά σχόλια που έχουν γραφτεί ειδικά για τις συγκεκριμένες φωτογραφίες από τη συγγραφέα Αγαθή Δημητρούκα (σύντροφο του ποιητή Νίκου Γκάτσου), τον ψυχίατρο-δραματοθεραπευτή και συγγραφέα Ντέμη Κυριάκου και τον αρχιτέκτονα και διακεκριμένο ζωγράφο Κωνσταντίνο Παλιάν.
Την εισαγωγή έγραψε ο Φαίδων Χατζηαντωνίου, αρχιτέκτων και επί πολλά χρόνια αναστηλωτής στο Άγιον Όρος ενώ το υλικό τεκμηρίωσε ο αρχαιολόγος Δρ Νίκος Μερτζιμέκης. Την έκδοση επιμελήθηκε η σύμβουλος πολιτιστικής διαχείρισης Στέλλα Τσιαρβούλα.
Ο Δημήτρης Λουζικιώτης παραχώρησε για αποκλειστική δημοσίευση στο LIFO.gr μερικές απ’ τις εικόνες του λευκώματος. Μας μίλησε επίσης για τη δημιουργία του.
Αναδρομή σε πρώτο πρόσωπο, από τον φωτογράφο
«Οφείλω την παρουσίαση αυτής της φωτογραφικής ενότητας σε τρία κυρίως πρόσωπα: αρχικά, στον γιατρό και αδερφικό μου φίλο Ντέμη Κυριάκου και στον συμμαθητή και φίλο, αγιογράφο Γιώργο Κανταρά από τη Στρατονίκη, οι οποίοι με παρότρυναν σθεναρά να αξιοποιήσω καλύτερα το υλικό και να μην μείνω στην εμπορική αξιοποίηση, που είχα κατά νου όταν ξεκίνησα να φωτογραφίζω το συγκεκριμένο θέμα.
Αρχές της δεκαετίας του 2000 υπέστην μια οικονομική καταστροφή (κατέρρευσε η διαφημιστική εταιρεία που –με πολύ κόπο– είχα δημιουργήσει εκ του μηδενός, εξαιτίας της πτώχευσης ενός από τους μεγαλύτερους πελάτες μου). Αποπειρώμενος μια νέα επαγγελματική αρχή, σκέφτηκα να ξεκινήσω τη φωτογράφηση θυρών και παραθύρων, που τόσο πολύ με είχαν εντυπωσιάσει κατά τις μέχρι τότε επισκέψεις μου στο Αγιονόρος και να προσεγγίσω με αυτό το υλικό πελάτες, κυρίως από τον χώρο της κατασκευής που τότε βρισκόταν σε άνθιση. Κουβεντιάζοντας στο νέο μου ατελιέ, έδειξα τα slides στους δυο προαναφερθέντες, οι οποίοι κατά ανεξήγητο για μένα τρόπο, ενθουσιάστηκαν. Παρά τα καλά λόγια τους, βρισκόμουν ακόμα σε ανασφάλεια για το καλλιτεχνικό επίπεδο των λήψεων.
Προσέτρεξα έτσι στο τρίτο πρόσωπο της ιστορίας: τον ζωγράφο και αρχιτέκτονα Κωνσταντίνο Παλιάν, φίλο αδερφικό και συνεργάτη, παλαιότερα στο πολιτιστικό περιοδικό Ανιχνεύσεις τον οποίο, εκτός του ότι εκτιμώ απεριόριστα το έργο του, τον θεωρώ δάσκαλο ως προς την πνευματική και καλλιτεχνική του καλλιέργεια και το υψηλό επίπεδο γνώσης που τον διακρίνει. Γνωρίζω επίσης πόσο ακριβοδίκαιος και αυστηρός κριτής είναι. Ήξερα πως θα μου έλεγε ευθέως αυτό που πίστευε, καλό ή άσχημο. Προέκυψε ακόμα πιο ένθερμος υποστηρικτής και με παρότρυνε σχεδόν πεισματικά να εκδώσω σε λεύκωμα αυτές τις φωτογραφίες. Μέχρι να καρποφορήσει η ιδέα, πέρασαν δέκα και πλέον χρόνια. Συνεχώς μου υπενθύμιζε να μην παρατήσω τη διαδικασία, καθώς προϊόντος του χρόνου μου συνέβησαν ουκ ολίγα δυσάρεστα οικογενειακά γεγονότα. Τον άκουσα ευτυχώς.»
«Συν τω χρόνω, πραγματοποίησα αρκετές συμπληρωματικές «αποστολές» στο Αγιονόρος για περαιτέρω λήψεις. Από την αρχή είχα επίσης σκεφτεί, να συνοδεύουν τις φωτογραφίες και κάποια σχόλια, ποιητικά ει δυνατόν. Άρχισα να αναζητώ πρόσωπα και απευθύνθηκα σε κάποιους που δεν ανταποκρίθηκαν και σε άλλους που ενώ βρήκαν ενδιαφέρον το πόνημα, αδυνατούσαν ν’ ανταποκριθούν. Τελικώς έγραψαν ο Ντέμης Κυριάκου με την ιδιότητα του ποιητή και ο Κωνσταντίνος Παλιάν ως εικαστικός καλλιτέχνης με ποιητικότατο τρόπο κι αυτός, καθώς είναι και βαθύτατος γνώστης του αγιορείτικου περιβάλλοντος. Τους ευχαριστώ ολόψυχα για τα θαυμάσια πονήματα, αλλά και για τη στήριξή τους στην υλοποίηση της παρούσας εργασίας.»
«Για καιρό, επίσης, με ερέθιζε η ιδέα να προστεθεί στην ομάδα μια γυναίκα, με το σκεπτικό πως λόγω του Αβάτου που ισχύει στο Άγιον Όρος, τα γραπτά της θα διαμορφωθούν μόνο από τις φωτογραφίες και ό,τι μπορεί να κεντρίσει τη φαντασία. Συζητήσεις επί συζητήσεων είχαν ως αποτέλεσμα να αναζητήσω την Αγαθή Δημητρούκα. Το έπραξα με τον τρόπο που η ίδια κάποτε είχε προσεγγίσει τον ποιητή Νίκο Γκάτσο. Χωρίς να γνωριζόμαστε, της τηλεφώνησα και την εξήγησα περί τίνος επρόκειτο. Δίστασε, αλλά στο τέλος πείστηκε να δοκιμάσει, μόνο που ως προϋπόθεση έθεσε την τεκμηρίωση του υλικού, ιδέα που εξαρχής δεν μου πέρασε απ’ το μυαλό. Την ολοκλήρωσε με αρτιότητα ο αρχαιολόγος Δρ Νίκος Μερτζιμέκης συμβάλλοντας κι ο παπα-Αναστάσης από το κελί του «Διονυσίου του εκ Φουρνά». Με τεκμηριωμένες λοιπόν τις λήψεις, η Αγαθή έγραψε είκοσι διαμάντια, αριθμός ταιριαστός με τις Ιερές Μονές του Αγίου Όρους, όπως ήθελε, ενώ μια σύντομη αλλά περιεκτικότατη εισαγωγή, που προϊδεάζει ουσιαστικά τον αναγνώστη για την οπτική του λευκώματος, έγραψε ο αρχιτέκτων Φαίδων Χατζηαντωνίου, αναστηλωτής επί δεκαετίες στο Άγιον όρος.»
Το λεύκωμα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Χαρτόδετο», παρουσιάστηκε στο Δημαρχιακό Μέγαρο Θεσσαλονίκης τη Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016. Στην Αθήνα πρόκειται να παρουσιαστεί την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016 στις 7 το απόγευμα στο κτήριο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (πεζόδρομος Ερμού 134, Πλατεία Ασωμάτων). Θα μιλήσουν: η συγγραφέας Αγαθή Δημητρούκα, ο ζωγράφος Γιώργος Κόρδης, η μουσειολόγος Όλγα Σακαλή, πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, και ο φωτογράφος. Ποιήματα από το λεύκωμα θα διαβάσει ο ηθοποιός Θόδωρος Γράμψας ενώ την εκδήλωση θα συντονίσει η δημοσιογράφος Ειρήνη Γιανναρά.
