Του Βασίλη Στοϊλόπουλου
Πόσο έτοιμη βρίσκουν την Ελλάδα οι τεκτονικές γεωπολιτικές αναταράξεις και οι νέες πραγματικότητες που διαμορφώνονται με ταχύτατους ρυθμούς στη Μέση Ανατολή; Αποτελεί το Κουρδικό Ζήτημα όντως τη θρυαλλίδα επαναπροσδιορισμού στρατηγικών συμμαχιών που φέρνουν την Τουρκία πιο κοντά στο Ιράν και τη Ρωσία και πιο μακριά από την Αμερική, το Ισραήλ και τη Δύση; Είναι πράγματι μια ανεπανάληπτη ευκαιρία για τη χώρα μας, ανάλογη με αυτήν των Βαλκανικών Πολέμων και του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής (Βρετανία και Γαλλία) βρέθηκαν απέναντι από την Τουρκία; Και πόσο εξυπηρετούν τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα δηλώσεις σαν και αυτές του Έλληνα πρωθυπουργού ότι η στρατηγική επιλογή της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας πρέπει να διατηρηθεί; Και μάλιστα όταν ακόμα και οι Γερμανοί που παραδοσιακά βρίσκονται πάντα στο πλευρό της Τουρκίας δείχνουν πια ανοιχτά τη δυσαρέσκειά τους με τον αυταρχικό Ερντογάν,που χτίζει σαράντα νέες φυλακές για τους πολιτικούς του αντιπάλους; Μπορούν Ελλάδα και Κύπρος – με τα γνωστά τους εσωτερικά προβλήματα – να αποτελέσουν τους ισότιμους εταίρους για τη Δύση, στην βάση της αμοιβαιότητας των εθνικών συμφερόντων και όχι ανταλλάξιμα «πιόνια» σε μια πολύ σύνθετη γεωπολιτική σκακιέρα; Και μάλιστα χωρίς να βλάψουν τις καλές σχέσεις τους με την ομόδοξη Ρωσία;
Σε αυτά και σε πολλά άλλα ακόμη ερωτήματα, ζωτικής σημασίας για τα εθνικά μας συμφέροντα, δόθηκαν απαντήσεις από τους διακεκριμένους αναλυτές (Ι. Μάζης, Στ. Λυγερός, Γ. Καραμπελιάς, Κ. Γεώρμας) που συμμετείχαν στην εκδήλωση για το Μεσανατολικό που πραγματοποιήθηκε χθες στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα «Ρήγας Φεραίος» του Κινήματος Άρδην (Ξενοφώντος 4, Σύνταγμα).
Το βασικό συμπέρασμα της εκδήλωσης ήταν ότι όντως η παρούσα έκρυθμη συγκυρία στη Μέση Ανατολή δίνει στην Ελλάδα – και στον Ελληνισμό γενικότερα – μια καλή ευκαιρία για ανταλλάγματα και την προώθηση των εθνικών της συμφερόντων. Ευκαιρία, που της προσφέρει η σημαντική γεωπολιτική της θέση, παρότι η Τουρκία του Ερντογάν εξακολουθεί να είναι μια πολύ σημαντική χώρα. Όμως, διατηρώντας την πολιτική της αυτονομία, μη επιτρέποντας να γίνει το υποχείριο των Μεγάλων Δυνάμεων που συγκρούονται στη Μέση Ανατολή. Και κυρίως ενισχύοντας το εσωτερικό της μέτωπο, με συναίσθηση ευθύνης και πέρα από ιδεολογικές αγκυλώσεις του παρελθόντος, σε όλα τα επίπεδα.
